Κάρλο Α΄ Μαλατέστα
| Κάρλο Α΄ Μαλατέστα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 Ιουνίου 1368 Παπικά Κράτη |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 1429 Λοντζάνο |
| Αιτία θανάτου | ελονοσία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Παπικά Κράτη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κοντοτιέρος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Elisabetta Gonzaga |
| Γονείς | Γκαλεότο Α΄ Μαλατέστα |
| Αδέλφια | Rengarda Malatesta |
| Συγγενείς | Άλντα ντ'Έστε (πεθερά) και Λουδοβίκος Β΄ της Μάντουα (πεθερός) |
| Οικογένεια | Οίκος των Μαλατέστα |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Ιταλίας |
Ο Κάρλο Α΄ του Ρίμινι', ιταλ.: Carlo I Malatesta (Ιούνιος 1368 - 13 Σεπτεμβρίου 1429) από τον Οίκο των Μαλατέστα ήταν Ιταλός κοντοτιέρος κατά τη διάρκεια των Πολέμων στη Λομβαρδία και κύριος του Ρίμινι, του Φάνο, της Τσεζένα και του Πέζαρο. Σύζυγος του Κάρλο Α΄ ήταν η Eλιζαμπέτα Γκοντσάγκα, που παντρεύτηκαν τον Νοέμβριο του 1386. [1] Ο Φραντσέσκο Α΄ Γκοντσάγκα νυμφεύτηκε την αδελφή του Κάρλο Α΄ Μαργαρίτα Μαλατέστα το 1393, ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ των οικογενειών. [2] Ο Κάρλο Α΄ ήταν αδελφός του Παντόλφο Γ΄ και του Aνδρέα, με τους οποίους πολέμησε σε πολλές περιπτώσεις.
Ο Κάρλο Α΄ ήταν ένας από τους πιο σεβαστούς κοντοτιέρους της εποχής. Διεύρυνε τις κτήσεις γύρω από το Ρίμινι και ανακαίνισε το λιμάνι της πόλης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κάρλο Α΄ ήταν γιος του Γκαλεότο Α΄ κοντοτιέρου, κυρίου των Ρίμινι, Φάνο, Τσεζένα. Μετά το τέλος του πατέρα τoυ το 1385, τα εδάφη των Μαλατέστα μοιράστηκαν στους τέσσερις γιους του. Ο Κάρλο Α΄ έλαβε το Ρίμινι. Το 1385 ονομάστηκε αντιπρόσωπος (vicarius) στη Ρομάνια από τον πάπα Ουρβανό ΣΤ΄ και δύο χρόνια αργότερα σημαιοφόρος (gonfaloniere).
Το 1390 νίκησε ένα στρατό της Μπολόνια με επικεφαλής τον Αλμπερίκο ντα Μπαρμπιάνο. Στα πρώτα του χρόνια πολέμησε κυρίως εναντίον του Οίκου των Μοντεφέλτρο, αλλά αργότερα συμμάχησε μαζί τους μέσω διπλού γάμου. Το 1394 τοποθετήθηκε επικεφαλής της Ρόκκα Κοντράντα, μίας πόλης σημαντικής για την τοπική ισορροπία δυνάμεων, που βρίσκεται στα σύνορα της Mάρκα ντι Ανκόνα, της Ούμπρια και του δουκάτου του Ουρμπίνο. Την ίδια χρονιά, μαζί με τον μικρότερο αδελφό του Γκαλεότο Β΄, έλαβε τον Μπερτινόρο ως εγγύηση για ένα δάνειο, που δόθηκε στον πάπα. [3]
Παλαιότερα ήταν σύμμαχος των Βισκόντι, αλλά ο γάμος της αδελφής του Μαργαρίτας τον έφερε πιο κοντά με τους Γκονζάγκα. Το 1397, στον πόλεμο μεταξύ των Βισκόντι και των Γκονζάγκα της Μάντοβα, νίκησε τον ηγέτη των Βισκόντι Τζάκοπο νταλ Βέρμε στο Γκοβερνόλο, αλλά όταν ο Τζιοβάνι ντα Μπαρμπιάνο και άλλοι αρνήθηκαν να προχωρήσουν εναντίον της Μπρέσια, αποσύρθηκε με αποτροπιασμό στη Ρομάνια. Το 1398 διαιτήτευσε επιτυχώς για μία εκεχειρία μεταξύ των μερών. [4]
Ο Κάρλο Α΄ ξανάρχισε την υπηρεσία στον πάπα και το 1402 ηγήθηκε μίας συμμαχικής δύναμης, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του Ανδρέα της Τσεζένα, των Φλωρεντινών, αρκετών αρχόντων των παπικών κρατών και των στρατευμάτων του παπικού απεσταλμένου (legatus) Μπαλντάσαρ Κόσα εναντίον του Μιλάνου. Στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε μία συμφωνία με τον Φραντσέσκο Γκοντζάγκα ως εκπρόσωπο της δούκισσας του Μιλάνου, με την οποία η Μπολόνια, η Περούτζια και η Ασίζη επέστρεψαν στον πάπα. Ο πάπας Βονιφάτιος Θ', μη θέλοντας να παρατείνει μία δαπανηρή σύγκρουση, αποδέχτηκε αργότερα τους όρους, παρά την αντίθεση τόσο της Φλωρεντίας, όσο και της Μπολόνιας. [5]
Το 1406 ονομάστηκε κυβερνήτης του Μιλάνου. Από το 1409 ο Κάρλο Α΄ πολέμησε συνεχώς για τα Παπικά Κράτη, όχι μόνο ως αρχηγός του στρατού της Εκκλησίας (capitano generale), αλλά και ως διπλωμάτης. Στη χαοτική κατάσταση που δημιουργήθηκε από την παρουσία τριών παπών ταυτόχρονα, στήριξε τον Γρηγόριο ΙΒ΄, τον οποίο φιλοξένησε επίσης στο Ρίμινι, μέχρι την παραίτησή του στο Συμβούλιο της Κωνσταντίας. [6] Την επιστολή παραίτησης διάβασε ο ίδιος ο Κάρλο Α΄.
Μετά το τέλος τού κουνιάδου του Φραντσέσκο Α΄ Γκοντζάγκα το 1407, ο Κάρλο Α΄ προστάτεψε τον μικρό γιο εκείνου Τζιανφραντσέσκο Α΄ Γκοντζάγκα, γιο της αδελφής του Mαργαρίτας. [2] Ο Τζιανφραντσέσκο Α΄ θα γινόταν ο πρώτος μαρκήσιος της Μάντοβας.
Το 1412 έγινε αρχηγός (capitano generale) του Βενετικού στρατού, πολεμώντας ενάντια στην εισβολή του βασιλιά Σιγισμούνδου της Ουγγαρίας. Ωστόσο τραυματίστηκε στη μάχη του Mότα και έπρεπε να παραχωρήσει τη θέση του στον αδελφό του Παντόλφο Γ΄.
Στις 12 Ιουλίου 1416 ο Κάρλο Α΄ ηττήθηκε από τον Μπράτσιο ντα Μοντόνε στη μάχη του Σαντ'Ετζίντιο, τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε. Ο Παντόλφο Γ΄ πλήρωσε 80.000 δουκάτα ως λύτρα. Αργότερα στα εδάφη του εισέβαλε ο στρατός των Βισκόντι, έτσι ο Κάρλο Α΄ έχασε το Φορλί και τη Γκραντάρα και στη συνέχεια ηττήθηκε στη Τσαγκονάρα. Και πάλι αιχμάλωτος, έμεινε ως φιλοξενούμενος από τον Φίλιππο-Μαρία δούκα του Μιλάνου και αργότερα αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να έχει πάθει κάτι κακό.
Ο Κάρλο Β΄ που νυμφεύτηκε τη Βιτόρια Κολόννα (ανιψιά του πάπα Mαρτίνου Ε΄) ήταν εγγονός του εξαδέλφου του και γιος του Mαλατέστα Δ΄ των Σονέτων, κυρίου του Πέζαρο. Η μπαλάντα "Resvellies Vous" (Ξύπνα και να είσαι χαρούμενος) του Γκυγιώμ ντυ Φαι γράφτηκε για τον γάμο αυτού του νεότερου Κάρλο Β΄ το 1423. Ο Κάρλο Α΄ του Ρίμινι παρείχε στους νεόνυμφους έναν «πιο πολυτελή γάμο» στο Ρίμινι. [7]
Ο Κάρλο Α΄ απεβίωσε το 1429, έχοντας αποκτήσει από τον πάπα Μαρτίνο Ε΄ τη νομιμοποίηση των γιων του, οι οποίοι κληρονόμησαν τις κυριότητες του Ρίμινι και του Φάνο, ενώ οι γιοι τού Μαλατέστα Δ΄ ντεϊ Σονέτι έλαβαν το Πέζαρο. Ο ανιψιός τού Κάρλο Α΄, ο Ντομένικο Νοβέλλο έλαβε την Τσεζένα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Anna Falcioni, La signoria di Carlo Malatesta (Rimini: Bruno Gigli Editori, 2001).
- ↑ 2,0 2,1 Robert Tavernor (1998). On Alberti and the Art of Building. New Haven and London: Yale University Press. σελ. 125.Robert Tavernor (1998). On Alberti and the Art of Building. New Haven and London: Yale University Press. p. 125.
- ↑ Jones, P. J. (2005). The Malatesta of Rimini and the Papal State. Cambridge University Press. σελ. 113. ISBN 9780521023641.
- ↑ Jones 2005, σελ. 115.
- ↑ Jones 2005, σελ. 120.
- ↑ Creighton, Mandell (1907). A History of the Papacy from the Great Schism to the Sack of Rome. Volume I. London: Longmans, Green, and Company. p. 223
- ↑ Cesare and Clementino Clementini, Raccolto istorico della fondatione de' Rimini, e dell' origine e vite de' Malatesti (Rimini, 1617-1627), 105.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Rendina, Claudio (1992). I capitani di ventura. Rome: Newton Compton.