Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ιουδαϊκή εμφύλια διαμάχη

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. Αυτό μπορεί να σημαίνει την δημιουργία εσωτερικών συνδέσμων, επικεφαλίδων, παραγράφων κλπ.
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τις σελίδες Πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και Βικιπαίδεια:Οδηγός μορφοποίησης άρθρων.
Αυτό το λήμμα τεκμηριώνεται κυρίως με πρωτογενείς πηγές. Παρακαλούμε βελτιώστε το προσθέτοντας δευτερογενείς ή τριτογενείς πηγές.
Πρώτος Ιουδαϊκός Πόλεμος
Ιουδαϊκή εμφύλια διαμάχη
Αναπαράσταση του Ναού της Ιερουσαλήμ
Χρονολογία67-69
ΤόποςΙερουσαλήμ
ΈκβασηΝίκη των φιλοπόλεμων (Ζηλωτών)
Αντιμαχόμενοι
Μετριοπαθείς Ιουδαίοι
Φιλοπόλεμοι Ιουδαίοι
Ηγετικά πρόσωπα

Ανανίας γιος του Ανανία†

Ιησούς του Γαμάλα †

Συμεών του Γαμαλιήλ

Γωρίων του Ιώσηπου†

Νίγερ ο Περαΐτης†

Ελεάζαρος γιος του Σίμωνα

Ιωάννης από τα Γίσχαλα

Ιωάννης ο Ιδουμαίος

Ιάκωβος γιος του Σίμωνα

Σίμων γιος του Θακήα

Φινέας του Κλουσώθ
Δυνάμεις
Άγνωστος αριθμός
22.500 άντρες

Ο Ιωάννης από τα Γίσχαλα έφτασε στην Ιερουσαλήμ και εκεί ενώθηκε με τους φιλοπόλεμους δηλαδή με τον Ελεάζαρο του Σίμωνα και τους Ζηλωτές του (αρχές του 68)[1].

Εκλογή αρχιερέα από τους Ζηλωτές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτοί είχαν επιβάλλει από το καλοκαίρι του 67 ένα κλίμα τρομοκρατίας στην πόλη στρεφόμενοι όχι μόνο κατά των μετριοπαθών αλλά και εναντίον των εύπορων πολιτών για ιδιοτελείς λόγους. Οι φυλακές γέμισαν με αθώους, ενώ μέσα στην πόλη οι δολοφονίες έγιναν καθημερινή υπόθεση. Οι Ζηλωτές έφτασαν στο σημείο να εκλέξουν νέο αρχιερέα έναν αγροίκο που ονομάζονταν Φαννίας του Σαμουήλ[2]. Οι μετριοπαθείς υπό τον αρχιερέα Ανανία , τον επιφανή ιερέα Ιησού του Γαμάλα, τον Συμεών του Γαμαλιήλ και τον Γωρίωνα του Ιώσηπου αντέδρασαν και παρακίνησαν τους πολίτες να επιτεθούν εναντίον των Ζηλωτών[3]. Οι τελευταίοι αντέδρασαν, οι πολίτες όμως ύστερα από αιματηρές συμπλοκές κατάφεραν να τους απωθήσουν από την πόλη[4].

Η πολιορκία των Ζηλωτών στο Ναό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Ζηλωτές κατέφυγαν μαζί με τον αρχηγό τους Ελεάζαρο του Σίμωνα και τους βοηθούς του Ελεάζαρο του Γίωνα και Ζαχαρία του Αμφικάλλη στο εσωτερικό του Ναού. Ο αρχιερέας Ανανίας για να μην μιανθεί ο χώρος αποφάσισε απλώς να τους κυκλώσει (χειμώνας 67 - άνοιξη 68) [4]. Ο Ιωάννης άρχισε να σκευωρεί εμφανιζόμενος ως φίλος και διαμεσολαβητής μεταξύ των δυο παρατάξεων. Υπέβαλε την ιδέα στους Ζηλωτές ότι οι μετριοπαθείς θα παρέδιδαν την πόλη στους Ρωμαίους[5]. Οι τελευταίοι πείστηκαν και αποφάσισαν να ζητήσουν την βοήθεια των Ιδουμαίων[6]. Το εγχείρημα πέτυχε και 20.000 Ιδουμαίοι με επικεφαλής τους Ιωάννη, Ιάκωβο γιο του Σίμωνα, Σίμωνα γιο του Θακήα και Φινέα του Κλουσώθ έφτασαν έξω από τα τείχη της πόλης (καλοκαίρι 68)[7]. Ο αρχιερέας Ανανίας πρόλαβε να ασφαλίσει την πόλη και ο Ιησούς του Γαμάλα προσπάθησε αποτυχημένα να τους πείσει να επιτρέψουν στην πατρίδα τους[8].

Η είσοδος των Ιδουμαίων στην πόλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τότε οι Ζηλωτές επωφελούμενοι από μια νυκτερινή καταιγίδα αιφνιδίασαν τους φρουρούς τους και κατάφεραν καταλαμβάνοντας μια πύλη του Ναού να έρθουν σε επαφή με τους Ιδουμαίους[9]. Έτσι όλοι μαζί ξεχύθηκαν από τον Ναό στην πόλη. Ακολούθησαν σκληρές συμπλοκές και οι μετριοπαθείς ηττήθηκαν έχοντας 8.500 νεκρούς.

Αφού κατέλαβαν την πόλη Ζηλωτές και Ιδουμαίοι εξαπέλυσαν ένα κύμα τρομοκρατίας. Σκοτώθηκαν 12.000 πολίτες και οι ηγέτες των μετριοπαθών Ανανίας και Ιησούς ενώ οι νεκροί έμεναν άταφοι για παραδειγματισμό[10]. Κατόπιν για να περιοριστεί το μέγεθος της αυθαιρεσίας επινοήθηκε μια παρωδία δικών[11].

Η τρομοκρατία των Ζηλωτών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περισσότεροι από τους Ιδουμαίους συνειδητοποιώντας από την μια πλευρά την έκταση της σφαγής και από την άλλη ότι οι κατηγορίες για προδοσία δεν ήταν βάσιμες αλλά ένα δόλιο σχέδιο των Ζηλωτών αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Αφού απελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους οι περισσότεροι από αυτούς εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ[12].

Οι Ζηλωτές που απέμειναν σχεδόν μόνοι εξαπέλυσαν νέο κύμα τρομοκρατίας εναντίον των μετριοπαθών που αναθάρρησαν. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στις νέες ταραχές ήταν ο Γωρίων του Ιώσηπου και ο Νίγερ ο Περαΐτης[13]. Κύριος υποκινητής και πρωταγωνιστής των ταραχών ήταν ο Ιωάννης[14].

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.ΙΙΙ.8.σελ.51-53
  2. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.ΙΙΙ.8.σελ.51
  3. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.ΙΙΙ.9.σελ.51-53
  4. ↑ 4,0 4,1 Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.ΙΙΙ.12.σελ.61-63
  5. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.ΙΙΙ.13.σελ.63-65
  6. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαικού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.ΙV.1.σελ.69-71
  7. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.ΙV.2.σελ.71
  8. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.ΙV.3.σελ.71-81
  9. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.ΙV.7.σελ.87
  10. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλίο Δ.V.1-2.σελ.89-93
  11. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.V.4.σελ.95-97
  12. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους. Βιβλιο Δ.V.5.σελ.99
  13. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.VI.1.σελ.101-103
  14. ↑ Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.Βιβλιο Δ.VII.1.σελ.109-111

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΣΤ', Ελληνισμός και Ρώμη, εκδοτική Αθηνών, 1979
  • Rostovtzeff M., Ρωμαϊκή Ιστορία, Εκδόσεις Παπαζήση 1984
  • Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι Έλληνες», , εκδόσεις Κάκτος ,1997
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ιουδαϊκή_εμφύλια_διαμάχη&oldid=8989114"