Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η προσβολή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Προσβολή
ΣκηνοθεσίαZiad Doueiri
ΠαραγωγήRachid Bouchareb
ΣενάριοZiad Doueiri
ΠρωταγωνιστέςAdel Karam, Kamel El Basha, Rita Hayek και Julia Kassar
ΜουσικήÉric Neveux
ΔιανομήMozinet[1]
Πρώτη προβολή2017, 19  Ιανουαρίου 2018 (Τουρκία), 25  Οκτωβρίου 2018 (Γερμανία)[2], 1  Νοεμβρίου 2018 (Ουγγαρία)[1] και 14  Σεπτεμβρίου 2017 (Λίβανος)
Διάρκεια112 λεπτά
ΠροέλευσηΛίβανος και Γαλλία
ΓλώσσαΑραβικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Προσβολή (αραβικά: قضية رقم ٢٣‎‎ "Υπόθεση Νο. 23", γαλλικά: L'insulte‎‎) είναι λιβανέζικη νομική δραματική ταινία του 2017 σε σκηνοθεσία Ζιάντ Ντουεϊρί και σε σενάριο από κοινού από τους Ντουεϊρί και Ζοέλ Τουμά. Η ταινία προβλήθηκε στο κύριο διαγωνιστικό τμήμα του 74ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.[3] Στη Βενετία, ο Κάμελ Ελ Μπάσα κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού.[4] Η προσβολή επιλέχθηκε ως η λιβανέζικη συμμετοχή για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία[5][6] κατά τις υποψηφιότητες για την 90ή τελετή των βραβείων Όσκαρ.[7] Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο ανδρών: του Τόνι Τζορτζ Χάνα (Αντέλ Καράμ), ενός Λιβανέζου χριστιανού μηχανικού, και του Γιάσερ Σαλάμεχ (Κάμελ Ελ Μπάσα), ενός Παλαιστίνιου εργοδηγού, που εμπλέκονται σε μια δικαστική υπόθεση η οποία προκαλεί πολιτική αναταραχή σε μια ήδη ασταθή χώρα.[8]

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τόνι Τζορτζ Χάνα είναι ένας Λιβανέζος χριστιανός και αφοσιωμένο μέλος του Χριστιανικού Κόμματος, με έγκυο σύζυγο, τη Σιρίν. Μη θέλοντας εργάτες κοντά στην ιδιοκτησία του όταν είναι εκεί η Σιρίν, ο Τόνι ανακαλύπτει κάποιους εργολάβους να ασχολούνται με την υδρορροή στο μπαλκόνι του. Ο Τόνι σπάει την υδρορροή, ενώ στη διάρκεια αυτού του περιστατικού ο εργάτης Γιάσερ Αμπντάλα Σαλάμεχ βρίζει χυδαία τον Τόνι. Ο Τόνι αναγνωρίζει τον Γιάσερ ως Παλαιστίνιο πρόσφυγα από την προφορά του, καθώς παρακολουθεί την αντιπαλαιστινιακή προπαγάνδα και εύχεται να φύγουν όλοι οι Παλαιστίνιοι από τη χώρα. Αν και το μπαλκόνι παραβίαζε τους οικοδομικούς κανονισμούς και οι εργάτες το έφτιαχναν, ο Τόνι απαιτεί από την κατασκευαστική εταιρεία να του ζητήσει συγγνώμη για το συμβάν. Οι εργοδότες φέρνουν τον Γιάσερ στο γκαράζ του Τόνι για να ζητήσει συγγνώμη αυτοπροσώπως, αλλά όταν ο Τόνι δηλώνει ότι εύχεται ο Ισραηλινός πολιτικός Αριέλ Σαρόν να είχε εξολοθρεύσει όλους τους Παλαιστίνιους, ο Γιάσερ, αντί να του ζητήσει συγγνώμη, τον χτυπά με γροθιές, σπάζοντάς του δύο πλευρά.

Ο Τόνι υποβάλλει μήνυμα εναντίον του Γιάσερ, εκπροσωπώντας ο ίδιος τον εαυτό του. Ωστόσο, όταν τόσο ο Γιάσερ όσο και ο Τόνι αρνούνται να επαναλάβουν ό,τι είπε ο Τόνι στον Γιάσερ για τον Σαρόν, ο δικαστής απορρίπτει την υπόθεση βάσει αδιευκρίνιστων στοιχείων. Έξαλλος, ο Τόνι φωνάζει ότι ο δικαστής είναι διεφθαρμένος και προκατειλημμένος και απομακρύνεται από την αίθουσα του δικαστηρίου, αλλά ορκίζεται να ασκήσει έφεση. Αργότερα καταρρέει και η Σιρίν τον βοηθά να συνέλει και αργότερα γεννά το παιδί τους. Το παιδί τίθεται σε μηχανική υποστήριξη, από συμπτώματα που οφείλονται σε συσπάσεις που βίωσε η Σιρίν καθώς και σε συναισθηματικό σοκ που υπέστη μετά την επίθεση του Γιάσερ. Η υπόθεση πηγαίνει σε εκ νέου εκδίκαση, με τον Γιάσερ να κινδυνεύει να ενοχοποιηθεί για ανθρωποκτονία αν το παιδί πεθάνει.

Ο Γουάτζι Γουέχμπε, ένας φιλοχριστιανός με αναμνήσεις από τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, γίνεται ο νέος εκπρόσωπος του Τόνι, ενώ η κόρη του Γουάτζι, Ναντίν Γουέχμπε, που έχει λιγότερες αναμνήσεις από αυτόν τον πόλεμο, αναλαμβάνει την υπόθεση του Γιάσερ. Αυτή τη φορά, τα σχόλια του Τόνι για τον Σαρόν τίθενται ενώπιον του δικαστηρίου, με το επιχείρημα ότι η επίθεση προκλήθηκε λόγω συναισθηματικής δυσφορίας. Αποκαλύπτεται επίσης το ιστορικό αποβολών της Σιρίν. Οι διαφωνίες στην αίθουσα του δικαστηρίου πυροδοτούν μνήμες από τον εμφύλιο, οδηγώντας σε συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στον δρόμο. Ενώ ο Γουάτζι υπογραμμίζει τη σημασία του Σαρόν, ο Τόνι βρίσκεται κατηγορούμενος για σιωνισμό και αρχίζει να δέχεται απειλές για τη ζωή του. Επίσης, ο Γουάτζι χαρακτηρίζει τα σχόλια του Τόνι ως ιδιωτικά και ότι απλώς εκφράζουν μια "ευχή", υποστηρίζοντας ότι αυτό δεν είναι συκοφαντία αλλά ελευθερία σκέψης.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας για την υπόθεση, ο Γουάτζι εκπλήσσεται όταν μαθαίνει ότι ο Τόνι γεννήθηκε στο Νταμούρ το 1970 και έφυγε από εκεί τον Ιανουάριο του 1976, ως πρόσφυγας της σφαγής του Νταμούρ όταν η πόλη έπεσε στα χέρια μουσουλμάνων και αριστερών μαχητών με τη βοήθεια μονάδων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ο Τόνι δεν το είχε αποκαλύψει αυτό στον νομικό του εκπρόσωπο και κατέρρευσε όταν ο Γουάτζι προβάλλει ένα ντοκιμαντέρ με την εκδήλωση στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ο Γιάσερ και ο Τόνι συναντιούνται αργότερα και, όταν ο Γιασέρ λέει ότι τα δεινά που πέρασαν οι χριστιανοί στον εμφύλιο πόλεμο ήταν ελάχιστα σε σύγκριση με όσα πέρασαν οι Παλαιστίνιοι, ο Τόνι τον χτυπάει με γροθιές και ο Γιάσερ ζητά συγγνώμη. Το παιδί της Σιρίν και του Τόνι γίνεται καλά. Επιστρέφοντας στο δικαστήριο, οι δικαστές κρίνουν ότι ο Γιάσερ είναι αθώος για την κατηγορία της επίθεσης. Το ζευγάρι φαίνεται να έχει συμφιλιωθεί και στο τέλος ανταλλάσσει ένα χαμόγελο πριν πάρει ο καθένας τον δρόμο του.

Ιστορικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαύρος Σεπτέμβρης είναι ένα ιστορικό γεγονός που αναφέρεται στην ταινία.

Καθένας από τους δύο βασικούς χαρακτήρες αποκαλύπτεται ότι έχει επηρεαστεί από ένα τραυματικό ιστορικό γεγονός όταν ήταν στα νιάτα του. Αυτά τα γεγονότα ήταν η σφαγή του Νταμούρ στην περίπτωση του Τόνι και ο Μαύρος Σεπτέμβρης στην περίπτωση του Γιάσερ. Επιπλέον, στην ταινία υπάρχουν αναφορές στους Μπασίρ Τζεμαγιέρ και Αριέλ Σαρόν, ως εξέχοντες χαρακτήρες του εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου.

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η προσβολή έχει σημειώσει εισπράξεις 685.901 δολαρίων στον Λίβανο, 850.711 δολαρίων στην Ιταλία και 57.790 δολαρίων στην Ολλανδία[9] σε ένα σύνολο 1,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Στον Λίβανο, η ταινία κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου 2018 σε τρεις κινηματογραφικές αίθουσες, σημείωσε εισπράξεις 24.600 δολαρίων το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολών, οπότε και κατετάγη 42η. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο προβολών, η ταινία σημείωσε πτώση κατά 6% στα 23.222 δολάρια, τερματίζοντας 44η στη γενική κατάταξη. Το τρίτο Σαββατοκύριακο προβολών, η ταινία σημείωσε άνοδο 162% και κέρδισε 60.872 δολάρια, τερματίζοντας 36η.[9] Στην Ιταλία κέρδισε 203.161 δολάρια το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρας και στην Ολλανδία 26.871 δολάρια μετά από προβολή της σε 22 κινηματογραφικές αίθουσες.[9]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 nmhh.hu/dokumentum/198182/terjesztett_filmalkotasok_art_filmek_nyilvantartasa.xlsx.
  2. ↑ www.imdb.com/title/tt7048622/releaseinfo.
  3. ↑ Anderson, Ariston (27 Ιουλίου 2017). «Venice Competition Includes Films From George Clooney, Guillermo del Toro, Darren Aronofsky». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. 
  4. ↑ Anderson, Ariston (9 Σεπτεμβρίου 2017). «Venice: Guillermo del Toro Wins Golden Lion for 'The Shape of Water'». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. 
  5. ↑ «"قضية رقم 23″ مرشحاً إلى الـ"أوسكار"... "يستحق أن يُسمّى لتمثيل لبنان" - النهار». web.archive.org. 7 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  6. ↑ Tartaglione, Nancy (11 Σεπτεμβρίου 2017). «'The Insult's Ziad Doueiri Freed By Lebanon Court After Post-Venice Detention». Deadline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. 
  7. ↑ «Oscars 2018: The winners and nominees in full» (στα αγγλικά). BBC News. 2018-01-23. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-42788267. Ανακτήθηκε στις 2023-07-01. 
  8. ↑ «Η Προσβολή (2017)- (The Insult)». Η Προσβολή (2017)- (The Insult) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «L'insulte (2017) - Financial Information». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Η_προσβολή&oldid=10139093"