Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ερρίκος του Αλμαίν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ερρίκος του Αλμαίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Νοεμβρίου 1235 ή 2  Νοεμβρίου 1235[1]
Haughley Castle
Θάνατος13  Μαρτίου 1271 ή 13  Μαρτίου 1271[1][2]
Βιτέρμπο
Αιτία θανάτουτραύμα από μαχαίρι
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
Τόπος ταφήςHailes Abbey
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚωνσταντίνα του Μπεάρν (από 1269)[3]
ΓονείςΡιχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[4] και Ισαβέλλα Μάρσαλ[4]
ΑδέλφιαAmice de Clare
Isabella of Gloucester and Hertford
Richard de Clare, 6th Earl of Gloucester
Εδμόνδος της Κορνουάλης
ΟικογένειαΟίκος του Ανζού
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ερρίκος του Αλμαίν (Henri d'Almayne, 2 Νοεμβρίου 1235 - 13 Μαρτίου 1271) από τον Οίκο του Ανζού ήταν γιος τού Ριχάρδου της Κορνουάλης και της Ισαβέλλας Μαρσάλ.[5][6] Το προσωνύμιο "Αλμαίν" (γαλλ. Allemagne = Γερμανία) τού δόθηκε από τούς αριστοκρατικούς κύκλους της Βρετανίας, και έχει σχέση με την εκλογή τού πατέρα του στη θέση τού βασιλιά της Γερμανίας.[7][8]

Ο Ερρίκος χρίστηκε ιππότης μετά τη στέψη τού πατέρα του στο Άαχεν στις 17 Μαΐου 1257, σύμφωνα με τα Γερμανικά έθιμα. Οι θείοι του ήταν ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας και ο Σιμόν ντε Μοντφόρντ. Βρέθηκαν σε εμφύλια σύγκρουση στον "Α΄ Πόλεμο των Βαρόνων". Ο Ερρίκος αφού άλλαξε στάση πολλές φορές, τελικά υποστήριξε τους βασιλικούς, και ήταν ένας από τους ομήρους στη μάχη του Λιους (1264). Κρατήθηκε στο Γουόλινγκφορντ, και στη συνέχεια ελευθερώθηκε.[9][10]

Συμμετείχε στην Η΄ Σταυροφορία (1268). Ο εξάδελφός του Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας τον έστειλε από τη Σικελία στη Γασκώνη, μετά τις ταραχές που είχαν αρχίσει στην περιοχή, για να κλείσει ειρήνη. Επέστρεψε με τον Φίλιππο Γ΄ της Γαλλίας και τον Κάρολο τον Ανδεγαυό.

Ο Ερρίκος δολοφονήθηκε στο Βιτέρμπο στις 13 Μαρτίου 1271 από τα εξαδέλφια του Γκυ και Σίμωνα τον Νεώτερο, γιο του Σίμωνα 6ου κόμη του Λέστερ, για εκδίκηση, λόγω τού αποκεφαλισμού τού πατέρα τους και τού μεγαλύτερου αδελφού τους στη "μάχη του Ιβσάμ".[11] Η πράξη αναφέρεται από τον Δάντη, που τοποθέτησε τον Γκυ του Μονφόρ στον 7ο κύκλο της Κόλασης, στο έργο του Θεία Κωμωδία που έγραψε 40 χρόνια μετά το τέλος τού Ερρίκου. Ο Ερρίκος τάφηκε στο αβαείο του Χάιλ.

Ο Ερρίκος νυμφεύτηκε την Κωνσταντία του Μπεάρν, τη μεγαλύτερη από της τέσσερις κόρες του Γκαστόν Ζ΄ υποκόμη του Μπεάρν στο κάστρο του Ουίνδσορ στις 5 Μαΐου 1269. Δεν απέκτησε παιδιά και ο ετεροθαλής αδελφός του Εδμόνδος έλαβε τούς τίτλους τού πατέρα τους.

  1. 1,0 1,1 1,2 p10253.htm#i102524.
  2. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00005969.
  3. p10253.htm#i102524. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. Tyerman, Christopher, England and the Crusades, 1095-1588, (University of Chicago Press, 1988), 128.
  6. Prestwich, Michael, Edward I, (Methuen London Ltd, 1988), 5.
  7. http://www.twickenham-museum.org.uk/detail.php?aid=1&cid=9&ctid=1
  8. The archaic term Almayne, (Almain etc.) was derived from Anglo-Norman Allemaine, Almaine, itself derived from Alemaigne, the Old French word for Germany.
  9. Goldsmith, Oliver, The history of England, from the earliest times to the death of George II, (London, 1800), 284.
  10. Treharne, Reginald Francis, and Ivor John Sanders, Documents of the baronial movement of reform and rebellion, 1258-1267, (Oxford University Press, 1973), 47.
  11. Maddicott, J. R., Simon de Montfort, (Cambridge University Press, 1994), 370.
  • Goldsmith, Oliver, The history of England, from the earliest times to the death of George II, London, 1800.
  • Maddicott, J. R., Simon de Montfort, Cambridge University Press, 1994.
  • Prestwich, Michael, Edward I, Methuen London Ltd, 1988.
  • Treharne, Reginald Francis, and Ivor John Sanders, Documents of the baronial movement of reform and rebellion, 1258-1267, Oxford University Press, 1973.
  • Tyerman, Christopher, England and the Crusades, 1095-1588, University of Chicago Press, 1988.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]