Αϋμέρ του Ανγκουλέμ
| Αϋμέρ του Ανγκουλέμ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1160 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 16 Ιουνίου 1202 Λιμόζ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αλίκη του Κουρτεναί[2] |
| Τέκνα | Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ |
| Γονείς | William VI of Angoulême και Margaret de Turenne[3] |
| Αδέλφια | Wulgrin III of Angoulême William VII of Angoulême |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αϋμέρ, γαλλ.: Aymer, επίσης Aymar, Adhemar, Ademar, ή Adomar (π. 1160 – 16 Ιουνίου 1202) ήταν ο τελευταίος κόμης του Aνγκουλέμ του Οίκου Ταγιεφέρ (Taillefer). Ήταν το μικρότερο παιδί του κόμη Γουίλιαμ ΣΤ' και της Μαργαρίτας του Τουρέν. [4] Δύο από τους μεγαλύτερους αδελφούς του, ο Γούλγκριν Γ΄ και ο Γουίλιαμ Ζ΄, έγιναν κόμητες του Ανγκουλέμ διαδοχικά, μετά το τέλος τού πατέρα τους το 1179.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αϋμέρ διαδέχθηκε τον αδελφό του το 1186, και αμέσως μετά βρέθηκε στην αυλή του Ριχάρδου (Α΄) του Λεοντόκαρδου, τότε δούκα της Ακουιτανίας και επομένως επικυρίαρχο του Αϋμέρ, για να λάβει την αναγνώριση της διαδοχής του [5]. Μέχρι το 1188, ο Aϋμέρ είχε νυμφευτεί την Αλίκη του Κουρτεναί, την κόρη του Πέτρου Α΄ του Κουρτεναί και επομένως εγγονή του βασιλιά Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας. Εκείνο το έτος, η Αλίκη γέννησε μια κόρη, την Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ, η οποία παντρεύτηκε τον βασιλιά Ιωάννη της Αγγλίας (Αδελφό του Ριχάρδου Α΄) το 1200. Η γαμήλια συμμαχία σφραγίστηκε από δύο συνθήκες, μία δημόσια και μία ιδιωτική μεταξύ του Aϋμέρ και του Ιωάννη. Ο κόμης παρέμεινε σταθερός σύμμαχος των βασιλέων της Αγγλίας, αντίθετα με τον Οίκο των Λουζινιάν που αγαπούσε τις εξεγέρσεις. [6]
Ο Aϋμέρ είχε αξίωση στην κομητεία του Λα Μαρς, όπου το 1199 ή το 1200 ασκούσε εξουσία, ίσως για λογαριασμό τού γαμπρού του, και εξέδωσε καταστατικό σε μερικούς μοναχούς του Ωμπινιάκ. [7] Τον Φεβρουάριο του 1202, όταν ο Ιωάννης επισκεπτόταν το Ανγκουλέμ για να διαπραγματευτεί μια συνθήκη με τον Σάντσο Ζ' της Ναβάρρας, ο Αϋμέρ τον πήγε μία περιοδεία στην πρόσφατα αφιερωμένη εκκλησία του αβαείου στη Λα Κουρόν. [8] Ο ρόλος τής κόρης τοή Aϋμέρ στη συνεχιζόμενη άρνηση τού Ιωάννη να φροντίσει σωστά τη χήρα τού αδελφού του Ριχάρδου Α΄, τη Bερεγγάρια της Ναβάρρας, μπορεί να εξηγήσει την εγγύτητα τού κόμη του Ανγκουλέμ στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο βασιλείων. [9]
Ο Aϋμέρ απεβίωσε στη Λιμόζ στις 16 Ιουνίου 1202. Το μόνο τέκνο του ήταν μία κόρη, που τον διαδέχτηκε ως κόμισσα του Ανγκουλέμ. Ωστόσο ο τίτλος της ήταν σε μεγάλο βαθμό κενός, αφού ο σύζυγός της τής αρνήθηκε τον έλεγχο τής κληρονομιάς της, καθώς και τής προίκας και τού εισοδήματος χηρείας τού γάμου της. Ο διορισμένος κυβερνήτης τού Ιωάννη, Βαρθολομαίος ντε Λε Πουί (ντε Πόντιο), διηύθυνε τις περισσότερες από τις διοικητικές υποθέσεις του Ανγκουλέμ μέχρι το τέλος τού Ιωάννη το 1216 [10]. Το 1217 η Ισαβέλλα επέστρεψε και άρπαξε την κληρονομιά της από τον Βαρθολομαίο, ο οποίος προσέφυγε ανεπιτυχώς στον Άγγλο βασιλιά για βοήθεια.
Η χήρα τού Aϋμέρ, η Aλίκη, κυβέρνησε την πόλη Aνγκουλέμ μέχρι τον Μάρτιο του 1203, όταν ο Ιωάννης την κάλεσε στην Αυλή και τής χορήγησε μηνιαία σύνταξη 50 λίβρες του Ανζού σε αντάλλαγμα για τα δικαιώματά της στην προίκα. Στη συνέχεια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή στο κτήμα της στο Λα Φερτέ-Γκωσέ, όπου ζούσε μέχρι τον Ιούλιο του 1215, όταν εξέδωσε ένα καταστατικό στο Προβέν χρησιμοποιώντας τον τίτλο κόμισσα του Ανγκουλέμ. [8]
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 www
.geni .com /profile /index /6000000000134496318. - ↑ p10118.htm#i101178. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 171.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 178-179.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 182-183.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 170.
- ↑ 8,0 8,1 Vincent 1999, σελ. 182.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 186.
- ↑ Vincent 1999, σελ. 183.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Vincent, Nicholas (1999). «Isabella of Angouleme:John's Jezebel». Στο: Church, S.D., επιμ. King John: New Interpretations. Boydell Press.