Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Isabelle d'Angoulême (Γαλλικά)
Γέννηση1188 (περίπου) ή 1188[1]
Θάνατος4  Ιουνίου 1246 ή 31  Μαΐου 1246[2][3][4]
Αββαείο του Φοντεβρώ
Τόπος ταφήςΑββαείο του Φοντεβρώ
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης της Αγγλίας (από 1200)[5][6]
Ούγος Ι΄ του Λουζινιάν[5][6]
ΤέκναΕρρίκος Γ΄ της Αγγλίας[5]
Ριχάρδος Α΄ της Κορνουάλης[5]
Ιωάννα της Σκωτίας[5]
Ισαβέλλα της Αγγλίας[5]
Ελεονώρα της Αγγλίας[5]
Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν[5]
Αιμάρ του Βαλάνς[7]
Γουλιέλμος του Βαλάνς[5]
Isabella of Lusignan[7][8]
Alice de Lusignan, Countess of Surrey
Guy de Lusignan[7]
Γοδεφρείδος Α΄ του Λουζινιάν[7][8]
Margaret de Lusignan[7]
Agatha le Brun[7]
ΓονείςΑϋμέρ Γ΄ του Ανγκουλέμ και Αλίκη του Κουρτεναί
ΟικογένειαCounts and Dukes of Angoulême
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ισαβέλλα (γαλλικά: Isabelle comtesse d'Angoulême, 1188 - 4 Ιουνίου 1246) από τον Οίκο των Ταγιεφέρ, ήταν κόμισσα του Ανγκουλέμ (1202-1246) και έγινε βασίλισσα της Αγγλίας (1200 - 1216) ως δεύτερη σύζυγος του βασιλιά Ιωάννη του Ακτήμονα της Αγγλίας.

Η Ισαβέλλα ήταν μοναδική κόρη και διάδοχος του Αϋμέρ Γ΄ κόμη του Ανγκουλέμ, και της Αλίκης κόμισσας του Κουρτεναί, κόρης του Πέτρου των Καπετιδών. Η Αλίκη ήταν αδελφή του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Πέτρου Β΄ των Κουρτεναί και εγγονή του Λουδοβίκου ΣΤ΄ της Γαλλίας. Η Ισαβέλλα, με τον πρώτο σύζυγό της Ιωάννη τον Ακτήμονα απέκτησε 5 παιδιά, ανάμεσα τους τον μετέπειτα βασιλιά Ερρίκο Γ΄· με τον δεύτερο σύζυγό της Ούγο Ι΄ κύριο του Λουζινιάν, Ε΄ κόμη του Μαρς, απέκτησε άλλα 9 παιδιά.

Βασίλισσα της Αγγλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο γάμος της Ισαβέλλας με τον Ιωάννη έγινε στις 24 Αυγούστου 1200 στο Ανγκουλέμ, έναν χρόνο μετά την ακύρωση τού πρώτου γάμου του με την Ισαβέλλα του Γκλόστερ.[9] Η Ισαβέλλα έγινε κόμισσα του Ανγκουλέμ στις 16 Ιουνίου 1202, κληρονομώντας τον τίτλο από τον πατέρα της, την εποχή την οποία ήταν βασίλισσα της Αγγλίας. Στέφθηκε βασίλισσα της Αγγλίας σε μεγαλοπρεπή τελετή, στις 8 Οκτωβρίου 1200 στο αβαείο του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο.[10] Η Ισαβέλλα, πριν παντρευτεί τον Ιωάννη, είχε αρραβωνιαστεί τον Ούγο Θ΄ του Λουζινιάν, κόμη του Μαρς, πατέρα τού μετέπειτα δεύτερου συζύγου της.[11] Ο Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας εξοργισμένος από τον γάμο, έκανε κατάσχεση των Γαλλικών εδαφών του Ιωάννη.

Την εποχή που παντρεύτηκε τον Ιωάννη, η μόλις 12χρονη Ισαβέλλα ήταν πασίγνωστη για την ομορφιά της, και πολλοί ιστορικοί τής εποχής της την παρομοίαζαν με την Ωραία Ελένη. [12] Η Ισαβέλλα, αν και πολύ νεώτερη από τον σύζυγό της, είχε την ίδια εκπληκτική ψυχραιμία με τον ίδιο. Ο Ιωάννης ο Ακτήμονας ήταν εντυπωσιασμένος από την ομορφιά της, και συνήθιζε να βρίσκεται μαζί της στο κρεβάτι μέχρι το μεσημέρι, παραμελώντας τα βασιλικά του καθήκοντα. Ο γάμος παρόλα αυτά δεν έγινε από έρωτα, αλλά για πολιτικούς λόγους, ώστε να εξασφαλίσει συμμαχίες στη Γαλλία. Η πεθερά της Ελεονώρα της Ακουιτανίας τη δέχθηκε με μεγάλη ευχαρίστηση σαν νύφη, αλλά ο Φίλιππος Β΄ έβαλε στόχο να καταλάβει όλα τα εδάφη των Ανζού-Πλανταγενετών στο Γαλλικό έδαφος.[13] Η Ισαβέλλα ήταν γνωστή στο Αγγλικό κοινό ως σειρήνα, επειδή οι τόνοι τής φωνής της ήταν ταυτισμένοι με τους νόμους του ωραίου της κοινής γνώμης.[14] Στις 1 Οκτωβρίου 1207 στο κάστρο του Ουίντσεστερ, η Ισαβέλλα γέννησε το πρώτο της παιδί: τον μελλοντικό Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας, ο οποίος πήρε το όνομα τού παππού του Ερρίκου Β΄. Στη συνέχεια γέννησε άλλον έναν γιο, τον Ριχάρδο, και 3 κόρες, τις Ιωάννα, Ελεονόρα και Ισαβέλλα.

Δεύτερος γάμος της με τον Ούγο Ι΄ κύριο του Λουζινιάν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν απεβίωσε ο Ιωάννης τον Οκτώβριο του 1216, ο διάδοχός του Ερρίκος Γ΄ ήταν 9 ετών, αλλά το στέμμα είχε αφαιρεθεί από τον Ιωάννη κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαρονικού Πολέμου, όταν είχε κλαπεί ο θησαυρός και το στέμμα του, γι' αυτό ο μικρός Ερρίκος Γ΄ ορκίστηκε με το δικό της διάδημα.[15] Τον Ιούλιο του 1217, πριν περάσει ούτε ένας χρόνος από τη στέψη τού γιου της, αποφάσισε να αφήσει τον μικρό Ερρίκο Γ΄ υπό την προστασία του Γουίλιαμ Μάρσαλ 1ου κόμη του Πέμπροκ, και να επιστρέψει στη Γαλλία, στα πατρικά της εδάφη στο Ανγκουλέμ. Συναντήθηκε στο Λουζινιάν με τον Ούγο Ι΄ κόμη του Λουζινιάν, γιο του παλαιού μνηστήρα της Ούγου Θ΄ πριν παντρευτεί τον Ιωάννη τον Ακτήμονα, με προορισμό να παντρέψει τη μεγαλύτερη κόρη της Ιωάννα με εκείνον. Ο Ούγος εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με τη νεανικότητα τής Ισαβέλλας, που προτίμησε τη μητέρα από την κόρη.[16] Η μικρή Ιωάννα βρήκε άλλο μνηστήρα, τον Αλέξανδρο Β΄ της Σκωτίας, τον οποίο παντρεύτηκε (1221).

Η Ισαβέλλα παντρεύτηκε δεύτερη φορά, χωρίς τη συναίνεση της Αγγλικής αντιβασιλείας, που είχε εξουσίες όχι μονάχα να καθορίσει τον επόμενο μνηστήρα της βασιλομήτορος, αλλά και να αποφασίσει αν η βασιλομήτωρ έχει δικαίωμα να ξαναπαντρευτεί. Η Ισαβέλλα την περιφρόνησε προκλητικά, γι' αυτό έγινε κατάσχεση τής περιουσίας της, και σταμάτησε να πληρώνεται τη σύνταξη της· η Ισαβέλλα απείλησε την Αγγλική αντιβασιλεία να κρατήσει τη μικρή Ιωάννα στη Γαλλία. Το συμβούλιο απάντησε με επιστολές στον πάπα, με την υπογραφή του μικρού Ερρίκου Γ΄, ζητώντας τον αφορισμό τής μητέρας του, αλλά τελικά αποφάσισαν να συμφιλιωθούν μαζί της, επειδή φοβήθηκαν τον πόλεμο με τη Σκωτία. H Ισαβέλλα δέχθηκε τα μεταλλεία κασσιτέρου στο Ντεβόν και τα έσοδα του Αιλέσμπουρι για 4 χρόνια, ως αποζημίωση για τη σύνταξη που δεν της είχε πληρωθεί.[17]

Απόπειρα της Ισαβέλλας να δηλητηριάσει τον βασιλιά Λουδοβίκο Θ΄ της Γαλλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τάφος της Ισαβέλλας του Ανγκουλέμ στο αβαείο του Φοντεβρώ.

Η Ισαβέλλα περιγράφεται από ιστορικούς σαν ιδιότροπη και προκλητική· ασχολήθηκε ελάχιστα με τα βασιλικά καθήκοντα της βασιλομήτορος, και δημιούργησε μεγάλες αντιπάθειες της Γαλλικής βασιλικής αυλής απέναντί της.[18][19] Όταν η Ισαβέλλα με τον δεύτερο σύζυγό της κλήθηκαν στη Γαλλική βασιλική Αυλή να δώσουν όρκο υποτέλειας στον αδελφό τού βασιλιά Λουδοβίκου Θ΄, στον Αλφόνσο κόμη του Πουατιέ (1241), η βασιλομήτωρ Λευκή της Καστίλης την πρόσβαλε άσχημα. Από τότε εξοργισμένη, είχε μέχρι το τέλος τής ζωής της μοναδικό στόχο να κάνει κακό στον βασιλιά Λουδοβίκο Θ΄. Η Ισαβέλλα μαζί με τον σύζυγό της και διακεκριμένους ευγενείς, όπως ο Ραϊμόνδος Ζ΄ της Τουλούζης, συνωμότησαν εναντίον τού Γαλλικού στέμματος, ώστε να καταλάβουν όλες τις περιοχές της νότιας και δυτικής Γαλλίας. Είχε και την υποστήριξη τού γιου της Ερρίκου Γ΄, αλλά τελικά δεν ήρθε η βοήθεια, την οποία τής είχε υποσχεθεί.[20][21] Μετά την αποτυχία τής συνωμοσίας, και την ειρήνη που έκλεισε με τον σύζυγό της Ούγο (1244), δυο μάγειροι της βασιλικής Αυλής αποπειράθηκαν να δηλητηριάσουν τον Γάλλο βασιλιά. Ύστερα από σκληρή ανάκριση, οι μάγειροι ομολόγησαν ότι τους είχε πληρώσει η Ισαβέλλα. Η Ισαβέλλα διέφτγε στο αβαείο του Φοντεβρώ, και απεβίωσε στις 4 Ιουνίου 1246.[22]

Η ταφή της έγινε αρχικά στο νεκροταφείο της μονής, σαν τιμωρία για τα αμαρτήματα της· όταν ο γιος της Ερρίκος Γ΄ επισκέφθηκε τον τάφο της, σοκαρίστηκε, και διέταξε να μεταφέρουν τη μητέρα του στο εσωτερικό. Τοποθετήθηκε δίπλα από τους βασιλείς Ερρίκο Β΄ της Αγγλίας και Ελεονώρα της Ακουιτανίας. Τα παιδιά της από τον δεύτερο γάμο της δεν βρήκαν κάποια υποστήριξη στη Γαλλία, και διέφυγαν στην Αυλή του ετεροθαλούς αδελφού τους Ερρίκου Γ΄.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον πρώτο σύζυγό της Ιωάννη τον Ακτήμονα, απέκτησε:

Με τον δεύτερο σύζυγό της Ούγο Ι΄ των Λουζινιάν κόμη του Μαρς, απέκτησε:

  • Ούγος ΙΑ΄ του Λουζινιάν (1221 - 1250), κόμης του Μάρς και κόμης του Ανγκουλέμ.
  • Αϋμέρ (1221 - 1260), επίσκοπος του Ουίντσεστερ.
  • Άννα των Λουζινιάν (1223 - 1269).
  • Αλίκη (1224 - 1256).
  • Γκί των Λουζινιάν (1225 - 1264), σκοτώθηκε στη μάχη του Λέβ.
  • Γοδεφρείδος των Λουζινιάν (1226 - 1274).
  • Ισαβέλλα (1227 - 1299).
  • Γουλιέλμος (1228 - 1296) 1ος κόμης του Πέμπροκ.
  • Μαργαρίτα των Λουζινιάν (1229 - 1288).

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «A Historical Dictionary of British Women» (Αγγλική) Routledge. 17  Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
  2. ↑ (Αγγλική) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
  3. ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλική) The Peerage. p10201.htm#i102008. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Leo van de Pas: (Αγγλική) Genealogics. 2003. I00002877.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 «Kindred Britain»
  6. ↑ 6,0 6,1 p10201.htm#i102008. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλική) The Peerage.
  8. ↑ 8,0 8,1 Leo van de Pas: (Αγγλική) Genealogics. 2003.
  9. ↑ Roger of Howden, iv, 120
  10. ↑ Church, Stephen (2015-04-07). King John: And the Road to Magna Carta. Basic Books. p. 69.
  11. ↑ Isabella of Angouleme:John's Jezebel, Nicholas Vincent, King John: New Interpretations, ed. S.D. Church, (Boydell Press, 1999), 171, 177.
  12. ↑ Costain, The Conquering Family, p. 306.
  13. ↑ Thomas B. Costain, The Conquering Family, p. 246.
  14. ↑ Costain, The Conquering Family, pp. 253–254.
  15. ↑ Costain, The Magnificent Century, p. 11.
  16. ↑ Costain, The Conquering Family, p. 341.
  17. ↑ Costain, The Magnificent Century, pp. 38–39.
  18. ↑ Costain, The Magnificent Century, p. 149.
  19. ↑ Costain, The Magnificent Century, p. 144.
  20. ↑ Costain,The Magnificent Century, pp. 145–146.
  21. ↑ Goldstone 2007, p. 42.
  22. ↑ Nicholas Vincent, « Isabella, suo jure countess of Angouleme (c.1188–1246) », Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004; online edn, January 2006.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Fougère, Sophie. Isabelle d'Angoulême, Reine d'Angleterre, Edit-France, 1998.
  • Costain, Thomas B. The Conquering Family, Doubleday and Company, Inc., Graden City, New York, 1949, 1962
  • Costain, Thomas B. The Magnificent Century, Doubleday and Company, Inc., Garden City, New York, 1959
  • Goldstone, Nancy (2007). Four Queens: The Provençal Sisters who ruled Europe. New York: Viking Penguin. ISBN 9780670038435.
  • Pertz Chronica ævi Suevici (Monumenta Germaniæ Historica, Scriptores 23) (1874): 874 (Chron. of Alberic de Trois-Fontaines: “… que domna Petro de Cortenaio, regis *Philippi patruo, peperit comitem Petrum Comitem Autissiodorensem et Robertum de Cortenaio et quendam Guilelmum et sorores eorum. Una Alaydis comiti Guilelmo Ioviniaci peperit comitem Petrum, et post Engolismensi comiti peperit Isabellam modernam Anglie reginam …”).
  • Lainé, Erica. Isabella of Angoulême (The Tangled Queen Book 1), SilverWood Books Ltd 2015
  • Castaigne, Jean François. Isabelle d’Angoulême, Comtesse-Reine, Angoulême, 1836.
  • Richardson, H.G. The Marriage and Coronation of Isabelle of Angoulême, in The English Historical Review, September 1946.
  • Snellgrove, Harold. The Lusignans in England, 1247–1258, in University of New Mexico Publications in History, #2, 1950.
  • Bard, Rachel. Isabella: Queen Without a Conscience, 2007.(A historical novel)
  • Hilton,Lisa.The Stolen Queen, 2015.(A historical novel)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ισαβέλλα_του_Ανγκουλέμ&oldid=11187166"