Επισεσυρμένη γραφή
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η επισεσυρμένη γραφή είναι σύμφωνα με την ελληνική παλαιογραφία ο γενικός γραφικός χαρακτήρας των χειρογράφων στον οποίον είναι γραμμένα διάφορα κείμενα της καθημερινής γραπτής επικοινωνίας. Συναντάται σε όλες τις περιόδους της ελληνικής χειρόγραφης γραφής και είναι, μαζί με την φιλολογική γραφή των βιβλίων, το ένα από τα δύο βασικά είδη γραφής που χρησιμοποιούνται παράλληλα. Η επισεσυρμένη γραφή ήταν γενικά πιο αποδοτική αφού περιόριζε την ανάγκη του γραφέα να σηκώνει συνεχώς τη πένα και του επέτρεπε να γράφει πιο γρήγορα. Έτσι η επισεσυρμένη γραφή ήταν απαραίτητη σε χρονοβόρες διαδικασίες όπως η αντιγραφή χειρογράφων και κειμένων κατά τον Μεσαίωνα.
Το όνομα της γραφής συναντάται ήδη στους Εταιρικούς διαλόγους του Λουκιανού, όπου διαβάζουμε το εξής: «τα γράμματα ου πάνυ σαφώς, αλλά επισεσυρμένα δηλούντα έπειξίν τινά του γεγραφόντος.»
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Έντουαρντ Μοντ Θόμπσον (1840-1929), Σπυρίδων Λάμπρου (1851-1919) (μετ.) (1903). Εγχειρίδιον ελληνικής και λατινικής παλαιογραφίας. Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2011.
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |