Στεργιουίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στεργιουίτης
	Στεργιουίτης. Προέλευση: «Φιλόνι 80», Ορυχεία Πλάκας Λαυρεωτικής, Ελλάδα
Γενικά
Κατηγορία	Αρσενικικά
Χημικός τύπος	CaZn2(AsO4)2·4H2O
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα	3,18 gr/cm3
Χρώμα	Άγχρωμο ως υπόλευκο
Σύστημα κρυστάλλωσης	Μονοκλινές
Κρύσταλλοι	Συμπλέγματα λεπτών πλακιδόμορφων κρυστάλλων
Διδυμία	Άγνωστο
Σκληρότητα	3
Λάμψη	Μαργαριτώδης
Γραμμή κόνεως	Λευκή
Διαφάνεια	Διαφανής
Παρατηρήσεις	Δεν φθορίζει
Ανευρίσκεται	Στα ορυχεία της Πλάκας («Φιλόνι 80») στο Λαύριο

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 01:33, 2 Φεβρουαρίου 2021

Ο στεργιουίτης (αγγλικά: stergiouite) είναι υπεργενετικό ένυδρο αρσενικικό ορυκτό του ασβεστίου και του ψευδαργύρου.

Το ορυκτό εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2018 από τον ορυκτολόγο Μπράνκο Ρίεκ στο μεταλλείο της Πλάκας («Φιλόνι 80») της Λαυρεωτικής^[1]^[2].

Ο στεργιουΐτης σχηματίζεται με υπεργενετικές διαδικασίες από σφαλερίτη και αυτοφυές αρσενικό, σε πολυμεταλλικά υδροθερμικά κοιτάσματα πλούσια σε ψευδάργυρο και αρσενικό και τη διάλυση του περιβάλλοντος ασβεστίτη.

Στη Λαυρεωτική βρίσκεται στα ορυχεία της Πλάκας (βλ. σχετικό κατάλογο), μαζί με δολομίτη, γαληνίτη, σφαλερίτη, αυτοφυές αρσενικό και θείο, φαρμακολίτη, κοτιγγίτη, πικροφαρμακολίτη και χορνεσίτη. Δεν έχουν αναφερθεί εμφανίσεις του ορυκτού σε άλλα σημεία του πλανήτη.

Η δομή του έχει τη μορφή λεπτών πλακιδόμορφων κρυστάλλων. Tα περισσότερα πλακίδια έχουν πάχος μικρότερο από 2 μm. Είναι άγχρωμο έως υπόλευκο, με μαργαριτώδη λάμψη και λευκή γραμμή κόνεως. Το ορυκτό δεν έχει μελετηθεί ακόμη πλήρως ως προς τις οπτικές του ιδιότητες και οι έρευνες σε αυτό το πεδίο συνεχίζονται.

Η ονομασία του προέρχεται από το όνομα του Έλληνα συλλέκτη ορυκτών και ερευνητή Βασίλη Στεργίου (γεν. 1958), σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην ορυκτολογία των κοιτασμάτων της Λαυρεωτικής. Το όνομα εγκρίθηκε από τη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association) το 2019^[1].

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, C.; Topa, D. (2019). «IMA Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification (CNMNC) Newsletter 47: New minerals and nomenclature modifications approved in 2018 and 2019». European Journal of Mineralogy 31: 199-204. https://pubs.geoscienceworld.org/eurjmin/article/31/1/197/568608/IMA-Commission-on-New-Minerals-Nomenclature-and. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.
↑ Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, L.C.; Chanmuang N., C.; Topa, D. (2020). «Stergiouite, CaZn₂(AsO₄)₂·4H₂O – A new mineral from the Lavrion Mining District, Greece». Mineralogy and Petrology 114: 319-327. https://link.springer.com/article/10.1007/s00710-020-00702-2. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Δείτε επίσης

[ima-1] 1,0 ^1,1 Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, C.; Topa, D. (2019). «IMA Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification (CNMNC) Newsletter 47: New minerals and nomenclature modifications approved in 2018 and 2019». European Journal of Mineralogy 31: 199-204. https://pubs.geoscienceworld.org/eurjmin/article/31/1/197/568608/IMA-Commission-on-New-Minerals-Nomenclature-and. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.

[2] Rieck, B.; Giester, G.; Lengauer, L.C.; Chanmuang N., C.; Topa, D. (2020). «Stergiouite, CaZn₂(AsO₄)₂·4H₂O – A new mineral from the Lavrion Mining District, Greece». Mineralogy and Petrology 114: 319-327. https://link.springer.com/article/10.1007/s00710-020-00702-2. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2021.

[1]

[2]

@@ Γραμμή 23: / Γραμμή 23: @@
 Ο '''στεργιουίτης''' ([[αγγλικά]]: stergiouite) είναι υπεργενετικό ένυδρο αρσενικικό ορυκτό του [[ασβέστιο|ασβεστίου]] και του [[ψευδάργυρος|ψευδαργύρου]].
-Το ορυκτό  εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2018 από τον ορυκτολόγο Μπράνκο Ρίεκ στο μεταλλείο της Πλάκας («Φιλόνι 80») της Λαυρεωτικής<ref>{{cite journal |author1-last=Rieck |author1-first=B. |author2-last=Giester |author2-first=G. |author3-last=Lengauer |author3-first=C. |author4-last=Topa |author4-first=D |year=2019 |title=IMA Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification (CNMNC) Newsletter 47: New minerals and nomenclature modifications approved in 2018 and 2019 |journal=European Journal of Mineralogy |volume=31 |pages=199-204 |url=https://pubs.geoscienceworld.org/eurjmin/article/31/1/197/568608/IMA-Commission-on-New-Minerals-Nomenclature-and |accessdate=2021-01-31}}</ref><ref>{{cite journal|author1-first=B. |author1-last=Rieck |author2-first=G. |author2-last=Giester |author3-last=Lengauer |author3-first=L.C. |author4-last=Chanmuang N. |author4-first=C. |author5-last=Topa |author5-first=D. |title=Stergiouite, CaZn<sub>2</sub>(AsO<sub>4)</sub><sub>2</sub>·4H</sub>2</sub>O – A new mineral from the Lavrion Mining District, Greece |journal=Mineralogy and Petrology |volume=114 |year=2020 |pages=319-327 |url=https://link.springer.com/article/10.1007/s00710-020-00702-2 |accessdate=2021-01-31}}</ref>.
+Το ορυκτό  εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2018 από τον ορυκτολόγο Μπράνκο Ρίεκ στο μεταλλείο της Πλάκας («Φιλόνι 80») της Λαυρεωτικής<ref name="ima">{{cite journal |last1=Rieck |first1=B. |last2=Giester |first2=G. |last3=Lengauer |first3=C. |last4=Topa |first4=D.  |year=2019 |title=IMA Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification (CNMNC) Newsletter 47: New minerals and nomenclature modifications approved in 2018 and 2019 |journal=European Journal of Mineralogy |volume=31 |pages=199-204 |url=https://pubs.geoscienceworld.org/eurjmin/article/31/1/197/568608/IMA-Commission-on-New-Minerals-Nomenclature-and |accessdate=31 Ιανουαρίου 2021}}</ref><ref>{{cite journal|first1=B. |last=Rieck |first2=G. |last2=Giester |last3=Lengauer |first3=L.C. |last4=Chanmuang N. |first4=C. |last5=Topa |first5=D. |title=Stergiouite, CaZn<sub>2</sub>(AsO<sub>4</sub>)<sub>2</sub>·4H<sub>2</sub>O – A new mineral from the Lavrion Mining District, Greece |journal=Mineralogy and Petrology |volume=114 |year=2020 |pages=319-327 |url=https://link.springer.com/article/10.1007/s00710-020-00702-2 |accessdate=31 Ιανουαρίου 2021}}</ref>.
 Ο στεργιουΐτης σχηματίζεται με υπεργενετικές διαδικασίες από [[σφαλερίτης|σφαλερίτη]] και αυτοφυές [[αρσενικό]], σε πολυμεταλλικά υδροθερμικά κοιτάσματα πλούσια σε [[ψευδάργυρος|ψευδάργυρο]] και [[αρσενικό]] και τη διάλυση του περιβάλλοντος [[ασβεστίτης|ασβεστίτη]].
@@ Γραμμή 31: / Γραμμή 31: @@
 Η δομή του έχει τη μορφή λεπτών πλακιδόμορφων κρυστάλλων. Tα περισσότερα πλακίδια έχουν πάχος μικρότερο από 2 μm. Είναι άγχρωμο έως υπόλευκο, με μαργαριτώδη λάμψη και λευκή γραμμή κόνεως.   Το ορυκτό δεν έχει μελετηθεί ακόμη πλήρως ως προς τις οπτικές του ιδιότητες και οι έρευνες σε αυτό το πεδίο συνεχίζονται.
-Η ονομασία του προέρχεται από το όνομα του [[Ελλάδα|Έλληνα]] συλλέκτη ορυκτών και ερευνητή Βασίλη Στεργίου (γεν. 1958), σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην [[ορυκτολογία]] των κοιτασμάτων της Λαυρεωτικής. Το όνομα εγκρίθηκε από τη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association) το 2019.
+Η ονομασία του προέρχεται από το όνομα του [[Ελλάδα|Έλληνα]] συλλέκτη ορυκτών και ερευνητή Βασίλη Στεργίου (γεν. 1958), σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στην [[ορυκτολογία]] των κοιτασμάτων της Λαυρεωτικής. Το όνομα εγκρίθηκε από τη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association) το 2019<ref name="ima"/>.
 == Παραπομπές ==