Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Βιβλίο |
{{Βιβλίο |
||
| πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = |
| πρωτότυπο_όνομα_βιβλίου = Thérèse Raquin |
||
| όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = |
| όνομα_ελληνικής_μετάφρασης = Τερέζ Ρακέν |
||
| εικόνα = [[Αρχείο: |
| εικόνα = [[Αρχείο:Raquin.jpg|200px]] |
||
| λεζάντα = |
| λεζάντα = |
||
| συγγραφέας = [[Εμίλ Ζολά]] |
| συγγραφέας = [[Εμίλ Ζολά]] |
||
| Γραμμή 11: | Γραμμή 11: | ||
| χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]] |
| χώρα_προέλευσης = [[Γαλλία]] |
||
| γλώσσα = [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] |
| γλώσσα = [[γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] |
||
| πρώτη_έκδοση = [[ |
| πρώτη_έκδοση = [[1867]] |
||
| προηγούμενο_βιβλίο_σειράς = |
| προηγούμενο_βιβλίο_σειράς = |
||
| επόμενο_βιβλίο_σειράς = |
| επόμενο_βιβλίο_σειράς = |
||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
}} |
}} |
||
Η '''Τερέζ Ρακέν''' ([[Γαλλική γλώσσα|Γαλλικά]]: Thérèse Raquin) είναι μυθιστόρημα του 1868 του Γάλλου συγγραφέα ilemile Zola, το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε σειριακή μορφή στο λογοτεχνικό περιοδικό L'Artiste το 1867. Ήταν το τρίτο μυθιστόρημα του Zola, αν και το πρώτο που είχε μεγάλη φήμη. Η μοιχεία και η δολοφονία του μυθιστορήματος θεωρήθηκαν σκανδαλώδη και περιγράφηκαν διάσημα ως «βαρύ» σε μια κριτική στην εφημερίδα Le Figaro. |
|||
'''Το αμάρτημα του αββά Μουρέ''' (Γαλλικά: ''La Faute de l'abbé Mouret)'' είναι ένα μυθιστόρημα του Εμίλ Ζολά που δημοσιεύθηκε το 1875, ο πέμπτος τόμος στον εικοσάτομο μυθιστορηματικό κύκλο [[Οι Ρουγκόν-Μακάρ|''Οι Ρουγκόν-Μακάρ'']]. Ακολουθώντας την ''Κατάκτηση της Πλασσάνς'', είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς που ασχολείται με τον Καθολικισμό. Το θέμα είναι η ζωή ενός ιερέα διχασμένου μεταξύ της θρησκευτικής του κλίσης και της αγάπης μιας γυναίκας.<ref>{{Cite web|url=https://www.les-rougon-macquart.fr/la-faute-de-l-abbe-mouret.html|title=les-rougon-macquart.fr/la-faute-de-l-abbe-mouret|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
Η Thérèse Raquin αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, που παντρεύτηκε δυστυχώς με τον πρώτο ξάδελφό της από μια υπερβολική θεία, η οποία μπορεί να φαίνεται να είναι καλοπροαίρετη, αλλά από πολλές απόψεις είναι βαθιά εγωιστική. Ο σύζυγος του Thérèse, Camille, είναι άρρωστος και εγωκεντρικός και όταν προκύπτει η ευκαιρία, ο Thérèse μπαίνει σε μια ταραχώδη και έντονα παθιασμένη σχέση με έναν από τους φίλους του Camille, τον Laurent. |
|||
== Η υπόθεση == |
|||
[[Αρχείο:Le Paradou (naar Emile Zola), Édouard Joseph Dantan, 1883, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Gent, 1924-AB.jpg|μικρογραφία|350x350εσ|Το Παραντού, Εντουάρ-Ζοζέφ Νταντάν, 1883, Μουσείο Καλών Τεχνών στη [[Γάνδη]]]] |
|||
Η πλοκή επικεντρώνεται στον νευρωτικό νεαρό ιερέα Σερζ Μουρέ, που είναι ο γιος του Φρανσουά και της Μαρτ Μουρέ, κύριων χαρακτήρων του προηγούμενου μυθιστορήματος ''Η κατάκτηση της Πλασσάνς''. Έγινε κληρικός σε ηλικία είκοσι πέντε ετών και επέλεξε να ασκήσει τη διακονία του σε ένα μικρό χωριό, λίγα χιλιόμετρα από την Πλασσάνς, τη γενέτειρά του (που αντιστοιχεί στα μυθιστορήματα του Ζολά στο [[Αιξ-αν-Προβάνς]]). Οι χωρικοί δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τη θρησκεία και ο Σερζ απεικονίζεται δίνοντας ενθουσιώδεις λειτουργίες στην εντελώς κενή, σχεδόν εγκαταλελειμμένη εκκλησία του. Ο Σερζ όχι μόνο φαίνεται ότι δεν ενοχλείται από αυτήν την κατάσταση, αλλά δείχνει να επωφελείται γιατί του δίνει χρόνο να στοχαστεί στα θρησκευτικά ζητήματα που τον απασχολούν και να βιώσει πλήρως την ένταση της πίστης του. |
|||
Στον πρόλογό του, ο Ζόλα εξηγεί ότι ο στόχος του σε αυτό το μυθιστόρημα ήταν να «μελετήσει ιδιοσυγκρασίες και όχι χαρακτήρες». [1] Λόγω αυτής της ανεξάρτητης και επιστημονικής προσέγγισης, το Thérèse Raquin θεωρείται παράδειγμα του νατουραλισμού. |
|||
Εκεί, ένιωσε το κάλεσμα των αισθήσεων, αίσθημα καταπιεσμένο μέχρι τότε από την εκπαίδευση και τη μαθητεία του στην εκκλησιαστική σχολή. Αυτή η ορμή τροφοδοτήθηκε περισσότερο από την επαφή του με τους αγρότες, κοντά στη φύση, και τις κόρες τους που είχαν αρκετά ελεύθερη συμπεριφορά. Αυτή η δύναμη μεταμορφώθηκε σε μυστικιστική αγάπη για την Παναγία, συνοδευόμενη από εκστάσεις και νευρώσεις που κατέληξαν να τον αρρωστήσουν σοβαρά. |
|||
Ο Thérèse Raquin προσαρμόστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή ως έργο του 1873 που γράφτηκε από τον ίδιο τον Zola. Έκτοτε έχει προσαρμοστεί πολλές φορές ως ταινίες, τηλεοπτικές μίνι σειρές, μιούζικαλ και μια όπερα, μεταξύ άλλων. |
|||
Τελικά μετά από μια πλήρη νευρική κατάρρευση πέφτει σχεδόν σε κώμα, οπότε ο μακρινός συγγενής του, ο μη συμβατικός γιατρός Πασκάλ Ρουγκόν (ο κεντρικός χαρακτήρας του τελευταίου μυθιστορήματος της σειράς, το ''[[Ο Γιατρός Πασκάλ|Ο γιατρός Πασκάλ]]'' του 1893), τον αναθέτει στη φροντίδα του Ζανμπερνά και της ανιψιάς του Αλμπίν, που ζούσαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήμα, το Παραντού. <ref>{{Cite web|url=http://blog.ac-versailles.fr/lettresdarts/index.php/post/La-faute-de-l-Abbe-Mouret%2C-le-Paradis-vu-par-Emile-ZOLA|title=blog.ac-versailles.fr/lettresdarts/index.php/post/La-faute-de-l-Abbe-Mouret-Paradis-vu-par-Emile-ZOLA|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
Το μυθιστόρημα στη συνέχεια παίρνει μια εντελώς νέα κατεύθυνση τόσο ως προς τον τόνο όσο και το στιλ, καθώς ο Σερζ - που πάσχει από αμνησία και απόλυτη μακροχρόνια απώλεια μνήμης, χωρίς να έχει ιδέα ποιος ή πού είναι πέρα από το όνομά του - γοητεύεται από την Αλμπίν, μια ιδιόμορφη, αθώα και εντελώς αμόρφωτη κοπέλα που μεγαλώνει σχεδόν μόνη στην απέραντη, εκτεταμένη, κατάφυτη έκταση του Παραντού. Οι δυο τους ζουν για αρκετούς μήνες σε μια ειδυλλιακή ευδαιμονία με πολλούς βιβλικούς παραλληλισμούς και ερωτεύονται βαθιά. Ωστόσο, τη στιγμή που ολοκληρώνουν τη σχέση τους, ανακαλύπτονται από τον τερατώδη πρώην επίσκοπο του Σερζ και η μνήμη του επιστρέφει. Ο Σερζ καταλαμβάνεται από ενοχές για τις απρόσμενες αμαρτίες του, βυθίζεται σε βαθύτερη θρησκευτική ένταση από ποτέ, εγκαταλείπει την Αλμπίν και επιστρέφει στην ενορία του. Όπως και σε πολλά από τα προηγούμενα έργα του Ζολά, το μυθιστόρημα καταλήγει σε μια τραγική κορύφωση με την Αλμπίν να αυτοκτονεί όταν βλέπει ότι τίποτα δεν μπορεί να φέρει τον εραστή της πίσω.<ref>{{Cite web|url=https://www.rougon-macquart.fr/les-20-romans/la-faute-de-labbe-mouret/resume-de-la-faute-de-labbe-mouret/|title=rougon-macquart.fr/les-20-romans/resume-de-la-faute-de-labbe-mouret/|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> |
|||
== Ελληνικές μεταφράσεις == |
== Ελληνικές μεταφράσεις == |
||
* ''Το'' |
|||
* ''Το αμάρτημα του αββά Μουρέ,'' μτφ. [[Πέτρος Πικρός]] (Γκοβόστης, 1940) |
|||
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι == |
||
Έκδοση από την 15:15, 19 Οκτωβρίου 2020
 | |
| Συγγραφέας | Εμίλ Ζολά |
|---|---|
| Τίτλος | Thérèse Raquin |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| δεδομένα () | |
Η Τερέζ Ρακέν (Γαλλικά: Thérèse Raquin) είναι μυθιστόρημα του 1868 του Γάλλου συγγραφέα ilemile Zola, το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά σε σειριακή μορφή στο λογοτεχνικό περιοδικό L'Artiste το 1867. Ήταν το τρίτο μυθιστόρημα του Zola, αν και το πρώτο που είχε μεγάλη φήμη. Η μοιχεία και η δολοφονία του μυθιστορήματος θεωρήθηκαν σκανδαλώδη και περιγράφηκαν διάσημα ως «βαρύ» σε μια κριτική στην εφημερίδα Le Figaro.
Η Thérèse Raquin αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, που παντρεύτηκε δυστυχώς με τον πρώτο ξάδελφό της από μια υπερβολική θεία, η οποία μπορεί να φαίνεται να είναι καλοπροαίρετη, αλλά από πολλές απόψεις είναι βαθιά εγωιστική. Ο σύζυγος του Thérèse, Camille, είναι άρρωστος και εγωκεντρικός και όταν προκύπτει η ευκαιρία, ο Thérèse μπαίνει σε μια ταραχώδη και έντονα παθιασμένη σχέση με έναν από τους φίλους του Camille, τον Laurent.
Στον πρόλογό του, ο Ζόλα εξηγεί ότι ο στόχος του σε αυτό το μυθιστόρημα ήταν να «μελετήσει ιδιοσυγκρασίες και όχι χαρακτήρες». [1] Λόγω αυτής της ανεξάρτητης και επιστημονικής προσέγγισης, το Thérèse Raquin θεωρείται παράδειγμα του νατουραλισμού.
Ο Thérèse Raquin προσαρμόστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή ως έργο του 1873 που γράφτηκε από τον ίδιο τον Zola. Έκτοτε έχει προσαρμοστεί πολλές φορές ως ταινίες, τηλεοπτικές μίνι σειρές, μιούζικαλ και μια όπερα, μεταξύ άλλων.
Ελληνικές μεταφράσεις
- Το
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Page complète du livre audio gratuit (γαλλικά)
- La Faute de l’abbé Mouret (γαλλικά)
Παραπομπές
19ος αιώνας
1800-1815 - Η πρώτη αυτοκρατορία
- 1800 - Δημιουργήθηκε η Τράπεζα της Γαλλίας. - Ο Ναπολέων αναδιοργανώνει την πόλη σε δώδεκα διαμερίσματα, καθένας με δήμαρχο με μικρή δύναμη, κάτω από δύο Νομάρχες, έναν για την αστυνομία και έναν για τη διοίκηση της πόλης, και οι δύο διορίζονται από αυτόν.-Ο Ναπολέοντας εγκαθίσταται στο παλάτι του Κεραμεικού.
.jpg)
- 1801 - Πληθυσμός: 548.000 - 12 Μαρτίου - Ο Ναπολέων διατάζει τη δημιουργία τριών νέων νεκροταφείων έξω από την πόλη. Μονμάρτρη προς τα βόρεια. Père-Lachaise στα ανατολικά και Montparnasse στα νότια. [108] - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή τριών νέων γεφυρών: Pont d'Austerlitz, Pont Saint-Louis και Pont des Arts.- Ανοίγει το Passage des Panoramas (εμπορική στοά).
- 1802 - Ο Ναπολέων διατάζει την κατασκευή ενός καναλιού από τον ποταμό Ourcq για να φέρει φρέσκο πόσιμο νερό στο Παρίσι. -Ο Ναπολέοντα ιδρύει μια επιτροπή δημόσιας υγείας, για τη βελτίωση της υγιεινής της πόλης. [93]
- 1803 - Ο Robert Fulton δείχνει το πρώτο ατμόπλοιο στον Σηκουάνα. -24 Σεπτεμβρίου - Το Pont des Arts, η πρώτη σιδερένια γέφυρα στο Παρίσι, ανοίγει στο κοινό. Οι πεζοί πληρώνουν πέντε σεντ για μια διέλευση.
- 1804 - 2 Δεκεμβρίου - Ο Ναπολέων Α στέφεται αυτοκράτορας των Γάλλων στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων.-Πρώτα βραβεία της Λεγεώνας της Τιμής στους Invalides. Το πρώην hôtel de Salm γίνεται το Palais de la Légion d'honneur.-Ανοίγει το εστιατόριο Le Rocher de Cancale.
- 1805 - Ο Ναπολέων διατάσσει ένα νέο σύστημα αριθμών σπιτιών, ξεκινώντας από το Σηκουάνα, με ζυγά αριθμούς στη δεξιά πλευρά του δρόμου και περίεργους αριθμούς στα αριστερά.
- 1806 - Διάταγμα που διατάζει την κατασκευή δεκατεσσάρων νέων σιντριβανιών, συμπεριλαμβανομένου του Fontaine du Palmier στο Place du Châtelet, για παροχή πόσιμου νερού. - Κατασκευάζεται η Αψίδα του Θριάμβου του Καρουζέλ, στην πλατεία Place du Carrousel, ανάμεσα στο παλάτι του Κεραμεικού και το Λούβρο. - Εντολή για την κατασκευή της Αψίδας του Θριάμβου. Εγκαινιάστηκε στις 29 Ιουλίου 1836, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου-Φιλίππου. - Έναρξη κατασκευής της γέφυρας του Αούστερλιτς.- Διάταγμα με το οποίο διατάσσεται η δημιουργία ενός «Ναού της Δόξας» αφιερωμένου στους στρατιώτες των στρατών του Ναπολέοντα στην τοποθεσία της ημιτελούς εκκλησίας της Μαντλέν.
- 1807-Πληθυσμός: 580.000 [107] - Εγκαινιάστηκε η γέφυρα της Ιένας και το Théâtre des Variétés ανοίγει. - Διάταγμα για την κατασκευή rue Soufflot στην αριστερή όχθη, στον άξονα του Πάνθεον. - Διάταγμα για μείωση του αριθμού των θεάτρων στο Παρίσι σε οκτώ. η Όπερα, η Όπερα-Κόμικ, το Θέατρο-Φραντσάις, το Θέατρο ντε Λιμπέρρατσε (Οδησσός) · Vaudeville, Variétés, Ambigu, Gaîté. Οι Όπερες Italien, Cirque Olympique και Théâtre de Porte-Saint-Martin προστέθηκαν αργότερα. [112]
- 1808 - Ολοκλήρωση του καναλιού Ourcq, φέρνοντας φρέσκο πόσιμο νερό 107 χιλιόμετρα στο Παρίσι. - Πρώτη πέτρα τοποθετημένη στο σιντριβάνι του ελέφαντα στην Place de la Bastille. Ολοκληρώθηκε μόνο μια έκδοση πλήρους μεγέθους από ξύλο και γύψο.
- 1809-16 Αυγούστου - Άνοιγμα της αγοράς λουλουδιών στο quai Desaix (τώρα quai de Corse).
- 1810 - Για σκοπούς λογοκρισίας, ο αριθμός των τυπογραφείων στο Παρίσι περιορίζεται σε πενήντα.2 Απριλίου - Θρησκευτική τελετή του γάμου του Ναπολέοντα με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Μαρία-Λουίζα της Αυστρίας, στο σαλόνι του Λούβρου.4 Απριλίου - πρώτη πέτρα για το Παλάτι του Υπουργείου Εξωτερικών στο quai d'Orsay. Ολοκληρώθηκε το 1838.15 Αυγούστου - Ολοκλήρωση της στήλης Place Vendôme, φτιαγμένη από 1200 καταγεγραμμένα ρωσικά και αυστριακά κανόνια - Ανακαινίζονται οι Κατακόμβες του Παρισιού.
- 1811 - Πληθυσμός: 624.000 [107] - 20 Μαρτίου - Γέννηση του Ναπολέοντα Β΄, βασιλιά της Ρώμης, γιου του Ναπολέοντα Α' και της αυτοκράτειρας Μαρί-Λουίζα, στο Tuileries. - διοργανώθηκε το πρώτο τάγμα πυροσβεστών του Παρισιού. [110]- Ο ρωσικός στρατός εισέρχεται στο Παρίσι στις 31 Μαρτίου 1814
- 1812Το Sûreté, το ερευνητικό γραφείο της αστυνομίας του Παρισιού, που ιδρύθηκε από τον Eugène François Vidocq. - Το νερό από τις βρύσες του Παρισιού παρέχεται δωρεάν.
1814 -30 Μαρτίου - Η μάχη του Παρισιού. Η πόλη υπερασπίζεται ο Ωγκύστ ντε Μαρμόν και ο Εντουάρ Μορτιέ και παραδόθηκε στις 2 Μαρτίου στις 31 Μαρτίου.
31 Μαρτίου - Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας και ο Βασιλιάς Γουίλιαμ Α της Πρωσίας μπαίνουν στο Παρίσι, επικεφαλής των στρατών τους. [113]
6 Απριλίου - Απαγωγή του Ναπολέοντα Η Γαλλική Γερουσία απευθύνει έκκληση στον βασιλιά Louis XVIII να πάρει το στέμμα.
3 Μαΐου - Ο Louis XVIII μπαίνει στο Παρίσι, που καταλαμβάνεται από τους συμμαχικούς στρατούς.
1815
19 Μαρτίου - Ο Louis XVIII φεύγει από το Παρίσι τα μεσάνυχτα και ο Ναπολέων επιστρέφει στις 20, την αρχή των εκατό ημερών.
Μετά τη μάχη του Βατερλώ, το Παρίσι καταλαμβάνεται και πάλι, αυτή τη φορά από τον έβδομο συνασπισμό.
Το Hôtel Meurice ανοίγει για επιχειρήσεις.