Γώγος Μπακόλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) →Υστεροφημία: τι νόημα έχει αυτη η αναφορά |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ο '''Γεώργιος «Γώγος» Μπακόλας''' (1770-1826) ήταν [[Άρτα|Αρτινός]] οπλαρχηγός από τη [[Σκουληκαριά Άρτας|Σκουληκαριά]], [[Σαρακατσάνοι|Σαρακατσάνος]] στην καταγωγή. |
Ο '''Γεώργιος «Γώγος» Μπακόλας''' (1770-1826) ήταν [[Άρτα|Αρτινός]] οπλαρχηγός από τη [[Σκουληκαριά Άρτας|Σκουληκαριά]], [[Σαρακατσάνοι|Σαρακατσάνος]] στην καταγωγή. |
||
Είχε διοριστεί, από τον [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]], [[Αρματολοί|αρματολός]] του Ραδοβιζίου και των [[Τζουμέρκα|Τζουμέρκων]]. Όταν ο Αλή διόρισε τον [[Κίτσος Μπότσαρης|Κίτσο Μπότσαρη]] αντικαταστάτη του Μπακόλα, λέγεται πως ο τελευταίος έστειλε ανθρώπους και σκότωσαν τον Μπότσαρη (1813). Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]]. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα και, μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς, απελευθέρωσε πολλές περιοχές. Στις 18 Ιουνίου 1821, μαζί με 81 άντρες νίκησε 4 χιλιάδες Τούρκους στη Λαγκάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160.</ref> Αντιμετώπισε τον [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς|Χουρσίτ Πασά]] με επιτυχία στο [[Μακρυνόρος, όρος βόρειας Αιτωλοακαρνανίας|Μακρυνόρος]] (Ιούλ. 1821) προκειμένου ο τουρκικός στρατός να |
Είχε διοριστεί, από τον [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]], [[Αρματολοί|αρματολός]] του Ραδοβιζίου και των [[Τζουμέρκα|Τζουμέρκων]]. Όταν ο Αλή διόρισε τον [[Κίτσος Μπότσαρης|Κίτσο Μπότσαρη]] αντικαταστάτη του Μπακόλα, λέγεται πως ο τελευταίος έστειλε ανθρώπους και σκότωσαν τον Μπότσαρη (1813). Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η [[Επανάσταση του 1821]]. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα και, μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς, απελευθέρωσε πολλές περιοχές. Στις 18 Ιουνίου 1821, μαζί με 81 άντρες νίκησε 4 χιλιάδες Τούρκους στη Λαγκάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160.</ref> Αντιμετώπισε τον [[Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς|Χουρσίτ Πασά]] με επιτυχία στο [[Μακρυνόρος, όρος βόρειας Αιτωλοακαρνανίας|Μακρυνόρος]] (Ιούλ. 1821) προκειμένου ο τουρκικός στρατός να μην προχωρήσει στη [[Δυτική Ελλάδα]]. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821, μαζί με 350 άντρες και τον [[Ιωάννης Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]], νίκησε περίπου 9.000 Τούρκους του Χασάν μπέη, στο χωριό [[Πέτα Άρτας|Πέτα]].<ref>Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, κεφάλαιο 2</ref> Ένα χρόνο αργότερα, πήρε μέρος στη [[Μάχη του Πέτα]] (4 Ιουλίου του 1822). Κατηγορήθηκε μετέπειτα ως υπαίτιος της ήττας<ref>Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», ''Τζουμερκιώτικα Χρονικά'', Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 139</ref>, γιατί άφησε αφύλακτο ένα λόφο από όπου πέρασαν οι Τούρκοι. |
||
==Υστεροφημία== |
==Υστεροφημία== |
Έκδοση από την 12:18, 24 Αυγούστου 2020
Ο Γεώργιος «Γώγος» Μπακόλας (1770-1826) ήταν Αρτινός οπλαρχηγός από τη Σκουληκαριά, Σαρακατσάνος στην καταγωγή.
Είχε διοριστεί, από τον Αλή Πασά, αρματολός του Ραδοβιζίου και των Τζουμέρκων. Όταν ο Αλή διόρισε τον Κίτσο Μπότσαρη αντικαταστάτη του Μπακόλα, λέγεται πως ο τελευταίος έστειλε ανθρώπους και σκότωσαν τον Μπότσαρη (1813). Ήταν 51 ετών όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821. Τότε αφιερώθηκε ολόψυχα στον Αγώνα και, μαζί με Ακαρνάνες οπλαρχηγούς, απελευθέρωσε πολλές περιοχές. Στις 18 Ιουνίου 1821, μαζί με 81 άντρες νίκησε 4 χιλιάδες Τούρκους στη Λαγκάδα.[1] Αντιμετώπισε τον Χουρσίτ Πασά με επιτυχία στο Μακρυνόρος (Ιούλ. 1821) προκειμένου ο τουρκικός στρατός να μην προχωρήσει στη Δυτική Ελλάδα. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1821, μαζί με 350 άντρες και τον Μακρυγιάννη, νίκησε περίπου 9.000 Τούρκους του Χασάν μπέη, στο χωριό Πέτα.[2] Ένα χρόνο αργότερα, πήρε μέρος στη Μάχη του Πέτα (4 Ιουλίου του 1822). Κατηγορήθηκε μετέπειτα ως υπαίτιος της ήττας[3], γιατί άφησε αφύλακτο ένα λόφο από όπου πέρασαν οι Τούρκοι.
Υστεροφημία
Κατά τον Δημήτριο Φωτιάδη[4] και άλλους ιστορικούς της εποχής[εκκρεμεί παραπομπή], ο Γεώργιος Μπακόλας ήταν το εξιλαστήριο θύμα για να μην αποδοθούν ευθύνες στον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο[5]. Μετά από αυτόν τον κατατρεγμό, συνθηκολόγησε με τους Τούρκους και δεν ξανασυμμετείχε στην Επανάσταση. Ακόμα και ο Κρυστάλλης στο πεζογράφημά του «Σκιαί του Άδου», για να καταδείξει το ασυγχώρητο των ατιμωτικών πράξεων και μετά θάνατο, αναφέρεται στον Μπακόλα: «Η άτιμη η προδοσιά του Γώγου του Μπακόλα». O Μακρυγιάννης όμως εξαίρει[6] τη γεναιότητα και το ήθος του ανδρός: «Ήταν τίμιος άνθρωπος και γενναίος πατριώτης κι΄αγαθός... Η πατρίς χάριτες χρωστάγει εις αυτό τον γενναίο άνδρα».
Παραπομπές
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 160.
- ↑ Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, κεφάλαιο 2
- ↑ Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», Τζουμερκιώτικα Χρονικά, Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 139
- ↑ Δημήτριος Φωτιάδης, Η Επανάσταση του 21, σελ. 212
- ↑ Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», Τζουμερκιώτικα Χρονικά, Τεύχος 13ο (Ιούνιος 2012), σελ. 156
- ↑ Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας», Τζουμερκιώτικα Χρονικά, Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 140-142
Πηγές
- ΙΕΕ, «Η Ελληνική Επανάσταση 1821-32», τόμ. ΙΒ'
- Δημήτριος Φωτιάδης, Η επανάσταση του 21, εκδοτικός Βότση, 1977
- Σύλλογος Σαρακατσαναίων "ο Σταυραετός", Σαρακατσάνοι Αγωνιστές/Γώγος Μπακόλας
Περαιτέρω βιβλιογραφία
- Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας. Μέρος Α'», Τζουμερκιώτικα Χρονικά. Δελτίο της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων, Έτος 12ο (Ιούνιος 2011), σελ. 134-143.
- Ελευθέριος Παπακώστας, «Γώγος Μπακόλας: Υπό το πρίσμα των πηγών της Ιστορίας. Μέρος Β'», Τζουμερκιώτικα Χρονικά. Δελτίο της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων, Τεύχος 13ο (Ιούνιος 2012), σελ. 146-159.