Συμμαχία της Δήλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 11:41, 25 Φεβρουαρίου 2020

Η Συμμαχία της Δήλου ήταν ένωση περίπου 150^[1] αρχαίων ελληνικών κρατών-πόλεων κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., υπό την κηδεμονία της πόλης των Αθηνών. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι, τα κίνητρα που ώθησαν τους Ίωνες να στραφούν στην Αθήνα, για να αναλάβει εκείνη επικεφαλής των επιχειρήσεων (και όχι η Σπάρτη), ήταν από τη μία η συγγένεια αφού η Αθήνα εθεωρείτο μητρόπολη της Ιωνίας και από την άλλη ο φόβος για τη βιαιότητα που χαρακτήριζε την συμπεριφορά του βασιλιά της Σπάρτης, Παυσανία, καθώς οι Έλληνες της Ιωνίας δεν ήθελαν να τους φέρονται σαν να ήταν δούλοι. Κυρίως λόγος όμως ήταν ότι ο Παυσανίας είχε κατηγορηθεί για προδοσία και για συνεργασία με τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη (πράγμα που οδήγησε του Σπαρτιάτες στην εκτέλεσή του). Στόχος της ήταν η περαιτέρω αντιμετώπιση της περσικής απειλής μετά τη νίκη των Ελλήνων στη Μάχη των Πλαταιών προς το τέλος των Μηδικών Πολέμων. Ιδρυμένη το 478 π.Χ., ονομάστηκε έτσι από την αρχική της έδρα, τη νήσο της Δήλου, όπου συναντήσεις διεξάγονταν σε έναν ναό κι όπου τηρούταν το κοινό ταμείο των συμμαχικών πόλεων. Το τελευταίο μεταφέρθηκε στην Αθήνα από τον Περικλή το 454 π.Χ.^[2]

Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη, επίσημος σκοπός της Συμμαχίας ήταν να «εκδικηθούν τα δεινά που υπέφεραν λεηλατώντας την επικράτεια του (Πέρση) βασιλέως».^[2] Στην πράξη, ο στόχος αυτός μοιράστηκε σε τρία σχέδια: την προετοιμασία μιας μελλοντικής επιδρομής, την αναζήτηση εκδίκησης από τους Πέρσες και την οργάνωση ενός συστήματος μοιρασιάς των λαφύρων. Τα μέλη της Συμμαχίας ορκίστηκαν να έχουν κοινούς φίλους και εχθρούς και πέταξαν στη θάλασσα σιδερένιες ράβδους ως σύμβολο της μονιμότητας των φιλικών τους αισθημάτων. Οι υποχρεώσεις των μελών γενικά η συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις εναντίον των Περσών, και η άμυνα από επιθέσεις αυτών, η πολεμική συνεισφορά σε πλοία και άντρες για την υποστήριξη των επιχειρήσεων από τις μεγαλύτερες πόλεις, ενώ oi μικρές πόλεις πλήρωναν χρήματα, με αυτή με τη μεγαλύτερη συνεισφορά σε ασήμι να είναι η Αίγινα.^[3]^[4] Κατόπιν, όλο και περισσότερα μέλη προτιμούσαν να πληρώνουν χρήματα, και καθιερώθηκε πάγια απόδοση ποσών.^[5]^[6]

Παραπομπές

↑ Martin, Thomas (2000). «Ancient Greece: From Prehistoric to Hellenistic Times». Yale University Press. ISBN 978-0300084931.
↑ ^2,0 ^2,1 Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Ι, 96
↑ «Delian League | ancient Greece». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά).
↑ Kagan, Kimberly (3 Μαΐου 2010). The Imperial Moment. Harvard University Press. σελ. 18-19. ISBN 978-0-674-05409-7.
↑ Ph.D, Audrey Nelson· Nelson, Eric (4 Ιανουαρίου 2005). The Complete Idiot's Guide to Ancient Greece: Fascinating Facts About Greek History and Cultural Contributions. Penguin. σελ. 204. ISBN 978-1-101-04339-4.
↑ Sealey, Raphael (28 Οκτωβρίου 1976). A History of the Greek City States, 700-338 B. C. University of California Press. σελ. 244. ISBN 978-0-520-03177-7.

Αυτό το λήμμα σχετικά με την Αρχαία Αθήνα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Delian League της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).

[1] Martin, Thomas (2000). «Ancient Greece: From Prehistoric to Hellenistic Times». Yale University Press. ISBN 978-0300084931.

[Thu96-2] 2,0 ^2,1 Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Ι, 96

[3] «Delian League | ancient Greece». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά).

[4] Kagan, Kimberly (3 Μαΐου 2010). The Imperial Moment. Harvard University Press. σελ. 18-19. ISBN 978-0-674-05409-7.

[5] Ph.D, Audrey Nelson· Nelson, Eric (4 Ιανουαρίου 2005). The Complete Idiot's Guide to Ancient Greece: Fascinating Facts About Greek History and Cultural Contributions. Penguin. σελ. 204. ISBN 978-1-101-04339-4.

[6] Sealey, Raphael (28 Οκτωβρίου 1976). A History of the Greek City States, 700-338 B. C. University of California Press. σελ. 244. ISBN 978-0-520-03177-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
 [[Αρχείο:Map athenian empire 431 BC-el.svg|thumb|300px|''Χάρτης της Δηλιακής Συμμαχίας πριν από την έναρξη του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακού Πολέμου]] το [[431 π.Χ.]]]]
-Η '''Συμμαχία της Δήλου''' ήταν μια μαλακισμενη και ηλειθια ένωση περίπου 150<ref>{{cite book|title=«Ancient Greece: From Prehistoric to Hellenistic Times»|first=Thomas|last=Martin|publisher=Yale University Press|isbn=978-0300084931|year=|date=2000|location=|page=|url=https://archive.org/details/ancientgreecefro00mart_1|quote=|url-access=registration}}</ref> αρχαίων ελληνικών [[πόλη-κράτος|κρατών-πόλεων]] κατά τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο αιώνα π.Χ.]], υπό την κηδεμονία της πόλης των [[Αθήνα|Αθηνών]]. Ο [[Θουκυδίδης]] αναφέρει ότι, τα κίνητρα που ώθησαν τους [[Ίωνες]] να στραφούν στην [[Αθήνα]], για να αναλάβει εκείνη επικεφαλής των επιχειρήσεων (και όχι η [[Σπαρτιά Αχαΐας|Σπάρτη)]], ήταν από τη μία η συγγένεια αφού η Αθήνα εθεωρείτο μητρόπολη της Ιωνίας και από την άλλη ο φόβος για τη βιαιότητα που χαρακτήριζε την συμπεριφορά του βασιλιά της Σπάρτης, [[Παυσανίας (στρατηγός)|Παυσανία]], καθώς οι [[Έλληνες]] της Ιωνίας δεν ήθελαν να τους φέρονται σαν να ήταν δούλοι. Κυρίως λόγος όμως ήταν ότι ο Παυσανίας είχε κατηγορηθεί για προδοσία και για συνεργασία με τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη (πράγμα που οδήγησε του Σπαρτιάτες στην εκτέλεσή του). Στόχος της ήταν η περαιτέρω αντιμετώπιση της περσικής απειλής μετά τη νίκη των [[Έλληνες|Ελλήνων]] στη [[Μάχη των Πλαταιών]] προς το τέλος των [[Περσικοί πόλεμοι|Μηδικών Πολέμων]]. Ιδρυμένη το [[478 π.Χ.]], ονομάστηκε έτσι από την αρχική της έδρα, τη νήσο της [[Δήλος|Δήλου]], όπου συναντήσεις διεξάγονταν σε έναν ναό κι όπου τηρούταν το κοινό ταμείο των συμμαχικών πόλεων. Το τελευταίο μεταφέρθηκε στην Αθήνα από τον [[περικλής|Περικλή]] το [[454 π.Χ.]]<ref name="Thu96">Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Ι, 96</ref>
+Η '''Συμμαχία της Δήλου''' ήταν ένωση περίπου 150<ref>{{cite book|title=«Ancient Greece: From Prehistoric to Hellenistic Times»|first=Thomas|last=Martin|publisher=Yale University Press|isbn=978-0300084931|year=|date=2000|location=|page=|url=https://archive.org/details/ancientgreecefro00mart_1|quote=|url-access=registration}}</ref> αρχαίων ελληνικών [[πόλη-κράτος|κρατών-πόλεων]] κατά τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο αιώνα π.Χ.]], υπό την κηδεμονία της πόλης των [[Αθήνα|Αθηνών]]. Ο [[Θουκυδίδης]] αναφέρει ότι, τα κίνητρα που ώθησαν τους [[Ίωνες]] να στραφούν στην [[Αθήνα]], για να αναλάβει εκείνη επικεφαλής των επιχειρήσεων (και όχι η [[Σπαρτιά Αχαΐας|Σπάρτη)]], ήταν από τη μία η συγγένεια αφού η Αθήνα εθεωρείτο μητρόπολη της Ιωνίας και από την άλλη ο φόβος για τη βιαιότητα που χαρακτήριζε την συμπεριφορά του βασιλιά της Σπάρτης, [[Παυσανίας (στρατηγός)|Παυσανία]], καθώς οι [[Έλληνες]] της Ιωνίας δεν ήθελαν να τους φέρονται σαν να ήταν δούλοι. Κυρίως λόγος όμως ήταν ότι ο Παυσανίας είχε κατηγορηθεί για προδοσία και για συνεργασία με τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη (πράγμα που οδήγησε του Σπαρτιάτες στην εκτέλεσή του). Στόχος της ήταν η περαιτέρω αντιμετώπιση της περσικής απειλής μετά τη νίκη των [[Έλληνες|Ελλήνων]] στη [[Μάχη των Πλαταιών]] προς το τέλος των [[Περσικοί πόλεμοι|Μηδικών Πολέμων]]. Ιδρυμένη το [[478 π.Χ.]], ονομάστηκε έτσι από την αρχική της έδρα, τη νήσο της [[Δήλος|Δήλου]], όπου συναντήσεις διεξάγονταν σε έναν ναό κι όπου τηρούταν το κοινό ταμείο των συμμαχικών πόλεων. Το τελευταίο μεταφέρθηκε στην Αθήνα από τον [[περικλής|Περικλή]] το [[454 π.Χ.]]<ref name="Thu96">Θουκυδίδης, «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου», Ι, 96</ref>
 Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]], επίσημος σκοπός της Συμμαχίας ήταν να «''εκδικηθούν τα δεινά που υπέφεραν λεηλατώντας την επικράτεια του (Πέρση) βασιλέως''».<ref name="Thu96"/> Στην πράξη, ο στόχος αυτός μοιράστηκε σε τρία σχέδια: την προετοιμασία μιας μελλοντικής επιδρομής, την αναζήτηση εκδίκησης από τους [[Πέρσες]] και την οργάνωση ενός συστήματος μοιρασιάς των λαφύρων. Τα μέλη της Συμμαχίας ορκίστηκαν να έχουν κοινούς φίλους και εχθρούς και πέταξαν στη θάλασσα [[Σίδηρος|σιδερένιες]] ράβδους ως σύμβολο της μονιμότητας των φιλικών τους αισθημάτων. Οι υποχρεώσεις των μελών γενικά η συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις εναντίον των Περσών, και η άμυνα από επιθέσεις αυτών, η πολεμική συνεισφορά σε πλοία και άντρες για την υποστήριξη των επιχειρήσεων από τις μεγαλύτερες πόλεις, ενώ oi μικρές πόλεις πλήρωναν χρήματα, με αυτή με τη μεγαλύτερη συνεισφορά σε ασήμι να είναι η Αίγινα.<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/topic/Delian-League|title=Delian League {{!}} ancient Greece|last=|first=|ημερομηνία=|website=Encyclopedia Britannica|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref><ref>{{Cite book|title=The Imperial Moment|first=Kimberly|last=Kagan|publisher=Harvard University Press|isbn=978-0-674-05409-7|year=|date=2010-05-03|location=|page=18-19|url=https://books.google.gr/books?id=Ai1_5IHQ9vsC&pg=PA19&dq=Delian+League+++obligation+of+the+members&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjIwpXZz9zZAhXPxqQKHdg6BTEQ6AEITjAF#v=onepage&q=Delian|quote=}}</ref> Κατόπιν, όλο και περισσότερα μέλη προτιμούσαν να πληρώνουν χρήματα, και καθιερώθηκε πάγια απόδοση ποσών.<ref>{{Cite book|title=The Complete Idiot's Guide to Ancient Greece: Fascinating Facts About Greek History and Cultural Contributions|first=Audrey Nelson|last=Ph.D|first2=Eric|last2=Nelson|publisher=Penguin|isbn=978-1-101-04339-4|year=|date=2005-01-04|location=|page=204|url=https://books.google.gr/books?id=M0uRD8Xu0AUC&pg=PA204&dq=Delian+League+++obligation+of+the+members&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjIwpXZz9zZAhXPxqQKHdg6BTEQ6AEIJjAA#v=onepage&q=Delian|quote=}}</ref><ref>{{Cite book|title=A History of the Greek City States, 700-338 B. C.|first=Raphael|last=Sealey|publisher=University of California Press|isbn=978-0-520-03177-7|year=|date=1976-10-28|location=|page=244|url=https://books.google.gr/books?id=2JT_zty82ZUC&pg=PA244&dq=Delian+League+++obligation+of+the+members&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjIwpXZz9zZAhXPxqQKHdg6BTEQ6AEIXTAH#v=onepage&q=Delian|quote=}}</ref>