Πόλεμος Μπόσιν

Πόλεμος Μπόσιν
Χρονολογία	1868-1869
Τόπος	Ιαπωνία
Αποτέλεσμα	Νίκη της Αυτοκρατορικής πλευράς Τέλος του Σόγκουν Αποκατάσταση Αυτοκρατορικής Κυβέρνησης
Αντιμαχόμενοι
Αυτοκρατορική Κυβέρνηση Σογκουνάτο Τοκουγκάβα
Απολογισμός
Απώλειες	8.200 στρατιώτες νεκροί και πάνω από 5.000 τραυματίες

Ο Πόλεμος Μπόσιν (戊辰戦争, Μπόσιν Σενσό, "Πόλεμος του έτους του Επίγειου Δράκου Γιάνγκ") ή αλλιώς Ιαπωνική Επανάσταση ήταν εμφύλιος πόλεμος στην Ιαπωνία που έγινε κατά τα έτη 1868 με 1869 μεταξύ των δυνάμεων του Σογκουνάτου Τοκουγκάβα και δυνάμεων πιστών στον Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας που ήθελαν να επαναφέρουν την εξουσία του.

Η αιτία του πολέμου βρισκόταν στην δυσαρέσκεια μεταξύ πολλών ευγενών και νεαρών Σαμουράι με τον χειρισμό των ξένων δυνάμεων από τον Σόγκουν μετά το Άνοιγμα της Ιαπωνίας της περασμένης δεκαετίας. Η όλο και αυξανόμενη επιρροή των ξένων στην οικονομία της Ιαπωνίας οδηγούσε τον λαό σε εξαθλίωση και άνιση μεταχείριση. Μια συμμαχία από Δυτικούς Σαμουράι, πιο συγκεκριμένα οι φατρίες των Τσοσού, Σατσούμα και Τόσα κατάφερε και απέκτησε τον έλεγχο του Αυτοκρατορικού Συμβουλίου και επίσης επηρέασε πολύ τον Αυτοκράτορα Μεϊτζί. Ο τότε Σόγκουν, Τοκουγκάβα Γιοσινόμπου θεώρησε ότι αυτή ήταν εισβολή στα συμφέροντα του και απαρνήθηκε τον Μεϊτζί ως νόμιμο αυτοκράτορα, καθιστώντας τον απαλλαγμένο από τα καθήκοντα του. Με αυτή του την κίνηση, ο Τοκουγκάβα ήλπιζε ότι θα συνέχιζε να εξουσιάζει σε μελλοντικές κυβερνήσεις.

Ωστόσο, στρατιωτικά κινήματα του Αυτοκράτορα, ανταρτικές δράσεις στην πόλη Έντο και Αυτοκρατορικό Διάταγμα υποστηριζόμενο από τους Σατσούμα και Τσοσού που απαρνούνταν την εξουσία του Σογκούν οδήγησε τον Γιοσινόμπου στην οργάνωση μιας στρατιωτικής εκστρατείας προκειμένου να καταλάβει την εξουσία του Αυτοκράτορα στο Κυότο. Το καθεστώς γρήγορα τάχθηκε υπέρ της μικρής αλλά εκσυγχρονισμένης φατρίας της Αυτοκρατορίας και ύστερα από πολλές μάχες που κορυφώθηκαν με την παράδοση της Έντο ο Γιοσινόμπου παραδόθηκε αυτοπροσώπως. Αυτοί που ήταν πιστοί στον Τοκουγκάβα υποχώρησαν αρχικά στην Βόρεια Χονσού και ύστερα στην Χοκκάιντο όπου και ίδρυσαν την Δημοκρατία του Έζο. Η έκβαση της Μάχης του Χάκοντάτε αποτελείωσε το τελευταίο προπύργιο του Σόγκουν και η Αυτοκρατορική κυριαρχία ήταν πλέον γεγονός. Έτσι τελείωσε και η στρατιωτική φάση της Μεταρρύθμισης Μεϊτζί.

Περίπου 120.000 άνδρες στρατολογήθηκαν και εξ'αυτών περίπου 3.500 πέθαναν κατά την διάρκεια της σύρραξης. Στο τέλος η νικηφόρα παράταξη της Αυτοκρατορίας κατάλυσε τον αρχικό σκοπό της να διώξει τους ξένους από την Ιαπωνία και αντιθέτως υιοθέτησε πολιτική συνεχούς μοντερνοποίησης με απώτερο σκοπό την επαναδιαπραγμάτευση των Άνισων Συμφωνιών που έγιναν με τις δυτικές δυνάμεις. Οι πιστοί του Τογκουκάβα στο τέλος δέχθηκαν αμνηστία και πολλοί παλαιοί Σαμουράι και ακόλουθοι του Σόγκουν τοποθετήθηκαν σε διάφορες θέσεις στην Νέα Αυτοκρατορική Κυβέρνηση.

Όταν άρχισε ο πόλεμος η Ιαπωνία ήδη βρισκόταν σε περίοδο εκσυγχρονισμού όπως άλλωστε και πολλά κράτη τότε. Η διαφορά ήταν στο ότι η Ιαπωνία αρνούνταν να εφαρμόσει Ελεύθερη αγορά όπως οι υπόλοιπες οικονομίες στον πλανήτη. Προσπαθώντας να το αλλάξουν αυτό, πολλές δυνάμεις (κυρίως η Βρετανία και η Γαλλία) ενεπλάκησαν πολύ στην πολιτική σκηνή της χώρας, προσδίδοντας χαρακτήρα επανάστασης στον πόλεμο.