Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (Βραζιλία)
Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Partido Democrático Trabalhista | |
|---|---|
| Συντομογραφία | PDT, ΔΕΚ |
| Πρόεδρος | Κάρλος Λούπι |
| Γενικός Γραμματέας | Μανοέλ Ντίας |
| Αντιπρόεδρος | Σίρο Γκόμες |
| Ίδρυση | 17 Ιουνίου 1979 |
| Διάσπαση από | Βραζιλιάνικο Εργατικό Κόμμα |
| Μέλη | 1.250.777[1] |
| Ιδεολογία | Σοσιαλδημοκρατία[2] Δημοκρατικός σοσιαλισμός[3] Κίνημα εργαζομένων[2] Βραζιλιάνικος εθνικισμός[3] Φιλελεύθερος εθνικισμός Προοδευτισμός[4] |
| Πολιτικό φάσμα | Κεντροαριστερά[2] |
| Διεθνής προσχώρηση | Σοσιαλιστική Διεθνής Φόρουμ του Σάο Πάολο |
| Χρώματα | Κόκκινο Άσπρο Μπλε |
| Αριθμός κόμματος | 12 |
| Βουλή των Αντιπροσώπων | 28 / 513 |
| Ομοσπονδιακή Γερουσία | 4 / 81 |
| Συνελεύσεις κρατιδίων | 72 / 1.060 |
| Δημοτικοί Σύμβουλοι | 3.756 / 56.810 |
| Σημαία κόμματος | |
 | |
| Ιστότοπος | |
| www.pdt.org.br | |
| Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (πορτογαλικά: Partido Democrático Trabalhista) είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό και δημοκρατικό σοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία. Ιδρύθηκε το 1979, με το πολιτικό άνοιγμα που προηγήθηκε της πτώσης του στρατιωτικού καθεστώτος (1965-1985). Ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Λεονέλ Μπριζόλα.[5][6] Από το 2004 αρχηγός του κόμματος είναι ο Κάρλος Λούπι.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1945 οι οπαδοί του Ζετούλιο Βάργκας ίδρυσαν το Βραζιλιάνικο Εργατικό Κόμμα, με ακρωνύμιο ΒΕΚ, για να ενώσουν τους αστούς εργαζόμενους και να αντιπολιτευτούν το Κομμουνιστικό Κόμμα.[7] Από το 1955 αρχηγός του κόμματος ήταν ο Τζάνγκο Γκουλάρντ, ο οποίος έγινε Αντιπρόεδρος της Βραζιλίας τα έτη 1956-1961. Το 1961, μετά την παραίτηση του Προέδρου Τζάνιο Κουάντρος, έγινε μία απόπειρα πραξικοπήματος κατά την οποία δεν επέτρεψαν στον νέο Πρόεδρο Τζάνγκο να αναλάβει καθήκοντα. Ο Λεονέλ Μπριζόλα, ο τότε κυβερνήτης του Ρίο ντε Τζανέιρο και γαμπρός του Τζάνγκο, ηγήθηκε σε μία κινητοποίηση πολιτών και στρατιωτικών που διήρκεσε 14 μέρες και ονομάστηκε «Εκστρατεία Νομιμότητας», με την αποστολή να αποκατασταθεί η νόμιμη εκλεγμένη ηγεσία. Το κίνημα ήταν επιτυχές, και ο Τζάνγκο έγινε ο 24ος Πρόεδρος της Βραζιλίας.[8] Το 1964 έγινε το πραξικόπημα που κατέληξε σε καθαίρεση του Τζάνγκο, ο οποίος εξορίστηκε στην Ουρουγουάη. Το 1965 το στρατιωτικό καθεστώς εξάλειψε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης με συμπεριλαμβανόμενο το ΒΕΚ. Και ο Μπριζόλα, επίσης, διέφυγε στο εξωτερικό.
Το 1979 με το Νόμο της Αμνηστίας, επιτράπηκε στον Μπριζόλα, ο οποίας ήταν εξόριστος στην Λισαβόνα της Πορτογαλίας, να επιστρέψει στη Βραζιλία. Ήδη είχε έρθει σε επαφή με άλλους σοσιαλιστές και είχαν συντάξει το Καταστατικό της Λισαβόνας, για την πολιτική τους. Ο Μπριζόλα προσπάθησε να αποκαταστήσει το Βραζιλιάνικο Εργατικό Κόμμα αλλά το όνομα ήταν πιασμένο από την Ιβέτε Βάργκας, την ανιψιά του Ζετούλιο. Ο Μπριζόλα λυπήθηκε πολύ για το ακρωνύμιο ΒΕΚ που έχασε. Τελικά, το Βραζιλιάνικο Ανώτατο Δικαστήριο Εκλογών επέτρεψε στον Μπριζόλα την ίδρυση του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, με ακρωνύμιο ΔΕΚ. Ως αποστολή του κόμματος δήλωσαν: «για την προστασία της δημοκρατίας, του εθνικισμού και του σοσιαλισμού».[9][10]
Οι βουλευτικές εκλογές του 1982 σηματοδότησαν τη λήξη του δικομματισμού που επικράτησε μετά το 1965. Πέντε κόμματα, με συμπεριλαμβανόμενο το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα, διεκδίκησαν τις 479 έδρες στη Βραζιλιάνικη Βουλή και τις 25 στη Γερουσία. Από το ΔΕΚ εκλέχτηκαν 23 βουλευτές και ένας γερουσιαστής. Το 1985 η πτέρυγα νεολαίας του κόμματος ονομάστηκε Σοσιαλιστική Νεολαία. Ένα χρόνο μετά, το κόμμα προσχώρησε στη Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση. Στις προεδρικές εκλογές του 1989 υποψήφιος του κόμματος ήταν ο Μπριζόλα, ο οποίος ήρθε τρίτος συγκεντρώνοντας το 16,5% των ψήφων.[11]
Η Ντίλμα Ρούσεφ, η μετέπειτα Πρόεδρος της Βραζιλίας, άρχισε την πολιτική της σταδιοδρομία από το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα. Το 2016, όταν η Ρούσεφ παραπέμφθηκε σε δίκη με την κατηγορία ότι παραποίησε στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα και υπέγραψε διατάγματα για δημόσιες δαπάνες χωρίς τη συναίνεση του Βραζιλιάνικου κογκρέσου, το ΔΕΚ υποστήριξε την αθωότητά της.[12] Οι έξι βουλευτές που αγνόησαν την πολιτική του κόμματος και ψήφισαν κατά της Ρούσεφ τιμωρήθηκαν με αποβολή.[13]
Αποτελέσματα εκλογών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Εκλογές | Υποψήφιος Πρόεδρος |
Υποψήφιος Αντιπρόεδρος |
Υποστήριξη | 1ος Γύρος | 2ος Γύρος | Αποτέλεσμα | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Ψήφοι | % | |||||
| 1989 |  Λεονέλ Μπριζόλα (ΔΕΚ) |
.png) Φερνάντο Λίρα (ΔΕΚ) |
– | 11.168.228 | 16,51% (#3) | - | - | Έχασε 
|
| 1994 | Ντάρσι Ριμπέιρο (ΔΕΚ) | ΔΕΚ, ΚΕΚ | 2.015.836 | 3,19% (#5) | - | - | Έχασε
| |
| 1998 | Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα (ΚΕ) |  Λεονέλ Μπριζόλα (ΔΕΚ) |
ΚΕ, ΔΕΚ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, ΒΚΚ | 21.475.211 | 31,71% (#2) | - | - | Έχασε
|
| 2002 | Σίρο Γκόμες (Πολίτες) | Παολίνιο ντα Φόρσα (ΒΕΚ) | Πολίτες, ΒΕΚ, ΔΕΚ | 10.170.882 | 11,97% (#4) | - | - | Έχασε
|
| 2006 |  Κριστόβαμ Μπουάρκε (ΔΕΚ) |
 Τζέφερσον Πέρες (ΔΕΚ) |
– | 2.538.844 | 2,64% (#4) | - | - | 'Εχασε
|
| 2010 | Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) | Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ) | ΚΕ, ΒΔΚ, Φιλελεύθερο, ΒΣΚ, ΔΕΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε | 47.651.434 | 46,9% (#1) | 55.752.529 | 56,1% (#1) | Νίκη 
|
| 2014 | ΚΕ, ΒΔΚ, ΣΔΚ, Προοδευτικοί, Φιλελεύθερο, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ | 43.267.668 | 41,6% (#1) | 54.501.118 | 51,6% (#1) | Νίκη
| ||
| 2018 |  Σίρο Γκόμες (ΔΕΚ) |
.jpg) Κάτια Αμπρέου (ΔΕΚ) |
ΔΕΚ, Αβάντε | 13.334.371 | 12,47% (#3) | - | - | Έχασε
|
| Πηγή: Election Resources: Federal Elections in Brazil – Results Lookup | ||||||||
Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Εκλογές | Αρχηγός | Συμμαχία | Βουλή των Αντιπροσώπων | Γερουσία | Θέση στην κυβέρνηση | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | Ψήφοι | % | Έδρες | +/– | ||||
| 1982 | Λεονέλ Μπριζόλα |
2.394.723 | 5,8 | 23 / 479 |
2.496.188 | 5,9 | 1 / 25 |
||||
| 1986 | 3.075.429 | 6.5 | 24 / 487 |
 1
|
1 / 49 |
 |
|||||
| 1990 | 4.068.078 | 10,0 | 46 / 502 |
22
|
1 / 31 |
|
|||||
| 1994 | «Δύναμη του Λαού» ΚΕΚ |
3.303.434 | 7,2 | 34 / 513 |
 12
|
4 / 81 |
3 |
||||
| 1998 | «Ενωμένος ο Λαός Αλλάζει τη Βραζιλία» ΚΕ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, ΒΚΚ |
3.774.511 | 5,7 | 25 / 513 |
9
|
3.195.863 | 5,2 | 4 / 81 |
|
||
| 2002 | «Εργατικό Μέτωπο» Πολίτες, ΒΕΚ |
4.482.528 | 5,1 | 21 / 513 |
4
|
7.932.624 | 5,2 | 5 / 81 |
1 |
||
| 2006 |  Κάρλος Λούπι |
4.854.017 | 5,2 | 24 / 513 |
3
|
5.023.041 | 6,0 | 5 / 81 |
|
||
| 2010 | «Για Διαρκή Αλλαγή της Βραζιλίας» ΚΕ, ΒΔΚ, Φιλελεύθερο, ΒΣΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε |
4.854.602 | 5,0 | 28 / 513 |
4
|
2.431.940 | 1,4 | 4 / 81 |
1 |
||
| 2014 | «Με τη Δύναμη του Λαού» ΚΕ, ΒΔΚ, ΣΔΚ, Προοδευτικοί, Φιλελεύθερο, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚΚΤ, ΚΚΒ |
3.469.168 | 3,6 | 19 / 513 |
9
|
3.609.643 | 4,0 | 8 / 81 |
4 |
||
| 2018 | «Κυρίαρχη Βραζιλία» Αβάντε |
4.545.846 | 4,6 | 28 / 513 |
9
|
7.737.982 | 4,5 | 5 / 81 |
3 |
Αντιπολίτευση | |
| Πηγή: Election Resources: Federal Elections in Brazil – Results Lookup | |||||||||||
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ http://inter04.tse.jus.br/ords/dwtse/f?p=2001:104:::NO[νεκρός σύνδεσμος]:::
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Mainwaring, Scott P. (1999), Rethinking Party Systems in the Third Wave of Democratization: The Case of Brazil, Stanford University Press, σελ. 91
- ↑ 3,0 3,1 «PDT – 38 Anos de Socialismo». 25 Μαΐου 2018.
- ↑ Foundations define formation of Progressive Parliamentary Front
- ↑ Elizangela (25 Μαΐου 2018). «PDT – 38 Anos de Socialismo». PDT (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DEMOCRATICO TRABALHISTA (PDT)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «PTB | CPDOC». cpdoc.fgv.br. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Souza, Elizeu Clementino de· Abrahão, Maria Helena Menna Barreto (2006). Tempos, narrativas e ficções: a invenção de si. EDIPUCRS. ISBN 978-85-7430-591-2.
- ↑ Brasil, CPDOC-Centro de Pesquisa e Documentação História Contemporânea do. «PARTIDO DEMOCRATICO TRABALHISTA (PDT)». CPDOC - Centro de Pesquisa e Documentação de História Contemporânea do Brasil (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «História». PDT (στα Πορτογαλικά). 12 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Brazil - The Presidential Election of 1989». countrystudies.us. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Βραζιλία: Ξεκίνησε η δίκη της Ντίλμας Ρουσέφ στη Γερουσία». LiFO. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ «PDT expulsa deputado e suspende outros cinco que votaram pelo impeachment». Congresso em Foco. 2016-05-11. http://congressoemfoco.uol.com.br/noticias/pdt-expulsa-deputado-e-suspende-outros-cinco-que-votaram-pelo-impeachment/.
|