Γναίος Δομίτιος Κόρβουλο
| Γναίος Δομίτιος Κόρβουλο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Cn. Domitius Corbulo (Λατινικά) |
| Γέννηση | 7 (περίπου) Peltuinum |
| Θάνατος | 67 Κόρινθος |
| Αιτία θανάτου | απώλεια αίματος |
| Συνθήκες θανάτου | εξαναγκασμένη αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κασσία Λογγίνα |
| Τέκνα | Δομιτία Λογγίνα Δομιτία (κόρη του Γναίου Δομίτιου Κόρβουλο) |
| Γονείς | Gnaeus Domitius Corbulo και Βιστιλία |
| Αδέλφια | Μιλωνία Καισωνία (ετεροθαλής αδελφή από μητέρα) Publius Suillius Rufus (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Publius Pomponius Secundus (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Quintus Pomponius Secundus (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Orfitus (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) Glitius (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα) |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Δουξ/Ρωμαϊκός στρατός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος έπαρχος Ύπατος στην αρχαία Ρώμη Ρωμαίος συγκλητικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γναίος Δομίτιος Κόρβουλο, λατιν.: Gnaeus Domitius Corbulo (Peltuinum π. 7 - 67 μ.Χ.) ήταν ένας δημοφιλής Ρωμαίος στρατηγός, γαμπρός επ' αδελφή του Καλιγούλα και πεθερός του Δομιτιανού. [1] Ο Νέρωνας, πολύ φοβισμένος για τη φήμη του Κόρβουλο, τον διέταξε να αυτοκτονήσει, την οποία εντολή ο στρατηγός πραγματοποίησε πιστά: αφού αναφώνησε στα Ελληνικά «Άξιος», έπεσε στο δικό του σπαθί.
Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κόρβουλο γεννήθηκε κάπου στην ιταλική χερσόνησο από μία οικογένεια συγκλητικών. Ο πατέρας του, ο οποίος είχε το ίδιο όνομα, μπήκε στη Γερουσία ως επίσημος πραίτορας υπό τον Τιβέριο. Η μητέρα του Βιστιλία προερχόταν από μία οικογένεια πραιτόρων. [2]
Στρατιωτική και πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επί Καλιγούλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώιμη σταδιοδρομία του Κόρβουλο είναι άγνωστη, αλλά ήταν αντικαταστάτης ύπατος το 39 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καλιγούλα, [3] ο οποίος είχε νυμφευτεί τη Μιλωνία Καισωνία, ετεροθαλή αδελφή του Κόρβουλο.
Στην Κάτω Γερμανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη δολοφονία του Καλιγούλα, η σταδιοδρομία του Κόρβουλο σταμάτησε ως το 47 μ.Χ., όταν ο νέος Αυτοκράτορας Κλαύδιος τον διόρισε διοικητή των στρατευμάτων στην Κάτω Γερμανία, με στρατόπεδο βάσης στην Κολωνία.
Η νέα ανάθεση ήταν δύσκολη και ο Κόρβουλο έπρεπε να αντιμετωπίσει μεγάλες εξεγέρσεις από τις γερμανικές φυλές Cherusci και Chauci. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γερμανία, ο στρατηγός διέταξε την κατασκευή ενός καναλιού μεταξύ των ποταμών Ρήνου και Μεύση. [4] Τμήματα αυτής της μηχανικής εργασίας, γνωστά ως Fossa Corbulonis (κανάλι του Κόρβουλο), έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές. Η πορεία του είναι πανομοιότυπη με το σύγχρονο κανάλι Φλητ, το οποίο συνδέει τις σύγχρονες πόλεις Λάιντεν (αρχαίο Μάτιλο) και Φόορμπουρχ (Forum Hadriani). Όταν έφτασε στην πεδινή Γερμανία, ο Κόρβουλο απασχολούσε τόσο τον στρατό, όσο και τις ναυτικές μοίρες τού στόλου στο να περιπολούν τον Ρήνο και τη Βόρεια Θάλασσα· τελικά εκδίωξε τους Chauci μακριά από τις Ρωμαϊκές επαρχίες. Όρισε ένα αυστηρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, προκειμένου να διασφαλιστεί η μέγιστη αποτελεσματικότητα των λεγεώνων του: υποτίθεται ότι εκτέλεσε δύο λεγεωνάριους, όταν βρέθηκαν να έχουν αφήσει τα σπαθιά τους, για να εργαστούν στην κατασκευή οχυρώσεων σε ένα στρατόπεδο πορείας. [5] Λέγεται ότι ο Κόρβουλο είπε, "Θέλετε να νικήστε τον εχθρό με μία αξίνα." [6]
Στην Ανατολή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κόρβουλο επέστρεψε στη Ρώμη, όπου έμεινε μέχρι το 52 μ.Χ., όταν ορίστηκε praefectus (κυβερνήτης) της επαρχίας της Ασίας. Μετά το τέλος του Κλαυδίου το 54 μ.Χ., ο νέος Αυτοκράτορας Νέρων τον έστειλε στις ανατολικές επαρχίες, για να αντιμετωπίσει το Αρμενικό ζήτημα. Μετά από κάποια καθυστέρηση, και ενισχυμένος με στρατεύματα από τη Γερμανία, το 58 μ.Χ. αντεπιτέθηκε στον Τιριδάτη Α΄ της Αρμενίας και αδελφό του Βολογάση Α΄ της Παρθίας. Τα Αρτάξατα και τα Τιγρανόκερτα κατελήφθησαν από τις λεγεώνες του (τις III Gallica, VI Ferrata και X Fretensis) και ο Τιγράνης (ΣΤ΄), που είχε ανατραφεί στη Ρώμη και ήταν πειθήνιος υπήκοοος της κυβέρνησης, εγκαταστάθηκε ως βασιλιάς της Αρμενίας.
Το 61 μ.Χ. ο Τιγράνης ΣΤ΄ εισέβαλε στην Aδιαβηνή, ένα αναπόσπαστο τμήμα του Παρθικού βασιλείου και μία σύγκρουση μεταξύ Ρώμης και Παρθίας φαινόταν αναπόφευκτη. Αντ' αυτού, ο Βολογάσης Α΄ θεώρησε καλύτερο να συμβιβαστεί. Συμφωνήθηκε ότι τόσο τα Ρωμαϊκά, όσο και τα Παρθικά στρατεύματα πρέπει να εκκενώσουν την Αρμενία, ότι ο Τιγράνης ΣΤ΄ πρέπει να εκθρονιστεί και να αναγνωριστεί η εξουσία του Τιριδάτη Α΄. Η Ρωμαϊκή κυβέρνηση αρνήθηκε να προσχωρήσει σε αυτές τις ρυθμίσεις και ο Λεύκιος Καισένιος Παίτος, κυβερνήτης της Καππαδοκίας, διατάχθηκε να διευθετήσει το ζήτημα, φέρνοντας την Αρμενία υπό άμεση Ρωμαϊκή διοίκηση.
Εν τω μεταξύ η προστασία της Συρίας απαίτησε όλη την προσοχή του Κόρβουλο. Ο Λ. Κ. Παίτος ήταν ένας αδύναμος και ανίκανος διοικητής, που «περιφρόνησε τη φήμη που απέκτησε από τον Κόρβουλο»· υπέστη σοβαρή ήττα στη Ράνδεια το 62 μ.Χ., όταν περικυκλώθηκε, έτσι αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με τους Πάρθους και να εκκενώσει την Αρμενία. Η διοίκηση ανατέθηκε και πάλι στην Κόρβουλο. Αυτός το 63 μ.Χ. με ισχυρό στρατό διέσχισε τον Ευφράτη. Ο Tιριδάτης Α΄ αρνήθηκε να δώσει μάχη και κανόνισε μία ειρήνη: στη Ράνδεια άφησε το διάδημά του στα πόδια του αγάλματος του Αυτοκράτορα, υποσχόμενος να μην το πάρει, έως ότου το παραλάβει από το χέρι του ίδιου του Νέρωνα στη Ρώμη.
Πτώση και τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά από δύο αποτυχημένες συνωμοσίες από ευγενείς και συγκλητικούς -συμπεριλαμβανομένου τού γαμπρού τού Κόρβουλο Λούκιου Άννιου Βινικιανού συγκλητικού- για την ανατροπή του Νέρωνα το 66 μ.Χ., ο Αυτοκράτορας υποψιάστηκε τον Κόρβουλο και την υποστήριξή του από τον Ρωμαϊκό λαό. Το 67 μ.Χ. ξέσπασαν αναταραχές στην Ιουδαία και ο Νέρων, αφού διέταξε τον Βεσπασιανό να αναλάβει τη διοίκηση των Ρωμαϊκών δυνάμεων, κάλεσε και τον Κόρβουλο, καθώς και δύο αδέλφια που ήταν κυβερνήτες της Άνω και Κάτω Γερμανίας, στην Ελλάδα. Κατά την άφιξή του στις Κεχραιές, το λιμάνι της Κορίνθου, αγγελιοφόροι από τον Νέρωνα συνάντησαν τον Κόρβουλο και τον διέταξαν να αυτοκτονήσει. Άφοβος, προχώρησε προς τα εμπρός για να δεχτεί τη μοίρα του και έπεσε στο δικό του σπαθί, αφού αναφώνησε στα Ελληνικά "Άξιος!". [7]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κόρβουλο έγραψε μία -τώρα χαμένη- αναφορά για τις Ασιατικές του εμπειρίες.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε την Κασσία Λογγίνα, κόρη του Γαΐου Κασσίου Λογγίνου υπάτου το έτος 30 και της Ιουνίας Λεπίδας, [8] τρισεγγονής του Οκταβιανού Αυγούστου. Είχαν τέκνα:
- Δομιτία, παντρεύτηκε τον γερουσιαστή Λούκιο Άννιο Βινικιανό συγκλητικό.
- Δομιτία Λογγίνα π.54-π.128, παντρεύτηκε τον Δομιτιανό Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
Στη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ιστορικό μυθιστόρημα του 2012, Avenger of Rome, από τον Ντάγκλας Τζάκσον, ασχολείται με την φανταστική τελευταία μάχη του Corbulo.
- Δύο από τις σειρές Simon Scarrow 's Eagles of the Empire , The Blood of Rome (2018) και Traitors of Rome (2019) παρουσιάζουν τη συμμετοχή της Corbulo στην Ανατολή.
- Ο Mickey Rourke παίζει τον Corbulo στην ταινία 2020 « The Legion» .
- Στη ζωντανή δράση διαδικτυακή σειρά Halo 4: Forward Unto Dawn, το κύριο σκηνικό ονομάζεται Corbulo Academy of Military Science. Το κύριο ρητό / μάντρα των μαθητών είναι το "Axios". Επιπλέον, πολλά αγάλματα του Corbulo διακοσμούν την πανεπιστημιούπολη, και διδάσκονται μαθήματα για τη ζωή και τα επιτεύγματα του Corbulo.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Warfare History Network (2020). «Roman generals: Gnaeus Domitius Corbulo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ronald Syme, "Domitius Corbulo", Journal of Roman Studies, 60 (1970), p. 31.
- ↑ Paul A. Gallivan, "The Fasti for the Reign of Gaius", Antichthon, 13 (1974), p. 66.
- ↑ Tacitus Annales XI 20.
- ↑ Goldsworthy, Adrian (2003). In the Name of Rome: The men who won the Roman Empire. Great Britain: Orion Publishing Group. σελ. 268. ISBN 0-297-84666-3.
- ↑ Strauss, Barry S. The Spartacus War. Simon & Schuster, 2009.
- ↑ "The game of death in ancient Rome: arena sport and political suicide"
- ↑ Syme, "Domitius Corbulo", pp. 36f.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Corbulo, Gnaeus Domitius» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 7 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 136–137</img>- Στρατιωτική Ιστορία, Τομ. 23, Αριθμός 5, σελ. 47–53.
Eξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|