Γκρανβίλ
Συντεταγμένες: 48°50′17″N 1°35′13″W / 48.83806°N 1.58694°W
| Γκρανβίλ | |||
|---|---|---|---|
.JPG) | |||
| |||
| Διοίκηση | |||
| Χώρα | Γαλλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Μανς και διαμέρισμα της Αβράνς | ||
| • Mayor of Granville | Gilles Ménard (από 2020) | ||
| Ταχυδρομικός κώδικας | 50400[1] | ||
| Κωδικός Κοινότητας | 50218[2] | ||
| Πληθυσμός | 12.581 (1 Ιανουαρίου 2021)[3] | ||
| Έκταση | 9,9 km²[4] | ||
| Υψόμετρο | 1 μέτρο | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
  Γκρανβίλ | |||
| Ιστότοπος | http://www.ville-granville.fr/[5] | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
  | |||
| δεδομένα | |||
Η Γκρανβίλ είναι πόλη της Γαλλίας στην περιοχή της Νορμανδίας. Ανήκει στον Νομό Μανς (Manche) της πρώην περιφέρειας της Κάτω Νορμανδίας. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 13.100 κατοίκους, οι οποίοι αποκαλούνται Γκρανβιγέ(ζ) (γαλλ. Granvillais, Granvillaises).[6]
Θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη είναι παραθαλάσσια και βρίσκεται στο δυτικό άκρη της "βάσης" της χερσονήσου Κοταντέν, στις εκβολές του μικρού ποταμού Μποσκ (Bosq) και στο ακρωτήριο Πουάντ ντυ Ροκ (Pointe du Roc, παλαιότερα ονομαζόταν Cap Lihou), το οποίο περικλείει το βόρειο τμήμα του κόλπου του Μον Σεν Μισέλ (Mont-Saint-Michel). Παρά το γεγονός ότι η πόλη διαθέτει λιμένα δεν υπάρχει τακτική ακτοπλοϊκή σύνδεση με την συστάδα νήσων Σωζύ (Iles Chausey), που απέχουν μόλις 72 ναυτ. μίλια[7] ούτε με τα νησιά της Μάγχης, καθώς αυτή γίνεται από τους λιμένες του Σαιν-Μαλό και του Χερβούργου. Από τη Γκρανβίλ εκτελούνται μόνο δρομολόγια τουριστικών σκαφών προς αυτά τα νησιά.
Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λόγω της άμεσης γειτνίασής της με τη θάλασσα της Μάγχης, η πόλη έχει ωκεάνιο κλίμα. Λόγω της καλής της θέσης στον κόλπο του Μον Σεν Μισέλ προστατεύεται εν μέρει από τις θύελλες και τους ισχυρούς ανέμους που συχνά φυσούν στην περιοχή. Ο μέσος όρος θερμοκρασίας στην πόλη είναι 11,4ο C (μέγιστο 14,2ο C, ελάχιστο 8,6ο C)[8]
| Φαινόμενο | Γκρανβίλ | Μ. Ο. Γαλλίας |
|---|---|---|
| Ηλιοφάνεια | - | 1973 ώρες/έτος |
| Βροχή | 606,8 mm/έτος | 770 mm/έτος |
| Χιόνι | 5,3 ημέρες/έτος | 14 ημέρες/έτος |
| Ομίχλη | 21,6 ημέρες/έτος | 40 ημέρες/έτος |
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πόλη αρχικά δημιουργήθηκε ως οικισμός από τους Βίκινγκς.[9] Ύστερα από την επικυριαρχία των Βίκινγκς, ο οικισμός περιήλθε στην κατοχή της οικογενείας Γκραν (Grant), από την οποία έλαβε το όνομά της (Gran(t)-Ville). Το 1066 ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής ζήτησε την συνδρομή της οικογένειας στην εκστρατεία του κατά της Αγγλίας και, όταν αυτή επιτεύχθηκε, ο Γουλιέλμος σε αντάλλαγμα της αφοσίωσης των μελών της οικογένειας, της παραχώρησε τις γαίες γύρω από τον οικισμό. Το 1230, λόγω της έλλειψης αρσενικών απογόνων, η οικογένεια συνδέθηκε με αυτή του ηγεμόνα της Αργκούζ (Argouges) και της Γκρατό (Gratot), κοντά στην Κουτάνς, αν και ο ίδιος δεν κατοίκησε ποτέ στην Γκρανβίλ.[10]
Τον 14ο αιώνα οι Άγγλοι κατακτούν την Νορμανδία με εξαίρεση το Μον Σεν Μισέλ, το οποίο προσπαθούν να καταλάβουν με ορμητήριο τον λιμένα της Ζενέ (Genêts), ο οποίος τότε αποτελούσε το επίνειο της Αβράνς. Το 1410 διαπίστωσαν ότι η Ζενέ δεν ήταν πλέον ασφαλής και, το 1439, ο Σερ Τόμας Σκαλς (Sir Thomas Scalles) ανακαλύπτει το ακρωτήριο "Roque de Lihou" (το πρώτο όνομα της Γκρανβίλ), το αγοράζει από τον Ζαν της Αργκούζ και κατασκευάζει εκεί ένα οχυρό περικλεισμένο από τείχος. Ανέσκαψε, επίσης, μια τάφρο πλάτους επτά μέτρων και βάθους δεκαοκτώ, μέσα από την οποία κατεύθυνε τη ροή ενός μικρού ποταμού στο σημείο που αυτός συναντά τον Μποσκ, ενώ το άλλο άκρο της τάφρου συνενώθηκε με την θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό η Γκρανβίλ έγινε ένα "νησί" μεγαλύτερο από το Μον Σεν Μισέλ. Το 1442 όμως οι υπερασπιστές του Μον Σεν Μισέλ κυνήγησαν τους Άγγλους και τους εξεδίωξαν από την περιοχή.[10] Από μια επιστολή που απευθύνεται στον Σκαλς στις 26 Ιουλίου 1442, φαίνεται ότι οι Άγγλοι είχαν ανακαταλάβει την πόλη. Στις 8 Νοεμβρίου 1442, όμως, ο Λουί ντ'Εστουτβίλ (Louis d'Estouteville) την ανακατέλαβε με αιφνιδιασμό. Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Ζ' κατανόησε αμέσως την στρατηγική σημασία της Γκρανβίλ, εξόπλισε την πόλη και απάλλαξε τους κατοίκους της από την καταβολή φόρων διορίζοντας παράλληλα τον Ζαν ντε Λορραίν (Jean de Lorraine) κυβερνήτη της. Το 1554 ο βασιλιάς Ερρίκος ο Β' ιδρύει το Ναυαρχείο της Γκρανβίλ. Το 1562 η πόλη δέχεται επίθεση από στρατεύματα των Διαμαρτυρομένων, οι οποίοι απαιτούν να τους παραδοθεί ο επίσκοπος της Κουτάνς Αρτύς ντε Κοσσέ (Artus de Cossé), που είχε καταφύγει σε αυτήν δραπετεύοντας από το Σαιν-Λο. Οι κάτοικοι αρνούνται και απωθούν τα προτεσταντικά στρατεύματα. Το 1574 η πόλη δέχεται νέες επιθέσεις, καθώς αποτελεί καταφύγιο για τους καθολικούς ιερωμένους.[11]
Το 1635 ο Λουδοβίκος ΙΓ' ονομάζει την πόλη έδρα υποκομητείας και το 1692 η πόλη αποκτά τον πρώτο της Δήμαρχο, τον Λυκ Λε Μπουσέ ντε Γκαστινύ (Luc Le Boucher de Gastigny). Τρία χρόνια αργότερα, ο αγγλικός στόλος βομβαρδίζει την πόλη, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Γκρανβίλ εξελίσσεται σε κέντρο της αλιείας της μουρούνας και ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ' δίνει την άδεια στα αλιευτικά να αποκτήσουν και πολεμικό εξοπλισμό. Η πόλη διαθέτει 70 έως 80 εξοπλισμένα αλιευτικά επί συνόλου 110 που αλιεύουν στην Νέα Γη, ενώ 15 πλοίαρχοι προερχόμενοι από αυτήν, ανάμεσα στους οποίους ο Πλεβίλ Λε Πελλύ (Pléville Le Pelley), επονομαζόμενος "κουρσάρος με ξύλινο πόδι", γίνονται ναύαρχοι του γαλλικού στόλου.[10] Η πόλη γίνεται έτσι το πρώτο αλιευτικό κέντρο στην βόρεια Γαλλία, αποσπώντας τον τίτλο ακόμη και από το Σαιν-Μαλό.
Στην Άνω πόλη, όπου και βρίσκεται το ιστορικό κέντρο της Γκρανβίλ, δημιουργούνται ιδιαίτερα κτίσματα και αρχοντικά, κατοικίες των πλούσιων εφοπλιστών της πόλης. Όταν η αλιευτική δραστηριότητα αρχίζει να παρακμάζει, γύρω στα 1850, νέα δραστηριότητα έρχεται στο προσκήνιο: Η πόλη γίνεται θέρετρο και καθιερώνει την "κολυμβητική περίοδο", που προσελκύει πολλούς παραθεριστές. Νέα ώθηση στην δραστηριότητα αυτή δίνει η σιδηροδρομική σύνδεσή της με την υπόλοιπη Γαλλία, καθιερώνοντας συρμούς με την ονομασία "trains de plaisirs" (συρμοί διασκέδασης). Σε ένα από αυτά τα τρένα συνέβη και το σιδηροδρομικό ατύχημα στον σταθμό Μονπαρνάς του Παρισιού, στις 24 Οκτωβρίου 1895, όπου από λάθος των χειριστών και καθυστέρησης της λειτουργίας των φρένων πεπιεσμένου αέρα, η ατμομηχανή βγήκε από τον σταθμό και έπεσε στον παρακείμενο δρόμο, με μόνο θύμα μια μικροπωλητή που βρισκόταν στον δρόμο και φονεύθηκε από τα συντρίμμια του τοίχου του σταθμού.
Η Γκρανβίλ γίνεται, με αυτόν τον τρόπο, επί ένα τρίμηνο μικρογραφία μιας κομψής συνοικίας της γαλλικής πρωτεύουσας. Η αστικοποίησή της, εμπνευσμένη από μεγάλους Παρισινούς αρχιτέκτονες και βασισμένη στην παραθαλάσσια αρχιτεκτονική, της προσδίδει την σημερινή εικόνα της. Το 1911 κατασκευάζεται το Καζίνο (το οποίο είναι χαρακτηρισμένο ως ιστορικό μνημείο) και μεγάλα παραλιακά ξενοδοχεία, όπως το Ερμιτάζ (hôtel de l’Ermitage) καθώς και επαύλεις. Μια από αυτές αγοράστηκε, το 1905, από τον Μωρίς Ντιόρ, πατέρα του δεξιοτέχνη της μόδας Κριστιάν Ντιόρ, στην οποία γεννήθηκε ο Κριστιάν. Το 1912 η πόλη αποκτά γήπεδο γκολφ δημιουργημένο από τον μεγαλύτερο αρχιτέκτονα παρόμοιων κατασκευών της προπολεμικής περιόδου.[10]
Σημερινή εικόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα από το λιμάνι της Γκρανβίλ διακινούνται περίπου 155.000 τόνοι ακατέργαστων υλικών οικοδομής (χαλίκια) και παλαιών σιδηρικών. Διακινούνται, επίσης, 168.000 τουρίστες που επισκέπτονται τις νήσους Σωζέ και τα γαλλονορμανδικά νησιά, με επί τρίμηνο "τακτική" ακτοπλοΐα προς τη νήσο Τζέρσεϊ (Jersey).
Αξιομνημόνευτα είναι επίσης τα φεστιβάλ που διεξάγονται στην πόλη, όπως αυτό του Καρναβαλιού τον Φεβρουάριο, διάσημο για τον αυθορμητισμό του και το καυστικό πνεύμα του και το Φεστιβάλ "Les Sorties de Bain" με καλλιτεχνικά δρώμενα στους δρόμους της πόλης. Ο Δήμος προσπαθεί να εντάξει την Γκρανβίλ στην ομάδα πόλεων Τέχνης και Ιστορίας (Ville et Pays d’Art et d’Histoire) και έχει αναλάβει ποικίλες δράσεις, προκειμένου να υποστηρίξει την αίτηση ένταξης.[10]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ L' Internauté, Encyclopedie des Villes de France: Granville - Manche
- ↑ «Encyclopedia Brittanica, ed. 1911, Granville». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ InfoClimat France, Granville, Point-du-Roc
- ↑ France this way: A brief history of Granville
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 «Επίσημη ιστοσελίδα της πόλης: Historique». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2012.
- ↑ Marins Granvillais: Chronologie
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
