Γεώργιος Βλάχος (δημοσιογράφος)
| Γεώργιος Βλάχος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1886 Αθήνα |
| Θάνατος | 1951 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος εκδότης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ελένη Βλάχου |
| Γονείς | Άγγελος Βλάχος |
Ο Γεώργιος A. Βλάχος (1886 - 1951) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, εκδότης και θεατρικός συγγραφέας. Υπήρξε ο εμπνευστής και εκδότης της εφημερίδας «Η Καθημερινή», που από την ίδρυσή της το 1919 και μέχρι σήμερα θεωρείται από τις σημαντικότερες της ελληνικής κεντροδεξιάς.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γιος του συγγραφέα Άγγελου Βλάχου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1886. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχικά εργάστηκε ως τμηματάρχης στην Εθνική Τράπεζα, ενώ το 1914 εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό «Παναθήναια».[1] Έγραψε επίσης και διάφορα θεατρικά έργα.
Το 1919 εξέδωσε την «Καθημερινή», που γρήγορα εξελίχθηκε στην σημαντικότερη εφημερίδα της αντιβενιζελικής παράταξης.[1] Στις 14 και 17 Αυγούστου 1922 με δύο άρθρα του («Οίκαδε» και «Πομερανοί») στην Καθημερινή, κατ' εντολή του Γούναρη (όπως δήλωσε αργότερα), υποστήριξε την εσπευσμένη επιστροφή της Στρατιάς Μικράς Ασίας στην Ελλάδα, αδιαφορώντας για τους εκεί ελληνικούς πληθυσμούς. Για αυτά τα δύο άρθρα κατηγορήθηκε από τους βενιζελικούς ότι υπέσκαψε το ηθικό των μαχόμενων τμημάτων και συντέλεσε στην κατάρρευση του μετώπου.[2]
Στα ταραγμένα χρόνια του μεσοπολέμου, ο Βλάχος υποστήριζε ότι η αρμονική ενσωμάτωση των λεγόμενων «Νέων Χωρών» στο ελληνικό κράτος θα γινόταν εφικτή μόνο με παραχώρηση δικαιωμάτων σε μειονοτικούς πληθυσμούς όπως οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης και οι Σλαβόφωνοι της Φλώρινας και της Καστοριάς, θέση ριζικά αντίθετη από αυτή των βενιζελικών που πίστευαν στην ανταλλαγή πληθυσμών και την ομογενοποίηση της Βόρειας Ελλάδας με την συστηματική καλλιέργεια ελληνικού εθνικού φρονήματος. Η υιοθέτηση τέτοιων θέσεων από τον Βλάχο και την «Καθημερινή» ήταν εν πολλοίς αναπόφευκτη, καθώς οι προσφυγικοί πληθυσμοί της Βόρειας Ελλάδας υποστήριζαν φανατικά τον Βενιζέλο.
Το προσωπικό μένος του Βλάχου εναντίον του Βενιζέλου κορυφώθηκε το 1932-33, όταν του επιτέθηκε με την φράση «σε πτύω τρίς κατά πρόσωπον, τέως αλήτη και νυν Πρωθυπουργέ».[3]
Η Καθημερινή στήριξε το 1936 την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, καθώς και τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου αργότερα.
Στις 8 Μαρτίου 1941 δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» η «ανοικτή επιστολή προς τον Αδόλφο Χίτλερ» του Γ. Βλάχου, που θεωρείται από τα σπουδαιότερα δημοσιογραφικά κείμενα της περιόδου.[1]
Μετά την απελευθέρωση, ο Γεώργιος Βλάχος συνέχισε την στήριξή του στο Λαϊκό Κόμμα. Πέθανε το 1951 στην Αθήνα, και τον διαδέχθηκε η κόρη του Ελένη Βλάχου, επίσης γνωστή δημοσιογράφος.