Βούλγαροι στη Σερβία
Οι Βούλγαροι είναι μια αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα στη Σερβία.[1][2][3]
Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1948: 59.472
- 1953: 60.146 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 59.166)
- 1961: 58.494
- 1971: 53.800 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 49.942)
- 1981: 33.455 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 35.269)
- 1991: 26.698 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 25.408)
- 2002: 20.497 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 16.459)
- 2011: 18.543 (Βουλγαρική μητρική γλώσσα: 13.337)
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, υπήρχαν 18.543 Βούλγαροι στη Σερβία.[6] Βρίσκονται κυρίως σε δύο δήμους, κοντά στα σύνορα της Σερβίας με τη Βουλγαρία: στο Μποσίλεγκραντ υπάρχουν 5.839 Βούλγαροι, που αποτελούν το 71,9% του πληθυσμού του δήμου, και στο Ντιμίτροβγκραντ υπάρχουν 5.413 Βούλγαροι, που αποτελούν το ή 53,5% του πληθυσμού.[7][8]
Η κυρίαρχη θρησκεία μεταξύ των Βουλγάρων της Σερβίας είναι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Το Ισλάμ δεν έφτασε ποτέ σε περιοχές όπως το Μποσίλεγκραντ, λόγω του ορεινού εδάφους και του γεγονότος ότι οι περισσότεροι κάτοικοι διέμεναν σε ψηλά ορεινά χωριά, όπου ήταν δύσκολο να προσεγγιστούν. Αυτοί, χρησιμοποιούν εκκλησίες της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, λόγω του μικρού αριθμού των Βουλγάρων κληρικών που είναι παρόντες στην περιοχή. Σε κάθε χωριό γύρω από το Μποσίλεγκραντ υπάρχει μια εκκλησία, με τις παλαιότερες να χρονολογούνται στον 11ο αιώνα.
Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα σύνορα της περιοχής έχουν μετατοπιστεί αρκετές φορές, πριν ακόμα από την οθωμανική κατάκτηση, μεταξύ Βυζαντινών, Βουλγάρων και Σέρβων αρχόντων. Ένας ταξιδιώτης από τη Σιλεσία, δήλωσε το 1596, ότι ο δρόμος του ταξιδιού του από τη Σόφια προς το Νις ήταν γεμάτος με πτώματα και χαρακτήρισε τις πύλες του Νις να στέκονται μπροστά σε φρεσκοκομμένα από τον οθωμανικό στρατό κεφάλια φτωχών Βουλγάρων αγροτών.[9] Σύμφωνα με τις οθωμανικές στατιστικές κατά τη διάρκεια του Τανζιμάτ, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μέχρι το Σαντζάκι του Νις αντιμετωπιζόταν ως βουλγαρικό. Σύμφωνα με όλους τους συγγραφείς, μεταξύ του 1840-72, η οριοθέτηση μεταξύ Βουλγάρων και Σέρβων είναι αδιαμφισβήτητη και εκτεινόταν ακόμα και βόρεια του Νις. Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα εδάφη θα ενσωματωθούν στο Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Βουλγαρία ανέκτησε τον έλεγχο αυτών των περιοχών, οι οποίες επεστράφησαν μεταπολεμικά στη Γιουγκοσλαβία.[10][11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ http://bnr.bg/en/post/100895441/attitude-of-serbia-towards-bulgarian-minority-is-intolerable-mep-angel-dzhambazki-says
- ↑ http://www.world-autonomies.info/ntas/serb/Documents/Serbia_2016-01-15.pdf[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2018.
- ↑ http://pod2.stat.gov.rs/ObjavljenePublikacije/Popis2011/Etnomozaik.pdf
- ↑ http://www.isac-fund.org/download/sr-bg-BUG.pdf
- ↑ http://www.china-ceecforestry.org/wp-content/uploads/2017/10/Serbia-Country-Forestry-Report.docx
- ↑ http://bnr.bg/el/post/100775728/katoikoi-tou-mposilegkrant-djorisan-aima-stin-stratiotiki-iatriki-akadjimia
- ↑ https://www.echedoros-a.gr/2010/11/blog-post_5185.html
- ↑ Kultur der Nationen (στα Γερμανικά). σελ. 110.
- ↑ Light, Andrew· Smith, Jonathan M. Philosophy and Geography II: The Production of Public Space. Rowman & Littlefield. σελίδες 240, 241. ISBN 9780847688104.
- ↑ «Istorii︠a︡ na bŭlgarskii︠a︡ narod». google.bg.