Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βλαντίμιρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 56°08′00″N 40°25′00″E / 56.1333°N 40.4167°E / 56.1333; 40.4167

Βλαντίμιρ

Σημαία
Έμβλημα
Παρωνύμιο: Вторая столица Руси[1], Вторая столица Святой Руси[1] και Вторая столица Древней Руси[1]
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Βλαντίμιρ
56°7′43″N 40°24′21″E
ΧώραΡωσία[2]
Διοικητική υπαγωγήMunicipal Formation of the City of Vladimir
Ίδρυση990
Διοίκηση
 • ΔήμαρχοςOlga Deeva (από 2015)[3]
 • Μέλος του/τηςΣύνδεσμος Ιστορικών Πόλεων[4]
Έκταση124,59 km²
Υψόμετρο150 μέτρα
Πληθυσμός352.347 (1  Ιανουαρίου 2021)[5]
Ταχ. κωδ.600000
Τηλ. κωδ.4922
Ζώνη ώραςUTC+03:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Καθεδρικός Ναός της Κοιμήσεως, Βλαντίμιρ.

Το Βλαντίμιρ (ρωσικά: Владимир,προφορά [vlɐˈdʲimʲɪr]) είναι πόλη της Ρωσίας. Είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας και είναι χτισμένο στον ποταμό Κλιάζμα, 176 χλμ. ανατολικά της Μόσχας. Στην απογραφή του 2010 είχε 345.373 κατοίκους. Το Βλαντίμιρ ήταν μία από τις μεσαιωνικές πρωτεύουσες της Ρωσίας και δύο από τους καθεδρικούς ναούς του έχουν κηρυχθεί μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς από την UNESCO. Εξυπηρετείται από το αεροδρόμιο Σεμιάζινο.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή του Βλαντίμιρ κατοικείται από την Παλαιολιθική εποχή. Κατά παράδοση η ίδρυση της πόλης ανάγεται στο έτος 1108, χρονολογία της πρώτης αναφοράς του Βλαντίμιρ στο Πρώτο Χρονικό. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, αποδίδεται η ίδρυση της πόλης καθώς και το όνομά της στο Βλαδίμηρο Μονομάχο, που κληρονόμησε την περιοχή ως τμήμα του Πριγκιπάτου του Ροστόφ-Σούζνταλ τον 11ο αι. Η ίδρυσή του αποδίδεται στην πρόθεση του Βλαδίμηρου να απομακρυνθεί από τα αρχαία κέντρα της επιρροής των βογιάρων, όπως το Ροστόφ και το Σούζνταλ. Το 1958 γιορτάστηκαν τα 850 χρόνια από την ίδρυση της πόλης.

Σύμφωνα με μία νεότερη θεωρία που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990, η πόλη είναι ακόμα παλαιότερη. Με την επανερμηνεία ορισμένων χωρίων του Υπατιανού Κώδικα, όπου αναφέρεται επίσκεψη του Βλαδίμηρου του Μεγάλου στην περιοχή το 990, μερικοί μελετητές χρονολογούν την ίδρυση της πόλης νωρίτερα. Ωστόσο οι υποστηρικτές της παραδοσιακής θεωρίας αντιτείνουν ότι η νέα χρονολόγηση «κατασκευάστηκε» προκειμένου να δώσει αφορμή για νέους εορτασμούς το 1995.

Η γειτονική πόλη του Σούζνταλ π.χ. αναφέρεται από το 1024, και όμως κατά τη διάρκεια του 12ου αι. οι κάτοικοί του θεωρούσαν το Βλαντίμιρ νεότερη πόλη και αντιμετώπιζαν τους κατοίκους του με υπεροψία. Σε ένα χρονικό αναφέρεται ότι αντιμετώπιζαν τους κατοίκους του Βλαντίμιρ ως δουλοπάροικους και επιγόνους τους. Στις διαμάχες περί αρχαιότητας του 12ου και 13ου αι. το Βλαντίμιρ συχνά αναφέρεται ως «νέα πόλη» συγκρινόμενο με το Ροστόφ και το Σούζνταλ.

Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν υπάρχουν αρχαιολογικά δεδομένα ή πηγές που να υποστηρίζουν την άποψη ότι το Βλαντίμιρ ιδρύθηκε το 990. Υπάρχουν όμως από την άλλη μεριά αρκετοί τοπικιστές του Βλαντίμιρ που βρίσκουν τα στοιχεία επαρκή.

Η ακμή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανεξάρτητα από το έτος ίδρυσής του, τα γεγονότα που ανέδειξαν την πόλη συνέβησαν μετά τα μέσα του 12ου αι. Καθώς αρχικά δεν ήταν παρά ένα αμυντικό φυλάκιο του πριγκιπάτου Ροστόφ-Σούζνταλ, το Βλαντίμιρ είχε μικρή πολιτική και στρατιωτική σημασία κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του Βλαδίμηρου Μονομάχου (1113–1125) και του γιου του Γιούρι Ντολγκορούκι (1154–1157).

Αργότερα (1157) ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι την έκανε πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου Βλαντίμιρ-Σούζνταλ κι έτσι άρχισε ο χρυσός αιώνας της πόλης, ο οποίος διήρκεσε μέχρι τη Μογγολική εισβολή. Το Βλαντίμιρ ήταν τότε μία από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, ενώ, εκτός από πολιτικό κέντρο, έγινε και η έδρα της Ρωσικής Εκκλησίας. Ρώσοι, Γερμανοί και Γεωργιανοί τεχνίτες έκτισαν τους λευκούς πέτρινους καθεδρικούς ναούς, πύργους και παλάτια. Αντίθετα από άλλα κτήρια του Βορρά, το εξωτερικό τους διακοσμήθηκε με πέτρινα γλυπτά σε επίπεδο ανάγλυφο. Τρία μόνο από αυτά τα κτίσματα διατηρούνται σήμερα: ο Καθεδρικός της Κοιμήσεως, ο Καθεδρικός του Αγ. Δημητρίου και η Χρυσή Πύλη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντρέι οικοδομήθηκε ένα βασιλικό παλάτι στο Μπογκολιούμποβο και ο διάσημος Ναός της Μεσιτείας της Θεοτόκου στον ποταμό Νερλ, τα οποία θεωρούνται αριστουργήματα της μεσαιωνικής ρωσικής αρχιτεκτονικής.

Παρακμή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο καθεδρικός ναός του Αγ. Δημητρίου είναι διακοσμημένος εξωτερικά με γλυπτά που αναπαριστούν την ιστορία του Δαβίδ

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1238 το Βλαντίμιρ καταλήφθηκε από τη μογγολική Χρυσή Ορδή του Μπατού Χαν. Μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε 32 πέτρινα κτήρια, μόνο την πρώτη μέρα. Μετά τους Μογγόλους το Βλαντίμιρ δεν ανένηψε ποτέ ολοκληρωτικά. Αν και εξακολούθησε να είναι η έδρα των Ρώσων Αρχιεπισκόπων, βαθμιαία έχασε την πολιτική του σημασία προς όφελος του Πριγκιπάτου της Μόσχας και του Νόβγκοροντ.

Αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Χρυσή Πύλη του Βλαντίμιρ, 1164

Το Βλαντίμρ ανήκει στο Χρυσό Δακτύλιο των ρωσικών πόλεων και δέχεται πολλούς επισκέπτες. Τα τρία κυριότερα μνημεία της πόλης, που μαζί με τα Λευκά Μνημεία του Σούζνταλ χαρακτηρίστηκαν από την UNESCO τμήμα της παγκόσμιας κληρονομιάς, είναι τα εξής:

  1. Ο μεγαλοπρεπής Καθεδρικός της Κοιμήσεως με τους πέντε τρούλους σχεδιάστηκε ως μαυσωλείο των Μεγάλων Δουκών και αφιερώθηκε στην ιερή εικόνα της Θεοτόκου του Βλαντίμιρ, που έφερε στην πόλη ο Αντρέι Μπογκολιούμπσκι. Ο καθεδρικός κατασκευάστηκε το 1158-1160, επεκτάθηκε το 1185-1189 και τοιχογραφήθηκε από τους μεγάλους Αντρέι Ρουμπλιόφ και Δανιήλ Τσιόρνι το 1408. Το 1810 προστέθηκε ένα καμπαναριό νεοκλασικού στυλ.
  2. Ο Καθεδρικός του Αγ. Δημητρίου οικοδομήθηκε το 1194-1197 ως ιδιωτικό παρεκκλήσι του Βσέβολοντ Γ΄ στην αυλή του παλατιού του και αφιερώθηκε στον προστάτη του Αγ. Δημήτριο. Παρά τη μορφική του ενότητα, ο καθεδρικός είναι προϊόν συνεργασίας Ρώσων και Βυζαντινών αρχιτεκτόνων, μαστόρων του Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσσα και γλυπτών που είχε στείλει η βασίλισσα Ταμάρ της Γεωργίας.
  3. Η Χρυσή Πύλη οικοδομήθηκε το 1158-1164 και ήταν αρχικά ένας πύργος πάνω από την κύρια πύλη της πόλης. Απέκτησε τη σημερινή της μορφή στα τέλη του 18ου αι., μετά από εκτεταμένες εργασίες αναστύλωσης.

Άλλα αξιοσημείωτα μνημεία της ρωσικής αρχιτεκτονικής βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή, στο Σούζνταλ, Γιούργεφ Πόλσκι, Μπογκολιούμποβο και Κίντεκσα.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Словарь топонимических перифраз: названия российских городов» (Ρωσικά) Aletheia. Αγία Πετρούπολη. 2022. σελ. 19. ISBN-13 978-5-00165-489-6.
  2. ↑ OKTMO. 179/2016.. www.gks.ru/free_doc/2016/oktmo/tom1_oktmo.rar. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2016.
  3. ↑ zampolit.com/dossier/deeva-olga-aleksandrovna/.
  4. ↑ www.lhc-s.org/member_cities/index.php. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2024.
  5. ↑ www.citypopulation.de/en/russia/cities/central/. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2022.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παρόν άρθρο είναι βασισμένο στο αντίστοιχο της Αγγλικής Wp

Άλλοι δικτυακοί τόποι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βλαντίμιρ&oldid=10528360"