Μετάβαση στο περιεχόμενο

Όλιβ Όουτμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: διατύπωση φράσεων
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Όλιβ Όουτμαν
Η Όλιβ Όουτμαν το 1863
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7 Σεπτεμβρίου 1837
ΛαΧαρπ, Ιλινόις
Θάνατος21 Μαρτίου 1903 (ετών 67)
Σέρμαν, Τέξας
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου[1]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςWest Hill Cemetery
ΚατοικίαΙλινόι (1837–1850)
Ιντιπέντενς
Σάντα Φε
Socorro
Maricopa Wells
Harquahala Mountains (1850–1851)
Fort Yuma
Σέρμαν (1877–1903)
Needles (1851–1856)
ΠαρατσούκλιSpantsa
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑμερικανικά αγγλικά
ιθαγενείς γλώσσες της Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Ειρηνικού
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεξερευνήτρια
Οικογένεια
ΣύζυγοςJohn Brant Fairchild (1865–1903)
Τέκνα1
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Όλιβ Ανν Όουτμαν (αγγλικά: Olive Ann Oatman, 7 Σεπτεμβρίου 1837 - 21 Μαρτίου 1903) ήταν μια γυναίκα που γεννήθηκε στο Ιλινόι. Το 1851, ενώ ταξίδευε από το Ιλινόι στην Καλιφόρνια με την οικογένεια της, μια μικρή ομάδα Μορμόνων τους επιτέθηκε. Κτύπησαν τους γονείς της μέχρι θανάτου, πίστεψαν ότι σκότωσαν τον αδερφό της, Λορένζο, και πήραν μαζί τους την Όλιβ και την μικρότερη αδερφή της, Μαίρη Ανν, για σκλάβες. Οι αδερφές έμειναν μαζί τους για ένα χρόνο, ώσπου τελικά τις πούλησαν σε μία άλλη φυλή Αμερικάνων ιθαγενών, τους Μοχάβε.[2][3] Ενώ ο Λορένζο προσπαθούσε να βρει τις αδερφές του, η Μαίρη Ανν πέθανε από υποσιτισμό και η Όλιβ έζησε τέσσερα ακόμη χρόνια μαζί με την φυλή.

Πέντε χρόνια μετά την επίθεση, επαναπατρίστηκε στην αμερικανική κοινωνία. Η ιστορία της σφαγής των Όουτμαν άρχισε να επαναδιατυπώνεται στον τύπο, καθώς και στα δικά της απομνημονεύματα και ομιλίες. Μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, ταινίες καθώς και ποιητές εμπνεύστηκαν από την ιστορία της. Είχε γίνει γνωστή την Αμερική τη δεκαετία του 1860, λόγω του περίφημου μπλε τατουάζ στο πηγούνι της το οποίο της είχαν κάνει οι άνθρωποι της φυλής, καθιστώντας την την πρώτη γνωστή λευκή γυναίκα με ένα τέτοιου είδους τατουάζ.[4][5] Πολλά από αυτά που πραγματικά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εποχής που έζησε με τους ιθαγενείς Αμερικανούς παραμένουν άγνωστα.

Στη μνήμη της σφαγής των Όουτμαν, μία πόλη στην Αριζόνα πήρε το όνομα τους [Όουτμαν].

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένη στην οικογένεια της Μαίρη Ανν (πατρικό όνομα Σπερρί) και του Ρόις Όουτμαν, η Όλιβ Όουτμαν ήταν ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Μεγάλωσε πιστεύοντας στη θρησκεία των Μορμόνων.

Το 1850, η οικογένεια Όουτμαν εντάχθηκε σε ένα βαγόνι το οποίο οδηγούσε ο Τζέιμς Κ. Μπρούστερ, μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, του οποίου οι διαφωνίες με την ηγεσία της εκκλησίας στο Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα, είχαν ως αποτέλεσμα την μετακόμιση του Μπρούστερ και των οπαδών του στην Καλιφόρνια, όπου ο Μπρούστερ ισχυριζόταν ότι ήταν ο «προβλεπόμενος τόπος συγκέντρωσης» των Μορμόνων.[6]

Οι μετανάστες, αποτελούνταν από περίπου 85-93 ανθρώπους και αναχώρησαν για το Μιζούρι, στις 5 Αυγούστου του 1850. Διάφορες διαφωνίες προκάλεσαν τη διάσπαση της ομάδας κοντά στη πόλη Σάντα Φε στην επικράτεια του Νέου Μεξικού, και ο Μπρούστερ αποφάσισε να κινηθεί προς τα βόρεια. Ο Ρόις Όουτμαν και πολλές άλλες οικογένειες επέλεξαν να κινηθούν νότια μέσω της πολιτείας Σοκόρρο και Τούσον. Κοντά στο Σοκόρρο, ο Ρόις Όουτμαν ανέλαβε την αρχηγία της ομάδας. Έφτασαν στην Επικράτεια του Νέου Μεξικού στις αρχές του 1851, αλλά βρήκαν τη χώρα και το κλίμα της εντελώς ακατάλληλα για τους σκοπούς τους. Οι υπόλοιπες οικογένειες σταδιακά εγκατέλειψαν τον στόχο να φτάσουν στις εκβολές του ποταμού Κολοράντο.[6]

Η ομάδα έφτασε μέχρι και το Μαρίκοπα Γουέλς, όταν πληροφορήθηκαν ότι όχι μόνο η διαδρομή ήταν επικίνδυνη, αλλά και ότι οι ιθαγενείς Αμερικανοί ήταν πολύ εχθρικοί και ότι θα ρίσκαραν τις ζωές τους αν αποφάσιζαν να προχωρήσουν. Οι άλλες οικογένειες αποφάσισαν να μείνουν. Η οικογένεια Όουτμαν ήταν η μόνη που αποφάσισε να συνεχίσει, οδηγώντας στο γεγονός που σήμερα είναι γνωστό ως "Σφαγή των Όουτμαν" και συνέβη στις όχθες του ποταμού Γκίλα περίπου 130-140 χλμ. ανατολικά της πόλης Γιούμα, στην περιοχή στην οποία βρίσκεται η σημερινή Αριζόνα.[7]

Η σφαγή των Όουτμαν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τόπος που πιστεύεται ότι έγινε η Σφαγή των Όουτμαν.

Η Μαίρη Ανν και ο Ρόις Όουτμαν είχαν επτά παιδιά. Η Μαίρη ήταν επίσης έγκυος στο όγδοο παιδί τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους από το Ιλινόι στον ποταμό Γκίλα. Τα παιδιά των Όουτμαν κυμαίνονταν στις ηλικίες των 17 και 1 έτους, με τη Λούσι Όουτμαν να είναι η μεγαλύτερη ηλικιακά ανάμεσα στα αδέρφια. Την τέταρτη μέρα που οι Όουτμαν έμειναν στο Μαρικόπα Γουέλς, τους πλησίασε μια ομάδα ιθαγενών Αμερικανών που αναζητούσε φαγητό. Λόγω της έλλειψης προμηθειών, ο Ρόις Όουτμαν δίσταζε να μοιραστεί αρκετή τροφή με την φυλή. Τότε η φυλή των Αμερικανών ιθαγενών (γνωστή με το όνομα Yavapai) χτύπησε την οικογένεια μέχρι θανάτου. Όλοι σκοτώθηκαν εκτός από τα εξής τρία παιδιά: τον Λορένζο, 15 ετών (που η φυλή τον νόμιζε για νεκρό), την Όλιβ, 14 ετών, και την Μαίρη Ανν, 7 ετών. Οι Yavapais αποφάσισαν να πάρουν τα δύο κορίτσια στον καταυλισμό τους ως σκλάβες.[7]

Μετά την επίθεση, ο Λορένζο ξύπνησε και βρήκε τους γονείς και τα αδέλφια του νεκρούς. Ωστόσο παρατήρησε την απουσία της Όλιβ και της Μαίρη Ανν. Ο Λορένζο επιχείρησε να κάνει ένα επικίνδυνο ταξίδι, ώστε να καταφέρει να βρει βοήθεια. Τελικά βρήκε έναν μικρό οικισμό, όπου οι άνθρωποι εκεί περιποιήθηκαν τις πληγές του. Ο Λορένζο τρεις ημέρες αργότερα επέστρεψε στο σημείο όποιο βρίσκονταν τα πτώματα της οικογένειας του. Σε μια λεπτομερή αναδιατύπωση που επανεκτυπώθηκε σε εφημερίδα της εποχής, ο Λορένζο είπε: "Θάψαμε τα πτώματα του πατέρα, της μητέρας και του μωρού σε έναν κοινό τάφο." [8] Έπειτα Λορένζο Όουτμαν αποφάσισε να μην εγκαταλείψει ποτέ την αναζήτηση του για τις πλέον μοναδικές αδερφές του.[9]

Απαγωγή και αιχμαλωσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τάφος της οικογένειας Όουτμαν.
Όλιβ και Μαίρη Ανν Όουτμαν.

Μετά την επίθεση, οι ιθαγενείς Αμερικανοί πήραν μερικά από τα υπάρχοντα της οικογένειας Όουτμαν, μαζί με την Όλιβ και τη Μαίρη Ανν. Αν και η Όλιβ Όουτμαν αναγνώρισε αργότερα τους απαγωγείς της ως μέλη της φυλής Tonto Apache,[10][11] ήταν πιθανότατα μέλη της φυλής Tolkepaya (γνωστή και ως Yavapais). Η φυλή αποτελούνταν από 85 ιθαγενείς και ζούσαν σε ένα χωριό 13 χλμ. νοτιοδυτικά της Aguila της Αριζόνα, στα βουνά Harquahala. Αφού έφτασαν στο χωριό, τα κορίτσια αρχικά αντιμετωπίστηκαν απειλητικά και η Όλιβ πίστευε ότι θα τις σκότωναν. Ωστόσο, τα κορίτσια χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβες για το τάισμα των ζώων, το κουβάλημα του νερού και των καυσόξυλων και για άλλες παρόμοιες εργασίες. Συχνά μάλιστα τις χτυπούσαν.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής των κοριτσιών με τους Yavapais, μια άλλη ομάδα ιθαγενών Αμερικανών ήρθε στον καταυλισμό τους για να κάνει εμπόριο με τη φυλή. Αυτή η ομάδα απαρτίζονταν από Μοχάβε ιθαγενείς. Η κόρη του αρχηγού των Μοχάβε παρατήρησε τα κορίτσια και την κακή τους μεταχείριση κατά τη διάρκεια μιας εμπορικής αποστολής. Προσπάθησε να κάνει εμπόριο με αντάλλαγμα τα κορίτσια. Οι Yavapais στην αρχή αρνήθηκαν, αλλά τελικά έδωσαν στους Μοχάβε τα κορίτσια για αντάλλαγμα δύο άλογα, μερικά λαχανικά, κουβέρτες και χάντρες. Η φυλή των Μοχάβε ήταν πολύ πιο φιλική με τα κορίτσια. Η Aespaneo, η σύζυγος του αρχηγού, όσο και η κόρη του αρχηγού , η Topeka, ενδιαφέρθηκαν για την ευημερία των κοριτσιών Όουτμαν. Η Όουτμαν εξέφρασε τη βαθιά της αγάπη για αυτές τις δύο γυναίκες πολλές φορές κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων της ζωής της.[3]

Η Aespaneo φρόντισε να δωθούν στα κορίτσια οικόπεδα ώστε να τα καλλιεργήσουν. Ένας ιθαγενής Μοχάβε είπε αργότερα σε μια συνέντευξή του ότι η Όλιβ πιθανότατα υιοθετήθηκε πλήρως από τη φυλή επειδή της δόθηκε ένα ψευδώνυμο που οι Μοχάβε έδιναν μόνο σε αυτούς που ένιωθαν ότι ανήκαν στην φυλή τους. Η ίδια η Όλιβ θα ισχυριζόταν χρόνια αργότερα ότι αυτή και η Μαίρη κρατήθηκαν αιχμάλωτες από τους Μοχάβε και ότι φοβόντουσαν να φύγουν, αλλά αυτή η δήλωση θα μπορούσε να έχει παραποιηθεί από τον Ρόιαλ Στράτον, ο οποίος χρηματοδότησε τη δημοσίευση της αφήγησης της αιχμαλωσίας της Όλιβ λίγο μετά την επιστροφή της στην Λευκή κοινωνία. Για παράδειγμα, η Όλιβ δεν επιχείρησε να έρθει σε επαφή με μια μεγάλη ομάδα λευκών που επισκέφτηκε τους Μοχάβε κατά τη διάρκεια της περιόδου που έμενε μαζί τους.[3] Μάλιστα, χρόνια αργότερα επιχείρησε να συναντηθεί με τον ηγέτη των Μοχάβε με το όνομα Irataba στη Νέα Υόρκη, όπου μίλησαν μαζί για τους παλιούς καιρούς.[3]

Ένα άλλο πράγμα που υποδηλώνει ότι η Όλιβ και η Μαίρη Ανν δεν κρατήθηκαν σε αναγκαστική αιχμαλωσία από τους Μοχάβε, είναι ότι και τα δύο κορίτσια παρουσίαζαν τατουάζ στα χέρια τους και στα πηγούνια τους,[12][13] σύμφωνα με τα έθιμα της φυλής. Η Όουτμαν αργότερα ισχυρίστηκε ότι τα τατουάζ υπήρχαν ώστε να την χαρακτηρίζουν σκλάβα, αλλά αυτό δεν συμβαδίζει με την παράδοση των Μοχάβε, οι οποίοι έκαναν παρόμοια τατουάζ μόνο στους δικούς τους ανθρώπους, ώστε να διασφαλίζουν, σύμφωνα με το έθιμο τους, ότι θα καταφέρουν να μπουν στην γη των νεκρών και να αναγνωριστούν εκεί από τους προγόνους τους ως μέλη της φυλής Μοχάβε.[5] Η φυλή δεν ενδιαφερόταν για το αν οι σκλάβοι θα πήγαιναν στη γη των νεκρών, οπότε δεν τους έκαναν τατουάζ.

Οι διαλέξεις της Όλιβ Όουτμαν την δεκαετία του 1860, υποστηρίζουν ότι η Μαίρη Ανν αρκετές φορές ήθελε να πάει στον «κόσμο» όπου είχε πάει ο «Πατέρας και η Μητέρα».[14] Η Μαίρη Ανν πέθανε από υποσιτισμό ενώ τα κορίτσια ζούσαν με τους Μοχάβε. Αυτό συνέβη περίπου το 1855–56, όταν η Μαίρη Ανν ήταν μεταξύ των δέκα-έντεκα ετών της ζωής της. Υποστηρίχθηκε ότι εκείνη την εποχή υπήρχε ξηρασία [3] στην περιοχή και ότι η φυλή αντιμετώπισε τρομερή έλλειψη τροφίμων και η ίδια η Όλιβ θα είχε πεθάνει εάν δεν την είχε σώσει η Aespaneo, η γυναίκα του αρχηγού της φυλής, η οποία έκανε μία αρκετά δύσκολη ζωή ώστε να καταφέρει να συντηρήσει την Όλιβ.

Η Όλιβ αργότερα άρχισε να μιλάει με στοργή για την φυλή των Μοχάβε.[15] Υποστήριξε ότι της φερόντουσαν καλύτερα από τους Yavapais. Πιθανότατα θεωρούσε ότι αφομοιώθηκε από την φυλή τους. Της δόθηκε ένα όνομα των Μοχάβε, Oach, και ένα ψευδώνυμο, "Spantsa", μια λέξη των Μοχάβε που πιστεύεται ότι σημαίνει άσβεστη, σφοδρή επιθυμία ή δίψα. Επειδή η Όλιβ δεν ήξερε ότι ο Λορένζο είχε επιζήσει από τη σφαγή, πίστευε ότι δεν είχε απομείνει κάποιος ζωντανός από την οικογένεια της, οπότε αντιμετώπιζε τους Μοχάβε σαν να ήταν πλέον η οικογένεια που δεν είχε.

Απελευθέρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν η Όλιβ ήταν 19 ετών, ο Φρανσίσκο, ένας Ινδός αγγελιοφόρος, έφτασε στο χωριό με ένα μήνυμα από τις αρχές. Οι φήμες έλεγαν ότι μια λευκή κοπέλα ζούσε με τους Μοχάβε και ότι οι αρχές ζητούσαν να επιστρέψει σε εκείνους και να μάθουν τον λόγο για τον οποίο δεν είχε επιλέξει να επιστρέψει τόσο καιρό. Οι Μοχάβε αρχικά αρνήθηκαν να επιστρέψουν πίσω στη λευκή κοινωνία την Όλιβ. Αρνήθηκαν μέχρι και το ότι η Όλιβ ήταν λευκή. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, ορισμένοι εξέφρασαν την αγάπη τους για την Όλιβ, αλλά άλλοι φοβόντουσαν για το τι ήταν ικανοί να κάνουν οι λευκοί ώστε να την πάρουν πίσω. Ο αγγελιοφόρος λίγο αργότερα έκανε μια δεύτερη ένθερμη προσπάθεια να πείσει τους Μοχάβε να επιστρέψουν πίσω στην λευκή κοινωνία την Όλιβ. Εμπορικά είδη συμπεριλήφθηκαν αυτή τη φορά στις διαπραγματεύσεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών κουβερτών και ενός λευκού αλόγου, καθώς υπήρξαν και απειλές από τους λευκούς ότι θα κατέφευγαν στην βία αν η Όλιβ δεν επέστρεφε κοντά τους.

Μετά από συζητήσεις, στις οποίες αυτή τη φορά συμμετείχε και η Όλιβ, οι Μοχάβε αποφάσισαν να δώσουν πίσω στους λευκούς την Όλιβ. Έτσι, η Όλιβ ξεκίνησε ένα ταξίδι είκοσι ημερών, από τον καταυλισμό των Μοχάβε στην μικρή πόλη Φορτ Γιούμα. Η Topeca, η εγγονή του αρχηγού των Μοχάβε, αποφάσισε να τη συνοδεύσει στο ταξίδι. Πριν εισέλθει στην πόλη, η Όλιβ φόρεσε ρούχα που δανείστηκε από τη σύζυγο ενός αξιωματικού του στρατού, καθώς μέχρι τότε φορούσε την παραδοσιακή φούστα των Μοχάβε, πάνω από την οποία ήταν γυμνή. Οι άνθρωποι της πόλης την υποδέχθηκαν θερμά.[5]

Η παιδική φίλη της Όλιβ, Σούζαν Τόμπσον, συνάντησε ξανά την Όλιβ και δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα ότι πίστευε ότι η Όλιβ κατά τη διάρκεια της διαμονής στην πόλη "θρηνούσε" επειδή πίσω στον καταυλισμό είχε παντρευτεί με έναν άνδρα των Μοχάβε και είχε γεννήσει επίσης δύο αγόρια.

Η Όλιβ, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της ζωής της αρνιόταν συστηματικά τις φήμες που έλεγαν ότι είτε είχε παντρευτεί με έναν Μοχάβε είτε είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από κάποιον από αυτούς. Μετά από αυτές τις δηλώσεις υπήρξαν φήμες που υποστήριζαν ότι το ψευδώνυμό της, "Spantsa", μπορεί και να σήμαινε «σάπια μήτρα» και να υπονοούσε ότι ήταν σεξουαλικά ανενεργή, αν και οι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει αυτό της το παρατσούκλι θα μπορούσε να έχει πολλές διαφορετικές σημασίες.[16]

Λίγες μέρες μετά την άφιξη της στην πόλη, η Όλιβ ανακάλυψε ότι ο αδερφός της, Λορένζο, ήταν ζωντανός και έψαχνε τόσα χρόνια την ίδια και την αδερφή τους, Μαίρη Ανν. Η συνάντησή τους έγινε πρωτοσέλιδο στην Δύση.

  • Όλιβ Όουτμαν, 1857 [17]
    Όλιβ Όουτμαν, 1857 [17]
  • Όλιβ Όουτμαν, 1863
    Όλιβ Όουτμαν, 1863
  • Γυναίκα Μοχάβε με τατουάζ, 1883
    Γυναίκα Μοχάβε με τατουάζ, 1883

Μετέπειτα ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1857, ένας πάστορας με το όνομα Ρόιαλ Στράτον αναζήτησε την Όλιβ και τον Λορένζο Όουτμαν. Έγραψε ένα βιβλίο για τη σφαγή των Όουτμαν και την αιχμαλωσία των κοριτσιών, με τίτλο "Life Among the Indian". Έγινε μπεστ σέλερ για εκείνη την εποχή, έχοντας πουλήσει 30.000 αντίτυπα.[18] Ο Στράτον χρησιμοποίησε τα χρήματα που έλαβε από τις πωλήσεις του βιβλίου, ώστε να βοηθήσει την Όλιβ και τον Λορένζο να φοιτήσουν στο Πανεπιστήμιο του Ειρηνικού.[19] Η Όλιβ και ο Λορένζο συνόδευσαν τον Στράτον σε μία περιοδεία σε ολόκληρη την Αμερική, όπου προώθησαν το βιβλίο. Υπήρξε αρκετό ενδιαφέρον για την Όλιβ. Το απόκοσμο τατουάζ της πηγούνι και η πολυτάραχη ζωή της προσέλκυσε πολλούς ανθρώπους οι οποίοι θέλησαν να ακούσουν από κοντά την ιστορία της. Ήταν η πρώτη γνωστή λευκή γυναίκα με τατουάζ στην Αμερική, καθώς και μία από τις πρώτες γυναίκες ομιλήτριες.

Τον Νοέμβριο του 1865, η Όλιβ Όουτμαν παντρεύτηκε έναν κτηνοτρόφο με το όνομα Τζον Φέρτσαϊλντ. Συναντήθηκαν σε μια διάλεξη που έδινε παράλληλα με τον Στράτον στο Μίσιγκαν. Ο Φέρτσαϊλντ είχε χάσει τον αδερφό του μετά από μια επίθεση από ιθαγενείς Αμερικανούς στην Αριζόνα το 1854, την εποχή κατά την οποία η Όουτμαν ζούσε μαζί με τους Μοχάβε.

Ο Στράτον δεν έλαβε πρόσκληση για το γάμο και η Όλιβ δεν ήρθε σε επαφή ποτέ ξανά μαζί του. Αν και φημολογείται ότι η Όλιβ πέθανε σε ψυχιατρικό άσυλο στη Νέα Υόρκη το 1877, στην πραγματικότητα ο Στράτον πέθανε λίγο αργότερα λόγω κληρονομικής ψυχικής ασθένειας.

Η Όλιβ και ο Τζον Φέρτσαϊλντ μετακόμισαν στο Σέρμαν του Τέξας, μια ιδανική πόλη για ένα επιχειρηματία σαν τον Φέρτσαϊλντ. Εκείνος και η Όλιβ ζούσαν ήσυχα σε ένα μεγάλο βικτοριανό αρχοντικό.[20]

Η Όλιβ άρχισε να φοράει ένα ύφασμα ώστε να καλύψει το διάσημο τατουάζ της [21] και ασχολήθηκε με φιλανθρωπικές εργασίες. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα με το να βοηθήσει ένα τοπικό ορφανοτροφείο. Αυτή και ο Φέρτσαϊλντ δεν έκαναν ποτέ δικά τους παιδιά, αλλά υιοθέτησαν ένα κοριτσάκι και την ονόμασαν Μαίρη Ελίζαμπεθ.[20]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λορένζο πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1901.[22]

Ο Όλιβ Όουτμαν Φέρτσαϊλντ πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 20 Μαρτίου 1903, σε ηλικία 65 ετών.[23] Είναι θαμμένη στο νεκροταφείο West Hill στο Σέρμαν του Τέξας.[24] Η πόλη Όουτμαν της Αριζόνα, που ονομάστηκε έτσι εις μνήμην της σφαγής των Όουτμαν, ήταν κάποτε μια πολυσύχναστη πόλη όπου κυριαρχούσε η εκμετάλλευση και ο τζόγος. Αργότερα η πόλη μετατράπηκε σε πόλη-φάντασμα.Αποτελεί πλέον τουριστικό προορισμό.[25]

Η ιστορική πόλη Όλιβ Σίτι της Αριζόνα, κοντά στη σημερινή πόλη Ehrenberg, αποτελούσε στάση ατμόπλοιων στον ποταμό του Κολοράντο κατά τη διάρκεια των χρυσών ημερών, και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της. Στην Αριζόνα βρίσκεται επίσης και το όρος Όουτμαν.[26]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Olive Oatman & the Mohave Tribe».
  2. ↑ Braatz, Timothy (2003). Surviving Conquest. Λίνκλον, Νεμπράσκα: University of Nebraska Press. σελ. 253–54. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 McGinty, Brian (22 Οκτωβρίου 2014). The Oatman Massacre: A Tale of Desert Captivity and Survival. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-8024-3. 
  4. ↑ Wild, Chris. «The story of the young pioneer girl with the tattooed face». Mashable (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Mifflin, Margot (2009). The Blue Tattoo: The Life of Olive Oatman (Το Μπλε Τατουάζ: Η Ζωή της Όλιβ Όουτμαν). Λίνκολν: University of Nebraska Press. ISBN 9780803235175. 
  6. ↑ 6,0 6,1 James, Edward T.· James, Janet Wilson (1971). Notable American women, 1607-1950; a biographical dictionary. Cambridge, Mass., Belknap Press of Harvard University Press. ISBN 978-0-674-62734-5. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Rowe, Jeremy (2011). Early Maricopa County: 1871-1920. Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-7416-5. 
  8. ↑ «27 Sep 1913, 4 - Tucson Citizen at Newspapers.com». Newspapers.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  9. ↑ Baker (1981). «Mapping the Southwest». The American West: 48–53. «18». 
  10. ↑ «History of Mojave Indians to 1860». web.archive.org. 18 Αυγούστου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2000. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  11. ↑ «Olive Oatman». mojavedesert.net. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  12. ↑ «Mohave. Woman with chin tattoos, ca. 1900». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  13. ↑ «Marks of Transformation: Tribal Tattooing in California & the American Southwest by Lars Krutak». www.vanishingtattoo.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ «Mass Market Appeal (11 of 19)». bancroft.berkeley.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  15. ↑ «The Abduction of Olive Oatman». National Women's History Museum (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  16. ↑ Lawrence, Deborah· Lawrence, Jon (13 Σεπτεμβρίου 2012). Violent Encounters: Interviews on Western Massacres. University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-8434-0. 
  17. ↑ «- Yale University Library Search Results». collections.library.yale.edu. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  18. ↑ Stratton, Royal B. (1859) [1857]. Captivity of the Oatman girls: being an interesting narrative of life among the Apache and Mohave Indians. New York, Published for the author, by Carlton & Porter. 
  19. ↑ «Olive Oatman, ca. 1860». Calisphere (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Flashback: Olive Oatman was D-FW's own Girl with the Chin Tattoo». Dallas News (στα Αγγλικά). 22 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. 
  21. ↑ Vaughan, R.C. (11 Ιανουαρίου 2009). «Veiled Lady Causes Stir on Sherman Streets». Sherman Democrat. 
  22. ↑ «Lorenzo Dow Oatman». geni_family_tree. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021. 
  23. ↑ Mae, Poppy (16 Ιανουαρίου 2019). «Olive Oatman & the Mohave Tribe». Medium (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021. 
  24. ↑ Ashby, Linda (2011). Sherman. Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-7983-2. 
  25. ↑ Varney, Philip (1994). Arizona Ghost Towns and Mining Camps (Πόλεις-Φαντάσματα της Αριζόνα και ορυχεία). Arizona Department of Transportation, State of Arizona. σελ. 1905. ISBN 978-0-916179-44-1. 
  26. ↑ «Oatman Mountain : Climbing, Hiking & Mountaineering : SummitPost». www.summitpost.org. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Olive Oatman στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Όλιβ_Όουτμαν&oldid=10184660"