Μετάβαση στο περιεχόμενο

Wipeout (βιντεοπαιχνίδι)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Wipeout
ΔημιουργόςSCE Studio Liverpool
ΣχεδιαστήςThe Designers Republic
ΠλατφόρμαMicrosoft Windows[1], DOS, PlayStation, Sega Saturn και Xperia Play
Ημ/νία κυκλοφορίας29  Σεπτεμβρίου 1995
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Wipeout είναι βιντεοπαιχνίδι αγώνων που αναπτύχθηκε και εκδόθηκε από την Psygnosis, θυγατρική εταιρία της Sony Computer Entertainment και κυκλοφόρησε το 1995 για το PlayStation και αργότερα για υπολογιστές MS-DOS και το 1996 για το Sega Saturn. Αποτελεί το πρώτο παιχνίδι της σειράς Wipeout καθώς και ένα από τα πρώτα παιχνίδια για το PlayStation στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.

Τοποθετημένο στο έτος 2052, οι παίκτες ανταγωνίζονται στο διαγωνισμό αγώνων αντιβαρύτητας F3600, οδηγώντας ένα από μια επιλογή σκαφών σε αγώνες σε διάφορες πίστες από όλο τον κόσμο. Ως μοναδικό στην εποχή του, το Wipeout σημειώθηκε για το φουτουριστικό σκηνικό του, όπλα σχεδιασμένα τόσο για να σταματήσουν και να καταστρέψουν εχθρούς και την καμπάνια μάρκετινγκ που σχεδιάστηκε από τον Κέιθ Χόμπγουντ και The Designers Republic. Διαθέτει μουσική από τους CoLD SToRAGE, Leftfield, The Chemical Brothers και Orbital. Το παιχνίδι δέχτηκε θετικές κριτικές, έχοντας επαινεθεί για τη πρωτοτυπία του και το soundtrack του, αλλά επικρίθηκε για τις φυσικές του. Το παιχνίδι έχει δεχτεί διάφορα sequels, με το πρώτο χρονολογικά να είναι το Wipeout 2097, το οποίο επίσης δέχτηκε θετικές κριτικές.

Τρόπος παιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Wipeout τοποθετείται στο έτος 2052, όπου διάφοροι παίκτες ανταγωνίζονται μεταξύ τους στο διαγωνισμό αγώνων αντιβαρύτητας 3600.[2] Ο παίκτης έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει ένα φουτουριστικό σκάφος (όποιο επιλέξει ελεύθερα) από μια ποικιλία σκαφών που τρέχουν αιωρούμενα (δεν αγγίζουν ποτέ το έδαφος), σε διαφορετικές κούρσες, σε πλήθος χωρών. Υπάρχουν τέσσερις ομάδες για επιλογή, η καθεμία με δύο σκάφη. Κάθε σκάφος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά μέγιστης ταχύτητας, μάζας, ευελιξίας και δύναμης επιτάχυνσης.

Στιγμιότυπο από το πρώτο επίπεδο του παιχνιδιού, στον Καναδά. Από αριστερά προς τα δεξιά δεξιόστροφα, η διεπαφή εμφανίζει τον αριθμό των γύρων, το τρέχον όπλο, τη θέση αγώνα, το ταχύμετρο και τον χρόνο γύρου.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο παίκτης μπορεί να συλλέξει power-ups που βρίσκονται διάσπαρτα στις πίστες, τα οποία επιτρέπουν στον παίκτη να προστατέψει το σκάφος του ή να διαταράξει το σκάφος του πλησιέστερου αντιπάλου του. Οι δυνατότητες του κάθε power-up είναι εμφανείς στον παίκτη πριν το συλλέξει, αναλόγως με το σχέδιό του (που μάλιστα αν το συλλέξει εμφανίζεται στο πάνω μέρος της οθόνης), και προσφέρουν διάφορα όπλα και προστασία, όπως ασπίδες (τρισδιάστατες, σαν κέλυφος, για προστασία από εχθρικά πυρά από πίσω), turbo boosts (για εξαιρετικά υψηλή ταχύτητα, που μάλιστα επιτυγχάνεται σχεδόν ακαριαία, με εκρηκτική επιτάχυνση, αλλά διαρκεί μόνο λίγα δευτερόλεπτα), νάρκες, κρουστικά κύματα ή ρουκέτες (τα τρία αυτά όπλα για παρεμπόδιση και καθυστέρηση των αντίπαλων σκαφών).[3]

Το παιχνίδι περιέχει συνολικά 7 κούρσες, με έξι από αυτές να είναι τοποθετημένες σε φουτουριστικές εκδοχές διάφορων χώρων, όπως στον Καναδά τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία.[4] Μετά την ολοκλήρωση όλων των έξι κουρσών στην υψηλότερη δυσκολία, ξεκλειδώνεται μια μυστική κούρσα, η «Firestar», η οποία λαμβάνει χώρα στον Άρη.[5]

Μια λειτουργία multiplayer είναι επίσης διαθέσιμη,[6] αποκλειστικά για την έκδοση του PlayStation, και διαθέτει τη δυνατότητα στον παίκτη να έχει μια ανταγωνιστική λειτουργία για δύο παίκτες σε όλες τις 7 κούρσες μαζί με έξι υπόλοιπους αντίπαλους.[7]

Το Wipeout αναπτύχθηκε και δημοσιεύθηκε από τη Psygnosis (αργότερα ως SCE Studio Liverpool), με την παραγωγή να είχε αρχίσει από το δεύτερο εξάμηνο του 1994. Σύμφωνα με τον Lee Carus, ένας από τους καλλιτέχνες, το Wipeout χρειάστηκε 14 μήνες για να αναπτυχθεί, και η ιδέα ξεκίνησε ως μια συνομιλία μεταξύ του Νίκ Μπούρκομπ και Τζίμ Μπάουερς σε ένα παμπ στο Όξτον της Μέρσεισάιντ. Ο Μπάουερς τότε ξεκίνησε ένα φιλμ που έδειξε γύρω στα γραφεία της Psygnosis. Αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές, και το Wipeout εγκρίθηκε και ξεκίνησε η παραγωγή.[8] Η εμπορία και έργα τέχνης έχουν σχεδιαστεί από τον Κέιθ Χόμπγουντ και The Designers Republic στο Σέφιλντ.[9] Με στόχο ένα μοντέρνο κοινό, ο Κέιθ Χόμπγουντ και The Designers Republic δημιούργησαν το artwork για τη συσκευασία, branding και άλλα διαφημιστικά υλικά. Μια πρώιμη έκδοση beta εμφανίστηκε στην εφηβική καλτ ταινία Εισβολή στο δίκτυο το 1995, όπου οι δύο πρωταγωνιστές έπαιζαν το παιχνίδι σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης.[10] Λίγο μετά την κυκλοφορία της ταινίας, η Sony εξέφρασε το ενδιαφέρον της Psygnosis με βάση την "εντυπωσιακή δουλειά που έχει κάνει με τα 3D γραφικά του".[10] Τον Σεπτέμβριο του 1995, η Sony Computer Entertainment αγόρασε τη Psygnosis και αργότερα μετονομάστηκε σε SCE Studio Liverpool το 2000.[11]

Η ομάδα ήταν υπό πίεση, καθώς αποτελούταν από μόλις δέκα άτομα, και ήταν σε αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Ο Κάρους δήλωσε ότι ο κώδικας θα έπρεπε να ξαναγραφτεί στα τρία τέταρτα της διαδρομής μέσα από την ανάπτυξη, και ότι η ομάδα ήταν σίγουρη ότι θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν το παιχνίδι στην ώρα τους.[8] Τα σχέδια του οχήματος βασίστηκαν στο Matrix Marauders, ένα 3D grid-based βιντεοπαιχνίδι στρατηγικής, του οποίου η ιδέα αναπτύχθηκε από τους Μπάουερς και κυκλοφόρησε για το Amiga το 1994.[11][12] Ο Μπούρκομπ, ο μελλοντικός σχεδιαστής του παιχνιδιού, εμπνεύστηκε για να δημιουργήσει ένα παιχνίδι αγώνων χρησιμοποιούσε τους ίδιους τύπους οχημάτων αντιβαρύτητας από την εμπειρία του με το Powerdrome και το F-Zero. Το όνομα "Wipeout" δόθηκε στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας παμπ, και εμπνεύστηκε από το τραγούδι Wipe Out από το The Surfaris. Σχεδιάζοντας τις κούρσες αποδείχθηκε δύσκολο λόγω της έλλειψης draw distance δυνατή για το σύστημα. Οι παίκτες έλαβαν εντελώς τυχαία όπλα, παρόμοια με το Super Mario Kart, στην ικανότητά τους να καθυστερήσουν αντί να καταστρέφουν τους αντιπάλους.[13] Ο Μπούρκομπ είπε ότι το Wipeout επηρεάστηκε από το Super Mario Kart περισσότερο από κάθε άλλο παιχνίδι.[8]

Το Wipeout απέκτησε ένα σημαντικό ποσό διαμάχης σχετικά με την αρχική κυκλοφορία του.[14] Μια καμπάνια μάρκετινγκ που δημιουργήθηκε από τους Keith Hopwood και The Designers Republic περιελάμβανε μια κακόφημη διαφημιστική αφίσα, που χαρακτηρίζει μια αιματοβαμμένη DJ της Radio 1 Σάρα Κόξ, η οποία είχε κατηγορηθεί από κάποιους να απεικονίζει μια υπερβολική δόση ναρκωτικών.[10] Η αφίσα ονόμασε το Wipeout ως "ένα επικίνδυνο παιχνίδι", με τον σχεδιαστή του Wipeout Νίκ Μπούρκομπ να υποδηλώνει πως το "Ε" στο Wipeout σημαίνει έκσταση.[10]

Το Wipeout κυκλοφόρησε για πρώτη φορά μαζί με το PlayStation στην Ευρώπη τον Σεπτέμβριο του 1995,[15] ταυτόχρονα με το Sony PlayStation, και μάλιστα ήταν το πρώτο βιντεοπαιχνίδι για την κονσόλα που δεν προήλθε από Ιάπωνα προγραμματιστή. Ήταν ένα μπεστ σέλερ του PlayStation στην Ευρώπη.[16] Τον Νοέμβριο του 1995, κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[15] Το βιντεοπαιχνίδι έφτασε στο νούμερο 1 σε όλα τα τσαρτς, με πάνω από 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα του franchise που έχουν πωληθεί μέχρι σήμερα σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.[17]

Το Wipeout μεταφέρθηκε και στο Sega Saturn το 1996, ωστόσο, επειδή η εταιρεία πίσω από το PlayStation είναι η Sony και στην οποία ανήκουν τα ισχύοντα δικαιώματα για τα περισσότερα από τα soundtrack της έκδοσης του PlayStation, μια νέα μουσική καταγράφηκε για την έκδοση του Saturn από την ομάδα μουσικής της Psygnosis, CoLD SToRAGE.[16][18][19] Ωστόσο, οι περισσότεροι κριτικοί συμφώνησαν ότι ήταν η εκδοχή του Saturn ήταν κατώτερη από την έκδοση PlayStation, ιδίως στα γραφικά, εκτιμώντας ότι είχε ελαφρώς λιγότερο καθαρά γραφικά (δείτε παρακάτω). Επίσης, η έκδοση του Saturn δεν προσέφερε λειτουργία δύο παικτών.

 Υποδοχή
Σκορ κριτικών
Δημοσίευση Σκορ
Edge 8/10 αστέρια (PS1)[20]
Electronic Gaming Monthly 7.125/10 (SAT)[21]
IGN 8/10 (PS1)[22]
Maximum 5/5 αστέρια (PS1)[23]
4/5 αστέρια (SAT)[24]
Next Generation 5/5 αστέρια (PS1)[25]

Το Wipeout δέχτηκε θετική κριτική αναγνώριση μετά την κυκλοφορία του στο Sony PlayStation το 1995. Το IGN επαίνεσε τη πρωτοτυπία του και το soundtrack του, αλλά επιδοκίμασε τη δυσκολία χειρισμού του σκάφους και γενικά του παιχνιδιού, σχολιάζοντας ότι δεν υπάρχουν αρκετοί αντίπαλοι, και ότι ο παίκτης θα μπορούσε να "περάσει μπροστά από τους άλλους παίκτες χωρίς πρόβλημα".[22] Το GamePro επαίνεσε το προκλητικό gameplay και την ακρίβεια του χειρισμού. Ωστόσο, χαρακτήρισε τη χρήση του PlayStation Link Cable ως ένα μειονέκτημα, καθώς η κονσόλα τότε ήταν ακόμα σε χαμηλή βάση, και δεν θα ήταν μια καλή επιλογή για τους περισσότερους παίκτες.[26] Το Next Generation επαίνεσε τα γραφικά, το soundtrack και ιδιαίτερα τη συναρπαστική αίσθηση του αγώνα. Χαρακτήρισε τους χειρισμούς ως δύσκολους, αλλά σημείωσε ότι το παιχνίδι αξίζει τον κόπο, μαθαίνοντας τους.[25]

Η έκδοση του Sega Saturn, που κυκλοφόρησε 1 χρόνο αργότερα, το 1996, έλαβε επίσης ως επί το πλείστον θετικές κριτικές, αν και οι περισσότεροι κριτικοί συμφώνησαν ότι ήταν κατώτερη από την έκδοση PlayStation. Ο Rad Automatic στο περιοδικό Sega Saturn επαίνεσε τον μεγάλο αριθμό κομματιών και την ατομικότητα του καθενός, σημειώνοντας ότι το παιχνίδι είναι εύκολο να το μάθει κανείς, αλλά παρέχει αρκετή πρόκληση. Το επέκρινε ότι δεν είναι τόσο καλό όσο η έκδοση του PlayStation, αν και τόνισε ότι τα ελαττώματα δεν επηρέασαν το gameplay. Τέσσερις κριτικοί από το Electronic Gaming Monthly επαίνεσαν επίσης τον αριθμό και την ποικιλία των κομματιών, καθώς και τη δυσκολία του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με το περιοδικό Sega Saturn, επαίνεσαν τα γραφικά, αποκαλώντας τα «εντυπωσιακά» και «υπέροχα». Ένας κριτικός για το Next Generation σημείωσε ότι παρά τα ελαφρώς λιγότερο καθαρά γραφικά και τη διαφορετική αίσθηση στα χειριστήρια, η έκδοση Saturn είναι ουσιαστικά πανομοιότυπη με την έκδοση PlayStation. Ο Eyre Hendricks της GamePro και ο κριτικός Maximum θεώρησαν ότι η έκδοση Saturn ήταν αισθητά λιγότερο «γυαλισμένη» από την έκδοση PlayStation, αλλά εξακολουθεί να είναι εξαιρετική από μόνη της. Το 1996, η GamesMaster τοποθέτησε την έκδοση PlayStation στο νούμερο 41 στη λίστα με τα «100 καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών».

  1. ↑ (Αγγλικά) redump.org.
  2. ↑ Fairclough, Damien· Burcombe, Nick (1995). «Are You Ready?». WipEout Manual (instruction manual). Psygnosis. σελ. 1. SCES-00010.
  3. ↑ «Why a 1995 PlayStation Game Still Looks Like It Came From The Future». Kotaku. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2014.
  4. ↑ «Wipeout overview». IGN. IGN UK. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2014.[νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ «Retro Corner: 'WipEout'». Digital Spy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2014.
  6. ↑ «Οπισθόφυλλο της Αμερικάνικης έκδοσης του PlayStation». MobyGames. Blue Flame Labs. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.
  7. ↑ «Οπισθόφυλλο της Αμερικάνικης έκδοσης για PC». MobyGames. Blue Flame Labs. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2014.
  8. 1 2 3 «The Making Of: Wipeout». Retro Gamer (Bournemouth: Imagine Publishing) (35): 78–81. ISSN 1742-3155.
  9. ↑ «The Designers Republic (Company)». Giant Bomb. Giant Bomb. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2014.
  10. 1 2 3 4 Yin-Pool, Wesley (2013). «WipEout: The rise and fall of Sony Studio Liverpool». Eurogamer. Eurogamer. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2014.
  11. 1 2 «A History Of Psygnosis in 12 Games». IGN. IGN UK. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2014.
  12. ↑ Langshaw, Mark. «Retro Corner: 'WipEout'». Digital Spy. Digital Spy. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2014.
  13. ↑ Edge staff writers (24 Φεβρουαρίου 2013). «The Making Of: Wipeout». Edge. Future plc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2017.
  14. ↑ Clifford-Marsh, Elizabeth. «Sony pulls controversial in-game ads after player protests». marketingmagazine. Band Republic Group. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2014.
  15. 1 2 «The WipEout Legacy (Part I)». Tay.Kotaku. Kotaku. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2014.
  16. 1 2 Hickman, Sam (Μάρτιος 1996). «The Thrill of the Chase!». Sega Saturn Magazine (Emap International Limited) (5): σελ. 36–43.
  17. ↑ «PlayStation Sales Showdown – Wipeout». IGN UK. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2014.
  18. ↑ «Press Release – Archives 1997 – ATI's 3D RAGE technology, SOHO and home PC markets». ATI Technologies Inc. 9 Ιανουαρίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2002.
  19. ↑ «WayBackMachine Internet Archive – What does the 3D XPRESSION+ PC2TV come with?». ATI Technologies Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 1997.
  20. ↑ «Wipeout Review - Edge Online». Edge Online. Edge UK. 24 Αυγούστου 1995. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2014.
  21. ↑ «Review Crew: Wipeout». Electronic Gaming Monthly (Ziff Davis) (84): 35. Ιούλιος 1996.
  22. 1 2 «Wipeout review». IGN. 26 Νοεμβρίου 1996. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2014.
  23. ↑ «Maximum Reviews: Wipeout». Maximum: The Video Game Magazine (Emap International Limited) (1): 148–9. Οκτώβριος 1995.
  24. ↑ «Maximum Reviews: Wipeout». Maximum: The Video Game Magazine (Emap International Limited) (5): 148. Απρίλιος 1996.
  25. 1 2 «Classic». Next Generation (Imagine Media) (11): 169. Νοέμβριος 1995.
  26. ↑ «ProReview: Wipeout». GamePro (IDG) (86): 52. Νοέμβριος 1995.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Video game
Soundtrack


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Wipeout_(βιντεοπαιχνίδι)&oldid=11076923"