Post-rock

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Post-rock
ΚαταγωγήIndie rock, Krautrock, Jazz, Shoegazing, Art Rock, Electronica
Τόπος γέννησηςΤέλη δεκαετίας 1980, Κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες
Μουσικά όργαναΚιθάρα - Ντραμς - Μπάσο

Σπανιότερα: Πιάνο - Βιολί - Τσέλο - Σαξόφωνο

Συναφή είδηΡοκ, Ambient, Jazz, Electronica
ΜουσικοίGodspeed You! Black Emperor, Mogwai, Explosions In The Sky, Sigur Rós, Mono (συγκρότημα)

To post-rock είναι μουσικό είδος το οποίο, όπως δηλώνει και το όνομά του, αποτελεί μια εξέλιξη της παραδοσιακής ροκ μουσικής. Είναι ένας ευρύς όρος που περιλαμβάνει συγκροτήματα με πολύ διαφορετικό μεταξύ τους ήχο. Κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων συγκροτημάτων που θεωρούνται post-rock είναι ότι στην πλειοψηφία τους είναι ορχηστρικά αν και τον τελευταίο καιρό αρκετά συγκροτήματα έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν και φωνητικά.

Ο όρος post-rock χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σάιμον Ρέυνολντς τον Μάρτιο του 1994 στο περιοδικό Mojo, στην παρουσίαση του δίσκου Hex των Bark Psychosis και χρησιμοποίησε τον όρο για να περιγράψει μια μουσική που χρησιμοποιούσε την συνηθισμένη ενορχήστρωση του ροκ με ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν ήταν παραδοσιακό ροκ.

Αρχικά χρησιμοποιόταν για να περιγράψει τον ήχο συγκροτημάτων όπως οι Stereolab, Seefeel, Disco Inferno και Pram αλλά με τον καιρό εξελίχθηκε και έχει καταλήξει να περιγράφει κάθε ορχηστρική μουσική με έντονες επιρροές από το Krautrock, την τζαζ και την electronica, που έχει γραφτεί περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και αργότερα.

Ιστορία και εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ξεκίνημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τα πρώτα και σημαντικότερα post-rock συγκροτήματα, είναι οι Tortoise από το Σικάγο. Με την κυκλοφορία του Millions Now Living Will Never Die το 1996 δημιούργησαν μια από τις κυριότερες επιρροές για νεότερες μπάντες όπως οι Do Make Say Think, οι οποίες άρχισαν να δημιουργούν μουσική στο ύφος των Tortoise, ορχηστρικό ροκ με αρκετά στοιχεία τζαζ. Ο ήχος αυτός χαρακτηρίστηκε ως post-rock.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 90, το Σικάγο έγινε ένα κέντρο δημιουργίας post-rock μουσικής και με τη βοήθεια του John McEntire από τους Tortoise, ο οποίος βοήθησε στην παραγωγή αρκετών από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν εκείνη την εποχή. Την ίδια εποχή συγκροτήματα όπως οι Mogwai από την Σκωτία και οι Godspeed You! Black Emperor από τον Καναδά (αρχικά Godspeed You Black Emperor!) έγιναν (και είναι μέχρι σήμερα) κάποια από τα συγκροτήματα με τη μεγαλύτερη επίδραση στην post-rock σκηνή. Μέχρι και σήμερα έχουν επηρεάσει πολλά συγκροτήματα με τον ήχο τους.

Το εύρος του ήχου που καλύπτει ο όρος post-rock άρχισε να μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου και κάποια στιγμή κατέληξε να χρησιμοποιείται για κάθε ροκ συγκρότημα που πειραματιζόταν με τον ήχο του, με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αρκετά από τα συγκροτήματα (όπως οι Tortoise και οι Mogwai) που βοήθησαν στην καθιέρωση και στην εξάπλωση αυτού του ήχου να αρνηθούν την post-rock ταμπέλα για τη μουσική τους.

Το παρόν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα, αν και τα περισσότερα από τα συγκροτήματα δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, το post-rock συνεχίζει να υπάρχει, κυρίως στην indie (ανεξάρτητη) σκηνή. Σημαντικότεροι εκπρόσωποί της είναι οι Ισλανδοί Sigur Rós, Αμερικάνοι Explosions In The Sky και οι Ιάπωνες Mono (συγκρότημα).

Ήχος και είδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα ως κλασικός post-rock ήχος θεωρείται μια μίξη ambient, electronica, jazz, κλασικού και rock ήχου. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του post-rock είναι οι επαναλαμβανόμενοι ήχοι, με μικρές αλλαγές καθώς το τραγούδι σιγά-σιγά φτάνει στην κορύφωσή του. Συνήθως τα τραγούδια είναι μεγάλα σε διάρκεια και δεν έχουν φωνητικά.

Κλασικότερο παράδειγμα συγκροτήματος με φωνητικά είναι οι Sigur Rós. Το συγκρότημα έχει φωνητικά στα περισσότερα τραγούδια του, αλλά όλοι οι στίχοι είναι στα ισλανδικά και στα hopelandic (μια γλώσσα που δημιούργησαν οι ίδιοι οι Sigur Rós και δεν έχει συγκεκριμένες λέξεις). Στην ουσία τα φωνητικά απλά ντύνουν την μουσική και χρησιμοποιούνται ως άλλο ένα όργανο.

Συγκροτήματα όπως οι Pelican, οι Isis και οι Red Sparowes έχουν καθιερώσει μια μίξη post-rock και metal δημιουργώντας έτσι πιο σκληρά ορχηστρικά κομμάτια με πολλά από τα στοιχεία του post-rock. Μερικά συγκροτήματα έχουν χρησιμοποιήσει ακόμα και φωνητικά όμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στο ντέθ μέταλ. Από την άλλη μεριά, συγκροτήματα όπως οι 65daysofstatic και οι From Monument To Masses, χρησιμοποιούν samples και άλλα στοιχεία της electronica στη μουσική τους, δημιουργώντας έναν καινούργιο, ξεχωριστό ήχο. Οι Rachel´s, οι Clogs και άλλοι συνδυάζουν το post-rock με την κλασική μουσική, οδηγώντας σε λιγότερο θορυβώδη και με πιο αργό ρυθμό τραγούδια.

Γενικότερα η post-rock σκηνή είναι έντονα πειραματική, με πολλούς καλλιτέχνες που θέλουν να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα, ίσως επειδή η έλλειψη φωνητικών σε πολλές περιπτώσεις κάνει δυσκολότερη την προσπάθεια των συγκροτημάτων να ξεχωρίσουν.

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνικά post-rock συγκροτήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To άρθρο του Reynolds

To άρθρο για την Post Rock μουσική έννοια από το Postrocking Αρχειοθετήθηκε 2010-10-16 στο Wayback Machine.