Μετάβαση στο περιεχόμενο

NGC 1365

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: Sky map 3h 33m 36.7s, −36° 8′ 27″

NGC 1365
Ο NGC 1365
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚάμινος
Ορθή Αναφορά03h 33m 36.4s[1]
Απόκλιση-36° 08′ 25″[1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό1636 ± 1 km/s[1]
Απόσταση56.2 ± 2.6 Mly (17.2 ± 0.8 Mpc)[2]
Φαινόμενο μέγεθος (V)10.3[1]
Χαρακτηριστικά
Τύπος Γαλαξία(R')SBb(s)b[1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)11′.2 × 6′.2[1]
Άλλες ονομασίες
PGC 13179[1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1365 (γνωστός και ως Μεγάλος Ραβδωτός Σπειροειδής Γαλαξίας)[3] είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει 56 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Κάμινο. Ο πυρήνας του έχει οβάλ σχήμα και γωνιακή διάμετρο περίπου 50″ × 40″.[4]

Οι βραχίονες του σχηματίζουν μεγάλες καμπύλες βόρεια και νότια από τα άκρα της ραβδωτής δομής που εκτείνεται σε άξονα ανατολικό-δυτικό.[4] Έχουν ανιχνευθεί οι υπερκαινοφανείς αστέρες 2012fr, 2001du, 1983V και 1957C στον NGC 1365.

Τον Φεβρουάριο του 2013, βάσει παρατηρήσεων από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ NuSTAR, προέκυψε ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει υπερμεγέθης μαύρη τρύπα (περίπου δύο εκατομμυρίων ηλιακών μαζών) η οποία περιστρέφεται με ταχύτητα που προσεγγίζει αυτή του φωτός.[5]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1365. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2006. 
  2. Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I. και άλλοι. (February 2003). «Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations». Astrophysical Journal 583 (2): 712–726. doi:10.1086/345430. Bibcode2003ApJ...583..712J. 
  3. Garlick, Mark A. (2004). Astronomy: A Visual Guide. Firefly Books. σελ. 293. ISBN 978-1-55297-958-7. 
  4. 4,0 4,1 Kepple, George Robert· Glen W. Sanner (1998). The Night Sky Observer's Guide, Volume 1. Willmann-Bell, Inc. σελ. 198. ISBN 0-943396-58-1. 
  5. Reynolds, Christopher (2013). «Astrophysics: Black holes in a spin». Nature 494: 432–433. doi:10.1038/494432a. Bibcode2013Natur.494..432R. 
Ανίχνευση υπερκαινοφανούς αστέρα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1365 στο Wikimedia Commons