NGC 1003

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
NGC 1003
Φωτογραφία του NGC 1003 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000[1])
ΑστερισμόςΠερσέας
Ορθή Αναφορά02h 39m 16.893s[2]
Απόκλιση+40° 52′ 20.25″[2]
Μετατόπιση στο ερυθρό0.002090[3]
Απόσταση35,9 kly (11,02 kpc)[4]
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνNGC 1023 group[5]
Τύπος ΓαλαξίαSAcd[6]
Άλλες ονομασίες
NGC 1003, UGC 2137, MCG +07-06-051, PGC 10052[3]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1003 είναι σπειροειδής γαλαξίας στο δυτικό άκρο του αστερισμού του Περσέα.[7] Απέχει περίπου 36 εκατομμύρια έτη φωτός από τον Γαλαξία μας και απομακρύνεται με ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα 624 km/s.[4] Ανακαλύφθηκε από τον αστρονόμο Ουίλιαμ Χέρσελ στις 6 Οκτωβρίου 1784[8] και ανήκει στην Ομάδα γαλαξιών NGC 1023.[5] Ο εκτιμώμενος ρυθμός γενέσεως νέων αστέρων είναι 0,40 ηλιακές μάζες ανά έτος,[6] η μάζα του θεωρήματος virial εκτιμάται σε 3×1012 ηλιακές μάζες και ο λόγος μάζας προς φως σε 0,7.[9]

Υπερκαινοφανής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1937 ο Φριτς Τσβίκι (Fritz Zwicky) ανακάλυψε στον NGC 1003 τον υπερκαινοφανή[10] Τύπου Ia[11] με την ονομασία SN 1937D.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «NGC 1003, Spiral Galaxy». Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 Skrutskie, Michael F. και άλλοι. (February 1, 2006). «The Two Micron All Sky Survey (2MASS)». The Astronomical Journal 131: 1163–1183. doi:10.1086/498708. ISSN 0004-6256. Bibcode2006AJ....131.1163S. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2006-02_131_2/page/1163. 
  3. 3,0 3,1 «NGC 1003». SIMBAD. Centre de données astronomiques de Strasbourg. 
  4. 4,0 4,1 Tully, R. Brent και άλλοι. (August 2016). «Cosmicflows-3». The Astronomical Journal 152 (2): 21. doi:10.3847/0004-6256/152/2/50. 50. Bibcode2016AJ....152...50T. 
  5. 5,0 5,1 Trentham, Neil; Tully, R. Brent (2009). «Dwarf galaxies in the NGC 1023 Group». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 398 (2): 722. doi:10.1111/j.1365-2966.2009.15189.x. Bibcode2009MNRAS.398..722T. 
  6. 6,0 6,1 Marasco, A. και άλλοι. (November 2019). «HALOGAS: the properties of extraplanar HI in disc galaxies». Astronomy & Astrophysics 631: 27. doi:10.1051/0004-6361/201936338. A50. Bibcode2019A&A...631A..50M. 
  7. Sinnott, Roger W.· Perryman, Michael A. C. (1997). Millennium Star Atlas. 1. Sky Publishing Corporation and the European Space Agency. σελ. 100. ISBN 0-933346-84-0. 
  8. Seligman, Courtney. «NGC 1003 (= PGC 10052)». Celestial Atlas. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  9. Haghi, Hosein και άλλοι. (July 2018). «Rotation curves of galaxies and the stellar mass-to-light ratio». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 477 (3): 4187-4199. doi:10.1093/mnras/sty523. Bibcode2018MNRAS.477.4187H. 
  10. Baade, W.; Zwicky, F. (November 1938). «Photographic Light-Curves of the Two Supernovae in IC 4182 and NGC 1003». Astrophysical Journal 88: 411. doi:10.1086/143996. Bibcode1938ApJ....88..411B. https://archive.org/details/sim_astrophysical-journal_1938-11_88_4/page/411. 
  11. Navasardyan, H. και άλλοι. (December 2001). «Supernovae in isolated galaxies, in pairs and in groups of galaxies». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 328 (4): 1181-1192. doi:10.1046/j.1365-8711.2001.04942.x. Bibcode2001MNRAS.328.1181N. 

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1003 στο Wikimedia Commons