Beaujolais nouveau

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Beaujolais nouveau.

Το Beaujolais nouveau (γαλλική προφορά: bo.ʒɔ.lɛ nu.vo) είναι ερυθρός οίνος ο οποίος παράγεται από την ποικιλία των σταφυλιών Gamay τα οποία καλλιεργούνται στην περιοχή Μπωζολαί της Γαλλίας. Είναι ο πλέον δημοφιλής «πρώτος οίνος» (vin de primeur), ζυμωμένος για λίγες μόλις εβδομάδες πριν διατεθεί προς πώληση την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Την «Ημέρα Beaujolais Nouveau» πραγματοποιείται έντονο μάρκετινγκ, μέσω ενός αγώνα με τον χρόνο ώστε να φτάσουν οι πρώτες φιάλες στις διαφορετικές αγορές του κόσμου.[1] Η τρέχουσα πρακτική είναι η αποστολή του οίνου πριν από την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου η διάθεσή του στις τοπικές αγορές την 12:01 π.μ. τοπική ώρα.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμπελώνες στην περιοχή Beaujolais οι οποίοι βρίσκονται νότια της Βουργουνδίας.

Το beaujolais ήταν πάντα ο «ετήσιος οίνος» (vin de l'année) ο οποίος εόρταζε το τέλος της εσοδείας, αλλά έως το τέλος το Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου προοριζόταν αποκλειστικά για τοπική κατανάλωση. Μάλιστα, όταν το 1937 καθιερώθηκε η ονομασία ΠΟΠ Beaujolais, οι κανονισμοί του ΠΟΠ σήμαιναν ότι ο οίνος Beaujolais μπορούσε να πωληθεί μόνο μετά τις 15 Δεκεμβρίου του έτους συγκομιδής.[2] Αυτοί οι κανονισμοί χαλάρωσαν στις 13 Νοεμβρίου 1951,[2] και η Union Interprofessionnelle des Vins du Beaujolais (UIVB) έθεσε επισήμως την 15η Νοεμβρίου ως την ημερομηνία κυκλοφορίας του, κάτι που έκτοτε έγινε γνωστό ως Beaujolais nouveau.

Ελάχιστα μέλη του UIVB θεώρησαν πως το Beauujolais nouveau θα μπορούσε να πωληθεί. Δεν ήταν μόνο ένας τρόπος για να ξεκαθαρίσουν πολλά vin ordinaire με ένα καλό κέρδος, αλλά η πώληση κρασιού εντός ολίγων εβδομάδων από τη συγκομιδή, ήταν σημαντική για τις ταμειακές ροές. Εξ ου και η ιδέα που γεννήθηκε από ένα αγώνα προς το Παρίσι, ο οποίος έφερνε τις πρώτες φιάλες του νέου τρύγου. Αυτό προσέλκυσε εκτενή κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και, από τη δεκαετία του 1970, είχε πλέον γίνει εθνικό γεγονός. Στη δεκαετία του 1980, ο αγώνας εξαπλώθηκε προς τις γειτονικές χώρες της Ευρώπης, έπειτα προς τη Βόρεια Αμερική και κατά τη δεκαετία του 1990, προς την Ασία.[2] Το 1985, η ημερομηνία άλλαξε στην τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου, ώστε η προώθηση να εκμεταλλευτεί στο έπακρο στο επόμενο Σαββατοκύριακο.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σταφύλι Gamay που χρησιμοποιείται για την παρασκευή του Beaujolais nouveau.

Το Beaujolais nouveau παρασκευάζεται από το σταφύλι Gamay noir à Jus blanc, κοινώς γνωστό και ως Gamay. Τα σταφύλια θα πρέπει να προέρχονται από την ΠΟΠ Beaujolais, με αποκλεισμό των δέκα "cru" ονομασιών.[Σημ. 1] Καλλιεργούνται σε «πετρώδη, σχιστά εδάφη».[3] Παράγονται τόσο το Beaujolais Nouveau όσο και το Beaujolais-Villages Nouveau με το τελευταίο να προέρχεται από τα περίπου 30 μη-cru χωριά της περιοχής. Η παραγωγή του Nouveau είναι περίπου το 25% της συνολικής παραγωγής στη Beaujolais. Από το 2017, υπάρχουν 2000 παραγωγοί οι οποίοι παράγουν 27,5 εκατομμύρια κιβώτια, με το 40% να εξάγεται από τη Γαλλία.

Σύμφωνα με το νόμο, όλα τα σταφύλια στην περιοχή πρέπει να συλλέγονται χειρωνακτικά. Το κρασί παρασκευάζεται με την χρήση της ανθρακικής διάλυσης,[3] πλήρους αναερόβιας ζύμωσης των μούρων, η οποία δίνει έμφαση στις γεύσεις των φρούτων χωρίς την εξαγωγή των πικρών τανινών από τους φλοιούς των σταφυλιών. Τα σταφύλια φορτώνονται σε ένα μεγάλο σφραγισμένο δοχείο (κοντέινερ) (της τάξης των 20.000 U.S.-γαλονιών (76.000 L)) το οποίο πληρούται με διοξείδιο του άνθρακα. Τα σταφύλια που συνθλίβονται ήπια στον πυθμένα του δοχείου από το βάρος των σταφυλιών, αρχίζουν να ζυμώνονται, εκπέμποντας περισσότερο CO2. Όλο αυτό τα διοξείδιο του άνθρακα προκαλεί τη ζύμωση μέσα στα μη θρυμματισμένα σταφύλια (χωρίς πρόσβαση στο οξυγόνο, εξ ου και η «αναερόβια ζύμωση»). Ο οίνος που προκύπτει είναι φρέσκος, φρουτώδης και πολύ χαμηλός σε τανίνες. Μέρος της επιτυχίας του Beaujolais Nouveau οφείλεται στο σταφύλι Gamay - μπορεί εύκολα να παράγει αυτό το πολύ απλό κρασί και να παράγει πιο περίπλοκους οίνους. Τα περισσότερα λοιπά ερυθρά οινοποιήσιμα σταφύλια δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εύκολα οίνους τύπου « nouveau ».[4]

Εορτασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η «Ημέρα Beaujolais» συνοδεύεται από εκδηλώσεις δημοσιότητας και έντονη προώθηση. Το παραδοσιακό σύνθημα, ακόμη και στις αγγλόφωνες χώρες, ήταν το « Le Beaujolais nouveau est arrivé! » (σε μετάφραση, « Το νέο Beaujolais έχει αφιχθεί! »), αλλά το 2005 αυτό άλλαξε στο "It's Beaujolais Nouveau Time!" (σε μετάφραση, «Είναι η ώρα του νέου Beaujolais!»). Στις Ηνωμένες Πολιτείες, προωθείται ως ποτό για την Ημέρα των Ευχαριστιών, η οποία πάντοτε συμπίπτει ακριβώς μία εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του κρασιού (την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου). Πολλοί παραγωγοί κυκλοφορούν το νέο μοντέλο με ένα πολύχρωμο ή αφηρημένο σχέδιο το οποίο αλλάζει κάθε έτος, συνήθως ως εξέλιξη από το σχεδιασμό του προηγούμενου έτους. Ο παραγωγός Georges Duboeuf έχει μεταξωτές γραβάτες όπου έκαστο έτος γίνονται από το αφηρημένο σχέδιο της ετικέτας, και τις εμπορεύεται μέσω επιλεγμένων χονδρεμπόρων και διανομέων. Σε διάφορες μητροπολιτικές περιοχές στην ανατολική Ασία, το Nouveau την 3η Πέμπτη του Νοεμβρίου, θεωρείται ως ένα σύμβολο θέσης (status) και ως στοιχείο πολυτελείας. Υπάρχει τόσο μεγάλη έμφαση σε αυτή την ημερομηνία, που υπάρχουν πολλές εταιρείες αερομεταφορών οι οποίες έχουν ηλεκτρονικά άρθρα σχετικά με το πώς οργανώνουν τις αεροπορικές αποστολές, αρχής γενομένης από τα τέλη Οκτωβρίου.

Στυλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οίνος Beaujolais nouveau.

Το Beaujolais nouveau είναι ένας πορφυρός-ροζ οίνος, ο οποίος αντανακλά τη νιότη του, εμφιαλώνεται μόλις 6-8 εβδομάδες μετά τη συγκομιδή. Η μέθοδος παραγωγής σημαίνει ότι υπάρχει πολύ λίγη τανίνη και ο οίνος δύναται να κυριαρχεί από τέτοιες φρουτώδεις εστερικές[Σημ. 2] γεύσεις όπως μπανάνας, σταφυλιού, φράουλας, σύκου και pear drop.[Σημ. 3] Συνιστάται το κρασί να ψύχεται λίγο στους 13°C (55°F).

Το Beaujolais nouveau προορίζεται για άμεση κατανάλωση. Παρόλο που μερικά nouveau μπορούν να διατηρηθούν για μερικά χρόνια, δεν υπάρχει πραγματικός λόγος, καθώς δεν βελτιώνεται με τα χρόνια. Για λόγους σύγκρισης, τα πρότυπα κρασιά ΠΟΠ Beaujolais κυκλοφορούν το επόμενο έτος και μπορούν να διατηρηθούν για ένα ή περισσότερα χρόνια πριν καταναλωθούν. Τα κρασιά παρουσιάζουν συγκεκριμένες διακυμάνσεις μεταξύ των ετών και ως εκ τούτου θεωρούνται ως ένας πρώιμος δείκτης της ποιότητας της περιφερειακής συγκομιδής του έτους.

Για μια περίοδο περί τα τέλη της δεκαετίας του '90, ορισμένοι κριτικοί οίνου επέκριναν το Beaujolais nouveau ως απλό ή μη ώριμο. Για παράδειγμα, η Karen MacNeil, διακεκριμένη κριτικός οίνου, έγραψε ότι «Το ποτό, σας δίνει το ίδιο είδος ανόητης ευχαρίστησης όπως και με την κατανάλωση της ζύμης κουλουριών».[5] Ένας άλλος γνωστός κριτικός οίνων, ο Robert M. Parker ο νεώτερος, διαφωνεί, αποκαλώντας αυτές τις απόψεις «γελοίες» και περιγράφοντας τα καλύτερης σοδειάς κρασιά ως «νοστιμότατα, ενθουσιώδη, πληθωρικά, φρέσκα, ζωηρά φρουτώδη».[3] Φαίνεται ότι υπάρχει γενική συμφωνία ότι πρόκειται για έναν οίνο ο οποίος προορίζεται για απόλαυση και όχι για ανάλυση, ο οποίος πίνεται απολαυστικά παρά σιγά-σιγά.

Παρόμοιοι οίνοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εμπορική επιτυχία του Beaujolais nouveau οδήγησε στην ανάπτυξη και άλλων «πρώιμων» οίνων σε άλλες περιοχές της Γαλλίας, όπως του ΠΟΠ Gaillac πλησίον της Τουλούζης. Τέτοιοι οίνοι όπως και οι αντίστοιχοι τους στο Beaujolais, τυπικά κυκλοφορούν την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Η πρακτική έχει εξαπλωθεί και σε άλλες οινοπαραγωγές χώρες, όπως Ιταλία ("Vino Novello"), Ισπανία ("Vino joven") και ΗΠΑ ("Nouveau wine").

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκετοί οινέμποροι έχουν παραγάγει οίνους τύπου Nouveau, χρησιμοποιώντας διάφορες ποικιλίες σταφυλιών όπως Gamay, Zinfandel, Tempranillo, Pinot noir ή ακόμα και ρίσλινγκ.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Στη Γαλλία, "cru" είναι μια άμπελος ή μια ομάς αμπέλων, ειδικότερα αυτή/αυτές με αναγνωρισμένη ποιότητα.
  2. ↑ Εστερική είναι μια οργανική ένωση που παράγεται με την αντικατάσταση του υδρογόνου ενός οξέος από μια αλκυλομάδα ή άλλη οργανική ομάδα. Πολλά λιπαρά που απαντώνται στη φύση και αιθέρια έλαια είναι εστέρες λιπαρών οξέων.
  3. ↑ Το pear drop (κυριολ. σταγόνα αχλαδιού), είναι ένα βρετανικό βραστό γλυκό από ζάχαρη και αρωματικά. Το κλασικό pear drop είναι ένας συνδυασμός μισού ροζ και μισού κίτρινου σχήματος σταγόνας αχλαδιού στο μέγεθος περίπου όνυχος αντίχειρος, παρόλο που πιο συχνά βρίσκονται σε πακέτα τα οποία περιέχουν σε περίπου ίσες αναλογίες, ξεχωριστά κίτρινα και ροζ pear drops.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Parkinson, Justin (20 November 2014). «Is Beaujolais Nouveau making a comeback?». BBC News magazine. http://www.bbc.co.uk/news/blogs-magazine-monitor-30079340. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «It's Beaujolais Nouveau Time!» (Flash). Union Interprofessionnelle des Vins du Beaujolais. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2007.  Warning - plays music by default
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Parker, Robert M.· Rovani, Pierre-Antoine (2002). Parker's Wine Buyer's Guide. Simon & Schuster. σελ. 414. ISBN 9780743229319. 
  4. ↑ Rudolph Chelminski, I’LL DRINK TO THAT: Beaujolais Nouveau Gotham. 2007
  5. ↑ Karen MacNeil, The Wine Bible Workman Publishing Company, Inc. 2001, pg. 225

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Beaujolais_nouveau&oldid=9791412"