Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ

Η "Χρυσή Εποχή" του Χόλιγουντ αναφέρεται συνήθως σε μία περίοδο στην αμερικανική φιλμογραφία από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1950 . Αυτή ήταν μια εποχή εξαιρετικής δημιουργικότητας και ακμής στον κινηματογράφο της Αμερικής και ιδίως του κλασσικού κινηματογράφου του Χόλιγουντ, όπου δημιουργήθηκαν πολλές από τις πιο διάσημες και επιδραστικές ταινίες στην ιστορία του σινεμά.

Καθοριστικής σημασίας ρόλο,που έφερε η αυγή της περιόδου αυτής ηταν οι τεχνικές πρόοδοι που σημειώθηκαν, όπως η εισαγωγή του ήχου στις ταινίες (μετάβαση από τον βουβό κινηματογράφο στον ήχο), η χρήση έγχρωμου φιλμ και η εξέλιξη των τεχνικών κινηματογράφησης. Αυτές οι προόδοι στον ήχο, στο χρώμα και στην αναλογία πλάτους προς ύψος προσέδωσαν στα ισχυρά στούντιο του Χόλιγουντ την κυριαρχία στον κινηματογραφικό κόσμο.

Κινηματογραφικές Εταιρείες της Εποχής

Η Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ  κυριεύονταν από πέντε μεγάλες κινηματογραφικές εταιρίες - MGM,  Paramount Pictures, 20th Century Fox , Warner Bros και RKO, κυριαρχούσαν στην παραγωγή σημαντικών κινηματογραφικών ταινιών, ελέγχοντας κάθε πτυχή της παραγωγής ενός φιλμ, από το κάστινγκ και τα γυρίσματα έως τη διανομή.

Στο αποκορύφωμα της Xρυσής Eποχής του Χόλιγουντ, πέντε κινηματογραφικά στούντιο κυβερνούσαν την πόλη. Και τα πέντε ήταν ολοκληρωμένα κάθετα (το μοντέλο παραγωγής, διανομής και προβολής ήταν συγκεντρωμένο στα χέρια λίγων μεγάλων εταιρειών), ακριβώς όπως τα μεγάλα στούντιο της σιωπηλής εποχής.

Wizard of OZ movie poster (1939)

Καθένα από αυτά είχε τις δικές του φήμες και επικεντρωνόταν σε διαφορετικούς τύπους ταινιών. Είχαμε τη Metro Goldwyn Mayer ή MGM, που ήταν το μεγαλύτερο στούντιο τη δεκαετία του '30. Ο Louis B Mayer διαχειριζόταν τη MGM μαζί με τον επιχειρηματία του Irving Thalberg. Ο Mayer ήταν ο επιχειρηματίας των δύο. Ενέκρινε τον προϋπολογισμό και επόπτευε τη διανομή και το μάρκετινγκ των κινηματογραφικών προϊόντων. Ο Thalberg ήταν πρώην παραγωγός και εστίαζε στις ιστορίες και την παραγωγή, δημιουργώντας ποιοτικές μουσικές, κωμωδίες, μελoδράματα και λογοτεχνικές προσαρμογές, χωρίς  περιορισμούς στα έξοδα των σετ, των κοστουμιών,αλλά ακόμη και των ηθοποιών. Κάποιες από τις ταινίες παραγωγής συμπεριλαμβάνουν:

• The Merry Widow (1925)
• The Big Parade (1925)
• Perfect Day (1929)
• Freaks (1932)
• Mutiny on the Bounty (1935)
• The Wizard of Oz (1939)
• Gone with the Wind (1939)
• The Philadelphia Story (1940)
• Singin’ in the Rain (1952)
• Lolita (1962)

Στη συνέχεια, το Paramount Pictures, γνωστό ως το πιο ευρωπαϊκό στούντιο, γιατί έφερνε πολλούς κινηματογραφιστές από τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιτρέπει στους σκηνοθέτες της να δώσουν το δικό τους στίγμα στις ταινίες έχοντας καλλιτεχνική ελευθερία ως προς την κατεύθυνση των ταινιών και την παραγωγή τους. Επιτυχίες όπως το "Shanghai Express", "The Sign of the Cross", και "Morocco."

Τρίτον, οι Warner Brothers, που προωθούσαν τον εαυτό τους ως στούντιο της εργατικής τάξης. Έβγαζαν χαμηλού προϋπολογισμού δράματα, ρεαλιστικές ταινίες με γκάνγκστερ όπως το "The Public Enemy" με τον James Cagney και μιούζικαλ που διαδραματίζονταν κατά την ύφεση, όπως το "Footlight Parade".

Το τέταρτο μεγάλο στούντιο ήταν το 20th Century Fox, που έκανε το όνομά του με τον κύριο σκηνοθέτη και τον πιο κερδοφόρο του αστέρα, τον John Ford, που κέρδισε σερί βραβεία Όσκαρ για το "The Grapes of Wrath" και το How Green Was My Valley" ενώ η Shirley Temple τραγουδούσε και χόρευε σε μια σειρά από επιτυχίες.

Τέλος, η RKO, η οποία ήταν το σπίτι των εξαιρετικά δημοφιλών μιούζικαλ Fred Astaire και Ginger Rogers. Παίρνοντας πολλούς κινδύνους, παράγοντας τα πάντα από screwball κωμωδίες του Howard Hawkes όπως το "Bringing Up Baby" μέχρι την έκδοση του "King Kong" του 1933, και ένα από τα πιο επιδραστικά φιλμ όλων των εποχών.

Photo of Marilyn Monroe while filming The Seven Year Itch on the streets of New York (1954).

Κάθε μία από τις "Μεγάλες 5" εταιρίες είχε τα δικά της "αστέρια" που θεωρούνταν αξιόπιστοι παίκτες για την επιτυχία μιας ταινίας στο box office. Μερικοί από τους μεγαλύτερους αστέρες της Χρυσής Εποχής ήταν άνδρες όπως οι Cary Gran, James Stewart, James Dean, Clark Gable και Gregory Peck, και γυναίκες όπως η Grace Kelly , Ingrid Bergman, Audrey Hepburn, Marilyn Monroe, και Elizabeth Taylor.

Ιστορικό Υπόβαθρο

Μολονότι διίστανται οι απόψεις για το χρονικό που ξεκίνησε και τελείωσε η Χρυσή Εποχή, οι περισσότεροι κριτικοί συμφωνούν ότι η απαρχή της περιόδου εντοπίζεται κάποια στιγμή από τα τέλη της δεκαετίας του 1910 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Πολλοί ιστορικοί του κινηματογράφου αναφέρουν το "The Birth of a Nation" του D.W. Griffith (1915) ως την πρώτη ταινία της χρυσής εποχής. Αυτή η ταινία ήταν αναμφίβολα καινοτόμος, αλλά ήταν επίσης ανοιχτά ρατσιστική και συνέβαλε σημαντικά στην αναζωογόνηση του Ku Klux Klan στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Περίοδος του Σιωπηλού Κινηματογράφου (1915-1929) και η Προ-Κώδικα Εποχή (1929-1934) ανήκουν στη χρυσή εποχή, αν και θεωρούνται ως περιόδοι δευτερευόντων σημασιών. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων παρουσιάστηκαν μερικές εμβληματικές ταινίες, όπως τα "Δέκα Εντολές","Φώτα της Πόλης", "Ο Δημόσιος Εχθρός", και "Frankenstein".

Μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο του 1929, πολλοί τομείς της αμερικανικής οικονομίας υπέστησαν σοβαρές ζημιές, αλλά όχι το Χόλιγουντ. Κατά την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης το 1933, περίπου ένα τέταρτο της αμερικανικής εργατικής δύναμης δεν μπορούσε να βρει δουλειά και εκατομμύρια άλλοι δυσκολεύονταν να βγάλουν τα προς το ζην. Ωστόσο, η ύφεση είχε θετικό αντίκρυσμα στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία - κυκλοφόρησαν περισσότερες ταινίες από τα μεγάλα στούντιο κατά τις δεκαετίες του '20 και του '30 από οποιαδήποτε άλλη δεκαετία, με μέσο όρο περίπου 800 ταινίες ετησίως συγκρινόμενες με λιγότερες από 500 ταινίες ετησίως σήμερα. Η αιτιολόγηση πίσω από αυτό ήταν τα φθηνά εισιτήρια για να παρακολουθήσει κανείς μια ταινία στον κινηματογράφο αντί να πάει σε θέατρο ή συναυλία, με αποτέλεσμα ο κινηματογράφος να γίνει μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα.