Χαράλαμπος Σταυρόπουλος
| Χαράλαμπος Σταυρόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χαράλαμπος Σταυρόπουλος (Ελληνικά) |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1990 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Νομάρχης Χαλκιδικής (1954–1955) Αντισυνταγματάρχης |
Ο Χαράλαμπος Σταυρόπουλος (1914-1990) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και νομάρχης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγόταν από την Πελοπόννησο και ακολούθησε στρατιωτική καριέρα αποφοιτώντας από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, όπως και η οικογένειά του. Υπήρξε αδερφός του αντισυνταγματάρχη Ανδρέα Σταυρόπουλου, πρόεδρο του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών στην πρώτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη . Πολέμησε στον εμφύλιο και τραυματίστηκε στις μάχες στην Αθήνα. Εν συνεχεία, τέθηκε σε τιμητική αποστρατεία με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.[1] Υπηρέτησε ως Νομάρχης Χαλκιδικής από τις 20 Απριλίου 1954 έως τις 5 Μαΐου 1955.[2] Ακολούθως, διετέλεσε Νομάρχης Κεφαλληνίας. Μέχρι το 1981 υπήρξε Ειδικός Σύμβουλος στην Υπηρεσία Αυτοκινήτων του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας.
Απεβίωσε στην Αθήνα ως ανώτατος αξιωματικός σε πολεμική διαθεσιμότητα και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων του Α΄ Νεκροταφείου στις 9 Οκτωβρίου 1990.[3] Κατέλιπε τη σύζυγό του, Αγγελική Σταυροπούλου, τα παιδιά του, Όλγα, Πέτρο και Σταύρο Σταυρόπουλο, καθώς και τα εγγόνια του, Μαθιό, Μαρία - Χριστίνα, Όλγα, Χριστίνα και Λυδία Σταυροπούλου.[3]
Πολιτικές απόψεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χαράλαμπος Σταυρόπουλος ήταν μετριοπαθής δεξιός, αντικομμουνιστής, όπως φαίνεται και από την κριτική που ασκεί στους κομμουνιστές στο βιβλίο του "Η ζωή του Έλληνος στην Αμερική", ενώ διατηρούσε γνωριμίες, ως λοχαγός, με λειτουργούντες τη φιλοβασιλική Οργάνωση Χ[4]. Ωστόσο, μετά τα μισά του βίου του οι απόψεις του αμβλύνθηκαν, και παρότι του προτάθηκε να συμμετέχει στην Στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα (1967 - 1974), εκείνος αρνήθηκε θεωρώντας το εγχείρημα μη συμβατό με την ιδεολογία του.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη νοσηλεία του στο εξωτερικό για τους τραυματισμούς του κατά τον πόλεμο, εξέδωσε το βιβλίο "Η ζωή του Έλληνος στην Αμερική" το 1946.[1][5] Το βιβλίο συγγράφτηκε κατά τους 7 μήνες της παραμονής του στην Αμερική και εκδόθηκε μόνο στην Ελλάδα. Μόλις 100 αντίτυπα του βιβλίου του στάλθηκαν στην Αμερική, σε φιλικές οικογένειες. Η δεύτερη έκδοση του βιβλίου του κυκλοφόρησε το 1956, με υποσημειώσεις. Στο βιβλίο αυτό περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική, καθώς και την σύγχρονη οργάνωσή τους, την οικονομική, κοινωνική και πολιτική τους κατάσταση και την αφοσίωσή τους στην πατρίδα, την οποία προσπαθούν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Περιοδικό Πολύγυρος Αρχειοθετήθηκε 2014-11-12 στο Wayback Machine., έκδοση Λαογραφικού Ομίλου Πολυγύρου, σελ. 16
- ↑ Περικλής Γρ. Αγγελόπουλος, Πολιτική Διοίκησις και Αυτοδιοίκησις εις την Βόρειον Ελλάδα 1912-1965, Θεσσαλονίκη 1965, σελ. 101.
- ↑ 3,0 3,1 "Κηδείες", εφ. Απογευματινή, φύλλο 8ης Οκτωβρίου 1990, σελ. 48.
- ↑ «Τάγματα Ασφαλείας και ένοπλες ομάδες 2». thehistoryofgreece.blogspot.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2020.
- ↑ «Τεκμήρια: Η ζωή του Έλληνος στην Αμερική». Βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαονίκης.
- ↑ Σταυρόπουλος, Χαράλαμπος (1956). Ἡ ζωὴ τοῦ Ἕλληνος στὴν Ἀμερική (2η έκδοση). Αθήνα: Αυτοέκδοση.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |