Φρειδερίκος Ερρίκος της Πρωσίας
| Φρειδερίκος Ερρίκος της Πρωσίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Friedrich Heinrich von Preußen (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 15 Απριλίου 1874 Αννόβερο |
| Θάνατος | 13 Νοεμβρίου 1940[1][2] Stronie Śląskie |
| Τόπος ταφής | Παλάτι του Καμιένιετς Ζονμπκοβίτσκι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανικό Ράιχ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γερμανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βόννης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αλβέρτος της Πρωσίας και Μαρία της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ (1854-1898) |
| Αδέλφια | Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Πρωσίας Ιωακείμ Αλβέρτος της Πρωσίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Χοεντσόλερν |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Μαύρου Αετού Τάγμα του Ερυθρού Αετού Τάξη του Στέμματος House Order of Hohenzollern τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρειδερίκος Ερρίκος Αλβέρτος (γερμ. Friedrich Heinrich Albrecht von Preußen von Hohenzollern, 15 Απριλίου 1874 - 13 Νοεμβρίου 1940) από τον Οίκο των Χοεντσόλλερν ήταν πρίγκιπας της Πρωσίας, αξιωματικός του στρατού της, που διώχθηκε επειδή ήταν ομοφυλόφιλος.
Πρόωρη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουλιέλμος Ερνέστος Αλέξανδρος Φρειδερίκος Ερρίκος Αλβέρτος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Αλβέρτου της Πρωσίας (1837 - 1906) και της Μαρίας των Βέττιν (1854 - 1898), κόρης του Ερνέστου Α΄ της Σαξονίας-Αλτεμβούργου. Είχε ύψος πάνω από 1,83 μ.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ στη Βόννη. Το 1895 έγινε μέλος της πανεπιστημιακής αδελφότητας "Ένωση Πρωσία Βόννη" και αργότερα έγινε επίτιμο μέλος του νεανικής ένωσης "Βανδαλία Βερολίνο". [3]
Στρατιωτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το Πανεπιστήμιο ξεκίνησε σταδιοδρομία ως αναπληρωτής αξιωματικός. Άρχισε ως ταγματάρχης στο 1ο Σύνταγμα Δραγώνων Φρουράς "Βασίλισσα Βικτωρία της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας" και στη συνέχεια κλήθηκε στη διοίκηση του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου το 1902.
Το 1904 έγινε ο διοικητής του 1ου Συντάγματος Δραγόνων Φρουράς του Βραδεμβούργου Αριθμός 2. Θα γινόταν συνταγματάρχης στις 21 Μαΐου 1906. [4]
Ερωτική συμπεριφορά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απολύθηκε από τη θέση του ως διοικητής του Συντάγματος στις αρχές του 1907 και εκδιώχθηκε από τον πρωσικό στρατό λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Επιτράπηκε να εγγραφεί εκ νέου στην αρχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ως ιδιώτης, αλλά του αρνήθηκαν την προαγωγή.
Στα τέλη του 1906 κατόπιν επιθυμίας του Γουλιέλμου Β΄ της Γερμανίας (ήταν 2ος εξάδελφός του) και ως κληρονόμου του αποθανόντος πατέρα του, ο Φρειδερίκος Ερρίκος ψηφίστηκε ο Διδάσκαλος του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Ωστόσο, λόγω της αυξανόμενης φήμης για την ομοφυλοφιλία του, ο Άιτελ Φρειδερίκος (γιος του Γουλιέλμου Β΄) έγινε ο Διδάσκαλος. Ο δημοσιογράφος Μαξιμίλιαν Χάρντεν δημοσίευσε ένα άρθρο στις 27 Απριλίου 1907 ότι αυτή η αλλαγή στην ηγεσία ήταν, επειδή ο πρίγκιπας "πάσχει από μία κληρονομική εκδοχή της ανεστραμμένης σεξουαλικής επιθυμίας". [5] Αυτό πιθανότατα αναφέρεται στον ομοφυλόφιλο Ερρίκο της Πρωσίας (1726 - 1802), μέλος του Οίκου των Χοεντσόλλερν.
Σε απάντηση αυτής της δημοσιότητας, ο Φρειδερίκος Ερρίκος εγκατέλειψε το Βερολίνο, μετά από συμβουλές του καγκελάριου Τέομπαλντ φον Μπέτμαν-Χόλβεγκ. Πέρασε κάποιο διάστημα στη νότια Γαλλία και την Αίγυπτο, πριν επιστρέψει στη Γερμανία, όπου έμενε απομονωμένος στα κτήματά του στη Σιλεσία.
Στις αρχές του 1910 παραιτήθηκε από την προεδρία της Ακαδημίας Φιλανθρωπικών Επιστημών στην Ερφούρτη υπέρ του αδελφού του Φρειδερίκου Γουλιέλμου.
Μετέπειτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κληρονομιά του περιλάμβανε τις πόλεις Κάμεντς και Ζαβίντουφ (γερμανικά: Ζάιντενμπεργκ) στη νοτιοανατολική περιοχή της επαρχίας Κάτω Σιλεσίας. Οι συνεισφορές του στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και τη φροντίδα του πληθυσμού τον έκαναν τοπικά δημοφιλή. Με τα δικά του χρήματα ίδρυσε την Ευαγγελική Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στο Βέλφελσγκρουντ το 1911 και την Εκκλησία της Αναστάσεως στο Ζαβίντουφ το 1913, και έφερε διακόνισσες στα τοπικά γηροκομεία. Επίσης προώθησε την τοπική δασοκομία.
Δεν νυμφεύτηκε και δεν είχε απογόνους, έτσι εξέλιπε ο κλάδος του πάππου του Αλβέρτου. Απεβίωσε στις 13 Νοεμβρίου 1940 στο Ζαβίντουφ και τάφηκε στο μαυσωλείο εκεί.
Μετά το τέλος του, ο Βλαδίμηρος, γιος του Ερρίκου της Πρωσίας (αδελφού του Γουλιέλμου Β΄) και εγγονός του Φρειδερίκου Γ΄ της Γερμανίας, κληρονόμησε το κάστρο στο Κάμεντς.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.thepeerage .com /p10868 .htm #c108675 .1. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10868.htm#i108675. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Kösener Corpslisten (PDF) (στα Γερμανικά). Munich: Verlag Akademische Monatshefte. 1910. σελ. 50.
- ↑ Nelke, Richard (Μαΐου 2005). «Regimenter der preußischen Armee (Regiments of the Prussian Army)». Preussenweb. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2020.
- ↑ Beachy, Robert (22 Ιουνίου 2015). Das andere Berlin: Die Erfindung der Homosexualität: Eine deutsche Geschichte 1867 – 1933 (στα Γερμανικά). Siedler Verlag. ISBN 978-3-641-16574-1.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Röhl, J. (2014). «Οι βασιλιάδες είναι μόνο ανθρώπινοι». Σκάνδαλα στο γήπεδο Hohenzollern. In S. Bellaigue & R. Bridge (Trans. , Wilhelm II: In the Abyss of War and Exile, 1900–1941 (σελ. 522-544). Cambridge: Cambridge University Press. doi: 10.1017 / CBO9781139046275.022
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Χαρακτική του Φρίντριχ Χάινριχ ως παιδί στο Βρετανικό Μουσείο.
- Carte-de-visite του Friedrich Heinrich και του μικρότερου αδελφού του Joachim, από τη συλλογή της Βασίλισσας Βικτώριας.