Τόντορ Αλεξάντρωφ
| Τόντορ Αλεξάντρωφ | |
|---|---|
 |
|
| Γέννηση | 4 Μαρτίου 1881 Στιπ, Βιλαέτι Κοσόβου, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 31 Αυγούστου 1924 Πίριν, Βουλγαρία |
| Ψευδώνυμο | Б. Илиева, Б. М. Хр., Богдан(ка), Божидар, Божил Наков, Даскала, Кахраман Тодор, Миле Христов, Невена, Недокръстен, Недю Кръстев, Старио και Трайко Василев |
| Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης | Tsardom of Bulgaria |
| Ιδιότητα | δάσκαλος και επαναστάτης |
| Υπογραφή | |
.png) |
|
 Πολυμέσα |
|
| wikidata (π) | |
Ο Τοντόρ Αλεξάντρωφ (Тодор Александров, 4 Μαρτίου 1881 - 31 Αυγούστου 1924) ήταν Βούλγαρος επαναστάτης, μέλος της οργάνωσης ΕΜΕΟ από το 1897.[1]
Πίνακας περιεχομένων
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στο Νόβο Σέλο του Στιπ της σημερινής ΠΓΔΜ. Παρακαλούθησε μαθήματα στο Βουλγαρικό Λύκειο Αρρένων στη Θεσσαλονίκη και αργότερα, μετά την παιδαγωγική σχολή των Σκοπίων έγινε δάσκαλος στην Κότσανη, το Κράτοβο και το Στιπ.
Στα 1903 είχε ήδη διακριθεί ως αρχηγός και οργανωτής της επαναστατημένης περιοχής της Κότσανης. Τον συνέλαβαν οι οθωμανικές αρχές στις 3 Μαρτίου, 1903 και τον καταδίκασαν σε πέντε χρόνια απομόνωσης και περιορισμού. Απελευθερώθηκε στις 4 Απριλίου του 1904, χάρη σε αμνηστία. Αργότερα σε συνεργασία με τον Τοντόρ Λαζάρωφ και τον Μίσε Ραζβιγκόρωφ οργάνωσαν την επαναστατημένη περιοχή του Στιπ. Οι κινήσεις του έγιναν αντιληπτές και πάλι από τις αρχές και του απαγορεύτηκε να διδάσκει.
Η κακή πορεία της υγείας του τον οδήγησε να αναλάβει θέση δασκάλου στη Βουλγαρία, στον Εύξεινο Πόντο, στην πόλη του Μπουργκάς (Πύργου) το 1906. Όμως, μαθαίνοντας το θάνατο του Μίσε Ραζβιγκόρωφ εγκατέλειψε το έργο του ως δασκάλου και επέστρεψε στην περιοχή της Μακεδονίας. Τον Νοέμβριο του 1907 εκλέχτηκε βοεβόδας (αρχηγός) στο τρίτο συνέδριο της επαναστατημένης περιοχής των Σκοπίων.
Στα 1912 όντας βοεβόδας του Κιλκίς και της Θεσσαλονίκης διενήργησε αρκετά σαμποτάζ κατά οθωμανικών στόχων. Αργότερα υποστήριξε την υπόθεση ενός ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους, γεγονός που ώθησε τις Σερβικές αρχές να τον επικηρύξουν με το ποσό των 250.000 δηναρίων.
Το 1924 η οργάνωση ΕΜΕΟ (βουλγ,: ΒΜΡΟ) διαπραγματευόταν με την Κομιντέρν τη συνεργασία μεταξύ κομμουνιστών και ενός ανεξάρτητου Μακεδονικού κινήματος. Ο Αλεξάντρωφ υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της ΕΜΕΟ και αρνήθηκε οποιασδήποτε μορφής συνεργασία. Δολοφονήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όταν τον πυροβόλησε ένας από τους κομιτατζήδες του στις 31 Αυγούστου, 1924 στα όρη Πιρίν (Ορβήλου).
Η εθνικότητα του Τοντόρ Αλεξάντρωφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως και τα περισσότερα πρόσωπα και πράγματα στο τέλος του 19ου αιώνα, έτσι και η εθνικότητα του Αλεξάντρωφ βρίσκεται υπό διαρκή αμφισβήτηση. Ωστόσο, η Βουλγαρική εθνικότητά του αναγνωρίζεται από αρκετούς Σλαβομακεδόνες ακαδημαϊκούς όπως ο Ιβάν Καταρτζίεφ, [2] διευθυντής του τμήματος ιστορικών σπουδών της Μακεδονικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (ΠΓΔΜ) και ο διευθυντής του κρατικού ιστορικού αρχείου Ph.D. Ζόραν Τοντορόφσκι. Ο Καταρτζίεφ θεωρεί όλους τους επαναστάτες της περιόδου που έδρασαν στην περιοχή της Μακεδονίας ως Βούλγαρους, ενώ ο Τοντορόφσκι επιβεβαιώνει ότι "όλοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους Βούλγαρους..." [1]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ^ Οι οργανώσεις BMΟΡΟ και ΒΜΑΡΟ ήταν οι πρόγονοι της ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση). Τόσο η ΒΜΟΡΟ όσο και η ΒΜΡΟ άλλαξαν αρκετές φορές ονόματα.
- ^ Димитър Галев - "Тодор Александров - од автономиjа до самостоjна држава" (Скопje, 1995)
