Τόμας Καρού

Τόμας Καρού
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1594 Λονδίνο
Θάνατος	22  Μαρτίου 1640
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Κολλέγιο Μέρτον
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας
Οικογένεια
Γονείς	Matthew Carew
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τόμας Καρού (αγγλικά: Thomas Carew) (1595 – 22 Μαρτίου 1640) ήταν Άγγλος ποιητής, αυλικός και διπλωμάτης. Ήταν μέλος του κύκλου των Ιπποτών συγγραφέων, ένθερμων οπαδών του βασιλιά Καρόλου Α΄, αλλά επηρεάστηκε εξίσου από τους μεταφυσικούς ποιητές, κυρίως τον Τζον Νταν. Θεωρείται ο μεγαλύτερος δεξιοτέχνης μεταξύ των ερωτικών ποιητών του 17ου αιώνα.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Τόμας Καρού γεννήθηκε στο Γουέστ Γουίκαμ του Λονδίνου, στις αρχές του 1595. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και η μητέρα του κόρη του Δημάρχου. Το 1608 εγγράφηκε στο Κολλέγιο Μέρτον της Οξφόρδης από το οποίο αποφοίτησε περίπου το 1610 και συνέχισε νομικές σπουδές στο Μίντλ Τεμπλ του Λονδίνου. Από το 1613 έως το 1616, εργάστηκε ως γραμματέας του Άγγλου διπλωμάτη σερ Ντάντλι Κάρλετον και ταξίδεψε μαζί του σε διάφορες αποστολές στην Ιταλία και την Ολλανδία. Ωστόσο, απολύθηκε εξαιτίας ρήξης με τον Κάρλετον και έχασε την κοινωνικά σεβαστή θέση του.

Τον Αύγουστο του 1618, ο Καρού προσελήφθη γραμματέας στην υπηρεσία του διπλωμάτη βαρόνου Έντουαρντ Χέρμπερτ, αδελφού του ποιητή Τζορτζ Χέρμπερτ, και το 1619 τον συνόδεψε στο Παρίσι. Τον Απρίλιο του 1624, αφού ολοκλήρωσε τις διπλωματικές του αποστολές, επέστρεψε στην Αγγλία.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1620, ο Καρού συμμετείχε στον λογοτεχνικό κύκλο του Μπεν Τζόνσον. Περίπου αυτή την περίοδο, μετά την άνοδο του Καρόλου Α΄ στον θρόνο, έγινε δεκτός στη βασιλική αυλή, όπου τελικά το 1630 διορίστηκε βασιλικός τραπεζοκόμος. Το 1633, έγραψε τη μάσκα Coelum Britannicum που παίχτηκε στο παλάτι του Ουάιτχολ και τυπώθηκε το 1634. Ο Τζον Νταν, διάσημος στο βασιλικό περιβάλλον, είχε σημαντική επιρροή στον Καρού. Ως ένας από τους πιο πνευματώδεις Ιππότες ποιητές, κατάφερε να κερδίσει την εύνοια του βασιλιά που εκείνη την εποχή αγωνιζόταν για την εξουσία του. Το 1640 μια συλλογή ποιημάτων του εμφανίστηκε με τίτλο Ποιήματα.

Ο Καρού επηρεάστηκε επίσης από Ιταλούς ποιητές, ιδιαίτερα τον Τζιαμπαττίστα Μαρίνο, του οποίου το ελευθεριακό πνεύμα και το περίτεχνο, πνευματώδες ύφος ταίριαζαν πολύ με τα δικά του, και στο έργο του οποίου βάσισε αρκετούς στίχους του. Μετέφρασε αρκετούς Ψαλμούς και λέγεται ότι πέθανε με εκφράσεις μεταμέλειας για την ελευθεριακή ζωή του.

Το τέλος της ζωής του είναι απολύτως σκοτεινό. Από καιρό εικαζόταν ότι πέθανε το 1639. Αυτή η υπόθεση βασίστηκε στο γεγονός ότι η πρώτη έκδοση των Ποιημάτων του, που δημοσιεύτηκε το 1640, φαινόταν να έχει μεταθανάτιο χαρακτήρα, αλλά αναφέρεται ότι «μετά από πενήντα χρόνια ζωής που ξόδεψε με λιγότερη αυστηρότητα και ακρίβεια από ό,τι θα έπρεπε, πέθανε με τις μεγαλύτερες τύψεις για αυτήν την ελευθερία». Αν ήταν μεγαλύτερος των 50 ετών, θα πρέπει να πέθανε κατά τη διάρκεια ή μετά το 1645.

Ποίηση

Η ποίηση του Καρού αποτελείται κυρίως από ερωτικά ποιήματα και σονέτα και περιστασιακά ποιήματα που απευθύνονταν σε μέλη του αυλικού κύκλου. Υπό την επιρροή του Αλεξάντερ Πόουπ, ο οποίος επέκρινε την ύστερη μπαρόκ ποίηση, προέκυψε η μονόπλευρη εικόνα του Καρού ως ελευθεριακού αυλικού ποιητή, η οποία έχει μεταδοθεί μέχρι σήμερα. Σε αντίθεση με τους σύγχρονους λογοτεχνικούς αντιπάλους του όπως ο Ρίτσαρντ Λάβλεϊς ή ο σερ Τζον Σάκλινγκ, ο Καρού χρησιμοποιεί διάφορες ποιητικές μορφές και θεωρείται ένας πολύπλευρος συγγραφέας και ποιητής, του οποίου το έργο είναι εξίσου επηρεασμένο από τον Μπεν Τζόνσον και από τον Τζον Νταν. Τον 20ό αιώνα, ο Καρού αναγνωρίστηκε ως σημαντικός ποιητής της εποχής του και δεξιοτέχνης του λυρισμού.

Τα ποιήματά του είναι σύντομα και ακόμη και το πιο διάσημο Η έκσταση ( A Rapture), έντονα ερωτικό ποίημα που συγκλόνισε το αριστοκρατικό κοινό της εποχής, αποτελείται μόνο από 166 στίχους. Αρκετά από τα ερωτικά του ποιήματα απευθύνονται στη Σίλια, πιθανόν την αγαπημένη του, αν και ποτέ δεν έχει εξακριβωθεί ποια ήταν στην πραγματικότητα.

Το εξαιρετικά ετερογενές ποιητικό του έργο αντικατοπτρίζει τη συνείδηση ​​της ζωής σε μια εποχή έντονων αναταραχών. Στο πλαίσιο των ιστορικών ανατροπών, τα φαινομενικά αισθησιακά ποιήματά του περιέχουν συχνά ένα βαθύτερο, πολιτικό μήνυμα. Για παράδειγμα, η παρότρυνση του ποιητή προς την αγαπημένη του να απομακρυνθεί από την έλξη της δίνης του χειμάρρου και να βρει καταφύγιο στην αγκαλιά του για να αποφύγει τον επικείμενο κίνδυνο, μπορεί ταυτόχρονα να ερμηνευτεί σε πολιτικό επίπεδο ως έκκληση προς τους βασιλόφρονες να αναζητήσουν καταφύγιο σε ένα είδος εσωτερικής διαφυγής για να επιβιώσουν στη δύσκολη εποχή.