Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζον Σάκλινγκ (ποιητής)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζον Σάκλινγκ
Ο σερ Τζον Σάκλινγκ, πίνακας του Άντονι βαν Ντάικ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση10  Φεβρουαρίου 1609[1][2][3]
Λονδίνο
Θάνατος1  Ιουνίου 1642[1] ή Μαΐου 1642
Παρίσι
Αιτία θανάτουδηλητηρίαση
Συνθήκες θανάτουαυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Αγγλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[4]
ΣπουδέςΚολέγιο Τρίνιτι[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
θεατρικός συγγραφέας
συγγραφέας[6]
Οικογένεια
ΓονείςJohn Suckling[7] και Martha Cranfield[7]
ΑδέλφιαMartha Suckling[7]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςKnight Bachelor
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο σερ Τζον Σάκλινγκ (αγγλικά: John Suckling) (1609 -1642) ήταν Άγγλος αυλικός, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, μέλος της ομάδας των Ιπποτών ποιητών.[8]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζον Σάκλινγκ γεννήθηκε στο Γουίτον, Μίντλσεξ και βαφτίστηκε εκεί στις 10 Φεβρουαρίου 1609. Κατάγονταν από διακεκριμένη οικογένεια, ο πατέρας του ήταν Υπουργός Εξωτερικών υπό τον Ιάκωβο Α΄ και Έφορος υπό τον Κάρολο Α΄. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ από το 1623 και νομικά στο Γκρέις Ιν από το 1627. Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1626, κληρονόμησε σημαντική περιουσία. Το 1628, έφυγε από το Λονδίνο για τη Γαλλία και την Ιταλία, επέστρεψε πριν από το φθινόπωρο του 1630 και χρίστηκε ιππότης. Το 1631 συντάχθηκε εθελοντικά με ένα αγγλικό στρατιωτικό σώμα και υπηρέτησε στην Ολλανδία υπό τον Γουσταύο Β΄ Αδόλφο της Σουηδίας κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Επέστρεψε στο παλάτι του Ουάιτχολ τον Μάιο του 1632, έχοντας λάβει μέρος στη μάχη του Μπράιτενφελντ και σε αρκετές πολιορκίες.[9]

Ανταμείφθηκε από τον βασιλιά Κάρολο Α' με τον τίτλο κύριος-ιππότης και έγινε μέλος της βασιλικής αυλής, όπου διακρίθηκε ως παίκτης επιτραπέζιων και τυχερών παιχνιδιών (μπόουλινγκ και χαρτιά) και ήταν γνωστός για τις ερωτικές υποθέσεις του. Ήταν φίλος των ποιητών Τόμας Καρού, Ρίτσαρντ Λάβλεϊς και σερ Γουίλιαμ Ντάβεναντ, συμμετέχοντας στον κύκλο των Ιπποτών ποιητών.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος με τη Σκωτία το 1639, πήρε μέρος στο πλευρό του Καρόλου Α' συγκεντρώνοντας ένα σώμα 100 ιππέων, που είχε εξοπλίσει με δικά του έξοδα. Το 1640 συμμετείχε στη συνωμοσία του Στρατού για την αποκατάσταση της εξουσίας του Βασιλιά στο Κοινοβούλιο και για την απελευθέρωση του κόμη του Στράφορντ, από τους κορυφαίους πολιτικούς στην προετοιμασία του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου, από τον Πύργο του Λονδίνου. Όταν αυτά ανακαλύφθηκαν, διέφυγε στη Γαλλία.[10]

Οι συνθήκες της σύντομης εξορίας του είναι ασαφείς και οι αναφορές για το πώς πέθανε ποικίλλουν. Ο Αλεξάντερ Πόουπ, γράφοντας τον επόμενο αιώνα, δήλωσε ότι πέθανε φτάνοντας στο Καλαί από πυρετό από μια πληγή στο πόδι που προκλήθηκε από καρφί. Επίσης αναφέρεται ότι διέφυγε στην Ισπανία με μια κυρία. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι βρισκόταν στο Παρίσι το καλοκαίρι του 1642 όπου πιθανότατα αυτοκτόνησε με δηλητήριο.[11]

Ο Τζον Σάκλινγκ έγραψε τέσσερα θεατρικά έργα, τα πιο φιλόδοξα από τα οποία είναι η τραγωδία Άγλαυρος (Aglaura, εκδόθηκε το 1638), που παίχτηκε δύο φορές παρουσία του Καρόλου Β', και η κωμωδία Οι καλικάντζαροι (The Goblins, 1638), η οποία ήταν εμπνευσμένη από την Τρικυμία του Σαίξπηρ και θεωρείται από τα καλύτερα θεατρικά του. Τα έργα του αναφέρονται ανάμεσα στα τελευταία του αγγλικού δράματος της Ύστερης Αναγέννησης πριν κλείσουν τα θέατρα το 1642, μετά το ξέσπασμα του Αγγλικού Εμφυλίου Πολέμου.

Αλλά είναι περισσότερο γνωστός για τα ποιήματά του, στα οποία το ερωτικό πάθος εκφράζεται χωρίς στόμφο, με φυσικότητα. Τα πιο γνωστά είναι: Why so pale and wan, fond lover? (Γιατί τόσο χλωμός και αδύναμος, τρυφερέ εραστή;),[12] A ballad on a wedding (Μπαλάντα για έναν γάμο) και το διασκεδαστικό σατιρικό A sessions of poets (Μια σύνοδος των ποιητών) που ενέπνευσε σειρά παρόμοιων έργων τον 17ο και 18ο αιώνα. .[13]

Το σύνολο του έργου του δημοσιεύτηκε μετά θάνατον το 1646 ως Fragmenta aurea (Χρυσά θραύσματα).