Τσόνγκτζιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Τσονγκτζίν)
Τσόνγκτζιν
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Τσόνγκτζιν
41°48′0″N 129°46′59″E
ΧώραΒόρεια Κορέα[1]
Διοικητική υπαγωγήΧάμγκιονγκμπουκ-ντο
Έκταση269 km²
Πληθυσμός667.929 (2008)[2]
Ζώνη ώραςUTC+09:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Τσόνγκτζιν (κορεατικά: 청진시, προφέρεται: [tsʰʌŋ.dʑin], ΜΡ: Ch'ŏngjin-si) είναι η πρωτεύουσα της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ) στη Βόρεια Κορέα και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Μερικές φορές ονομάζεται Πόλη του Σιδήρου.[3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσόνγκτζιν ήταν ένα μικρό ψαροχώρι πριν από την προσάρτηση της Κορέας από την Ιαπωνία. Η ημερομηνία ίδρυσής της είναι άγνωστη. Οι κινέζικοι χαρακτήρες για το όνομά της σημαίνουν «διάβαση καθαρού ποταμού».[3] Κατά τη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου του 1904–1905, οι ιαπωνικές δυνάμεις προσγειώθηκαν στην Τσόνγκτζιν και δημιούργησαν μια βάση εφοδιασμού λόγω της εγγύτητάς της με τις πρώτες γραμμές στη Μαντζουρία. Οι Ιάπωνες παρέμειναν μετά το τέλος του πολέμου, και το 1908, κήρυξαν την πόλη ανοιχτό εμπορικό λιμάνι τόσο για τη μεταφορά κορεατικών πόρων όσο και ως σημείο στάσης των πόρων από την Κίνα.[4] Η πόλη ήταν γνωστή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ως «Σέισιν», από την ιαπωνική προφορά των κινεζικών χαρακτήρων για το όνομά της. Η 19η Μεραρχία του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού εγκαταστάθηκε στη Ράναμ-γκούγιοκ από το 1918, όπου οι Ιάπωνες έχτισαν μια νέα προγραμματισμένη πόλη με βάση ένα ορθογώνιο δίκτυο οδών. Το 1930, η Nippon Steel έχτισε έναν μεγάλο χαλυβουργείο, το Seishin Iron and Steel Works, στην πόλη. Η Ράναμ προσαρτήθηκε στην Τσόνγκτζιν το 1940, η οποία ανέβηκε σε κατάσταση πόλης. Η πόλη κατακτήθηκε μετά από μια σύντομη αντίσταση από τη Σοβιετική Ένωση στις 13 Αυγούστου 1945, μόνο δύο ημέρες πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπό την κυριαρχία της Βόρειας Κορέας, η Τσόνγκτζιν παρέμεινε ένα σημαντικό στρατιωτικό και βιομηχανικό κέντρο. Διοικήθηκε απευθείας από την κεντρική κυβέρνηση από το 1960-1967 και από το 1977-1988.

Κατά τη διάρκεια του λιμού της Βόρειας Κορέας της δεκαετίας του 1990, η Τσόνγκτζιν ήταν μια από τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο στη χώρα. Τα ποσοστά θανάτου μπορεί να ήταν τόσο υψηλά όσο 20%.[3] Οι συνθήκες εκεί παρέμειναν κακές όσον αφορά τη διαθεσιμότητα των τροφίμων. Αυτό το πρόβλημα προκάλεσε αρκετές περιπτώσεις εμφύλιων αναταραχών στην Τσόνγκτζιν, ένα σπάνιο φαινόμενο στη Βόρεια Κορέα. Στις 4 Μαρτίου 2008, πλήθος γυναικών εμπόρων διαμαρτυρήθηκαν ως απάντηση στους αυστηρότερους ελέγχους της αγοράς. Οι αυξανόμενες τιμές των σιτηρών και οι κυβερνητικές προσπάθειες για την απαγόρευση της «εκκίνησης στην αγορά» έχουν αναφερθεί ως αιτίες των διαμαρτυριών. Ως αποτέλεσμα της διαμαρτυρίας, η τοπική αυτοδιοίκηση της Τσόνγκτζιν «δημοσίευσε μια διακήρυξη που επιτρέπει την εκτόξευση στην αγορά».[5] Στις 24 Αυγούστου 2008, σημειώθηκε σύγκρουση μεταξύ πεζών πρακτόρων περιπολίας και γυναικών εμπόρων, η οποία κλιμακώθηκε σε «μαζική διαδήλωση διαμαρτυρίας». Αναφέρθηκε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση της Τσόνγκτζιν εξέδωσε προφορικές οδηγίες χαλάρωσης της δραστηριότητας επιβολής μέχρι τη στιγμή του επόμενου σιτηρεσίου.

Διοίκηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1948 έως το 1960, το 1967 έως το 1977 και το 1987 έως σήμερα, η Τσόνγκτζιν διοικήθηκε ως τμήμα της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ). Από το 1960 έως το 1967, και πάλι από το 1977 έως το 1987, η Τσόνγκτζιν διοικήθηκε ως άμεσα διοικούμενη πόλη.[6]

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσόνγκτζιν βρίσκεται στα βορειοανατολικά της Βόρειας Κορέας, στην Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχία Βόρειου Χάμγκιονγκ), κοντά στον Κόλπο της Ανατολικής Κορέας (Κόλπος Γκιόνγκσονγκ)[7] στην Ιαπωνική Θάλασσα (Ανατολική Θάλασσα της Κορέας). Ο ποταμός Σούσονγκ διασχίζει την πόλη.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσόνγκτζιν έχει ένα υγρό ηπειρωτικό κλίμα (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Dwb) με κρύους, ξηρούς χειμώνες και ζεστά, βροχερά καλοκαίρια.

Κλιματικά δεδομένα Τσόνγκτζιν
Μήνας Ιαν Φεβ Μάρ Απρ Μάι Ιούν Ιούλ Αύγ Σεπ Οκτ Νοε Δεκ Έτος
Μέση Μέγιστη °C (°F) 0.0 1.6 6.8 13.3 18.2 20.6 24.5 25.7 22.5 16.8 8.8 2.1 13,41
Μέση Μηνιαία °C (°F) −5.6 −4.3 1.0 6.9 11.2 15.7 20.3 21.5 17.1 10.7 3.5 −3.1 7,91
Μέση Ελάχιστη °C (°F) −11.1 −10.1 −4.7 0.5 5.6 10.8 16.1 17.3 11.7 4.6 −1.8 −8.3 2,55
Υετός mm (ίντσες) 10 10 19 30 57 94 112 155 94 44 30 14 669
Πηγή: Climate-Data.org[8]

Οικονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσόνγκτζιν είναι ένα από τα σημαντικά κέντρα βιομηχανίας χάλυβα και ινών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας (ΛΔΚ). Διαθέτει ναυπηγείο, ατμομηχανή σιδηροδρόμου και εργοστάσιο φυσικού καουτσούκ. Κοντά στην περιοχή του λιμανιού βρίσκονται οι Chongjin Steel Co., Chemical Textile Co., 10 May Coal Mine Machinery Factory, και η Kimchaek Iron & Steel (η οποία ονομαζόταν Nippon Steel κατά την ιαπωνική κατοχή).[3] ωστόσο οι βιομηχανικές δραστηριότητες στην πόλη έχουν σοβαρά μειονεκτήματα λόγω έλλειψης πόρων. Παρόλα αυτά, η Τσόνγκτζιν εκτιμάται ότι έχει μερίδιο 24% στο εξωτερικό εμπόριο της ΛΔΚ και φιλοξενεί έναν Κινέζο πρόξενο που εξυπηρετεί Κινέζους εμπόρους και επιχειρηματίες που λειτουργούν στα βορειοανατολικά της χώρας.[9] Η Τσόνγκτζιν ιέχει επίσης τη αγορά Σούναμ, ένα παράδειγμα οικονομίας της αγοράς στη Βόρεια Κορέα.[10]

Λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης βιομηχανιών στην περιοχή, η Τσόνγκτζιν είναι επίσης το μαύρο σημείο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της ΛΔΚ. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την επακόλουθη έλλειψη πετρελαίου για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, πολλά εργοστάσια έχουν κλείσει. Ένας από τους πρώτους ανώτερους αξιωματούχους του ΟΗΕ που του επιτράπηκε να επισκεφτεί την περιοχή, ο Τουν Μιάτ, παρατήρησε το 1997 όταν η οικονομική κρίση της Βόρειας Κορέας έφτασε στο αποκορύφωμά της, «Η Τσόνγκτζιν ήταν σαν ένα δάσος παλιοσίδερων, με τεράστια εργοστάσια που φαίνεται να συνεχίζουν για μίλια και μίλια που έχουν μετατραπεί σε κάδους σκουριάς. Έχω πάει σε όλο τον κόσμο και δεν έχω δει κάτι τέτοιο».[11]

Φυλακές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τσόνγκτζιν (Γκουάλισο No. 25), ένα μεγάλο συγκρότημα φυλακών στο Σούσονγκ-ντονγκ (βόρειο τμήμα της Τσόνγκτζιν), περισσότεροι από 3.000 πολιτικοί κρατούμενοι αναγκάζονται να κατασκευάζουν ποδήλατα και άλλα καταναλωτικά αγαθά.[12]
  • Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τζόνγκορι (Γκιόχουασο No. 12) βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ Τσόνγκτζιν και Χοέριονγκ.[3]
  • Το Κέντρο Κράτησης Νόνγκπο, το οποίο χτίστηκε κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, αλλά υπό νέα διαχείριση.

Θαλάσσιες αποστολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το λιμάνι της Τσόνγκτζιν έχει καθιερωθεί ως κρίσιμο στοιχείο του πολυάσχολου διεθνούς ναυτιλιακού εμπορίου με γειτονικά μέρη της Βορειοανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας. Από τα οκτώ διεθνή λιμάνια της ΛΔΚ, η Τσόνγκτζιν θεωρείται ότι είναι το δεύτερο πιο οικονομικά σημαντικό (μετά το λιμάνι Νάμπο στη δυτική ακτή) και χρησιμεύει ως βάση εμπορίου προς τη Ρωσία και την Ιαπωνία. Η Τσόνγκτζιν διαθέτει επίσης έναν όμιλο ναυτικών που εξυπηρετεί τα ξένα πληρώματα καθώς και μια βάση συνάντησης για τους Βορειοκορεάτες και τους ξένους που ασχολούνται με το ναυτιλιακό εμπόριο.[9]

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Ρωσία έχουν ιδρύσει τα προξενεία τους στην Τσόνγκτζιν. Είναι μοναδικό για μια πόλη της Βόρειας Κορέας να έχει ξένο προξενείο. Η Τσόνγκτζιν είναι το διοικητικό κέντρο της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ).

Μεταφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροδρόμιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αεροδρόμιο Όρανγκ που βρίσκεται στην Όρανγκ-γκουν 40 χιλιόμετρα από την Τσόνγκτζιν είναι εξοπλισμένο με διάδρομο 2.500 μέτρων σε στρατιωτικό και πολιτικό αεροπορικό σταθμό διπλής χρήσης (CHO). Η Βόρεια Κορέα σχεδίαζε να αναβαθμίσει ένα παλιό αεροδρόμιο κοντά στο Χάμχουνγκ μέχρι το 2003, ώστε να έχει διάδρομο 4.000 μέτρων και θα λειτουργούσε ως το δεύτερο διεθνές αεροδρόμιο του έθνους. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.

Σιδηρόδρομοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ηλεκτρικοί σιδηρόδρομοι Ουόνσαν-Ράσον και Τσόνγκτζιν-Ράσον (Γραμμή Πιόνγκρα) που διαχειρίζονται ο Κρατικός Σιδηρόδρομος της Κορέας συνδέουν τη Ράσον και την πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ.

Αστικές μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τραμ της Τσόνγκτζιν είναι το μοναδικό τραμ στη Βόρεια Κορέα, εκτός από την Πιονγιάνγκ, που λειτουργεί σύστημα τραμ. Αυτά τα τρένα είναι όλα τοπικά κατασκευασμένα. Αποτελείται από μία γραμμή ενσωματωμένη σε δύο φάσεις, φάση 1, 6 χιλιομέτρων και φάση 2, 7 χιλιομέτρων.[13] Έχει βρόχο περιστροφής στο Μπόνγκτσον και στο Νάμτσονγκτζιν, με την αποθήκη να βρίσκεται στη Σάμπονγκ.

Επίσης, λειτουργεί ένα σύστημα τρόλεϊ με 3 γραμμές.[14]

Ο κύριος και μοναδικός δρόμος, που ονομάζεται Δρόμος No. 1, είναι ένας αυτοκινητόδρομος έξι λωρίδων που τέμνει την πόλη.[3]

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει ένα κέντρο έρευνας υδάτινων προϊόντων. Διάσημα γραφικά αξιοθέατα περιλαμβάνουν ιαματικές πηγές και το Όρος Τσίλμποσαν. Το πιο διάσημο προϊόν της Τσόνγκτζιν είναι το επεξεργασμένο καλαμάρι. Η πόλη είναι η έδρα της ομάδας ποδοσφαίρου, Τσάντονγκτζα Σ.Κ..

Η τοπική εφημερίδα είναι η Hambuk Daily.[3]

Η Τσόνγκτζιν εμφανίζεται στο βιβλίο «Nothing to Envy» της Μπάρμπαρα Ντέμικ.[3]

Άλλες πολιτιστικές τοποθεσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Θέατρο της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ)
  • Το Ξενοδοχείο Τσόνμασαν (Chonmasan) για να μένουν ξένοι επισκέπτες, χτισμένο για να μεταφέρει τη δύναμη της κυβέρνησης έναντι του ατόμου. Το 1997, ένας Γάλλος εργαζόμενος βοήθειας από το Action Against Hunger επετράπη να παραμείνει εκεί, αλλά το ξενοδοχείο δεν τον άφησε να παρατηρήσει τις συνθήκες πείνας.[3]
  • Η πλατεία Πόχανγκ διαθέτει χάλκινο άγαλμα 25 ποδιών και το Μουσείο Ιστορίας της Επανάστασης
  • Inmin Daehakseup Dang (Οίκος Μελέτης των Σπουδαίων Προσώπων)

Αδελφοποιημένες πόλεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τσόνγκτζιν έχει δύο αδελφοποιημένες πόλεις:

Ιστορικές εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το Γραφείο της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ) κατά την ιαπωνική αποικιακή εποχή.
    Το Γραφείο της Χάμγκιονγκμπουκ-ντο (Επαρχίας Βόρειου Χάμγκιονγκ) κατά την ιαπωνική αποικιακή εποχή.
  • Λιμάνι Τσόνγκτζιν κατά την ιαπωνική αποικιακή εποχή.
    Λιμάνι Τσόνγκτζιν κατά την ιαπωνική αποικιακή εποχή.
  • Ο ναός Ράναμ Σίντο κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής αποικιακής εποχής.
    Ο ναός Ράναμ Σίντο κατά τη διάρκεια της ιαπωνικής αποικιακής εποχής.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 45423. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ unstats.un.org/unsd/demographic/sources/census/2010_PHC/North_Korea/Final%20national%20census%20report.pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31  Μαρτίου 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Ντέμικ, Μπάρμπαρα (2010). Nothing to Envy: Real Lives in North Korea (ΗΒ έκδοση). Λονδίνο: Granta. ISBN 978-1-84708-141-4. 
  4. ↑ «Woolverton Inn - Ceremony - North Korea's Geography & Major cities - A Map viewing major cities and the capital of North Korea. Highlighting important geographical locations and points of interest. One in particular being the 38th parallel». www.communitywalk.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2020. 
  5. ↑ Good Friends, “North Korea Today,” No. 113 (Mar. 14, 2008)
  6. ↑ 행정구역 개편 일지. The Chosun Ilbo (στα Κορεατικά). 5 Απριλίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2006. 
  7. ↑ «Chongjin». Encyclopaeida Britannica. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012. 
  8. ↑ «Climate: Chongjin - Climate-Data.org». Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2017. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Smith, Hazel (2009).North Korean Shipping:A Potential for WMD Proliferation?, Asia Pacific Issues. No. 87. Retrieved on 2010-12-28.
  10. ↑ Kim, Jieun (June 9, 2017). «North Korea Party Officials Monopolize Local Market Stands». Radio Free Asia. http://www.rfa.org/english/news/korea/markets-06092017152551.html. «The source referred to thriving Sunam Market in North Hamgyong’s capital Chongjin—North Korea’s third-largest city—where profits from running a stand can generate profits “as high as those earned by foreign currency-generating organizations.”» 
  11. ↑ Demick, Barbara. «Deprivation Spurs Change in N. Korea». The Seoul Times. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2020. 
  12. ↑ «KINU White paper on human rights in North Korea 2009 (Chapter G. Human Rights Violations Inside Political Concentration Camps (Kwanliso), page 125)» (PDF). 
  13. ↑ «Photo: Chongjin — Maps». transphoto.org. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2020. 
  14. ↑ «Chongjin». transphoto.org. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2020. 
  15. ↑ «Chongjin（D.P.R.K.）». Changchun Municipal People's Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2017. 
  16. ↑ «Chongjin（D.P.R.K.）». People's Government of Jilin. 12 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2017. 

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ντόρμελς, Ράινερ. Πόλεις της Βόρειας Κορέας: Βιομηχανικές εγκαταστάσεις, εσωτερικές δομές και τυποποίηση. Τζίμουντανγκ, 2014.(ISBN 978-89-6297-167-5)ISBN 978-89-6297-167-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τσόνγκτζιν&oldid=10332572"