Τουρκικές βουλευτικές εκλογές 1946
 | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Τουρκικές βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 21 Ιουλίου 1946 για την ανάδειξη των 465 μελών της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας. Τις εκλογές κέρδισε το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα - κόμμα που κυβερνούσε την Τουρκία από το 1923 - και Πρωθυπουργός ανέλαβε ο Ρετσέπ Πεκέρ.
Ήταν οι πρώτες εκλογές της πολυ-κομματικής περιόδου της Τουρκίας [1], και οι πρώτες άμεσες εκλογές. [2]
Στις εκλογές έλαβαν μέρος το Δημοκρατικό Κόμμα (Τουρκία) που είχε ιδρυθεί, μόλις τον Ιανουάριο του 1946, από μέλη του ΡΛΚ που διαφώνησαν με την πολιτική του, το Κόμμα της Εθνικής Ανάπτυξης που ιδρύθηκε μερικές μέρες πριν τις εκλογές (18 Ιουλίου 1946) και καθώς διάφοροι ανεξάρτητοι υποψήφιοι από τους οποίους, επτά (7) κατάφεραν να εκλεγούν βουλευτές.
Ο εκλογικός νόμος με βάση τον οποίον έγιναν οι εκλογές ψηφίστηκε στις 5 Ιουνίου του 1946. Ο νόμος υπ' αριθμ. 4918 καθιέρωσε για πρώτη φορά τις εκλογές ενός γύρου, με πλειοψηφικό σύστημα, βάσει εκλογικών καταλόγων.[3] Το γεγονός ότι η μεν ψηφοφορία ήταν ανοιχτή, η δε καταμέτρηση των ψήφων μυστική, συνέβαλλε στο να θεωρηθούν αυτές οι εκλογές «νοθευμένες».[4]
Η Εθνοσυνέλευση εξέλεξε ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Ισμέτ Ινονού
Ο Ρετσέπ Πεκέρ ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 7 Αυγούστου 1946 ωστόσο παραιτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1947 λόγω ενδο-κομματικών διαφορών. Στη θέση του ανέλαβε στις 10 Σεπτεμβρίου ο Χασάν Σάκα, ο οποίος και αυτός παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός στις 16 Ιανουαρίου 1949. Στη θέση του ανέλαβε ο Τσεσμετίν Γκιουναλάι. [5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Sabri Sayari, Yilmaz R. Esmer (Hrsg., 2002): Politics, parties, and elections in Turkey, σελ.1 (ISBN 978-1588260222)
- ↑ Dieter Nohlen, Florian Grotz & Christof Hartmann (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p248 (ISBN 0-19-924958-X)
- ↑ https://istanbultarihi.ist/453-the-history-of-elections-in-istanbul-18761950
- ↑ Sina Akşin, Ana Çizgileriyle Türkiye'nin Yakın Tarihi, İkinci Baskı, İmaj Yayıncılık, Ankara, 1996, (ISBN 975-7852-18-X), s. 216.
- ↑ Dieter Nohlen, Florian Grotz & Christof Hartmann (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p274 (ISBN 0-19-924958-X)
- ↑ https://global.tbmm.gov.tr/docs/secim_sonuclari/secim3_tr.pdf
| |||||||||||
