Ταμσουλοσίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ταμσουλοσίνη
Ονομασία IUPAC
(R)-5-(2-{[2-(2-Ethoxyphenoxy)ethyl]amino}propyl)-2-methoxybenzene-1-sulfonamide
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςFlomax, Omnic Tocas, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa698012
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B2
  • US: B (Χωρίς κίνδυνο σε μελέτες σε μη-ανθρώπους)
Οδοί
χορήγησης		Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα100% (από το στόμα)
ΜεταβολισμόςΉπαρ
Βιολογικός χρόνος ημιζωής9–13 ώρες
Απέκκριση76% Νεφρά
Κωδικοί
Αριθμός CAS106133-20-4 YesY
Κωδικός ATCG04CA02
PubChemCID 129211
IUPHAR/BPS488
DrugBankDB00706 YesY
ChemSpider114457 YesY
UNIIG3P28OML5I YesY
KEGGD08560 YesY
ChEBICHEBI:9398 YesY
ChEMBLCHEMBL836 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC20H28N2O5S
Μοριακή μάζα408.51
  (verify)

Η ταμσουλοσίνη, που πωλείται με την εμπορική ονομασία Flomax μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της συμπτωματικής καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη (ΚΥΠ) και της χρόνιας προστατίτιδας και για να βοηθήσει στη διέλευση των λίθων των νεφρών.[1][2][3] Τα στοιχεία δείχνουν ότι το όφελος είναι μεγαλύτερο αν η πέτρα είναι μεγαλύτερη.[3] Λαμβάνεται από το στόμα.[1]

Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν ζάλη, κεφαλαλγία, υπνηλία, ναυτία, θολή όραση και σεξουαλικά προβλήματα.[4][1] Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα ζάλης κατά την ορθόσταση και αγγειοοίδημα.[1] Η ταμσουλοσίνη είναι ένας άλφα αποκλειστής και λειτουργεί χαλαρώνοντας τους μύες του προστάτη.[5] Συγκεκριμένα είναι ένας αποκλειστής των α1 αδρενεργικών υποδοχέων.[1]

Η ταμσουλοσίνη εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1997.[1] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το χονδρικό κόστος ανά δόση είναι μικρότερο από 0,10 $ από το 2018.[6][4] Το 2017, ήταν το 35ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 20 εκατομμύρια συνταγές.[7][8]

Ιατρικές χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταμσουλοσίνη χρησιμοποιείται κυρίως στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη και για να βοηθήσει στη διέλευση των νεφρικών λίθων.[9][10] Η ταμσουλοσίνη, ωστόσο, φαίνεται να είναι αποτελεσματική μόνο για πέτρες άνω των 4 mm και μικρότερες από 10 mm σε μέγεθος.[3]

Η ταμσουλοσίνη χρησιμοποιείται επίσης ως πρόσθετη θεραπεία στην οξεία κατακράτηση ούρων. Οι άνθρωποι μπορεί να κατουρήσουν με μεγαλύτερη επιτυχία μετά την αφαίρεση του ουροκαθετήρα εάν παίρνουν ταμσουλοσίνη. Τα άτομα που λαμβάνουν ταμσουλοσίνη είναι επίσης λιγότερο πιθανό να χρειάζονται εκ νέου καθετηριασμό.[11]

Η ταμσουλοσίνη δεν μειώνει το συνολικό μέγεθος του προστάτη στους άνδρες με ΚΥΠ και δεν συνιστάται για την πρόληψη του καρκίνου του προστάτη.[12]

Συνδυαστική θεραπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα αποτελέσματα της δοκιμής CombAT (συνδυασμός δουταστερίδης ( Avodart ) και ταμσουλοσίνης, με την επωνυμία Duodart ) το 2008 κατέδειξαν ότι η θεραπεία με το συνδυασμό δουταστερίδης και ταμσουλοσίνης παρέχει μεγαλύτερα οφέλη από τα συμπτώματα σε σύγκριση με τη μονοθεραπεία με οποιοδήποτε από τα δύο φάρμακα για τη θεραπεία καλοήθους προστατικού υπερπλασία.[13] Η δοκιμή CombAT έγινε το φάρμακο Jalyn. Εγκρίθηκε από το FDA στις 14 Ιουνίου 2010.[14] Αυτός ο συνδυασμός μπορεί να είναι χρήσιμος διότι μπορεί να χρειαστούν έως και έξι μήνες για να επέλθει η συμπτωματική ανακούφιση κατά τη χρήση αναστολέων 5-άλφα-αναγωγάσης όπως η δουταστερίδης σε σύγκριση με τους αποκλειστές των υποδοχέων άλφα-1, οι οποίοι μπορούν να παρέχουν ανακούφιση σε ορισμένες περιπτώσεις εντός 48 ωρών.

Παρενέργειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ανοσολογική: Υψηλότερος κίνδυνος αλλεργικής αντίδρασης σε άτομα με αλλεργίες στις σουλφαναμίδες.[15]
  • Μάτια: Τα άτομα που λαμβάνουν ταμσουλοσίνη είναι επιρρεπή σε επιπλοκές γνωστές ως σύνδρομο ελαστικής ίριδας κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες της χειρουργικής επέμβασης μειώνονται σε μεγάλο βαθμό από την γνώση του χειρουργού για το φαρμακευτικό ιστορικό του ατόμου με αυτό το φάρμακο, και έτσι έχει την επιλογή εναλλακτικών τεχνικών.[16]
  • Σοβαρή υπόταση.[17][18]
  • Άτομα με καρδιακές παθήσεις όπως υπόταση, μηχανική καρδιακή ανεπάρκεια (βαλβιδική, πνευμονική εμβολή, περικαρδίτιδα) και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά κατά τη λήψη ταμσουλοσίνης.
  • Οι άλφα αναστολείς, συμπεριλαμβανομένης της πραζοσίνης, της τεραζοσίνης, της δοξαζοσίνης ή της ταμσουλοσίνης, δεν φαίνεται να επηρεάζουν τη θνησιμότητα όλων των αιτιών στην καρδιακή ανεπάρκεια που χρήζει νοσοκομειακής περίθαλψης σε εκείνους που λαμβάνουν επίσης β-αποκλειστές.[19]
  • Η ταμσουλοσίνη μπορεί επίσης να προκαλέσει ανάδρομη εκσπερμάτωση, η οποία συμβαίνει όταν το σπέρμα ανακατευθύνεται στην ουροδόχο κύστη αντί να εκσπερματώνεται κανονικά. Αυτό συμβαίνει επειδή η ταμσουλοσίνη χαλαρώνει τους μύες των ουρηθρικών σφιγκτήρων, οι οποίοι κανονικά είναι κλειστοί κατά την εκσπερμάτωση. Αυτή η ανεπιθύμητη ενέργεια μπορεί να μετριαστεί με τακτική άσκηση πυελικού εδάφους (Kegel) και συστολή του πυελικού εδάφους κατά την εκσπερμάτωση.[20]

Μηχανισμός δράσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταμσουλοδίνη είναι ένας εκλεκτικός ανταγονιστής του α1 υποδοχέα που έχει προτιμησιακή εκλεκτικότητα για τον υποδοχέα α1A στον προστάτη έναντι του υποδοχέα α1B στα αιμοφόρα αγγεία.[21]

Όταν οι υποδοχείς άλφα 1 στον αυχένα της ουροδόχου κύστης, τον προστάτη, τον ουρητήρα και την ουρήθρα αναστέλλονται, προκύπτει χαλάρωση στους ιστικούς λείους μύες.[12] Αυτός ο μηχανισμός μειώνει την αντίσταση στη ροή των ούρων, μειώνει την ταλαιπωρία που σχετίζεται με την ΚΥΠ και διευκολύνει τη διέλευση των λίθων των νεφρών.

Η επιλεκτική δράση της ταμσουλοσίνης στους υποδοχείς άλφα 1Α / D είναι αμφιλεγόμενη και πάνω από τα τρία τέταρτα των μελετών ταμσουλοσίνης σε ανθρώπους δεν έχουν δημοσιευτεί.[17]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Tamsulosin Hydrochloride Monograph for Professionals». Drugs.com (στα Αγγλικά). AHFS. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2018. 
  2. ↑ «Prostatitis». NHS (στα Αγγλικά). 19 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Wang, RC; Smith-Bindman, R; Whitaker, E; Neilson, J; Allen, IE; Stoller, ML; Fahimi, J (7 September 2016). «Effect of Tamsulosin on Stone Passage for Ureteral Stones: A Systematic Review and Meta-analysis.». Annals of Emergency Medicine 69 (3): 353–361.e3. doi:10.1016/j.annemergmed.2016.06.044. PMID 27616037. http://www.escholarship.org/uc/item/5v25h0sr. 
  4. ↑ 4,0 4,1 British national formulary : BNF 76 (76 έκδοση). Pharmaceutical Press. 2018. σελ. 767. ISBN 9780857113382. 
  5. ↑ Hutchison, Lisa C.· Sleeper, Rebecca B. (2010). Fundamentals of Geriatric Pharmacotherapy: An Evidence-Based Approach (στα Αγγλικά). ASHP. σελ. 209. ISBN 9781585283057. 
  6. ↑ «NADAC as of 2018-12-19». Centers for Medicare and Medicaid Services (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018. 
  7. ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  8. ↑ «Tamsulosin Hydrochloride - Drug Usage Statistics». ClinCalc. 23 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  9. ↑ «Tamsulosin Aids Stone Expulsion». Renal and Urology News. 7 Ιανουαρίου 2011. 
  10. ↑ «Study Shows Use of Tamsulosin or Nifedipine Helps Patients to Clear Ureteral Stone Fragments Faster and Reduces Rate of Recurrence». 
  11. ↑ «Tamsulosin in the management of patients in acute urinary retention from benign prostatic hyperplasia». BJU Int. 95 (3): 354–7. February 2005. doi:10.1111/j.1464-410X.2005.05299.x. PMID 15679793. https://archive.org/details/sim_bju-international_2005-02_95_3/page/354. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Lewis, Sharon Mantik (5 Δεκεμβρίου 2013). Medical-surgical nursing : assessment and management of clinical problems. Dirksen, Shannon Ruff,, Heitkemper, Margaret M. (Margaret McLean),, Bucher, Linda,, Harding, Mariann (Ninth έκδοση). St. Louis, Missouri. ISBN 978-0-323-10089-2. 
  13. ↑ «The effects of dutasteride, tamsulosin and combination therapy on lower urinary tract symptoms in men with benign prostatic hyperplasia and prostatic enlargement: 2-year results from the CombAT study». J. Urol. 179 (2): 616–21; discussion 621. February 2008. doi:10.1016/j.juro.2007.09.084. PMID 18082216. 
  14. ↑ FDA approval letter at FDA.gov
  15. ↑ «Tamsulosin (Oral Route) - Before Using». Mayo Clinic. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2015. 
  16. ↑ Medscape, Good Cataract Surgery Outcomes Possible in Intraoperative Floppy Iris Syndrome Due to Tamsulosin.
  17. ↑ 17,0 17,1 Bird, ST; Delaney, JA; Brophy, JM; Etminan, M; Skeldon, SC; Hartzema, AG (5 November 2013). «Tamsulosin treatment for benign prostatic hyperplasia and risk of severe hypotension in men aged 40-85 years in the United States: risk window analyses using between and within patient methodology.». BMJ (Clinical Research Ed.) 347: f6320. doi:10.1136/bmj.f6320. PMID 24192967. 
  18. ↑ Ramirez, J (5 November 2013). «Severe hypotension associated with α blocker tamsulosin.». BMJ (Clinical Research Ed.) 347: f6492. doi:10.1136/bmj.f6492. PMID 24192968. 
  19. ↑ Page RL, 2nd; O'Bryant, CL; Cheng, D; Dow, TJ; Ky, B; Stein, CM; Spencer, AP; Trupp, RJ και άλλοι. (9 August 2016). «Drugs That May Cause or Exacerbate Heart Failure: A Scientific Statement From the American Heart Association.». Circulation 134 (6): e32–69. doi:10.1161/CIR.0000000000000426. PMID 27400984. 
  20. ↑ «Tamsulosin Side Effects». Drugs.com. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2011. 
  21. ↑ Shen, Howard (2008). Illustrated Pharmacology Memory Cards: PharMnemonics. Minireview. σελ. 13. ISBN 978-1-59541-101-3. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ταμσουλοσίνη&oldid=10387992"