Σόδομα και Γόμορρα (Προυστ)
.png) Εξώφυλλο έκδοσης του 2009 | |
| Συγγραφέας | Μαρσέλ Προυστ |
|---|---|
| Τίτλος | Sodome et Gomorrhe |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1921 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Θέμα | ομοφυλοφιλία |
| Σειρά | Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο |
| LΤ ID | 84289 |
| Προηγούμενο | Η μεριά του Γκερμάντ |
| Επόμενο | Η φυλακισμένη |
| δεδομένα () | |
Σόδομα και Γόμορρα (γαλλικός τίτλος: Sodome et Gomorrhe) είναι ο τέταρτος τόμος της επτάτομης μυθιστορηματικής σύνθεσης Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Στην αρχική του έκδοση, το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δύο μέρη που δημοσιεύτηκαν το 1921 ο πρώτος και το 1922 ο δεύτερος, στις εκδόσεις Γκαλιμάρ. Ο τίτλος παραπέμπει στις δύο βιβλικές πόλεις Σόδομα και Γόμορρα που καταστράφηκαν από τον Θεό για να τιμωρηθεί η απιστία και ανηθικότητα των κατοίκων. Σ' αυτόν τον τόμο, ο αφηγητής ανακαλύπτει ότι η ομοφυλοφιλία είναι παρούσα γύρω του.[1]
Δημοσίευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Σόδομα και Γόμορρα είναι το τέταρτος και τελευταίος τόμος που δημοσιεύτηκε όσο ζούσε ο Μαρσέλ Προύστ, το 1921 και 1922, οι υπόλοιποι τρεις δημοσιεύθηκαν από τον αδελφό του από το 1923 ως το 1927, με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα.[2]
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται η μεγαλύτερη πρόταση του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, έχει περισσότερες από 900 λέξεις.[3]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σ' αυτό το μυθιστόρημα που διαδραματίζεται το 1899 -1900,[4] ο νεαρός αφηγητής Μαρσέλ είναι πλέον περίπου 21 ετών. Ανακαλύπτει τυχαία ότι ο βαρόνος ντε Σαρλύς είναι ομοφυλόφιλος, όταν ακούει μια συζήτησή του με τον ράφτη Ζυπιέν. Ένας σταθερός δεσμός δημιουργείται μεταξύ των δύο ανδρών, με τον Ζυπιέν να γίνεται προστατευόμενος του πλούσιου και καλλιεργημένου Σαρλύς, που τον κάνει ιδιωτικό γραμματέα του. Έτσι, ξεκαθαρίζεται η προηγούμενη στάση του Σαρλύς που φαινόταν ασυνάρτητη στον Μαρσέλ, και βυθίζεται σε μακρύ προβληματισμό για τους ομοφυλόφιλους, τους οποίους θεωρεί ότι βαραίνουν οι κοινωνικοί περιορισμοί, καταλαβαίνει τη μοναξιά τους και βλέπει να αντιμετωπίζονται με την ίδια απόρριψη όπως και οι Εβραίοι κατά την υπόθεση Ντρέιφους.[5]
Ο Μαρσέλ δέχεται πλέον συνεχώς προσκλήσεις και συχνάζει τακτικά στα σαλόνια της υψηλής αριστοκρατίας, γοητευμένος από αυτή την κοινωνία που περιγράφει τον τρόπο ζωής και τις υπερβολές της. Συχνάζει επίσης στο σαλόνι των Βερντυρέν, αισθάνεται άνετα και σ'αυτό το αστικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, συνειδητοποιεί ότι, παρασυρμένος στη δίνη της κοσμικής ζωής, έχει ξεχάσει τους άλλους, ακόμη και τη γιαγιά του που υπεραγαπούσε, αλλά σύντομα ξεχνά τις τύψεις του. Μετά από μια βραδινή έξοδο, επιστρέφει στο σπίτι και περιμένει την επίσκεψη της φίλης του Αλμπερτίν. Καθώς αυτή καθυστερεί, αυτός εκνευρίζεται και αγχώνεται. Επιτέλους, η φίλη του φτάνει, ωστόσο, η καρδιά του είναι ασταθής, δεν είναι σίγουρος για τα αισθήματά του.[6]
Ο αφηγητής, με τη μητέρα του, κάνει μια δεύτερη επίσκεψη στο παραθαλάσσιο θέρετρο Μπαλμπέκ. [7]Μόλις εγκαθίσταται στο ξενοδοχείο όπου είχε περάσει τις διακοπές με τη γιαγιά του, τον κυριεύει ένα αίσθημα θλίψης και νοσταλγίας. Σύντομα συνέρχεται, συναντά την Αλμπερτίν και συνεχίζουν τη συχνά θυελλώδη σχέση τους, ο Μαρσέλ ενδιαφέρεται και για άλλες γυναίκες. Συνεχίζει την κοσμική ζωή συχνάζοντας στο εξοχικό σπίτι των Βερντυρέν, όπου συναντά τους περισσότερους γνώριμούς του από το Παρίσι. Ανακαλύπτει νέα σχέση του Σαρλύς, με τον νεαρό βιολιστή Μορέλ, αλλά και άλλες ομοφυλοφιλικές σχέσεις διαφόρων άλλων γνωρίμων του.
Αναρωτιέται για τα συναισθήματά του για την Αλμπερτίν μέχρι που ένα βράδυ, τη βλέπει να χορεύει στο καζίνο με τη φίλη της Αντρέ και αρχίζει να έχει υποψίες για εκείνη: αναρωτιέται μήπως είναι λεσβία. Αλλά δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Προσπαθεί να την κρατήσει μακριά από όποιον κρίνει επικίνδυνο και, συγκεκριμένα, από την αδερφή του φίλου του Μπλος και τη φίλη της ηθοποιό, οι οποίες έχουν ανοιχτά σχέση και η συμπεριφορά τους σκανδαλίζει την κοινωνία του μικρού χωριού.[8]
Από εδώ και πέρα, βασανισμένος από αμφιβολίες και ζήλια, είναι συχνά σκληρός με την Αλμπερτίν που υποφέρει από αυτή τη στάση και τον κατηγορεί για τη σκληρότητά του. Ο Μαρσέλ διχάζεται ανάμεσα στην ευχαρίστηση να είναι μαζί της και στην ξαφνική επιθυμία να βάλει τέλος σ' αυτή τη σχέση και να ξαναβρεί την ελευθερία του. Άλλοτε νιώθει ερωτευμένος, άλλοτε αδιαφορεί για εκείνη και σκέφτεται να χωρίσει. Στο τέλος αυτής της δεύτερης διαμονής, ανακοινώνει στη μητέρα του ότι σκοπεύει να παντρευτεί την Αλμπερτίν. Η μητέρα του, όπως και η υπηρέτριά τους η Φρανσουάζ, είναι αντίθετη σ' αυτή τη σχέση, ωστόσο έχει αποφασίσει να τον αφήσει ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει.[9]
Τη συνέχεια βρίσκουμε στον πέμπτο τόμο του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο: Η φυλακισμένη.
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Σόδομα και Γόμορρα: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Ηριδανός, 1969-1970
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Σόδομα και Γόμορρα: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, 2000
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο- Σόδομα και Γόμορρα: Μετάφραση: Παύλος Ζάννας, εκδόσεις: Εκδόσεις Εστία, 2001, 2007
Σχετικά άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαρσέλ Προυστ
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
- Από τη μεριά του Σουάν και Ένας έρωτας του Σουάν
- Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών
- Η μεριά του Γκερμάντ
- Σόδομα και Γόμορρα
- Η φυλακισμένη
- Η Αλμπερτίν αγνοούμενη
- Ο ανακτημένος χρόνος
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «etudier.com/fiches-de-lecture/sodome-et-gomorrhe/».
- ↑ . «lemoni.gr/Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο: Σόδομα και Γόμορρα- 4ος τόμος».
- ↑ Daniel Bilous, « Proust » pas à pas: Un pastiche à (g)ravir, Babel, no 20, 2009, p. 58–85
- ↑ . «proust-personnages.fr/la-recherche/chronologie/».
- ↑ . «laparafe.fr/sodome-et-gomorrhe-de-marcel-proust/».
- ↑ . «tonysreadinglist.wordpress.com/sodome-et-gomorrhe-sodom-and-gomorrah-by-marcel-proust-review/».
- ↑ . «proust-ink.com/cabourg».
- ↑ . «babelio.com/livres/Proust-A-la-recherche-du-temps-perdu-tome-4--Sodome-et-Gomorrhe».
- ↑ . «proust-personnages.fr/la-recherche-2/resume-des-differents-livres/sodome-et-gomorrhe/».
|