Η φυλακισμένη (μυθιστόρημα)
 Εξώφυλλο της έκδοσης του 1923 | |
| Συγγραφέας | Μαρσέλ Προυστ |
|---|---|
| Τίτλος | La Prisonnière |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1922 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1923 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Θέμα | ζήλια |
| Σειρά | Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο |
| LΤ ID | 10122342 |
| Προηγούμενο | Σόδομα και Γόμορρα |
| Επόμενο | Η Αλμπερτίν αγνοούμενη |
| δεδομένα () | |
Η φυλακισμένη (γαλλικός τίτλος La Prisonnière) είναι ο πέμπτος τόμος της επτάτομης μυθιστορηματικής σύνθεσης Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μαρσέλ Προυστ. Εκδόθηκε το 1923, μετά τον θάνατο του συγγραφέα, με επιμέλεια του αδελφού του Ρομπέρ Προυστ. Αναφέρεται στον βασανιστικό, ψυχαναγκαστικό έρωτα που ο αφηγητής αισθάνεται για την Αλμπερτίν.[1]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αφηγητής Μαρσέλ βρίσκεται πίσω στο Παρίσι, στο διαμέρισμα των γονιών του, που λείπουν για αρκετούς μήνες. Μένει εκεί με την Αλμπερτίν και την υπηρέτρια Φρανσουάζ. Οι δύο εραστές οργανώνουν τη ζωή τους, χωρίς ο Μαρσέλ να αλλάξει πολύ τις συνήθειές του. Έχουν ο καθένας το δικό του υπνοδωμάτιο και μπάνιο και ο νεαρός δεν δέχεται να τον ενοχλούν νωρίς το πρωί, γιατί του αρέσει να μένει στο κρεβάτι ξεφυλλίζοντας τη Φιγκαρό που του φέρνει η Φρανσουάζ μαζί με την αλληλογραφία του. Η μητέρα του γράφει ότι είναι αντίθετη στη συμβίωση των δύο νέων, χωρίς όμως να επιμένει, γιατί σέβεται την ελευθερία του γιου της. Η ιδέα να παντρευτεί ο γιος της την Αλμπερτίν της είναι απαράδεκτη, όπως και στη Φρανσουάζ.[2]
Όταν ο Μαρσέλ συζητά για πιθανό μελλοντικό γάμο, η Αλμπερτίν αντιδρά, γιατί είναι πολύ φτωχή. Στην πραγματικότητα, και ο ίδιος αμφιβάλλει αν θέλει να την παντρευτεί, φοβάται μήπως χάσει τη μοναξιά του και μετά, κάποιες μέρες, όταν τη βρίσκει λιγότερο όμορφη, ελπίζει ότι αυτή θα τον εγκαταλείψει.
Είναι εξαιρετικά γενναιόδωρος με τη φίλη του, αντλώντας από αυτό ένα περίεργο αίσθημα κυριαρχίας. Της προσφέρει πολυτελείς τουαλέτες και άλλα δώρα, της υπόσχεται να της αγοράσει αυτοκίνητο, πράγματα που η Φρανσουάζ δεν εγκρίνει καθόλου... Η μητέρα του προσπαθεί ανεπιτυχώς να τον πείσει να περιορίσει τις δαπάνες του.
Για αρκετό καιρό ο Μαρσέλ υποπτευόταν ότι η Αλμπερτίν έλκεται από γυναίκες. Ζηλεύει αρρωστημένα, κανονίζει τη συνεχή επιτήρησή της, κάνει τα πάντα για να ελέγξει τη ζωή της Αλμπερτίν, φοβούμενος ότι αυτή θα συναντήσει γυναίκες. Την κρατά, περίπου φυλακισμένη στο σπίτι του και όταν βγαίνει, κανονίζει να τη συνοδεύει ο σωφέρ του ή η Αντρέ, κοινή φίλη τους, όπου κι αν πάει. Γνωρίζει καλά ότι η Αλμπερτίν μερικές φορές αισθάνεται ότι είναι φυλακισμένη, η στάση του απέναντί της του θυμίζει τη σχέση του Σουάν με την Οντέτ όπως περιγράφεται στο Ένας έρωτας του Σουάν.[3]
Ο Μαρσέλ ξαναρχίζει τις βραδινές επισκέψεις του στα κοσμικά σαλόνια, παρεμβάλλοντας νέες ιστορίες των γνωριμιών του, αυτό δημιουργεί αντιδράσεις από την πλευρά της Αλμπερτίν. Επί πλέον, δεν εφαρμόζει και στον εαυτό του μια τόσο αυστηρή αντίληψη της πίστης. Στις βόλτες τους, βλέποντας νεαρά κορίτσια στο δρόμο, λυπάται που είναι με την Αλμπερτίν. Του φαίνεται επίσης ότι και η φίλη του κοιτάζει τα νεαρά κορίτσια με υπερβολικό ενδιαφέρον, γεγονός που αναζωπυρώνει τον έρωτα και τη ζήλια του.[4]
Ο έρωτας απέχει πολύ από το να τον κάνει ευτυχισμένο, του προκαλεί αδιάκοπη δυσπιστία και συνεχή βασανιστική ζήλια. Συνειδητοποιεί επίσης ότι παρ' όλες τις προφυλάξεις του, η Αλμπερτίν του είναι ξένη από πολλές απόψεις. Ό,τι κι αν κάνει, παραμένει ένα μυστήριο για εκείνον. Αυτή τον προτρέπει να επιστρέψει στη συγγραφή, αυτός το υπόσχεται, αλλά αναβάλει συνεχώς για την επόμενη μέρα. Μεταξύ τους, οι σκηνές γίνονται όλο και πιο συχνές και βίαιες. Κατηγορεί τη φίλη του για αντιφάσεις και μυστικά, αυτή προσπαθεί αδέξια να δικαιολογηθεί επινοώντας νέα ψέματα. Η σχέση τους καταρρέει. Ο Μαρσέλ βιώνει όλο και περισσότερο τον πειρασμό να φύγει, να φλερτάρει γυναίκες, να κάνει το ταξίδι των ονείρων του στη Βενετία. Ένα βράδυ καταλήγει να της πει ότι θα ήταν καλύτερα να χώριζαν αμέσως και για πάντα, νοιώθοντας ικανοποίηση να παρατηρεί τη λύπη της στην προοπτική του χωρισμού, αν και καταλήγει να πιαστεί ο ίδιος στην παγίδα της θλίψης.
Αυτή η συμβίωση δεν κρατάει πολύ. Ένα πρωί, αποφασισμένος να ταξιδέψει, ζητά από τη Φρανσουάζ να πάει να του αγοράσει έναν τουριστικό οδηγό και αυτή του ανακοινώνει ότι η Αλμπερτίν έφυγε νωρίς το πρωί.[5]
Τη συνέχεια βρίσκουμε στον έκτο τόμο του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο: Η Αλμπερτίν αγνοούμενη.
Ταινία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2000 η υπόθεση διασκευάστηκε σε κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία της Βελγίδας Σαντάλ Ακερμάν με τίτλο Η όμηρος.[6]
Μεταφράσεις στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - Η φυλακισμένη, μετάφραση Βαρβάρα Νουνοπούλου, εκδόσεις «Ηριδανός», Αθήνα 2003
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - Η φυλακισμένη, μετάφρ. Παύλος Ζάννας, Εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2008
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μαρσέλ Προυστ
- Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
- Από τη μεριά του Σουάν και Ένας έρωτας του Σουάν
- Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών
- Η μεριά του Γκερμάντ
- Σόδομα και Γόμορρα
- Η Αλμπερτίν αγνοούμενη
- Ο ανακτημένος χρόνος
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «studyrama.com/reussir-ses-etudes/fiches-de-lecture/la-prisonniere-de-proust-». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022.
- ↑ . «babelio.com/livres/Proust-A-la-recherche-du-temps-perdu-tome-5--La Prisonnière».
- ↑ . «bacfrancais.com/bac_francais/resume-proust-la-prisonniere».
- ↑ . «laparafe.fr/la-prisonniere-de-marcel-proust/».
- ↑ . «proust-personnages.fr/la-recherche-/resume-des-differents-livres/la-prisonniere/».
- ↑ . «imdb.com/title/ La captive/2000».
|