Μετάβαση στο περιεχόμενο

Συστροφή όρχεως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συστροφή όρχεως
1. Επιδιδυμίδα 2. Κεφαλή της επιδιδυμίδας 3. Λοβία της επιδιδυμίδας 4. Σώμα της επιδιδυμίδας 5. Ουρά της επιδιδυμίδας 6. Πόρος της επιδιδυμίδας 7. Απαγωγός πόρος (ductus deferens ή vas deferens)
ΕιδικότηταΟυρολογία
ΣυμπτώματαΒαρύς πόνος στον όρχι, ανυψωμένος όρχις[1]
ΕπιπλοκέςΥπογονιμότητα[2]
Συνήθης έναρξηΞαφνική[1]
Παράγοντες κινδύνουΚαρκίνος των όρχεων, κρύα θερμοκρασία[1]
Διαγνωστική μέθοδοςΜε βάση τα συμπτώματα[1]
Διαφορική διάγνωσηΕπιδιδυμίτιδα, βουβωνοκήλη, απόφυση του όρχεως[2]
ΘεραπείαΧειροκίνητη αποσυστροφή του όρχεως, χειρουργική επέμβαση[1]
ΠρόγνωσηΓενικά καλή με άμεση θεραπεία[1]
Νοσηρότητα~1 στους 15,000 ανά έτος (κάτω των 25 ετών)[2][3]
Ταξινόμηση

Η συστροφή όρχεως συμβαίνει όταν ο σπερματικός τόνος (από τον οποίο ο όρχις είναι συνδεδεμένος) συστρέφεται, διακόπτοντας την παροχή αίματος στον όρχι.[3] Το πιο κοινό σύμπτωμα στα παιδιά είναι ξαφνικός, σοβαρός πόνος στους όρχεις.[1] Ο όρχις μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα από το συνηθισμένο στο όσχεο και μπορεί να υπάρχει έμετος.[1][2] Στα βρέφη, ο πόνος συχνά λείπει και αντίθετα το όσχεο μπορεί να αποχρωματιστεί ή ο όρχις μπορεί να εξαφανιστεί από την συνήθη θέση του.[1]

Οι περισσότεροι από τους παθόντες δεν έχουν προφανή προγενέστερα προβλήματα υγείας.[1] Ο όγκος των όρχεων ή προηγούμενη τραυματική επέμβαση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο.[1][3] Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν μια εγγενή παραμόρφωση όπου ο όρχις είναι ανεπαρκώς συνδεδεμένος με το όσχεο, επιτρέποντάς του να κινείται πιο ελεύθερα και έτσι δυνητικά να συστρέφεται.[1] Οι κρύες θερμοκρασίες μπορεί επίσης να είναι ένας παράγοντας κινδύνου.[1] Η διάγνωση πρέπει συνήθως να γίνεται με βάση τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, αλλά απαιτεί έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία για να αποφευχθεί η απώλεια των όρχεων.[4][1][2] Ένας υπέρηχος μπορεί να είναι χρήσιμος όταν η διάγνωση δεν είναι ξεκάθαρη.[2]

Η θεραπεία γίνεται με χειροκίνητη αποσυστροφή του όρχως, αν είναι δυνατόν, ακολουθούμενη από χειρουργική επέμβαση.[1] Ο πόνος μπορεί να αντιμετωπιστεί με οπιοειδή.[1] Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τον χρόνο της διόρθωσης.[1] Αν η θεραπεία είναι επιτυχής εντός 6 ωρών από την έναρξη, είναι συχνά καλή. Ωστόσο, αν καθυστερήσει για 12 ώρες ή περισσότερο, ο όρχις συνήθως δεν μπορεί να σωθεί.[1] Περίπου το 40% των ανθρώπων απαιτείται να υποβληθεί σε ορχεκτομή.[2]

Είναι πιο συχνή αμέσως μετά τη γέννηση και κατά τη διάρκεια της εφηβείας.[2] Συμβαίνει σε περίπου 1 στους 4.000 έως 1 στους 25.000 άνδρες κάτω των 25 ετών κάθε χρόνο.[2][3] Στα παιδιά με πόνο στους όρχεις με γρήγορη εμφάνιση, η συστροφή των όρχων είναι η αιτία περίπου στο 10% των περιπτώσεων.[2] Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν την υπογονιμότητα.[2] Η κατάσταση περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1840 από τον Λουί Ντελασιόβ.[5]

Σημάδια και συμπτώματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συστροφή όρχεων εμφανίζεται συνήθως με σοβαρό πόνο στους όρχεις ή πόνο στη βουβωνική περιοχή και την κάτω κοιλιά.[2] Ο πόνος γενικά αρχίζει ξαφνικά και συνήθως παρουσιάζεται μόνο σε μια πλευρά.[6] Συχνά συνδέεται με ναυτία και έμετο.[2] Ο όρχις μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα στο όσχεο λόγω της συστροφής και της επακόλουθης βράχυνσης του σπερματικού τόνου[6] ή μπορεί να βρίσκεται σε οριζόντια προσανατολισμό. Μπορεί να υπάρχει ήπια ζέστη και ερυθρότητα στην περιοχή που βρίσκεται πάνω του. Η ανύψωση του όρχεως μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο. Συμπτώματα στα ούρα, όπως ο πόνος ή η αυξημένη συχνότητα ούρησης, επίσης συνήθως λείπουν.[7] Την έναρξη εμφάνισης των συμπτωμάτων συχνά ακολουθεί τραυματισμός στους όρχεις ή στο όσχεο. Τα παιδιά με συστροφή όρχεως μπορεί να ξυπνήσουν με πόνο στον όρχι ή στην κοιλία στη μέση της νύχτας ή το πρωί.[8] Μπορεί να υπάρχει ιστορικό προηγούμενων, παρόμοιων επεισοδίων πόνου στο όσχεο λόγω προηγούμενης παροδικής συστροφής των όρχεων με αυθόρμητη αποσυστροφή.[6]

Παράγοντες κινδύνου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα περισσότερα από τα άτομα που επηρεάζονται από την συστροφή όρχεων δεν έχουν προηγούμενα υποκείμενα προβλήματα υγείας ή προδιάθεση.[1] Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο συστροφής όρχεων. Ένας μεγαλύτερος όρχις είτε λόγω φυσιολογικής παραλλαγής είτε όγκου του όρχεως αυξάνει τον κίνδυνο της συστροφής.[3] Ομοίως, η παρουσία μάζας ή κακοήθειας που περιλαμβάνει το σπερματικό τόνο μπορεί επίσης να προδιαθέτει για συστροφή.[1]

Η ηλικία είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την συστροφή. Η συστροφή συμβαίνει συνήθως είτε στα βρέφη είτε λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της εφηβείας.[2] Η συστροφή όρχεως συχνά συμβαίνει πριν ή κατά τη διάρκεια της εφηβείας, πριν από την πλήρη πτώση των όρχεων. Η επιδιδυμίτιδα είναι πιο συχνά μια μεταεφηβική κατάσταση.[8]

Αρκετές εγγενείς ανατομικές παραμορφώσεις ή παραλλαγές στον όρχι ή τις γύρω δομές μπορεί να επιτρέψουν αυξημένη περιστροφή του όρχεως και να αυξήσει τον κίνδυνο της συστροφής του.[3] Μια εγγενής παραμόρφωση του processus vaginalis αντιπροσωπεύει το 90% όλων των περιπτώσεων.[3][9] Η κρυπτορχία είναι επίσης ένας παράγοντας κινδύνου για την συστροφή,[3] με ορισμένες μελέτες να προτείνουν έναν 10 φορές υψηλότερο κίνδυνο.[10] Η συστροφή όρχεως μπορεί επίσης να προκαλείται από τραυματισμό στο όσχεο ή από άσκηση (ιδιαίτερα, ποδηλασία).[11] Ωστόσο, μόνο περίπου το 4-8% των περιπτώσεων είναι αποτέλεσμα τραυματισμού.[1][2] Πιστεύεται ότι υπάρχει πιθανή γενετική βάση για την προδιάθεση στην συστροφή, με βάση τις πολλαπλές δημοσιευμένες αναφορές για οικογενειακή συστροφή όρχεως.[11] Υπάρχει αμφιβολία αν οι κρύοι μήνες συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο.[11]

Διάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διάγνωση πρέπει γενικά να γίνεται με βάση τα συμπτώματα που παρουσιάζονται.[1][2] Ένας υπέρηχος μπορεί να είναι χρήσιμος όταν η διάγνωση δεν είναι σαφής.[2] Ωστόσο, η απεικόνιση δεν πρέπει να καθυστερεί την χειρουργική επέμβαση, καθώς αναπτύσσονται επιπλοκές με παρατεταμένη ισχαιμία.[2] Η άμεση χειρουργική επέμβαση συνιστάται ανεξάρτητα από τα ευρήματα της απεικόνισης, εάν υπάρχει υψηλός βαθμός υποψίας με βάση το ιστορικό και την φυσική εξέταση.[1][2]

Δεδομένων των επιπτώσεων στη θεραπεία της συστροφής όρχεως, είναι σημαντικό να διακρίνεται η συστροφή όρχεως από άλλες αιτίες πόνου των όρχεων, όπως η επιδιδυμίτιδα, η οποία μπορεί να παρουσιάζει παρόμοια χαρακτηριστικά. Ενώ και οι δύο καταστάσεις μπορούν να προκαλέσουν πόνο στον όρχι, ο πόνος από την επιδιδυμίτιδα είναι συνήθως τοπικός στην επιδιδυμίδα στο πίσω μέρος του όρχι. Η επιδιδυμίτιδα μπορεί επίσης να χαρακτηρίζεται από αποχρωματισμό και πρήξιμο των όρχεων και πυρετό. Το κρεμαστηριακό αντανακλαστικό στην επιδιδυμίτιδα είναι συνήθως παρόν. Η συστροφή όρχεως μπορεί επίσης να προκαλέσει πυρετό χαμηλού βαθμού.[12] Συχνά υπάρχει απουσία ή μειωμένο κρεμαστηριακό αντανακλαστικό.[2]

Θεραπεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χειρουργική επέμβαση σε συστροφής όρχεως.

Η συστροφή όρχεως είναι μια έκτακτη χειρουργική ανάγκη που απαιτεί άμεση παρέμβαση για να αποκατασταθεί η ροή αίματος στον όρχι.[3] Εάν αντιμετωπιστεί είτε χειροκίνητα είτε χειρουργικά εντός 6 ωρών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα (περίπου 90%) να σωθεί ο όρχις. Στις 12 ώρες, ο ρυθμός μειώνεται στο 50%. Στις 24 ώρες, μειώνεται σε 10%, και μετά από 24 ώρες η ικανότητα να σώσει ο όρχις πλησιάζει στο 0, αν και η διάσωση του όρχι έχει αναφερθεί μετά τις 24 ώρες.[3][13] Περίπου το 40% των περιπτώσεων οδηγούν σε απώλεια του όρχι.[2]

Με έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, ο όρχις μπορεί συχνά να σωθεί.[3] Συνήθως, όταν γίνεται συστροφή, η επιφάνεια του όρχεως έχει περιστραφεί προς τη μεσαία γραμμή του σώματος. Η μη χειρουργική διόρθωση μπορεί μερικές φορές να επιτευχθεί με χειροκίνητη περιστροφή του όρχεως προς την αντίθετη κατεύθυνση (δηλαδή προς τα έξω, προς το μηρό). Εάν αυτό αρχικά δεν πετύχει, μια αναγκαστική χειροκίνητη περιστροφή προς την άλλη κατεύθυνση μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.[7] Το ποσοστό επιτυχίας της χειροκίνητης αποσυστροφής δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα.

Όταν επιτυγχάνεται η διάσωση του όρχεως, είναι συχνή η μακροχρόνια βλάβη του όρχι. Το μέγεθος των όρχι συχνά μειώνεται και η βλάβη στο μη επηρεασμένο όρχι είναι συχνή.[11] Η επίδραση ενός γεγονότος σύστροφής στην μακροπρόθεσμη γονιμότητα δεν είναι πλήρως κατανοητή.[11]

Μια επαναλαμβανόμενη σάρωση με υπερηχογράφημα Ντόπλερ μπορεί να επιβεβαιώσει την αποκατάσταση της ροής αίματος στον όρχι μετά από χειροκίνητη αποσυστροφή. Ωστόσο, η χειρουργική επέμβαση εκτελείται συχνά προκειμένου να αξιολογηθεί η υγεία και η βιωσιμότητα του όρχεως. Για την πρόληψη της επανάληψης, γίνεται ορχεοπηξία τόσο στον επηρεασμένο όσο και στον μη επηρεασμένο όρχι. Εάν ο όρχις δεν είναι βιώσιμος, αφαιρείται (ορχεκτομή).[14]

Επιδημιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συστροφή είναι πιο συχνή μεταξύ των εφήβων, με περίπου το 65% των περιπτώσεων να παρουσιάζονται μεταξύ 12 και 18 ετών.[15] Είναι η πιο κοινή αιτία της ταχείας εμφάνισης πόνου στους όρχεις και πρήξιμο σε άτομα κάτω των 18 ετών.[15] Προκύπτει σε περίπου 1 στους 4.000 έως 1 στους 25.000 άνδρες ετησίως πριν από την ηλικία των 25 ετών,[2][3][9] αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συμπεριλαμβανομένης της βρεφικής ηλικίας.[7]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 Ludvigson, AE; Beaule, LT (June 2016). «Urologic Emergencies.». The Surgical Clinics of North America 96 (3): 407–24. doi:10.1016/j.suc.2016.02.001. PMID 27261785. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 Sharp, VJ; Kieran, K; Arlen, AM (Dec 15, 2013). «Testicular torsion: diagnosis, evaluation, and management.». American Family Physician 88 (12): 835–40. PMID 24364548. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-11-04. https://web.archive.org/web/20161104203829/http://www.aafp.org/afp/2013/1215/p835.html. 
  3. ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 «Common scrotal and testicular problems». Prim. Care 37 (3): 613–26, x. September 2010. doi:10.1016/j.pop.2010.04.009. PMID 20705202. 
  4. ↑ Gomella, Leonard G., επιμ. (2015). The 5-minute urology consult (3rd έκδοση). Philadelphia, PA: Wolters Kluwer Health. ISBN 978-1-4511-8998-8. 
  5. ↑ Schill, Wolf-Bernhard· Comhaire, Frank H. (2006). Andrology for the Clinician. Springer Science & Business Media. σελ. 134. ISBN 9783540337133.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Gordhan, Chirag G (Jan 2015). «Scrotal pain: Evaluation and management». Korean Journal of Urology 56 (1): 3–11. doi:10.4111/kju.2015.56.1.3. PMID 25598931. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Uribe, Juan F. (1 Ιανουαρίου 2008). Potts, Jeannette M., επιμ. Genitourinary Pain and Inflammation: Diagnosis and Management. Totowa, New Jersey: Humana. σελίδες 149–. ISBN 978-1-60327-126-4. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2013. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Koester, Michael C (Jan–Mar 2000). «Initial Evaluation and Management of Acute Scrotal Pain». Journal of Athletic Training 35 (1): 76–79. PMID 16558613. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Testicular torsion». Am Fam Physician 74 (10): 1739–43. November 2006. PMID 17137004. 
  10. ↑ Naouar, Sahbi (Jun 2016). «Testicular torsion in undescended testis: A persistent challenge». Asian Journal of Urology 4 (2): 111–115. doi:10.1016/j.ajur.2016.05.007. PMID 29264215. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 DaJusta, Daniel (Oct 2012). «Contemporary Review of Testicular Torsion: New Concepts, Emerging Technologies and Potential Therapeutics». Journal of Pediatric Urology 9 (6): 723–30. doi:10.1016/j.jpurol.2012.08.012. PMID 23044376. 
  12. ↑ Kavoussi, Parviz K.· Costabile, Raymond A. (2011). «Disorders of scrotal contents: orchitis, epididimytis, testicular tortion, tortion of the appendages, and Fournier's gangrene». Στο: Chapple, Christopher R. Practical urology: essential principles and practice. London: Springer-Verlag. ISBN 978-1-84882-033-3.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  13. ↑ Mellick, Larry Bruce; Sinex, James E.; Gibson, Robert W.; Mears, Kim (2017-09-25). «A Systematic Review of Testicle Survival Time After a Torsion Event» (στα αγγλικά). Pediatric Emergency Care 35 (12): 821–825. doi:10.1097/PEC.0000000000001287. ISSN 0749-5161. PMID 28953100. 
  14. ↑ Manjunath, Adarsh S.; Hofer, Matthias D. (2018-03-01). «Urologic Emergencies». Medical Clinics of North America 102 (2): 373–385. doi:10.1016/j.mcna.2017.10.013. ISSN 0025-7125. PMID 29406065. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «The acute scrotum». Emerg. Med. Clin. North Am. 6 (3): 521–46. August 1988. doi:10.1016/S0733-8627(20)30545-9. PMID 3292226. 
Ταξινόμηση
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συστροφή_όρχεως&oldid=10779471"