Στυλιανός Αλλαμανής

Στυλιανός Αλλαμανής
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1910; Καρδίτσα
Θάνατος	9 Ιουλίου 2000; Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός; δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατικόν Κόμμα Εργαζομένου Λαού, Ένωσις Κέντρου, Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου και Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωσις
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας; Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας; Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας; Υπουργός Γεωργίας της Ελλάδας; Υπουργός Δημοσίων Έργων της Ελλάδας; Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας; μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Καρδίτσας)
	δεδομένα

Ο Στυλιανός Αλλαμανής (Καρδίτσα, 1910 - Αθήνα, 9 Ιουλίου 2000) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Χρημάτισε 9 φορές βουλευτής με διάφορα κόμματα και διετέλεσε υπουργός.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του εμπόρου Αχιλλέα Αλλαμανή από τα Άγραφα, ενώ ο θείος του, Χρήστος Αλλαμανής ήταν υπουργός Γεωργίας και του ανέθεσε τη διεύθυνση του γραφείου του στα 1928. Σπούδασε Νομικά στα Πανεπιστήμια των Αθηνών και του Γκότιγκεν, καθώς και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ, στη Γαλλία^[1]. Εργάστηκε στο δικηγορικό επάγγελμα, αρχικά στη γενέτειρά του και από το 1945 ως τη συνταξιοδότησή του στην Αθήνα. Από το γάμο του απέκτησε μία κόρη και ένα γιο.

Κατήλθε στον πολιτικό στίβο για πρώτη φορά στις εκλογές του 1950, οπότε εξελέγη βουλευτής Καρδίτσας-Τρικάλων με την ΕΠΕΚ. Επανεξελέγη στις εκλογές του 1951 και του 1952. Το 1953 ίδρυσε μαζί με τον Καρτάλη και τον Αλέξανδρο Σβώλο το Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (ΔΚΕΛ) με το οποίο εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1956. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής με την Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση.

Συνίδρυσε την Ένωση Κέντρου μαζί με πολλούς άλλους πολιτικούς και εξελέγη με αυτήν βουλευτής Καρδίτσας στις εκλογές του 1961, 1963 και 1964.

Για πρώτη φορά ανέλαβε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα, από τις 27 Οκτωβρίου 1951 έως τις 11 Οκτωβρίου 1952^[2].

Από τις 8 Νοεμβρίου 1963 έως τις 30 Δεκεμβρίου 1963 διετέλεσε υπουργός Δημοσίων Έργων, στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1963. Στην Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου 1964 ανέλαβε υπουργός Συγκοινωνιών, από τις 18 Φεβρουαρίου 1964 έως τις 15 Ιουλίου 1965. ^[3]

Συμμετείχε στην ομάδα των βουλευτών που σε συνεργασία με το παλάτι ανέτρεψαν τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου με την Αποστασία του 1965. Στις κυβερνήσεις των αποστατών χρημάτισε υπουργός Οικονομικών, από τις 16 Ιουλίου 1965 έως τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, από τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1966.

Για τη διάσπαση της Ενώσεως Κέντρου ο Στέλιος Αλλαμανής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 15 Ιουλίου του 1993 δήλωσε: «Δεν μετάνιωσα ποτέ για τη στάση που κράτησα. Αισθάνομαι ότι κάναμε το χρέος μας. Ο όρος αποστασία δεν έχει έννοια. Υπήρξε μία διαφωνία με τον Γεώργιο Παπανδρέου και εμείς τότε απλώς αποχωρήσαμε με ομοιόμορφη σύνθεση κοινοβουλευτικής ομάδας. Δεν πήγαμε σε άλλο κόμμα». Και πιο κάτω αιτιολογώντας τη στάση των αποχωρησάντων ισχυρίσθηκε : «Δυστυχώς δεν είχαμε άλλη διέξοδο. ΄Επρεπε να ματαιώσουμε τις εκλογές, γιατί αν γίνονταν με κυρίαρχο θέμα το πολιτειακό θα είχαμε διχασμό στη χώρα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν είχε κανένα λόγο να θέλει εκλογές γιατί είχαμε 175 βουλευτές. Η στάση του ήταν εντελώς αδικαιολόγητη».

Ως κυβερνητικό στέλεχος συνετέλεσε στην κατασκευή πολλών και σημαντικών έργων για την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπως το Φράγμα του Πλαστήρα-Ταυρωπού. Βοήθησε επίσης στην ίδρυση Παιδαγωγικής Ακαδημίας και στην αποξήρανση των ελών στο Δήμο Σελλάνων.

Στις 24 Ιανουαρίου 1954 και αφού ο Στέλιος Αλλαμανής είχε εκφραστεί συγκρατημένα θετικά για το ΕΑΜ ο Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος, βουλευτής του Ελληνικού Συναγερμού και συνεργάτης των Γερμανών στην Κατοχή, χειροδίκησε εναντίον του. Ο πρόεδρος της Βουλής ανακάλεσε τον χειροδικήσαντα στην τάξη και διέκοψε τη συνεδρίαση. Στην επόμενη συνεδρίαση η αντιπολίτευση απείχε σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Κατά την περίοδο της επταετίας ο Αλλαμανής υπέστη εκτοπισμό στη Λευκάδα.

Έπειτα από την πτώση της χούντας, προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη για τελευταία φορά βουλευτής στις εκλογές του 1981. Υπηρέτησε έως το 1985, οπότε και τερματίστηκε η παρουσία του στην πολιτική.^[4]

Το 1994 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέθανε στην Αθήνα. Κηδεύτηκε από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 10 Ιουλίου 2000^[5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Ελληνικόν Who is Who, 1962, σελ. 27.
↑ ««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα, Από 27.10.1951 έως 11.10.1952»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2014.
↑ «Kυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου Από 19.2.1964 έως 15.7.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2014.
↑ Αποχωρεί από την πολιτική ο Στ. Αλλαμανής, Ολύμπιο Βήμα, 27-4-1985, σελ. 5.
↑ «Αγγελτήριο κηδείας» (PDF). Καθημερινή. 9 Ιουλίου 2000. σελ. 12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 30 Ιανουαρίου 2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιογραφικό στο Ίδρυμα Αλλαμανή.

[1] Ελληνικόν Who is Who, 1962, σελ. 27.

[2] ««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα, Από 27.10.1951 έως 11.10.1952»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2014.

[3] «Kυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου Από 19.2.1964 έως 15.7.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2014.

[4] Αποχωρεί από την πολιτική ο Στ. Αλλαμανής, Ολύμπιο Βήμα, 27-4-1985, σελ. 5.

[5] «Αγγελτήριο κηδείας» (PDF). Καθημερινή. 9 Ιουλίου 2000. σελ. 12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 30 Ιανουαρίου 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]