Μετάβαση στο περιεχόμενο

Στέφανος Ντραγκούτιν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέφανος Ντραγκούτιν
Περίοδος1284 - 1316
ΔιάδοχοςΣτέφανος Βλάντισλαβ Β΄
Περίοδος1276 - 1282
ΠροκάτοχοςΣτέφανος Ούρος Α΄
ΔιάδοχοςΣτέφανος Ούρος Β΄ Μιλούτιν
Γέννηση1251
Θάνατος12 Μαρτίου 1316 (65 ετών)
Τόπος ταφήςΝόβι Παζάρ
ΣύζυγοςΑικατερίνη της Ουγγαρίας
ΕπίγονοιΣτέφανος Βλάντισλαβ Β΄
Ελισάβετ της Σερβίας
Ουροσίτσα
ΟίκοςΟίκος Νεμάνια
ΠατέραςΣτέφανος Ούρος Α΄
ΜητέραΈλενα των Ανζού
ΘρησκείαΟρθόδοξη Εκκλησία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Στέφανος Ντραγκούτιν, (σερβικά: Стефан Драгутин, 1251 - 12 Μαρτίου 1316) ήταν βασιλιάς της Σερβίας από το 1276 έως το 1282 και βασιλιάς της Σίρμιας από το 1284 έως το 1316.

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Στέφανου Ούρου Α΄ και της Ελένης των Ανζού ή των Βαλουά ή των Αγγέλων.

Ο Ντραγκούτιν επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και κατάφερε να τον εκθρονίσει με τη βοήθεια της Ουγγαρίας το 1276 μετά τη μάχη του Γκάκο. Το επόμενο έτος απεβίωσε ο πατέρας του και ο Ντραγκούτιν χώρισε το βασίλειο σε τρία τμήματα: ο Ντραγκούτιν κράτησε το βόρειο τμήμα, ο αδελφός του Στέφανος Ούρος Β΄ Μιλούτιν το νότιο τμήμα και η μητέρα τους τις περιοχές Ζέτα, Τρέμπιγιε, Πλαβ & Ποϊμπάριε.

Ο Ντραγκούτιν σύναψε μια συμμαχία με τον Κάρολο των Καπέτων-Ανζού, βασιλιά της Σικελίας(-Νάπολης). Ενώ έκανε ιππασία κοντά στην πόλη Γέλετς, εσπασε το πόδι του και αποσύρθηκε από τον θρόνο, τον οποίο παραχώρησε στον αδελφό του Μιλούτιν, με την υπόσχεση μετά τον θάνατό του να τον διαδεχτούν οι απόγονοι του Ντραγκούτιν.

Ο Νταργκούτιν μετά την αποχώρησή του από το θρόνο διατήρησε τον έλεγχο σε ορισμένες βόρειες περιοχές της χώρας. Δεδομένου ότι ο γιος του Βλάντισλαβ νυμφεύτηκε τον ανιψιά του Ανδρέα Β΄ της Ουγγαρίας, πήρε κληρονομιά την Μάτσβα, το Βελιγράδι και την περιοχή νότια του Βελιγραδίου. Όλα αυτά τα εδάφη ονομάστηκαν Βασίλειο της Σίρμιας. Στην εποχή του Ντραγκούτιν το Βελιγράδι είναι η πρώτη φορά, που έγινε μέρος του Σερβικού κράτους.

Μαζί με τον αδελφό του Μιλούτιν πολέμησαν εναντίον των Βυζαντινών, των Βουλγάρων και των Τατάρων. Έπειτα η συμμαχία τού Μιλούτιν με το Βυζάντιο έπληξε τα συμφέροντα του Ντραγκούτιν, με αποτέλεσμα εμφύλια σύρραξη μεταξύ των δύο αδελφών την περίοδο 1301-1312/3.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγινε μοναχός, όπου έλαβε το όνομα Θεόκτιστος. Το 1316 απεβίωσε και στη Σίρμια τον διαδέχτηκε ο γιος του Στέφανος Βλάντισλαβ Β΄.

Νυμφεύτηκε π. το 1268 την Αικατερίνη των Άρπαντ, κόρη του Στεφάνου Ε΄ της Ουγγαρίας και είχε τέκνα:

  • Στέφανος Βλάντισλαβ Β΄ 1280-1326, βασιλιάς της Σιρμίας.
  • Ελισάβετ άκμασε 1270-απεβ. 1331, παντρεύτηκε τον Στέφανο Α΄ μπάνο της Βοσνίας.
  • Ουρόσιτσα άκμασε 1285-πριν το 1316, μοναχός με το όνομα Στέφανος. Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
  • Сима М. Ћирковић, Срби међу европским народима, Београд, 2004.
  • Βλαντιμίρ Κόροβιτς, Илустрована историја Срба, књига 2, Београд, 2005.
  • Милош Благојевић, Србија Немањића и Хиландар, Нови Сад, 1998.
  • Др Томислав Богавац, Нестајање Срба, Ниш, 1994.
  • Миомир Филиповић - Фића, Три цара и тридесет и један краљ српског народа, Чикаго, 1992.
  • Драго Његован, Присаједињење Војводине Србији, Нови Сад, 2004.
  • Др Алекса Ивић, Историја Срба у Војводини, Нови Сад, 1929.
  • Др Душан Ј. Поповић, Срби у Војводини, књига 1, Нови Сад, 1990.
  • Др Миленко Палић, Срби у Мађарској - Угарској до 1918, Нови Сад, 1995.
  • Петер Рокаи - Золтан Ђере - Тибор Пал - Александар Касаш, Историја Мађара, Београд, 2002.
  • Драган Брујић, Водич кроз свет Византије, Београд, 2004.
  • Историјски атлас, Завод за уџбенике и наставна средства - Завод за картографију „Геокарта“, Београд, 1999.
  • Школски историјски атлас, Завод за издавање уџбеника Социјалистичке Републике Србије, Београд, 1970.