Σαράγουροι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Σαράγουροι (Αγγλικά: Saragurs) ήταν τουρκική νομαδική φυλή της Ευρασίας, η οποία αναφέρεται κατά τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. Προέρχονταν από τη Δυτική Σιβηρία και τις στέπες του Καζακστάν, απ΄ όπου εκτοπίστηκαν δυτικότερα, στα βόρεια του Καυκάσου, από τους Σαβίρους.

Γύρω στα 463 μ.Χ., οι Ακάτζιροι και άλλες φυλές που είχαν αποτελέσει τμήμα της συνομοσπονδίας των Ούννων, δέχθηκαν επίθεση από τους Σαράγουρους, μια από τις πρώτες ογουρικές (ομιλητές της ογουρικής γλώσσας) φυλές που εισήλθαν στην Ποντική-Κασπιανή στέπα, ως αποτέλεσμα των μεταναστεύσεων που ξεκίνησαν στην Έσω Ασία από την επίθεση των Εφθαλιτών στους Κιδαρίτες της νομαδικής συνομοσπονδίας των Χιονιτών. Οι Ακάτζιροι έως τότε ζούσαν βόρεια της Μαύρης Θάλασσας, δυτικά της Κριμαίας. Σύμφωνα με τον Πρίσκο, το 463 οι Ερνάκ και Ντενγκιζίτς, γιοι του Αττίλα και ηγέτες των Ούννων, έστειλαν τους αντιπροσώπους των Σαράγουρων, Ογούρων (ή Ουρόγων, πιθανόν λανθασμένη ονομασία των Βυζαντινών για τους Ουιγούρους) και Ονόγουρων, ενώπιον του Βυζαντινού αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη, όπου εξήγησαν ότι είχαν εκτοπιστεί από τις εστίες τους από τους Σαβίρους, που είχαν δεχθεί την επίθεση των Αβάρων στην Έσω Ασία.

Το 469, οι Σαράγουροι ζήτησαν και έλαβαν την προστασία των Ρωμαίων. Στα τέλη του 500 μ.Χ., οι Σαράγουροι, Κουτριγούροι, Ουτιγούροι και Ονόγουροι κατείχαν τμήμα της στέπας βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Το 555, ο Ζαχαρίας Σχολαστικός αναφέρει τους Σαράγουρους ως μία από τις δεκατρείς νομαδικές φυλές βόρεια του Καυκάσου, παρόλα αυτά, είναι αμφίβολο εάν η φυλή υπήρχε ακόμη εκείνο τον καιρό.