Σέλεμνος
Ο Σέλεμνος ήταν πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας επώνυμος του ποταμού της Αχαΐας.
Μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη μυθολογία, ο Σέλεμνος ήταν βοσκός που αγάπησε κάποια κοπέλα, την Νύμφη Αργυρά. Κάποια στιγμή όταν αυτός γέρασε αυτή τον εγκατέλειψε και ο Σέλεμνος από τη στενοχώρια του πέθανε. Τότε η θεά Αφροδίτη τον έκανε ποταμό. Σύμφωνα με τον Παυσανία οι αρχαίοι Πατρείς τον είχαν θεοποιήσει και πίστευαν ότι όποιος νέος τον είχε εγκαταλείψει η κοπέλα του και λουζόταν στα νερά του ποταμού ξεχνούσε τον πόνο του[1][2].
Ποταμός Σέλεμνος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συντεταγμένες: 38°18′43″N 21°47′32″E / 38.31194°N 21.79222°E
| Σέλεμνος | |
|---|---|
| Εκβολές | Κορινθιακός κόλπος |
| Χώρα | Ελλάδα[3] |
| wikidata () | |
Μικρό ποτάμι της Αχαΐας, που πηγάζει στο Παναχαϊκό και στην πορεία του περνά από το Καστρίτσι στα προάστια της Πάτρας, όπου ονομάζεται και Καστριτσιάνικο. Τέλος χύνεται στον Κορινθιακό κόλπο. Στις όχθες του Σέλεμνου βρισκόταν η αρχαία πόλη Αργυρά, η θέση της δεν έχει βρεθεί ακόμα. Για τον Σέλεμνο έχει γραφτεί ένα διήγημα από τη Ρέα Γαλανάκη, το «Μνήμη του έρωτα, λήθη του έρωτα» στο βιβλίο της «Ένα σχεδόν γαλάζιο χέρι» (Καστανιώτης, 2004).
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ πηγη: ΣΚΡΙΠ, φύλλο 10-10-1895· άρθρο για τον ποτάμι και τις ανακαλύψεις εκεί του περιηγητή Φρέζερ.
- ↑ «μετὰ δὲ τὸν Χάραδρον ἐρείπια οὐκ ἐπιφανῆ πόλεώς ἐστιν Ἀργυρᾶς, καὶ πηγή τε Ἀργυρᾶ ἐν δεξιᾷ τῆς λεωφόρου καὶ Σέλεμνος ποταμὸς κατιὼν ἐς θάλασσαν. λόγος δὲ τῶν ἐπιχωρίων ἐς αὐτόν ἐστι, Σέλεμνον μειράκιον ὡραῖον ποιμαίνειν ἐνταῦθα, Ἀργυρᾶν δὲ εἶναι μὲν τῶν ἐν θαλάσσῃ νυμφῶν, ἐρασθεῖσαν δὲ αὐτὴν Σελέμνου φοιτᾶν τε ὡς αὐτόν φασιν ἐκ θαλάσσης ἀνιοῦσαν, καὶ καθεύδειν παρ' αὐτῷ: [2] μετὰ δὲ οὐ πολὺν χρόνον οὔτε ὡραῖος ἔτι ἐφαίνετο Σέλεμνος οὔτε ὡς αὐτὸν φοιτήσειν ἔμελλεν ἡ νύμφη, Σέλεμνον δὲ μονωθέντα Ἀργυρᾶς καὶ τελευτήσαντα ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐποίησεν Ἀφροδίτη ποταμόν. λέγω δὲ τὰ ὑπὸ Πατρέων λεγόμενα. καὶ--ἤρα γὰρ καὶ ὕδωρ γενόμενος Ἀργυρᾶς, καθότι ἔχει καὶ ἐπὶ τῷ Ἀλφειῷ λόγος Ἀρεθούσης ἔτι ἐρᾶν αὐτόν--δωρεῖται καὶ τῷδε Ἀφροδίτη Σέλεμνον: [3] ἐς λήθην ἄγει τὸν ποταμὸν Ἀργυρᾶς. ἤκουσα δὲ καὶ ἄλλον ἐπ' αὐτῷ λόγον, τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου σύμφορον καὶ ἀνδράσιν εἶναι καὶ γυναιξὶν ἐς ἔρωτος ἴαμα, λουομένοις ἐν τῷ ποταμῷ λήθην ἔρωτος γίνεσθαι. εἰ δὲ μέτεστιν ἀληθείας τῷ λόγῳ, τιμιώτερον χρημάτων πολλῶν ἐστιν ἀνθρώποις τὸ ὕδωρ τοῦ Σελέμνου.» Παυσανία Αχαϊκά
- ↑ GEOnet Names Server. 11 Ιουνίου 2018. -827862.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.), Στέφανου Ν. Θωμόπουλου «Ιστορία της Πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821». Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, Τόμος Α΄, Αχαϊκές Εκδόσεις, Πάτρα 1998. ISBN 960-7960-08-4