Σέσαρ Λουίς Μενότι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Σέζαρ Λουίς Μενότι)
Σέσαρ Λουίς Μενότι

1983
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης5 Νοεμβρίου 1938
Τόπος γέννησηςΡοσάριο, Αργεντινή
Ημερ. θανάτου5 Μαΐου 2024 (85 ετών)
Τόπος θανάτουΜπουένος Άιρες, Αργεντινή
Ύψος1,93 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1960–1963Ροσάριο Σεντράλ86(47)
1964Ράσινγκ Κλουμπ
1965–1966Μπόκα Τζούνιορς18(6)
1967–1968Νιου Γιορκ Τζένεραλς29(9)
1968Σάντος1(0)
1969Ατλέτικο Γιουβέντους
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1962–68Αργεντινή11(2)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1970Νιούελς Ολντ Μπόις
1971–1974Κλουμπ Ατλέτικο Ουρακάν
1974–1982Αργεντινή
1983–1984Μπαρτσελόνα
1986–1987Μπόκα Τζούνιορς
1987–1988Ατλέτικο Μαδρίτης
1989Ρίβερ Πλέιτ
1990–1991Πενιαρόλ
1991–1992Μεξικό
1993–1994Μπόκα Τζούνιορς
1996–1997Ιντεπεντιέντε
1997ΟΚ Σαμπντόρια
1997–1999Ιντεπεντιέντε
2002Ροσάριο Σεντράλ
2004Ιντεπεντιέντε
2006Πουέμπλα ΦΚ
2007Εστουδιάντες Τέκος
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι (César Luis Menotti, ισπανική προφορά ΔΦΑ: [ˈsesaɾ ˈlwis meˈnoti], Ροσάριο, 5 Νοεμβρίου 1938 – Μπουένος Άιρες, 5 Μαΐου 2024), γνωστός ως El Flaco (Ο λιγνός) ήταν Αργεντινός πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής. Ως προπονητής, οδήγησε την Εθνική Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978.[1]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μενότι μεγάλωσε στην περιοχή Φίσερτον του Ροσάριο. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος πυγμάχος και χορευτής στην περιοχή, αλλά πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα όταν ο Σέσαρ ήταν έφηβος. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο και μπάσκετ αλλά το ταλέντο του ήταν στο ποδόσφαιρο από το οποίο αναζήτησε την οικονομική του αποκατάσταση.[2]

Καριέρα ως παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αγωνίστηκε για τοπικές ομάδες πριν ένας ανιχνευτής ταλέντων για την Ροσάριο Σεντράλ τον επέλεξε. Αγωνίστηκε στις κατηγορίες νέων και παρέμεινε τέσσερις σεζόν στη Ροζάριο προτού μεταγραφεί το 1964 στη Ράσινγκ, ενώ στη συνέχεια μετακόμισε στη Μπόκα Τζούνιορς το 1965, όπου θα κέρδιζε τον πρώτο του τίτλο ως παίκτης, το πρωτάθλημα του 1965. Το 1968 ανταλλάχθηκε στη Σάντος, όπου ήταν συμπαίκτης του Πελέ και κατέκτησε το Καμπεονάτο Παουλίστα, το εθνικό πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς και την Σούπερ Διηπειρωτικό Κύπελλο. Αγωνίστηκε επίσης για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Αργεντινής σε 11 αγώνες.[3]

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταξίδεψε για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1970 ως θεατής στο Μεξικό και αποφάσισε να γίνει προπονητής ξεκινώντας την σταδιοδρομία του σε ηλικία μόλις 32 ετών. Με την Ουρακάν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο, το πρωτάθλημα του 1973.[4]

Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου Αργεντινής αποφάσισε να προσφέρει στον Μενότι τη θέση του εθνικού προπονητή το 1974 μετά την αποτυχία στη διοργάνωση. Ως προπονητής ήταν υποστηρικτής του επιθετικού ποδοσφαίρου, σε μια κουλτούρα αθλήματος της Αργεντινής στην οποία η αποτελεσματικότητα και η ομορφιά, αν όχι ήταν αρκετά "διαζευγμένη", υπέστησαν τουλάχιστον έναν σαφή διαχωρισμό τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1960.[1] Επέβαλε περισσότερη δομή στον στην τακτική, επιταχύνοντας το ρυθμό του παιχνιδιού και αγνοώντας μεγάλα ονόματα στην επιλογή της ομάδας του.[2] Είναι η κύρια φιγούρα που έφερε επανάσταση στο εθνικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του 1970 και είναι ένας από τους σπουδαίους δασκάλους που είχε η χώρα. Ωστόσο, διέθετε και ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να εφαρμόσουν ένα τέτοιο τρόπο παιχνιδιού στο γήπεδο.[5]

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, στον πρώτο γύρο η Αργεντινή νίκησε την Ουγγαρία και τη Γαλλία χωρίς να πείσει τους κριτικούς και μετά έχασε από την Ιταλία. Έτσι πέτυχε τη δεύτερη θέση στον προκριματικό γύρο μετά την Ιταλία και έπρεπε να παίξει τον δεύτερο γύρο στο Ροσάριο. Ο Μενότι έκανε διαφοροποιήσεις στην ομάδα και μια πειστική νίκη 2-0 επί της Πολωνίας στο δεύτερο γύρο ακολουθήθηκε από ισοπαλία 0-0 απέναντι στη Βραζιλία. Η τελευταία ημέρα είχε προγραμματιστεί ώστε η Αργεντινή να παίξει με το Περού γνωρίζοντας ήδη το αποτέλεσμα του αγώνα Βραζιλίας-Πολωνίας. Η Βραζιλία κέρδισε 3-1, η Αργεντινή χρειάστηκε νίκη με τέσσερα γκολ διαφορά για να φτάσει στον τελικό. Ο αγώνας με το Περού τελείωσε με νίκη 6-0 για την Αργεντινή. Ο τελικός απέναντι στην Ολλανδία ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος αγώνας της Αργεντινής στη διοργάνωση. Η Αργεντινή κέρδισε στην παράταση με 3-1 και σήκωσε το κύπελλο.[6] Η επιτυχία επισκιάστηκε από τα παρασκήνια του αγώνα με το Περού, όμως ο Μενότι επανέφερε στην κορυφή την Αργεντινή από εκείνη τη χρονιά και συνεχώς έκτοτε. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Μενότι φρόντισε τόσο για τη γενική εικόνα, όσο και για τις μικρές λεπτομέρειες.[7]

Το 1979 ο Μενότι ανέλαβε την Εθνική Αργεντινής Κ-20 και με ηγέτη το Ντιέγκο Μαραντόνα κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Κ-20 στα γήπεδα της Ιαπωνίας.[8] Η διοργάνωση ανέδειξε στην κορυφή του κόσμου το Μαραντόνα, ο οποίος απέδωσε τη νίκη στην προπονητική του Μενότι.[2] Το 1980 η ομάδα αγωνίστηκε στο Μουντιαλίτο 1980 στην Ουρουγουάη, αλλά απέτυχε να φτάσει στον τελικό.

Διορίστηκε προπονητής της Μπαρτσελόνα το 1983, βοηθώντας την να κερδίσει το Κύπελλο Ισπανίας, το Κύπελλο Ισπανικής Λίγκας και το Σούπερ Καπ Ισπανίας, πριν φύγει από το σύλλογο το 1984.[9][10] Με εξαιρετικές ιδέες και τη διάσημη ατάκα του για τους «μικρότερους χώρους», ο τρόπος παιχνιδιού του ήταν να ασκήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση στον αντίπαλο.[11] Ο τραυματισμός του Μαραντόνα και η πολύμηνη απουσία του στοίχισαν στην ομάδα τη σεζόν 1983-84, όμως οι ενδείξεις για την κακή εξωγηπεδικη ζωή του παίκτη δημιουργησαν προβλήματα ακόμα και στο πρόγραμμα προπονήσεων. Τελικά, η αντιπαράθεση οδήγησε τον παγκόσμιο πρωταθλητή τεχνικό να ζητήσει την εκδίωξη του παίκτη θεωρώντας ότι έτσι μόνο θα κατάφερνε η ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα που τελευταία φορά είχε πανηγυρίσει το 1974.[12] Η ιστορία δικαίωσε το Μενότι με την κατάκτηση του τίτλου το 1985 όμως και ο ίδιος είχε απολυθεί από το σύλλογο.

Ακολούθως ανέλαβε αρκετές ομάδες για περισσότερο από δύο δεκαετίες μεταξύ των οποίων την Εθνική ομάδα του Μεξικού το διάστημα 1991-92 κλείνοντας την καριέρα του το 2007.[13] Τον Ιανουάριο του 2019 ορίστηκε από την Ομοσπονδία της Αργεντινής ως διευθυντής του επιτελείου των εθνικών ομάδων της χώρας, προωθώντας το Λιονέλ Σκαλόνι στην ανάληψη της τεχνικής ευθύνης της Αργεντινής.[14][15][16]

Διακρίθηκε για το πάθος του για το άθλημα και την επιθετική έμφαση που εμφύσησε στις ομάδες που αναλάμβανε, αποτελώντας έναν από τις πιο σημαντικούς και εμβληματικούς προπονητές στην ιστορία της Αργεντινής. Η αναλυτική του ικανότητα στο άθλημα υπήρξε κορυφαία.[17] Ως προπονητής της Ουρακαν είχε πει για τον τρόπο σκέψης του: «Θέλω να κερδίσω τον αγώνα, αλλά δεν υποχωρώ στην τακτική λογική ως τον μόνο τρόπο για να κερδίσω, μάλλον πιστεύω ότι η αποτελεσματικότητα δεν διαχωρίζεται από την ομορφιά».[2] Στην πατρίδα του, το όνομά του ήταν συνώνυμο με την έννοια του να παίζεις ποδόσφαιρο με τον σωστό τρόπο. Για να εξηγήσει την προοπτική του, έλεγε ότι «το γκολ πρέπει να είναι μια πάσα στα δίχτυα». Το Menottismo, όπως έγινε γνωστό το στυλ του, δεν ήταν μόνο ποδοσφαιρική φιλοσοφία, αλλά και τρόπος ζωής.[18]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Απεβίωσε από αναιμία στις 5 Μαΐου 2024 στο Μπουένος Άιρες, σε ηλικία 85 ετών.[19][20]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παίκτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπόκα Τζούνιορς

  • Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1965

Σάντος

  • Καμπεονάτο Παουλίστα: 1968
  • Πρωτάθλημα Βραζιλίας: 1968
  • Διηπειρωτικό Σούπερ Καπ: 1968

Προπονητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ουρακάν

  • Πρωτάθλημα: 1973

Μπαρτσελόνα

  • Κύπελλο Ισπανίας: 1982–83
  • Λιγκ Καπ: 1983
  • Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1983

Εθνική Αργεντινής Νέων

  • Τουρνουά Τουλόν: 1975
  • Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA Κ-20: 1979

Εθνική Αργεντινής

  • Παγκόσμιο Κύπελλο FIFA : 1978

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Get-well wishes to Argentina's El Flaco whose football moved the world». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «César Menotti, manager who gave Maradona his first cap and steered Argentina to 1978 World Cup glory – obituary». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2024. 
  3. ↑ ««El Menotti jugador: de llegar a Central "escondido" a Boca y el Santos de Pelé - TyC Sports»». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2024. 
  4. ↑ «Il "proceso" di César Luis Menotti». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. 
  5. ↑ «Kempes, el crack de la primera consagración». Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021. 
  6. ↑ «The story of the 1978 World Cup». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. 
  7. ↑ «Tim Vickery : Cesar Luis Menotti Named Director Of Argentina National Teams». Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2023. 
  8. ↑ «MENOTTI Cesar Luis: El Flaco Menotti raised Argentina's game». Classic Football. FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014. 
  9. ↑ «Cesar Luis Menotti (1983-84)». Managers. FC Barcelona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2014. 
  10. ↑ «Argentina World Cup winning coach César Luis Menotti passes away». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  11. ↑ «RIP César Luis Menotti». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  12. ↑ «Why did Menotti kick Maradona out of Barça» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ «Cesar Luis Menotti, architect of Argentina's 1978 World Cup triumph, dead at 85». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  14. ↑ «Cesar Luis MENOTTI named as director of Argentina National Teams». Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «La muerte de César Luis Menotti: cómo fueron los tributos de los campeones del 78, 86 y 2022». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  16. ↑ «Lionel Messi pays tribute to Cesar Luis Menotti as legendary former Argentina & Barcelona manager dies aged 85». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  17. ↑ «César Luis Menotti, coach who led Argentina to its first World Cup title in 1978, dies at 85». Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  18. ↑ «FIFA : A tribute to César Luis Menotti: 1938-2024». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  19. ↑ Marplatense, El. «Murió César Luis Menotti, primer DT campeón del mundo con la Selección Argentina». El Marplatense | Mi lugar. Mis contenidos. (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2024. 
  20. ↑ «César Luis Menotti, coach who led Argentina to its first World Cup title in 1978, dies at 85». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σέσαρ_Λουίς_Μενότι&oldid=10558883"