Ρομπέρ Σαμπατιέ
| Ρομπέρ Σαμπατιέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Robert Sabatier (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 17 Αυγούστου 1923[1][2][3] 18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5] |
| Θάνατος | 28 Ιουνίου 2012[6][2][7] Μπουλόν-Μπιγιανκούρ[5] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[8] συγγραφέας[8] σεναριογράφος κριτικός λογοτεχνίας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Histoire de la poésie française • essay |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Christiane Lesparre |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (14 Νοεμβρίου 2011)[9] Prix Cazes[10] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ρομπέρ Σαμπατιέ (γαλλικά: Robert Sabatier) (1923 - 2012) ήταν Γάλλος ποιητής και συγγραφέας. Έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια και ποιήματα. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ καθώς και της Ακαδημίας Μαλαρμέ. Είναι επίσης συγγραφέας της Ιστορίας της γαλλικής ποίησης.[11]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρομπέρ Σαμπατιέ γεννήθηκε στο προάστιο του Παρισιού Μπουλόν-Μπιγιανκούρ στις 17 Αυγούστου 1923. Ο πατέρας του πολέμησε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η μητέρα του διατηρούσε ένα μικρό παντοπωλείο.[12] Έμεινε ορφανός σε ηλικία 12 ετών και ανατράφηκε από έναν θείο του που διατηρούσε μικρό τυπογραφείο, χάρη στον οποίο έμαθε τη δουλειά του τυπογράφου από την ηλικία των 13 ετών. Στη συνέχεια έζησε στη συνοικία κοντά στο κανάλι Σαιν-Μαρτέν. Το 1943, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ήταν μέλος των Μακί.
Μετά τον πόλεμο, το 1947, εξέδωσε ένα ποιητικό περιοδικό. Από το 1950, εργάστηκε στον εκδοτικό οίκο Presses Universitaires de France, όπου παρέμεινε για 12 χρόνια. Στη συνέχεια έγινε λογοτεχνικός διευθυντής των εκδόσεων Albin Michel για 7 χρόνια, μέχρι την εκλογή του στην Ακαδημία Γκονκούρ το 1971, καθώς και στην Ακαδημία Μαλαρμέ.
Υπήρξε μέλος της επιτροπής της Διεθνούς Στέγης Ποιητών και Συγγραφέων του Σαιν-Μαλό. Η σύζυγός του Κριστιάν Λεσπάρ (1928-2002) ήταν επίσης συγγραφέας.
Ο Ρομπέρ Σαμπατιέ πέθανε στις 28 Ιουνίου 2012 στο Παρίσι σε ηλικία 88 ετών, ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς. Το 2012 το βραβείο Γκονκούρ Ποίησης ονομάστηκε βραβείο Ποίησης Ρομπέρ Σαμπατιέ προς τιμήν του.[13]
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταξύ των αξιοσημείωτων έργων του είναι η αυτοβιογραφική σειρά μυθιστορημάτων Το μυθιστόρημα του Ολιβιέ, όπου αναφέρεται στη ζωή του νεαρού ήρωα στους δρόμους μιας φτωχής συνοικίας στο προπολεμικό Παρίσι κατά τη δεκαετία του 1930 και έως την Απελευθέρωση, μεταφέροντας την ατμόσφαιρα και τα βιώματα της δικής του παιδικής ηλικίας. [14]Στη σειρά που περιλαμβάνει οκτώ μυθιστορήματα, αξιοσημείωτα είναι Τα Σουηδικά σπίρτα (1969), μυθιστόρημα που γνώρισε μεγάλη επιτυχία από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και διασκευάστηκε για τη γαλλική τηλεόραση το 1996, τα Τρία γλειφιτζούρια μέντας (1972), Τα αγριοφούντουκα (1974), Τα μελωδικά κοριτσόπουλα (1980), Νταβίντ και Ολιβιέ (1986), Ο Ολιβιέ και οι φίλοι του (1993). Ο Σαμπατιέ αφηγείται, μεταξύ άλλων, τα παιδικά του χρόνια με τον παππού του Ωγκύστ, πεταλωτή σε χωριό της Ωβέρνης, ο οποίος έμαθε να διαβάζει μόνος του και δίδαξε και τη γυναίκα του. Με περισσότερα από τρία εκατομμύρια πωλήσεις, και με συνέχεια των επεισοδίων όπως Ο Ολιβιέ το 1940 (2003) και οι Πολεμικές τρομπέτες (2007), ο συγγραφέας γνώρισε σημαντική εμπορική επιτυχία. [15]
Το πρώτο του μυθιστόρημα Αλαίν και ο Νέγρος (1953) χαιρετίστηκε ως το «πρώτο γαλλικό αντιρατσιστικό μυθιστόρημα» και μεταφέρθηκε στην οθόνη. Το 1960 ταινία έγινε επίσης το Μπουλβάρ, σε σκηνοθεσία Ζυλιέν Ντυβιβιέ.
Τα κρυφά χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου (1984), ένας υπαρξιακός απολογισμός, και η Πραγματεία για το χαμογελαστό παράλογο (1991), με σκέψεις του και ευφυολογήματα, αποκαλύπτουν το πιο σοβαρό ύφος του συγγραφέα.
Ασχολήθηκε επίσης με την ποίηση, δημοσίευσε περίπου δέκα ποιητικές συλλογές, μεταξύ των οποίων: Καθαγιασμός πλοίου (1959), Το πουλί του αύριο (1981). Είναι συγγραφέας της Ιστορίας της γαλλικής ποίησης σε 9 τόμους (1975-1982), για την οποία, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, διάβασε 25 εκατομμύρια στίχους σε 40 χρόνια. Ως ποιητής, τιμήθηκε με το βραβείο Γκιγιώμ Απολλιναίρ το 1955.[16]
Από το 1956 δημοσίευσε μερικά αστυνομικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Ρομπέρ Βελερύτ. Ασχολήθηκε επίσης με ραδιοφωνικές εκπομπές. Πριν από το θάνατό του το 1012, έγραψε τα απομνημονεύματά του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11923198t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6641rmm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Fichier des personnes décédées». Fichier des personnes décédées. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Décès de l'écrivain Robert Sabatier à l'âge de 88 ans». (Γαλλικά) Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2012.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0754561. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 8,0 8,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /118855. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ PREX1130510D.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ . «babelio.com/auteur/Robert-Sabatier».
- ↑ Jean Nohain, «Robert Sabatier romancier poète conteur:Portrait de notre temps », Notre temps, no 115, décembre 1978, p. 3-5.
- ↑ . «academiegoncourt.com/goncourt-de-la-poesie Robert Sabatier».
- ↑ . «francetvinfo.fr/replay-radio/le-livre-du-jour/le-roman-d-olivier-de-robert-sabatier».
- ↑ . «livredepoche.com/auteur/robert-sabatier».
- ↑ . «kathimerini.gr/culture/6006/efyge-apo-ti-zoi-o-syggrafeas-kai-poiitis-romper-sampatie».
|
