Ρίτσαρντ Μπρίνσλεϊ Σέρινταν
Ο Ρίτσαρντ Μπρίνσλεϊ Σέρινταν (αγγλικά: Richard Brinsley Sheridan, 30 Οκτωβρίου 1751, Δουβλίνο - 7 Ιουλίου 1816, Λονδίνο ) ήταν Αγγλο-Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών και υφυπουργός Εξωτερικών και θεωρείται ένας από τους ικανότερους ρήτορες που αγόρευσαν στη Βουλή των Κοινοτήτων του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα πιο διάσημα από τα λογοτεχνικά του έργα είναι τα θεατρικά Οι αντίζηλοι (1775) και Το σχολείο του σκανδάλου (1777), που παρέμειναν στο πρόγραμμα του θεάτρου Ντράρυ Λέιν από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα.[17]
Ο Σέρινταν Λε Φάνιου, διάσημος συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου και φαντασμάτων, ήταν ανιψιός του.[18]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σέρινταν γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1751. Ο πατέρας του Τόμας Σέρινταν ήταν διάσημος ηθοποιός και διευθυντής θεάτρου στο Δουβλίνο, αλλά μετά την εγκατάστασή του στην Αγγλία το 1758, εγκατέλειψε την υποκριτική και έγραψε πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης. Η μητέρα του ήταν θεατρική συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, πέθανε όταν ο Σέρινταν ήταν 15 χρονών.
Από το 1762 έως το 1768 φοίτησε στο Harrow School στο Λονδίνο και στη συνέχεια σπούδασε νομικά και μαθηματικά ιδιωτικά με σκοπό να γίνει δικηγόρος.
Το 1772, σε ηλικία 20 ή 21 ετών, μονομάχησε δύο φορές τον λοχαγό Τόμας Μάθιους, ο οποίος έγραψε ένα προσβλητικό άρθρο δυσφημώντας την αρραβωνιαστικιά του Σέρινταν, την τραγουδίστρια Ελίζαμπεθ Λίνλεϊ, κόρη του επιτυχημένου μουσικού Τόμας Λίνλεϊ. Η πρώτη μονομαχία ήταν σύντομη και αναίμακτη. Ο Μάθιους έχασε το σπαθί του και, σύμφωνα με τον Σέρινταν, αναγκάστηκε να «ικετέψει για τη ζωή του» και να υπογράψει μια ανάκληση του άρθρου. Ο Μάθιους ζήτησε δημόσια συγγνώμη αλλά, εξοργισμένος από τη δημοσιότητα, αρνήθηκε να δεχτεί την ήττα και προκάλεσε τον Σέρινταν σε μια δεύτερη μονομαχία. Ο Σέρινταν δεν ήταν υποχρεωμένος να δεχτεί αυτή την πρόκληση, αλλά δέχθηκε. Αυτή η μονομαχία, που έγινε τον Αύγουστο του 1772, ήταν πολύ πιο σκληρή, αυτή τη φορά και οι δύο έσπασαν τα ξίφη τους, αλλά συνέχισαν να αγωνίζονται σε έναν «απελπισμένο αγώνα για ζωή και τιμή». Και οι δύο τραυματίστηκαν, ο Σέρινταν περισσότερο από τον Μάθιους. Ευτυχώς, οκτώ ημέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι η κατάστασή του ήταν εκτός κινδύνου.[19]
Θεατρικός συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1773 παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ Λίνλεϊ και εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο. Η γυναίκα του τραγούδησε για τον βασιλιά και την οικογένειά του στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και ο βασιλιάς είπε ότι «δεν άκουσε ποτέ μια τόσο όμορφη φωνή». Αλλά μετά τον γάμο τους, ο Σέρινταν αρνήθηκε να της επιτρέψει να τραγουδάει δημόσια, αν και διοργάνωνε ιδιωτικές συγκεντρώσεις όπου εκείνη ήταν η πρωταγωνίστρια.
Ο Σέρινταν για λόγους βιοποριστικούς άρχισε να γράφει για τη σκηνή. Με δύο φίλους αγόρασε το θέατρο Ντράρυ Λέιν. Το πρώτο του έργο, Οι αντίζηλοι, που βασίστηκε χαλαρά στις προσωπικές του εμπειρίες, παίχτηκε για πρώτη φορά στο Κόβεντ Γκάρντεν το 1775. Στην αρχή είχε μικρή επιτυχία, αλλά σύντομα εξασφάλισε μεγάλη και διαρκή επιτυχία. Το πιο διάσημο έργο του, Το σχολείο του σκανδάλου, που δημοσιεύτηκε το 1777, εξακολουθεί να θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες κωμωδίες στην αγγλική λογοτεχνία. Το έργο του Ο κριτικός, που δημοσιεύτηκε το 1779, είχε επίσης αρκετά θετικές κριτικές. Από το 1778, έχοντας κάνει γρήγορα όνομα και περιουσία αγόρασε τα άλλα μερίδια του Ντράρυ Λέιν και τα μεταγενέστερα έργα του ανέβηκαν όλα εκεί έως το 1809 που, παρά τις προφυλάξεις πυρασφάλειας το θέατρο κάηκε.[20]
Έγραψε επίσης μια επιλογή από ποιήματα και πολιτικούς λόγους κατά τη διάρκεια της θητείας του στο κοινοβούλιο.
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτός από τα λογοτεχνικά του ενδιαφέροντα, ο Σέρινταν ήταν και πολιτικά ενεργός από το 1780 έως το 1812. Εξελέγη στη Βουλή των Κοινοτήτων με το κόμμα των Ουίγων το 1780, όπου, ως προικισμένος δημόσιος ομιλητής, έγινε ένας από τους ηγέτες του κόμματός του. Ο Σέρινταν το 1800 αντιτάχθηκε στην Πράξη της Ένωσης για την ένωση του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας με το Βασίλειο της Ιρλανδίας, στον πόλεμο κατά της Αμερικανικής Επανάστασης (1780) και της Γαλλίας (1794), αλλά προέτρεψε την επίθεση στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1803). Υπό τον Τσαρλς Τζέιμς Φοξ, ο Σέρινταν έγινε υφυπουργός Εξωτερικών το 1782 και στη συνέχεια Υπουργός Οικονομικών το 1783. Μετά τον θάνατο του Γουίλιαμ Πιτ το 1806, έγινε Γραμματέας του Ναυτικού.[21]
Αρκετές αναφορές στα έργα του αντικατοπτρίζουν τις έντονες αντιαποικιακές δηλώσεις που έκανε σχετικά με την αγγλική κακομεταχείριση της Ιρλανδίας και της Ινδίας σε όλη την πολιτική του σταδιοδρομία.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον θάνατο της πρώτης του συζύγου το 1792, με την οποία απέκτησε έναν γιο και μια κόρη, ο Σέρινταν το 1794 παντρεύτηκε την Έστερ Τζέιν Ογκλ, κόρη ιερέα του καθεδρικού ναού του Γουίτσεστερ, με την οποία απέκτησε έναν άλλο γιο.
Τα τελευταία χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Δεκέμβριο του 1815 ο Σέρινταν αρρώστησε και καθηλώθηκε στο κρεβάτι. Πέθανε το 1816 φτωχός. Ωστόσο, δούκες, κόμητες, λόρδοι, ο Λόρδος Δήμαρχος του Λονδίνου και άλλοι αξιόλογοι παρευρέθηκαν στην κηδεία του και του αποδόθηκαν οι υψηλότερες τιμές. Ενταφιάσθηκε στη Γωνιά των Ποιητών του Αβαείου του Γουέστμινστερ.[22]
Θεατρικά έργα (επιλογή)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- The Rivals (Οι αντίζηλοι, 1775)
- St. Patrick's Day, or the Enterprising Lieutenant (Η ημέρα του Αγίου Πατρικίου, 1775)
- Duenna - κωμική όπερα, (1775).
- A Trip to Scarborough (Ένα ταξίδι στο Σκάρμπορο, 1777)
- The School for Scandal (Το σχολείο του σκανδάλου, 1777)
- The Critical (Ο κριτικός, 1779)
- Pizarro (1799) Ιστορική τραγωδία
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 8294. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 International Music Score Library Project. Category:Sheridan,_Richard_Brinsley. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb123422255. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6m90b13. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990007494. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb123422255. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990007494. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-richard-sheridan-1. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2022.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 «Kindred Britain»
- ↑ 14,0 14,1 p2422.htm#i24211. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 15,0 15,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 16,0 16,1 «Шеридан, Томас» (Ρωσικά)
- ↑ . «greek_greek.en-academic.com/Σέρινταν, Ρίτσαρντ Μπρίνσλεϋ Μπάτλερ».
- ↑ . «encyclopedia.com/arts/culture-magazines/le-fanu-joseph-sheridan-1814-1873».
- ↑ . «britannica.com/biography/Richard-Brinsley-Sheridan».
- ↑ . «studysmarter.co.uk/english-literature/dramatists/richard-brinsley-sheridan/».
- ↑ . «bl.uk/people/richard-brinsley-sheridan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2023.
- ↑ . «classicirishplays.com/playwrights/richard-brinsley-sheridan».