Πωλ Σερυζιέ
| Πολ Σερυζιέ | |
|---|---|
 Ο Πωλ Σερυζιέ (περ. 1890) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Paul Sérusier (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 9 Νοεμβρίου 1864[1][2][3] Παρίσι[4] |
| Θάνατος | 7 Οκτωβρίου 1927[1][5] Μορλαί[6] |
| Τόπος ταφής | Μορλαί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[8][9] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ Ακαδημία Ζυλιάν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[10][5] χαράκτης[11] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Women bathing with white veils d:Q17490940 Le Talisman, l'Aven au Bois d'Amour |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marguerite Sérusier[12] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πωλ Σερυζιέ (γαλλικά: Paul Sérusier) γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1864 στο Παρίσι και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1927 στο Μορλαί, ήταν Γάλλος μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος και θεωρητικός της τέχνης που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του βραχύβιου, αλλά με μεγάλη επιρροή, κινήματος γαλλικής τέχνης του τέλους του 19ου αιώνα, γνωστού ως ομάδα Ναμπί.[13]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πωλ Σερυζιέ γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1864 στο Παρίσι. Φοίτησε στο Λύκειο Κοντορσέ, ένα σχολείο που έδινε μεγάλη έμφαση στη μελέτη της φιλοσοφίας, και έλαβε απολυτήριο το 1883. Αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και το 1886 γράφτηκε στην ιδιωτική Ακαδημία Ζυλιάν στο Παρίσι. Το καλοκαίρι του 1888 ταξίδεψε στο Ποντ-Αβέν (Φινιστέρ) και εντάχθηκε στη μικρή ομάδα καλλιτεχνών που είχε συγκεντρωθεί εκεί γύρω από τον Πωλ Γκωγκέν, με τον οποίο ζωγράφιζαν μαζί και ο οποίος τον ενθάρρυνε να χρησιμοποιήσει μια απλοποιημένη χρωματική παλέτα. [14] Συναντήθηκαν πάλι με τον Γκωγκέν και ζωγράφισαν μαζί στο Λε Πουλντύ το 1889-1890. Εκτός από ένα έργο πάνω στη φιλοσοφία της ζωγραφικής γύρω από το έργο του Γκωγκέν, ο Σερυζιέ ανέπτυξε τη δια βίου μέθοδο εργασίας του: σκιτσάριζε σε εξωτερικό τοπίο και ολοκλήρωνε τα έργα του μακριά από το θέμα, στο εργαστήριο. Γοητεύτηκε επίσης από το τοπίο και την απομόνωση της Βρετάνης. Οι πρώιμοι πίνακες του Σερυζιέ που παρουσιάζουν ανθρώπους και τοπία της Βρετάνης είναι αξιοσημείωτοι για τη σιωπηλή, στοχαστική τους διάθεση.[15]
Κατά τη δεκαετία του 1890, με τους φίλους του, μεταξύ των οποίων οι Πιέρ Μπονάρ, Εντουάρ Βιγιάρ, Μωρίς Ντενί, Πωλ Ρανσόν και άλλους, τους οποίους είχε γνωρίσει στην Ακαδημία Ζυλιάν, που μοιράζονταν τις ιδέες του, σχημάτισαν την μεταϊμπρεσιονιστική καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί, («προφήτης» στα εβραϊκά). Συναντιούνταν τακτικά για να μιλήσουν για θεωρίες τέχνης, τον συμβολισμό, τον αποκρυφισμό και τον εσωτερισμό. Οι ιστορικοί τέχνης χρονολογούν την έναρξη του κινήματος των Ναμπί με το έργο του Σερυζιέ Το Φυλαχτό (1888).[16]
Μετά τις επισκέψεις του το 1897 και 1903 στη σχολή θρησκευτικής τέχνης της μονής των Βενεδικτίνων στο Μπόυρον της Γερμανίας, ο Σερυζιέ επηρεάστηκε βαθιά από τις αντιλήψεις τους για τον θρησκευτικό συμβολισμό και τις ιερές αναλογίες. Ο συμβολισμός αυτός χαρακτηρίζει τις τοιχογραφίες του, Βαπτιστήριο του Σατωνέφ-ντυ-Φαού και τους πίνακές του όπως Η ταπισερί, 1924 (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Παρίσι).
Παντρεύτηκε το 1912, αλλά ο γάμος του ήταν δυστυχισμένος. Η σύζυγός του ήταν έγκλειστη σε ένα ίδρυμα στο Μορλαί για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Από το 1914 αποσύρθηκε στη Βρετάνη, αν και συνέχισε να ταξιδεύει και να βλέπει τους φίλους του. Το θεωρητικό έργο του αυτής της περιόδου θεωρείται ως σημαντικότερο της ζωγραφικής του. Αργότερα έλαβε μέρος σε θεατρικούς πειραματισμούς και δίδαξε θεωρία χρωμάτων στη νεοσύστατη Ακαδημία Ρανσόν. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αποκρυστάλλωσε τις αρχές που αποτύπωσε στο Αλφαβητάριο της ζωγραφικής (ABC de la peinture) που δημοσίευσε το 1921.[17]
Πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1927 στο Μορλαί της Βρετάνης.
Επιλογή έργων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Λουίζ ή η Βρετόνη υπηρέτρια (1890) Μουσείο Μωρίς Ντενί, Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι -
Η Βρετόνη Εύα ή η Μελαγχολία, 1891, Μουσείο Ορσέ -
Αγόρια σε όχθη ποταμού, 1906, Εθνικά Μουσείο Βικτώριας -
Η χήρα πολέμου, 1919 -
Αγροτικό σπίτι στο Λε Πουλντύ, 1890, Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον -
Η συγχώρεση της Νοτρ-Νταμ-ντε-Πορτ στο Σατωνέφ-ντυ-Φαού, περ. 1894, Μουσείο Καλών Τεχνών του Καμπέρ -
Η καταιγίδα, 1893, Μουσείο Ορσέ -
Δύο γυναίκες της Βρετάνης κάτω από ανθισμένη μηλιά, 1892, Μαδρίτη
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6736xn0. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 Jean-Pierre Delarge: (Γαλλικά) Le Delarge. Gründ, Jean-Pierre Delarge. Παρίσι. 2001. 18534_artiste_SERUSIER_Paul. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-2-7000-3055-6. ISBN-10 2-7000-3055-9.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. serusier-paul. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /14324. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 5353. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11943854j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 100584035.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Μαρτίου 2019. 500029078. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ 65230. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ museeduluxembourg
.fr /sites /museeduluxembourg .fr /files /Dossier _Pedagogique _NABIS .pdf. - ↑ . «britannica.com/biography/Paul-Serusier».
- ↑ . «courtgallery.com/artists/paul-serusier/biography/».
- ↑ . «wikiart.org/en/paul-serusier».
- ↑ . «theartstory.org/artist/serusier-paul/».
- ↑ . «artnet.com/artists/paul-serusier/».
|