Πολιορκία της Θεσσαλονίκης (1422-1430)
Οθωμανική πολιορκία της Θεσσαλονίκης | |||
---|---|---|---|
Χρονολογία | 1422-1430 | ||
Τόπος | Θεσσαλονίκη | ||
Έκβαση | Νίκη των Οθωμανών, άλωση της πόλης | ||
Αντιμαχόμενοι | |||
| |||
Απώλειες | |||
|
Η πολιορκία της Θεσσαλονίκης μεταξύ του 1422 και του 1430 ήταν επιτυχημένη στρατιωτική απόπειρα της οθωμανικής αυτοκρατορίας υπό την ηγεσία του Μουράτ Β' να καταλάβουν την βυζαντινή πόλη της Θεσσαλονίκης. Αρχικά, ο Σουλτάνος επιθυμούσε να κυριεύσει την πόλη για να τιμωρήσει την βυζαντινή δυναστεία των Παλαιολόγων για τις απόπειρες τους να γίνουν αυτουργοί μιας επανάστασης στους κόλπους των Οθωμανών αξιωματούχων. Καθώς πλησίαζε το τέλος, ο Μουράτ Β' πολιόρκησε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης το 1422.[1] Το 1423, οι Βυζαντινοί πούλησαν την πόλη στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, που ανέλαβε το βάρος της υπεράσπισης της.[2][3]
Η πολιορκία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Μάρτιο του 1430 η Βενετική Γερουσία για να εξασφαλίσει την απερίσπαστη κατοχή της Θεσσαλονίκης είναι έτοιμη να δεχθεί την εγκατάσταση ενός καδή μέσα στην πόλη και να παραχωρήσει στους Τούρκους το κάστρο του Χορτιάτη. Την ίδια περίοδο ο Μουράτ Β' ήταν αποφασισμένος να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και βαδίζει κατά της Θεσσαλονίκης. Η πληροφορία αφού διασταυρώνεται λαμβάνουν αμυντικές πρωτοβουλίες οι Βενετοί. Στις 17 Μαρτίου φτάνει στο λιμάνι ο υποναύαρχος Antonio Diedo με τρεις γαλέρες. Ο αμυντικός στρατός είναι λίγος: σε κάθε δυο ή τρεις επάλξεις είναι ένας στρατιώτης, ενώ ο οπλισμός είναι ανεπαρκής και ακατάλληλος.[4]
Ξημερώματα της Κυριακής 26ης Μαρτίου ο στρατός του Μουράτ έφτασε όχι όμως παραταγμένος και με υψωμένη σημαία με την προσδοκία της ειρηνικής παράδοσης: μάλιστα χριστιανοί απεσταλμένοι του Μουράτ ζήτησαν από τους κατοίκους να ξεσηκωθούν κατά των Βενετών και τελικά απωθήθηκαν. Σε διάρκεια τριών ημερών συγκεντρώθηκαν γύρω από την πόλη τα αναγκαία για την πολιορκία μέσα. Οι Τούρκοι ανανέωσαν την πρότασή τους για παράδοση της πόλης αλλά οι Βενετοί την απέρριψαν και κατένειμαν τους Έλληνες και τους Βενετούς αμυνόμενους σε διάσπαρτες θέσεις ενώ διέσπειραν μεταξύ τους τους Τζεταρίους, μπουλούκι τυχοδιωκτών μισθοφόρων, για να εκτελούν όποιον εγκατέλειπε τη θέση του. Η πληροφορία όμως που δόθηκε στους πολιορκούμενους από Βενετό δωδέκαρχο ότι αναμενόταν η άφιξη πειρατικών πλοίων τα οποία θα πυρπολούσαν τις τρεις βενετικές γαλέρες οι οποίες ήταν αφύλακτες επειδή τα πληρώματά τους πολεμούσαν στις επάλξεις, προκάλεσαν την απόσυρση των πληρωμάτων των γαλερών χωρίς όμως να το πληροφορηθούν εγκαίρως οι κάτοικοι.[5]
Τα μεσάνυχτα πάλι μερικοί χριστιανοί του τουρκικού στρατοπέδου κάλεσαν εκ νέου του πολιορκούμενους να παραδοθούν διότι οι Τούρκοι θα εξαπέλυαν γενική επίθεση τόσο από τα θαλάσσια όσο και από τα χερσαία τείχη. Από την είδηση αυτή προκλήθηκε πανικός που εντάθηκε όταν ο βενετικός στρατός μετακινήθηκε από τα χερσαία στα παραθαλάσσια τείχη για την απόκρουση του εχθρού, γεγονός που εκλήφθηκε από τους πολιορκούμενους κατοίκους ως φυγή των Βενετών. Λίγο πριν την ανατολή του ήλιου εξαπολύθηκε γενική επίθεση.[6]
Με την άλωση της πόλης της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους ολοκληρώνεται η κατάληψη της Θεσσαλονίκης.[7]
Αυτόπτης μάρτυρας της άλωσης υπήρξε ο ιστορικός Ιωάννης Αναγνώστης, ο οποίος έγραψε το χρονικό των γεγονότων στο έργο Διήγησις περί τῆς τελευταίας άλώσεως τῆς Θεσσαλονίχης.[8]
θεσσαλονικη σημερα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ John Julius Norwich, Byzantine: The Decline and Fall (Alfred A. Knopf Pub.: New York, 1998) σελ. 394
- ↑ John Julius Norwich, A History of Venice (Alfred A. Knopf Pub.: New York, 1982) σελ. 343
- ↑ Mango, Cyril. The Oxford History of Byzantium. 1st ed. New York: Oxford UP, 2002. σελ. 277
- ↑ Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992, σελ. 85-86
- ↑ Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992,σελ. 87-88
- ↑ Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992,σελ. 88
- ↑ .Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992,σελ. 99
- ↑ Donald Nicol, Βιογραφικό Λεξικό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ευγένιος Πιερρής, εκδ.Ελληνική Ευρωεκοδοτική, Αθήνα, 1993, σελ.49
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία της Μακεδονίας, 1354-1833,εκδ.Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 1992