Ποιμενικό Καστοριάς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον ΔώραΣτρουμπούκη (συζήτηση | συνεισφορές) στις 01:27, 5 Ιουλίου 2021. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Συντεταγμένες: 40°36′37″N 21°20′54″E / 40.61028°N 21.34833°E / 40.61028; 21.34833

Ποιμενικό
Το Ποιμενικό Καστοριάς σε φωτογραφία έτους 1932
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ποιμενικό
40°39′52″N 21°19′56″E
ΧώραΕλλάδα
Γεωγραφική υπαγωγήΠεριφερειακή Ενότητα Καστοριάς
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Ποιμενικόν Καστοριάς (Βαψώρι η Μπαπτσόρ[1], όπως ήταν γνωστό προπολεμικά) μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου (1949) έμεινε ακατοίκητο.[2] Βρίσκεται βορειο-δυτικά της κορυφής Βιτσίου σε απόσταση μικρότερη των 5 χλμ. Απέχει από την πόλη της Καστοριάς 22χλμ. ανατολικά από τον επαρχιακό οδικό άξονα Βυσσινιάς-Αγίου Αντωνίου και σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την είσοδο του χωριού Αγίου Αντωνίου.

Ιστορία

Αναφέρεται ως Μπάμπουρ με 720 χριστιανούς ορθόδοξους από το Γάλλο χαρτογράφο Annet Synvet, καθηγητή γεωγραφίας στο Oθωμανικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης.[3] Αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα το 1918 μαζί με τον οικισμό Καλύβια Βιτσίου, όπου τους θερινούς μήνες μετέφεραν θεσσαλοί κτηνοτρόφοι τα πρόβατά τους.[4] Στα οθωμανικά κατάστιχα στα τέλη του 15ου αι. αναφέρονται 87 οικογένειες.[5] Εγκαταλείφθηκε λόγω του Εμφύλιου Πολέμου (1946-1949), όταν οι κάτοικοι αποχώρησαν ως πολιτικοί πρόσφυγες.

Πληθυσμιακά στοιχεία

Απογραφή 1886 1900 1905 1913 1920 1928 1940 1951
Πληθυσμός 1.000[6] 1.080[7] 1.360[8] 1.216 [9] 959[10] 839[11][12] 854[13][14] 0[15]

Από τη σύγκριση των στοιχείων των ετών 1920 και 1928, αν ληφθεί υπόψη η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων και η μη εγκατάσταση προσφύγων μετά το 1922, συνάγεται να μεταναστεύσανε στη Βουλγαρία οικειοθελώς λιγότεροι από 100 κάτοικοι βάσει του υπογραφέντος Πρωτόκολλου Πολίτη -Καλφώφ στις 29 Σεπτεμβρίου 1924.[16]

Παραπομπές-Σημειώσεις

  1. Βαψώρι Καστορίας, αποτέλεσε ομώνυμη κοινότητα μαζί με τον οικισμό Καλύβια Βιτσίου [ΦΕΚ 259 / 21.12.1918].
  2. Βαψώριον Καστορίας: Έρημο. Διά διατάγματος της 20.9.55 μετωνομάσθη "Ποιμενικόν" (ΦΕΚ 278, τ. Α΄ 1955) [Απογραφή 1951].
  3. A. Synvet, Les Grecs de l'Empire ottoman: Etude statistique et ethnographique, Κωνσταντινούπολη, 1878, σελ. 56. (pdf) (Γαλλικά)
  4. ΦΕΚ 259/21.12.1918
  5. «Δημήτρης Λιθοξόου, Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Καστοριάς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2012. 
  6. Παψόρι Καστορίας: «Χωρίου έχοντος 1.000 χριστιανούς, εκκλησίαν, σχολείον αρρένων, 2 χάνια και κρήνας» [Σχινάς 1886]
  7. Бабчоръ / Костурска каза, 1.080 χριστιανοί Βούλγαροι [Кънчов 1900].
  8. D.M.Brankoff, Γραμματέας του βουλγαρικού εξαρχάτου (ως συνάγεται τα στοιχεία είναι διογκωμένα σε σχέση με το 1900). «Εξαρχικό χωριό», αν και το 1902 [πριν από την ένοπλη φάση του Μακεδονικού αγώνα 1904-1908] οι 70 από τις 177 οικογένειες ήταν πατριαρχικές [Γούναρης]
  9. Απαρίθμηση
  10. Ελληνική απογραφή 1920, σελ. ξ' Πίνακας 2*
  11. Ελληνική απογραφή 1928, σελ. 287
  12. Ομοδημότες 839, ετεροδημότες 5, δημότες που απογράφτηκαν αλλού 54, ήτοι σύνολο 898. Κανένας πρόσφυγας του έτους 1922
  13. Ελληνική απογραφή 1940, σελ. 51
  14. Νόμιμος πληθυσμός 918 κάτοικοι έναντι των 854 απογραφέντων
  15. Ελληνική απογραφή 1951, σελ. 271
  16. Εθνικό Αρχείο διδακτορικών διατριβών

Εξωτερικοί σύνδεσμοι