Μετάβαση στο περιεχόμενο

Περσοφιλία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Περσοφιλία αναφέρεται στην εκτίμηση και την αγάπη του πολιτισμού, των ανθρώπων ή της ιστορίας του Ιράν (Περσία).

Η πρώτη χρήση της λέξης μάλλον ήταν από τη Βασιλική Νομισματική Εταιρεία το 1838.[1] Αναφερόταν σε έναν βασιλιά του Μάριου στη σύγχρονη Κύπρο.

Το αντίθετο είναι η περσοφοβία ή αντι-ιρανισμός.

Ο θαυμασμός για τους Πέρσες ήταν ιδιαίτερα υψηλός κατά τη διάρκεια της Αχαιμενιδικής δυναστείας. Ο ιδρυτής της, ο Κύρος ο Μέγας, ήταν ο μόνος μη Εβραίος, που θεωρήθηκε Μεσσίας στη Βίβλο.[2] Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο οποίος κατέκτησε πλήρως την αυτοκρατορία, ήταν κι ο ίδιος θαυμαστής του Κύρου και υιοθέτησε περσικά έθιμα. Ο Μακεδόνας σατράπης Πευκέστας κέρδισε την υποστήριξη των υπηκόων του στην Περσία λόγω της περσοφιλίας του[3]. Αρχαίοι Έλληνες ηγέτες της Αχαιμενιδικής περιόδου, που χρησιμοποιούσαν περσικούς τίτλους ή ονόματα, θεωρήθηκαν Περσόφιλοι[4]. Οι βασιλιάδες της Σιδώνας, των οποίων οι κυβερνητικές πολιτικές έδωσαν ειδικά δικαιώματα στους Πέρσες, μπορεί επίσης να αναφέρονται ως Περσόφιλοι.[5]

Νόμισμα "Ιβηρο-Σασσάνιο" από τον Στέφανο Α' της Ιβηρίας. Στην πίσω όψη υπάρχει ένας σταυρός, σύμβολο του χριστιανισμού, μαζί με την Αγία Φωτιά (ατάρ), το σύμβολο της Ζωροαστρικής πίστης και της αυτοκρατορίας των Σασσανίδων. [6]

Οι Καυκάσιοι ηγέτες, που τάχθηκαν με τους Σασσανίδες, χαρακτηρίζονται ως Περσόφιλοι, όπως ο Στέφανος Α' της Ιβηρίας.[6] (Γίνεται λόγος στο Βασίλειο της Ιβηρίας, το όνομα για το βασίλειο του Νοτίου Καυκάσου, με επίκεντρο την σημερινή ανατολική Γεωργία).

Οι χαλίφηδες των Αββασιδών Χαρούν αλ-Ρασίντ και Αλ-Μαμούν περιγράφονται ως περσόφιλοι από τον Άγγλο συγγραφέα Πέρσι Σάικς [7] λόγω των φιλοπερσικών πολιτικών τους.

Ο θαυμασμός του περσικού πολιτισμού συνεχίστηκε στην Αυτοκρατορία των Μουγκάλ στη Νότια Ασία. Για παράδειγμα, ο Αμπντούλ Ραχίμ Χαν-ε-Χάνα είναι ο κύριος περσόφιλος της εποχής του.[8]

Ένας από τους πιο εξέχοντες σύγχρονους περσόφιλους ήταν ο Βρετανός λογοτεχνικός ιστορικός Έντουαρντ Γκράνβιλ Μπράουν, ο οποίος συμμετείχε στην Περσική Συνταγματική Επανάσταση του 1906.


  1. Wertheimer, Londres (1838). The Numismatic Chronicle. Royal Numismatic Society. 
  2. [...] ὁ λέγων Κύρῳ φρονεῖν καὶ πάντα τὰ θελήματά μου ποιήσει· ὁ λέγων Ἱερουσαλήμ· οἰκοδομηθήσῃ, καὶ τὸν οἶκον τὸν ἅγιόν μου θεμελιώσω. (κ.εξ). [...] Αγία Γραφή, Ησαΐας, κεφ. 44-45
  3. Curtis, Vesta Sarkhosh· Stewart, Sarah (2007). The Age of the Parthians (στα Αγγλικά). I.B.Tauris. ISBN 978-1-84511-406-0. 
  4. Max Cary, Percy Gardner, Society for the Promotion of Hellenic Studies (London, England), JSTOR (Organization), Ernest Arthur Gardner (1984). Journal of Hellenic Studies. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link) Online Version
  5. Boardman, John (1982). The Cambridge Ancient History. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-23348-8.  Online Version
  6. 6,0 6,1 Rapp, Stephen H. Corpus scriptorum christianorum orientalium: Subsidia. ISBN 9789042913189. 
  7. Sykes, Sir Percy (27 Σεπτεμβρίου 2013). A History of Persia. ISBN 978-1-136-52597-1. 
  8. Culture and Circulation: Literature in Motion in Early Modern India (στα Αγγλικά). BRILL. 2014. σελ. 13. ISBN 9789004264489. 
  9. «HEGEL, GEORG WILHELM FRIEDRICH – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. 
  10. «Peter Avery OBE (1923–2008)». Cambridge University. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2013.