Παναγιώτης Τζαννετάκης

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παναγιώτης Τζαννετάκης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση26 Σεπτεμβρίου 1923
Αργοστόλι
Θάνατος11 Σεπτεμβρίου 1986
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςελληνική
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΔημοσιογράφος, οικονομολόγος, πολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑικατερίνη Μανούσου
ΤέκναΜαρία Κόρακα

Πέτρος Τζαννετάκης

Χαρίλαος Τζαννετάκης
ΓονείςΠέτρος Τζαννετάκης Μαρία Τζαννετάκη
ΑδέλφιαΧαρίλαος Τζαννετάκης Τζαννής Τζαννετάκης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Γυθείου)
δεδομένα

Ο Παναγιώτης Τζαννετάκης (26 Σεπτεμβρίου 1923 - 11 Σεπτεμβρίου 1986) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, οικονομολόγος και πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής για δύο συνεχόμενες θητείες καθώς και Υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Αργοστόλι στις 26 Σεπτεμβρίου 1923 και ήταν γιος του Αρεοπαγίτη Πέτρου Τζαννετάκη. Αδελφός του ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός Τζαννής Τζαννετάκης. Καταγόταν από την παλαιά πολιτική οικογένεια Τζαννετάκη της Μάνης και ήταν μικρανηψιός του Χαρίλαου Τζαννετάκη, βουλετή Γυθείου και απόγονος, μεταξύ άλλων, του Τζαννετάκη Γρηγοράκη, μέλος Εθνοσυνελεύσεων και της Γερουσίας, του Πιέρρου Τζαννετάκη, βουλευτή και επάρχου Επιδαύρου Λιμηράς, και του Τζαννήμπεη Γρηγοράκη.[1]

Σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ) και εν συνεχεία εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος καθώς και στα υπουργεία Συντονισμού και Οικισμού.

Υπήρξε προσωπικός φίλος με τον Λεωνίδα Κύρκο.[2]

Απεβίωσε στις 11 Σεπτεμβρίου 1986. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει τρία παιδιά.

Δημοσιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως δημοσιογράφος εξειδικεύτηκε στα οικονομικά θέματα συνεργαζόμενος με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της εποχής. Κατά την περίοδο 1947 - 1956 διαμόρφωσε και κράτησε την οικονομική στήλη της εφημερίδας "ΤΟ ΒΗΜΑ". Μάλιστα σειρά άρθρων του της περιόδου 1951 - 1953 εκδόθηκαν το 2020 σε βιβλίο υπό τον τίτλο "ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμος" [3]. Την ίδια περίοδο, κρατούσε την στήλη "Οικονομική Ανασκόπηση", στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ". Υπό την διεύθυνση του, 17 Απριλίου 1954, εκδόθηκε το πρώτο τεύχος του μεταπολεμικού Οικονομικού Ταχυδρόμου, ως παράρτημα του περιοδικού "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ". Από το 10ο φύλλο ο "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ" κυκλοφορούσε σε χωριστή έκδοση που διηύθυνε ο Παναγιώτης Τζαννετάκης μέχρι το 1957[4].

Τον Φεβρουάριο 1956 εξέδωσε, με την οικονομική υποστήριξη του Καρτάλη, και διεύθυνε την εφημερίδα "Η ΩΡΑ", η οποία υπήρξε η ημιεπίσημη εφημερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος Εργαζόμενου Λαού.[5][6] Στην "ΩΡΑ", παραμονές εκλογών του 1956 δημοσιεύθηκε η προφητική καταγγελία του Γεωργίου Καρτάλη για την δράση των συνωμοτών που μια δεκαετία αργότερα πρωταγωνίστησαν στην εγκαθίδρυση της απριλιανής δικτατορίας. Σύμφωνα με την καταγγελία "ορισμένοι αξιωματικοί κινούνται για να επιβάλουν δικτατορία σε περίπτωση εκλογικής νίκης της "Δημοκρατικής Ενώσεως". Δύο ανώτεροι αξιωματικοί θα υποβάλουν μηνύσεις κατά του Γ. Καρτάλη και του διευθυντή της ΩΡΑΣ βουλευτή Π. Τζαννετάκη για δυσφήμηση"[7][8].

Μελέτησε και ανέλυσε τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ενώ από το 1957 αρθρογραφούσε στο μηνιαίο περιοδικό "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ" και στην εφημερίδα "Η Ναυτεμπορική".[9] Υπήρξε ο υπεύθυνος της οικονομικής σελίδας της εφημερίδας "Μεσημβρινή" για ένα έτος, μέχρι το κλείσιμο της εφημερίδας την 21η Απριλίου 1967 ενώ είχε διατελέσει οικονομικός σύμβουλος της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΚΥΔΕΠ και του ΣΕΚΕ. Από το 1982 διατηρούσε την στήλη "επίκαιρα θέματα" στην εφημερίδα "Ναυτεμπορική" με το ψευδώνυμο "ο παρατηρητής". Επιλογή άρθρων αυτής της περιόδου εκδόθηκε το 1987 σε βιβλίο με τίτλο "Οικονομική Πολιτική 1983 - 1986" από τις εκδόσεις Παπαζήση [10] .

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις εκλογές του 1952 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Γυθείου με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.[11] Στις 18 Μαρτίου 1954 κατά τη συζήτηση του εκλογικού νομοσχεδίου ο Τζαννετάκης εκδήλωσε την διαφωνία του με τον προτεινόμενο εκλογικό νόμο κατηγορώντας παράλληλα την κυβέρνηση πως οδηγούσε την χώρα σε κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας.[12][13] Την επόμενη ημέρα, στις 19 Μαρτίου, ο Αλέξανδρος Παπάγος κατέθεσε στο προεδρείο της Βουλής δήλωση διαγραφής του Τζαννετάκη ενώ παράλληλα ο ίδιος ο Τζαννετάκης κατέθεσε δήλωση ανεξαρτητοποίησης από το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.[14] Στις 26 Απριλίου 1955 προσχώρησε στην Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση, από την οποία, όμως διαγράφηκε αργότερα, λόγω των απόψεών του για συνεργασία του κέντρου με την ΕΔΑ.[15]

Στις εκλογές του 1956 εξελέγη βουλευτής της περιφέρειας Πειραιώς ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος, όμως, με την Δημοκρατική Ένωση, συνασπισμό κομμάτων εναντίον της ΕΡΕ.[11] Στις εκλογές αυτές ήταν ένας από τους βουλευτές που πριμοδοτήθηκαν από την ΕΔΑ.[16] Τον Μάρτιο του 1957 προσχώρησε στο Δημοκρατικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού (ΔΚΕΛ) που είχε ιδρυθεί από τους Αλέξανδρο Σβώλο και Γεώργιο Καρτάλη.[17]

Το 1956 ο Τζαννετάκης, ως Γενικός Εισηγητής, παρουσίασε στην Βουλή την εισήγηση επί του προυπολογισμού χρήσεως 1957[18].

Υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Αύγουστου του 1974 διορίστηκε Υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Νοέμβριο του 1981, οπότε και παραιτήθηκε.[19] Παράλληλα διετέλεσε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Ασφαλιστικής και της ΑΞΕ ΑΣΤΗΡ.[19] Το 1978 διορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση μέλος της Επιτροπής Μελέτης του Τραπεζικού Συστήματος με αντικείμενο την "αξιολόγηση της καταστάσεως και των προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος και ειδικότερα εν όψει της εντάξεώς μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και την εισήγηση μέτρων και αλλαγών".[20]. Ο Τζαννετάκης εισηγήθηκε στην επιτροπή σχετικά με το κόστος λειτουργίας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το πρόβλημα της αναμείξεως των εμπορικών τραπεζών σε ασφαλιστικές εργασίες και την πολιτική της ΕΟΚ επί των θεμάτων αυτών [21].

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την ανασύσταση του Ιστορικού Αρχείου της Εθνικής, του οποίου υπήρξε ένας εκ των βασικών εμπνευστών, ενώ το 1979 ορίστηκε πρόεδρος της Επιτροπής Ιστορίας της ΕΤΕ.[22][23]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Inconnue (1859). Quelques Faits Historiques et Veritiers concernans la province de Maina a dater du 1769. Faits qui se rattachent principalement A ZANETAKIS CAPETANAKIS GREGORAKIS et a sa famille. ATHENES: F. CARABINI, C VAFA. 
  2. ↑ Βασίλης Χιώτης, Παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Βαρβιτσιώτη[νεκρός σύνδεσμος], από την εφημερίδα "Το Πρώτο Θέμα"
  3. ↑ Τζαννετάκης, Παναγιώτης (2020). ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΑΘΗΝΑ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ. σελ. VII. ISBN 978-960-200-211-7. 
  4. ↑ Οικονομικός Ταχυδρόμος (Ετος Α', Φύλλο 1, Φύλλο 10). 17.4.1954, 24.6.1954. 
  5. ↑ Νικολακόπουλος, Ηλίας. Ηλίας Ηλιού. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής Ελλήνων. σελ. 89. 
  6. ↑ Χρηστίδης, Χρήστος (Οκτώβριος 2021). Γεώργιος Καρτάλης. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων. σελ. 296. 
  7. ↑ Η ΩΡΑ. 14.2.1956, 15.2.1956. 
  8. ↑ Λιναρδάτος, Σπύρος (1978). Από τον εμφύλιο στη χούντα, τόμος Γ'. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 74. 
  9. ↑ Λιβιεράτος Γ, Τζαννετάκης Π, Χαλκιόπουλος Γ. (1958). Το Πρόβλημα του Ισοζυγίου Πληρωμών. Αθήνα: Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών. σελ. 44. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
  10. ↑ Τζαννετάκης, Παναγιώτης (1987). Οικονομική Πολιτική 1983 - 1986. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 192 - 193, αρ. 1144).(pdf)
  12. ↑ Λιναρδάτος, Σπύρος (1978). Από τον εμφύλιο στη χούντα, τόμος Β'. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 150. 
  13. ↑ Καραγεώργος Δημήτρης, Η διαδρομή του Ελληνικού Συναγερμού από την ίδρυσή του ως την αδρανοποίησή του, 1951-1956, διδακτορική διατριβή ΕΚΠΑ, Αθήνα 2015, σελ. 262
  14. ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 221, αρ. 1144)(pdf)
  15. ↑ Πώς το εκλογικό σύστημα χάρισε την εξουσία στην ΕΡΕ, από την εφημερίδα Το Βήμα
  16. ↑ Νικολακόπουλος, Ηλίας. Ηλίας Ηλιού. Αθήνα: Ίδρυμα της Βουλής Ελλήνων. σελ. 212. 
  17. ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 222 - 223, αρ. 1144)(pdf)
  18. ↑ Τζαννετάκης, Παναγιώτης (1957). Γενική Εισήγησις επί του Προυπολογισμού χρήσεως 1957. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Νοταράς, Γεράσιμος (2007). Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 1841 - 2006, Ιστορικό Χρονολόγιο. Αθήνα: Ιστορικό Αρχείο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. σελ. 189. 
  20. ↑ Χαρισσόπουλος, Ν. (1979). Εισήγηση στην Επιτροπή Μελέτης του Τραπεζικού Συστήματος. Αθήνα: Τράπεζα της Ελλάδος. σελ. 1. 
  21. ↑ Καρατζάς, Κωνσταντίνος (1981). Επιτροπή Ν. Χαρισσόπουλου για την Μελέτη του Τραπεζικού Συστήματος. Αθήνα: Τράπεζα της Ελλάδος. σελ. vii,11,25. 
  22. ↑ Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, 1841 - 2006 Ιστορικό Χρονολόγιο, Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, Αθήνα 2008, σελ. 120
  23. ↑ Γεράσιμος Νοταράς, Για τον Σπύρο Ασδραχά Αρχειοθετήθηκε 2017-12-29 στο Wayback Machine., από την "Εφημερίδα των Συντακτών"
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Παναγιώτης_Τζαννετάκης&oldid=10248873"