Παναγιώτης Σφακιανάκης
| Παναγιώτης Σφακιανάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Παναγιώτης Σφακιανάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1895 |
| Θάνατος | 23 Αυγούστου 1957 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Γενικός Διοικητής Κρήτης μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Λασιθίου) |
Ο Παναγιώτης Σφακιανάκης, γνωστός και ως Μπότης Σφακιανάκης (1895 - 23 Αυγούστου 1957) ήταν Έλληνας στρατιωτικός. Ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των Σφακιανάκηδων.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτα χρόνια και στρατιωτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1895 στο Ηράκλειο, με καταγωγή από το Βραχάσι. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και έγινε Συνταγματάρχης. Υπήρξε συμπολεμιστής και φίλος του Σοφοκλή Βενιζέλου.[1] Πήρε μέρος σε όλους τους πολέμους και τραυματίστηκε στον Πόλεμο της Μικράς Ασίας, εξαιτίας ιατρικού λάθους (από τα τραύματά του τού έμειναν συρίγγια με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί σε όλη του τη ζωή).[1] Αργότερα παραιτήθηκε από τις τάξεις του στρατού.[2]
Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επί διετία ήταν γενικός γραμματέας του Υπουργείου Προνοίας. Εξελέγη βουλευτής Λασιθίου[3] στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση (1923).[2] Ήταν υποψήφιος και στις εκλογές του 1926 στο Λασίθι με την Ένωση Φιλελευθέρων, όπου έλαβε 1119 ψήφους, αλλά χωρίς να εκλεγεί.[4]
Στις 18 Μαΐου 1936 διορίστηκε υφυπουργός Γενικός Διοικητής Κρήτης στην κυβέρνηση του Μεταξά.[5] Θεμελίωσε και ολοκλήρωσε το έργο διάνοιξης της εθνικής οδού Σητείας - Ηρακλείου το 1939. Παρέμεινε στη θέση του και μετά το θάνατο του δικτάτορα Μεταξά, ως τις 21 Απριλίου 1941.[6] Από τη θέση του συνετέλεσε στην τηλεφωνική σύνδεση των χωριών του Μιραμπέλλου, στην παροχή επιδοτήσεων στους λεπρούς της Σπιναλόγκας και στη διάνοιξη του δρόμου προς την Ελούντα.[1] To 1938 εκδηλώθηκε τοπικό κίνημα στα Χανιά, τα οποία τέθηκαν σε κατάσταση πολιορκίας τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς και μέχρι τον Οκτώβριο. Ο Σφακιανάκης ζήτησε βοήθεια σε στρατό από την Αθήνα και μαζί με το στρατηγό Τσολάκογλου πέτυχαν την κατάσχεση 434 όπλων σε μικρό χρονικό διάστημα, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από τα Χανιά.[7]
Στην τελευταία δεκαετία της ζωής του ήταν και πάλι υποψήφιος βουλευτής Λασιθίου, στις εκλογές του 1950 (ως ανεξάρτητος), του 1951 (με τον Ελληνικό Συναγερμό) και του 1956 (με την ΕΡΕ).
Πέθανε τον Αύγουστο του 1957 και κηδεύτηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 24 Αυγούστου.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γιώργου Πρατσίνη, Μεραμπέλλο, Το Άγιον Όρος της Κρήτης, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λασιθίου, 2011.
- ↑ 2,0 2,1 Κρήτη, Το Αφιέρωμα, εκδ. οίκος Αρσινόη 1985, τ. 10, σελ. 178.
- ↑ Στο Μητρώο της Βουλής αναφέρεται ως Π. Σφακιανάκης, εκλεγμένος το 1923 στο νομό Λασιθίου.
- ↑ «ΕΚΛΟΓΕΣ 1926 - ΟΙ 2.010 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ». 9 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ ««Κυβέρνησις Ιωάννου Μεταξά, Από 13.4.1936 έως 29.1.1941»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2015.
- ↑ Greek mimistries, etc, Rulers.org
- ↑ «Περί ιστορίας». Χανιώτικα Νέα (ηλεκτρονική έκδοση). 31 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2015.
- ↑ Μακεδονία, "Απεβίωσε ο Σφακιανάκης", 25-8-1957.