Βραχάσι Λασιθίου
Συντεταγμένες: 35°16′22″N 25°33′51″E / 35.27278°N 25.56417°E
| Βραχάσι | |
|---|---|
 | |
  Βραχάσι | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Δήμος | Αγίου Νικολάου |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Νομός | Λασιθίου |
| Υψόμετρο | 360 |
| Πληθυσμός | 311 (2011) |
| Άλλα | |
| Παλαιά ονομασία | Βραχάσιον |
To Βραχάσι (παλαιότερα Βραχάσιον) είναι ορεινό παραδοσιακό χωριό και Κοινότητα και του δήμου Αγίου Νικολάου του νομού Λασιθίου στην Κρήτη. Βρίσκεται ανατολικά του Ηρακλείου και ΒΔ από τον Άγιο Νικόλαο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 311 μόνιμους κατοίκους[1].
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στη νότια πλαγιά του βουνού Ανάβλοχος, σε υψόμετρο 360 μέτρων[2], στο 46ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Ηρακλείου - Αγ. Νικολάου[3].
Γενικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ονομασία του χωριού φαίνεται να αποτελεί υποκοριστικό του βράχου. Λόγω θέσης αποτελούσε συχνά κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα θέατρο συγκρούσεων ανάμεσα στους Κρητικούς επαναστάτες και τις οθωμανικές δυνάμεις. Αποτελεί γενέτειρα του, οπλαρχηγού της επανάστασης του 1866, Κωνσταντίνου Σφακιανάκη και του Ιωάννη Σφακιανάκη[4], ιατρού και πολιτικού που διετέλεσε επικεφαλής της πρώτης Εκτελεστικής Επιτροπής της Κρητικής Πολιτείας[3].
Το 1913 ενώθηκε - από κοινού με την υπόλοιπη Κρήτη - με την Ελλάδα και η πρώτη απογραφή του ελληνικών αρχών που διενεργήθηκε το ίδιο έτος, βρήκε στον οικισμό 1586 κατοίκους. Διοικητικά υπήχθη αρχικά στην επαρχία Μιραμπέλλου ως έδρα κοινότητας που περιλάμβανε και τα χωριά Σίσι, Επάνω Σίσι, Καρτσινιανός, Πύργος και Αγία Βαρβάρα ενώ από το 1998 μέχρι το 2006 υπαγόταν στο δήμο Νεάπολης. Μετά από αντιδράσεις των κατοίκων στη συγχώνευση της τοπικής αυτοδιοίκησης με βάση το σχέδιο Καποδίστρια, με το Νόμο 3448/15-3-2006, το Βραχάσι (μαζί με τα Ζωνιανά Ρεθύμνου και την Τσαριτσάνη Λάρισας) αναγνωρίστηκαν επίσημα ως ξεχωριστές Κοινότητες[5]. Από το 2011, μετά την την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης», ανήκει στον διευρυμένο δήμο Αγίου Νικολάου[3].
Κοντά στο Βραχάσι βρίσκονται τα απομεινάρια του μοναστηρίου του Αγίου Γεωργίου Βραχασιώτη, από το οποίο σώζεται μόνο ο κύριος ναός[6].
Πληθυσμιακά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Απογραφή | 1913 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 1586[7] | 1426[2] | 1273[2] | 1199[2] | 999[2] | 804[2] | 636[2] | 522[2] | 382 | 311[1] |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 «Βραχάσι (το) Δήμου Αγίου Νικολάου Τοπική Κοινότητα Βραχασίου. Λασίθι – Κρήτη». dhmos.gr. Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βαμβά Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 147.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Βραχάσι». dimosagn.gr. Δήμος Αγίου Νικολάου. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Επιστημονικό Συμπόσιο "Ιωάννης Σφακιανάκης (1848-1924).Ο πολιτικός, ο γιατρός, ο λόγιος"». historical-museum.gr. Ιστορικό Μουσείο Κρήτης. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «Ένταση για τον "Καποδίστρια"». hri.org. ΕΡΑ. 2 Μαρτίου 2006. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Λευτέρη Κ. Κρυοβρυσανάκη, Κρητικός Πανδέκτης, εκδόσεις Χαλκιαδάκη, Ρέθυμνο 1989, σελ. 77.
- ↑ Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις, 1915, σελ. 84.